Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1703/21 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie z 2022-02-04

Tytuł:
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie z 2022-02-04
Data orzeczenia:
11 stycznia 2022
Data publikacji:
11 października 2022
Sygnatura:
I C 1703/21
Sąd:
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie
Wydział:
I Wydział Cywilny
Przewodniczący:
asesor sądowy Mateusz Janicki
Hasła tematyczne:
Prekluzja ,  Prawo Unii Europejskiej ,  Nadużycie praw podmiotowych ,  Przewozowe prawo
Podstawa prawna:
art. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 261/2004, art. 4(1) k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.p.c., art. 205(3) k.p.c.
Teza:
1. Odpowiedzialność obsługującego przewoźnika jest niezależna od dysponowania przez pasażera dokumentem „rezerwacji lotniczej” wystawionej przez tego przewoźnika, bowiem wystarczające jest posiadanie rezerwacji pochodzącej od biura podróży, o ile tylko wskazuje ono konkretnego przewoźnika oraz nr lotu. 2. Legitymacja bierna przewoźnika w sprawie o odszkodowanie za odwołanie lotu została oderwana nawet od tego, czy ów przewoźnik w ogóle dany lot w rzeczywistości zaplanował. 3. Rozporządzenie nr 261/2004 nie uzależnia praw pasażerów od opłacenia przez nich rezerwacji. Odróżnienia wymaga nieodpłatność umowy przewozu od umowy odpłatnej ale nieopłaconej. 4. Immanentną cechą nadużycie prawa procesowego jest intencjonalność działania nadużywającego, który chce wykorzystać nadużywane prawo w innym celu niż ten, do którego prawo to zostało mu przyznane (art. 4(1) k.p.c.). Złożenie wniosku dowodowego w celu wykazania faktu, który zdaniem strony może mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy nie stanowi nadużycia prawa procesowego, nawet jeśli jego złożenie skutkuje odroczeniem rozprawy. 5. Wszelkie rygory związane z koncentracją materiału procesowego mają na celu zapewnienie szybkości postępowania i w związku z tym nie mogą być wykładane w oderwaniu od art. 6 § 1 k.p.c., w świetle którego wartością nadrzędną nad szybkością jest rzetelne wyjaśnienie sprawy. 6. Zasada kontradyktoryjności nie jest dogmatem, celem samym w sobie, tylko środkiem do celu, jakim jest wyjaśnienie sprawy. Ustawodawca, uchwalając nowelizację k.p.c. w 1996 roku, stanął na gruncie realistycznego założenia, że to strony mają najszersze możliwości dotarcia do dowodów, zatem przeniesienie na strony ciężaru dowodzenia spowoduje skuteczniejsze dotarcie przez sąd do prawdy materialnej.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Piotrowska
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację:  asesor sądowy Mateusz Janicki
Data wytworzenia informacji: