Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Kazimierz Firlej
Protokolant:	sekr. sądowy Katarzyna Boczek

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2016 roku w Suchej Beskidzkiej

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko J. D.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego J. D. na rzecz powoda (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 52.290,34 zł (pięćdziesiąt dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt 34/100 złotych):

- z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 49.925,62 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć 62/100 złotych) od dnia 29 października 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

- z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 49.925,62 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć 62/100 złotych) od dnia
1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, które nie mogą w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 654 zł (sześćset pięćdziesiąt cztery złote) z tytułu opłaty od pozwu i kwotę 41,38 zł (czterdzieści jeden 38/100 złotych)
z tytułu wydatków.

Sygn. akt I C 72/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 października 2016 r., sygn. akt I C 72/16

W pozwie wniesionym w dniu 25 listopada 2015 r. (k. 2-3) powód (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. D. kwoty 49.925,62 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 29 października 2015 r. do dnia zapłaty, kwoty 1.854,72 zł bez odsetek oraz kwoty 510,00 zł bez odsetek jak również zwrotu kosztów sądowych w kwocie 654,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 6 czerwca 2013 r. powód udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 70.926,97 zł, który pozwany miał spłacać zgodnie z ustalonym harmonogramem spłat. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty. Całość wierzytelności stała się wymagalna w dniu 17 października 2015 r. W dniu 2 września 2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty, które zostało doręczone pozwanemu w dniu 17 września 2015 r. Na zobowiązanie wskazane w Wyciągu z Ksiąg Banku z dnia 29 października 2015 r. składają się: należność główna w kwocie 49.925,62 zł, odsetki za okres od dnia 6 czerwca 2013 r. do dnia wystawienia wyciągu w kwocie 1.854,72 zł, koszty, opłaty i prowizje w kwocie 510,00 zł oraz dalsze odsetki naliczane od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg banku do dnia zapłaty, obliczone od kwoty niespłaconego kapitału według zmiennej stopy procentowej wyznaczonej jako 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym.

W dniu 30 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt VI Nc-e 2275522/15 (k. 4/2).

Od wskazanego nakazu zapłaty pozwany J. D. wniósł sprzeciw z dnia 14 grudnia 2015 r. (k. 5), w którym zaskarżył ten nakaz w całości i wniósł o oddalenie powództwa i przyznanie mu od powoda kosztów postępowania. W uzasadnieniu, pozwany zaprzeczył wszystkim twierdzeniom powoda za wyjątkiem wyraźnie przyznanych. Pozwany zarzucił brak wykazania istnienia wierzytelności.

Postanowieniem z dnia 22 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał niniejszą sprawę do tut. Sądu (k. 7/2).

W piśmie z dnia 24 marca 2016 r. (k. 13) strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów procesu według norm przepisanych oraz wskazała, iż koszty procesu jakie poniosła to opłata od pozwu- 654 zł, opłata skarbowa- 34,00 zł, opłata notarialna- 7,38 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 czerwca 2013 r. pozwany J. D. zawarł z powodem (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. umowę pożyczki gotówkowej nr (...), na mocy której pozwanemu została udzielona pożyczka w wysokości 70.926,97 zł, przy czym do dyspozycji pożyczkobiorcy przekazano kwotę 50.000,00 zł. Pożyczkobiorca zobowiązał się do poniesienia opłaty w wysokości 500,00 zł z tytułu prowizji za udzielenie pożyczki oraz opłaty w wysokości 20.426,97 zł za ochronę ubezpieczeniową. Jednocześnie, całkowita kwota do zapłaty przez Pożyczkobiorcę ustalona na dzień zawarcia umowy (łącznie z odsetkami umownymi) wynosiła 94.398,48 zł (§ 1 ust. 7 powołanej umowy). W § 1 ust. 4 i 5 powołanej umowy przewidziano, iż oprocentowanie pożyczki wynosi 10.00 % w stosunku rocznym i jest stałe, przy czym jeśli wysokość tego oprocentowania będzie wyższa niż czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP, to Bank obniży nominalną stopę oprocentowania do czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Z kolei w § 1 ust. 15 uzgodniono, iż za okres opóźnienia w spłacie raty lub jej części Bank nalicza odsetki od zadłużenia przeterminowanego (odsetki karne), których stopa jest zmienna, na dzień zawarcia umowy wynosi 17,00% i jest równa czterokrotności aktualnej na dany dzień wysokości stopy kredytu lombardowego NBP, a zmiana stopy odsetek karnych następuje w razie zmiany stopy kredytu lombardowego NBP, proporcjonalnie do tej zmiany. Z kolei, zgodnie z § 2 ust. 19 powołanej umowy, w przypadku opóźnienia w spłacie transzy Bank podejmuje czynności mające na celu spłatę zaległych należności, przy czym na dzień zawarcia Umowy Bank stosuje monity telefoniczne lub listowne oraz interwencje wyjazdowe. Katalog tych środków, wysokość opłat oraz zasady stosowania tych czynności wskazuje „Tabela opłat i prowizji dla czynności związanych z obsługą pożyczek gotówkowych udzielanych przez (...) Bank (...) S.A.”, stanowiąca integralną część umowy. W § 2 ust. 20 przewidziano, iż w razie opóźnienia pożyczkobiorcy w zapłacie dwóch pełnych rat, Bank ma prawo wypowiedzieć Umowę z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy listem zwykłym do zapłaty zaległych rat w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Miesięczna rata wynosiła 1.311.09 zł.

Dowód: umowa pożyczki gotówkowej z dnia 06.06.2013 r. wraz z harmonogramem spłaty (k. 23-30).

Pozwany wpłacił powodowi kwotę 33.920,38 zł na poczet należności wynikających ze wskazanej umowy, w tym 12.919,03 zł zostało zaliczone na odsetki. Pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty pożyczki zgodnie z harmonogramem. W związku z powyższym pismem z dnia 1 września 2015 r. skierowanym do pozwanego powód wypowiedział wskazaną umowę pożyczki z 30-dniowym terminem wypowiedzenia wskazując, iż łączna kwota do zwrotu wynosi 61.638,46 zł. Wskazane pismo odebrała matka pozwanego w dniu 17 września 2015 r.

Dowód: zestawienie wpłat dokonanych na rachunek techniczny (k. 31), wyciąg z ksiąg banku z 28.10.2015 r. (k. 21), wypowiedzenie umowy z dnia 01.09.2015 r. (k. 32) wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 33).

W dniu 28 października 2015 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, z którego wynika, iż wysokość zobowiązania pozwanego na dzień 28 października 2015 r. wynosiła 52.290,34 zł, na którą to należność złożyły się: należność główna w kwocie 49.925,62 zł, odsetki za okres od dnia 06.06.2013 r. do dnia wystawienia tego wyciągu- 1.854,72 zł, należne koszty, opłaty i prowizje- 510,00 zł oraz dalsze odsetki po dniu wystawienia wyciągu do dnia zapłaty od kwoty 49.925,62 zł naliczane według zmiennej stopy procentowej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego. Z wyciągu tego wynika również, iż odsetku umowne naliczono w wysokości 14.197,64 zł, a odsetki karne w kwocie 576,11 zł, a od łącznej sumy tych odsetek- 14.773,75 zł odliczono sumę odsetek zapłaconych- 12.919,03 zł, wobec czego kwota odsetek do zapłaty to 1.854,72 zł.

Dowód: wyciąg z ksiąg banku z dnia 28.10.2015 r.

Powyższe ustalenia Sądu znajdują uzasadnienie we wszystkich przeprowadzonych dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia. Dokumenty te nie budziły wątpliwości Sądu, jak również pozwany nie kwestionował ich wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła Sąd do przekonania, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Wskazać jednak należy, iż do umowy pożyczki gotówkowej oprócz przepisów kodeksu cywilnego, odpowiednie zastosowanie mają przepisy Ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. ( Dz.U. z 2016 r., poz. 1528 j.t.), a to z uwagi na datę zawarcia umowy. Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 3 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Zaś zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 2 za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki. Mając na względzie powyższe, do niniejszej sprawy zastosowanie mają więc przepisy ustawy o kredycie konsumenckim oraz przepisy kodeksu cywilnego. Natomiast zgodnie z art. 5 pkt 1 ww. ustawy konsumentem jest konsument w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, a więc osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Na gruncie niniejszej sprawy brak podstaw, aby do wskazanej przez strony umowy pożyczki gotówkowej zastosowania nie miała wskazana wyżej ustawa.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż powód jako osoba fizyczna zawarł z pozwanym w dniu 6 czerwca 2013 r. umowę pożyczki gotówkowej. Jednoznacznie z treści umowy pożyczki wynika, iż pomimo że faktycznie pozwanemu została wypłacona kwota 50.000,00 zł, to kwota pożyczki wyniosła 70.926,97 zł., nie licząc odsetek umownych i innych kosztów pożyczki. Wskazana kwota pożyczki – 70.926,97 zł obejmowała bowiem opłatę za ochronę ubezpieczeniową oraz prowizję od udzielonej pożyczki gotówkowej, które zostały potrącone. Do wskazanej kwoty nie zostały zatem doliczone odsetki umowne. Pozwany miał spłacać wskazaną pożyczkę zgodnie z ustalonym harmonogramem spłat. Pozwany nie uczynił zadość temu obowiązkowi, wobec czego powód wypowiedział wskazaną umowę pożyczki z 30- dniowym terminem wypowiedzenia. Na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg banku kwota odsetek umownych do zapłaty wynosiła 14.197,64 zł, zaś kwota odsetek karnych- 576,11 zł. Suma tych odsetek wynosiła zatem 14.773,75 zł i została pomniejszona o sumę odsetek przez pozwanego zapłaconych, tj. 12.919,03 zł. Tak więc łączna kwota do spłaty przez pozwanego wyliczona na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych wynosiła 85.700,72 zł i została pomniejszona o sumę wpłaconą przez pozwanego na poczet zadłużenia w łącznej kwocie 33.920,38 zł, co pozwala na ustalenie pozostałej kwoty zadłużenia na poziomie 51.780,34 zł, na którą składała się należność główna w kwocie 49.925,62 zł oraz suma odsetek umownych i karnych w kwocie 1.854,72 zł, wyliczonych za okres od dnia 6 czerwca 2013 r. do dnia 28 października 2015 r. (dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych). Ponad wskazaną kwotę, w skład zadłużenia pozwanego wchodziły również koszty i opłaty w wysokości 510,00 zł, do których poniesienia pozwany zobowiązał się w przedmiotowej umowie pożyczki gotówkowej, a żądana kwota wynika z Tabeli opłat i prowizji, stanowiącej Załącznik nr 1 do wskazanej umowy. Pismo z oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy zostało pozwanemu doręczone w dniu 17 września 2015 r., zatem wymagalność całej wierzytelności nastąpiła w dniu 17 października 2015 r.

W konsekwencji, pozwany zobowiązany jest do zwrotu na rzecz powoda kwoty 49.925,62 zł z tytułu należności głównej, 1.854,72 zł z tytułu naliczonych odsetek umownych i karnych oraz 510,00 zł z tytułu kosztów, opłat i prowizji. W ocenie Sądu, wskazane kwoty nie budzą wątpliwości, a ich naliczanie znajduje umocowanie na gruncie przedmiotowej umowy pożyczki.

Dalszych odsetek umownych od kwoty kapitału w wysokości 49.925,62 zł w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od dnia 29 października 2015 r. do dnia zapłaty, powód żąda na podstawie art. 481 § 1 k.c. Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przy czym stosowanie do treści § 2 ww. artykułu jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Wskazany przepis został znowelizowany Ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1830) i obecnie w § 1 stanowi, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (§ 2), przy czym maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (§ 2 ¹). Stosownie do art. 56 wskazanej ustawy nowelizującej, do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Wskazana ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Mając na względzie powyższe, Sąd o odsetkach orzekł na podstawie powołanych wyżej przepisów, rozdzielając okresy naliczania wskazanych odsetek od kwoty kapitału za okres od dnia następującego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych, tj. 29 października 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty. Mając na względzie powyższe, Sąd doszedł do przekonania o zasadności żądania strony powodowej i na podstawie powołanych przepisów orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

W pkt. 2 sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. uznając pozwanego za stronę przegrywającą sprawę i zobowiązaną do zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi.