Szczegóły orzeczenia II Kz 2/20 - Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

II Kz 2/20 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2020-01-14

Tytuł:: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2020-01-14
Data orzeczenia:: 14 stycznia 2020
Data publikacji:: 26 marca 2020
Data uprawomocnienia:: 14 stycznia 2020
Sygnatura:: II Kz 2/20
Sąd:: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Wydział:: II Wydział Karny
Przewodniczący:: Sędzia Robert Pelewicz
Protokolant:: st. sekr. sąd. Marta Czachurska
Hasła tematyczne:: Tymczasowe aresztowanie
Podstawa prawna:: art. 249 § 1 kpk i art. 258 § 1 pkt 2, § 2 i § 3 kpk (art.259 § 1 kpk).
Teza:: 1. Wykazanie, że w toku postępowania w przedmiocie tymczasowego aresztowania doszło do naruszenia dyrektywy minimalizacji środków zapobiegawczych, wedle której tymczasowe aresztowanie stosowane powinno być jako ultima ratio, wymaga wskazania uchybień konkretnych przepisów służących realizacji tej dyrektywy. Takich uchybień skarżący jednak nie wskazał w zażaleniu, ograniczając się do zarzutu obrazy prawa procesowego, a mianowicie art. 249 § 1 kpk w zw. z art. 257 kpk. Z przedmiotowego zażalenia wynika, że skarżący zasadniczo nie kwestionuje celowości zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego prowadzonego przeciwko podejrzanemu A.M. Znajduje to wyraz we wniosku o zastosowanie względem wymienionego podejrzanego „środków zapobiegawczych o charakterze wolnościowym (z ewentualną kumulacją tych środków).” (s. 1 zażalenia). Należy więc przyjąć, że według skarżącego, dalsze stosowanie tymczasowego aresztowania jest niezasadne, albowiem wystarczającymi środkami dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego będą wskazane wyżej środki wolnościowe. Choć dla porządku należy odnotować odmienne stanowisko skarżącego zawarte w części motywacyjnej zażalenia, kiedy stwierdza z jednej strony, że „Sąd bezzasadnie ustalił zaistnienie przesłanek warunkujących stosowanie jakiegokolwiek środka zapobiegawczego.”, zaś z drugiej strony podnosi, że „Nietrafne są argumenty Sądu, iż tylko tymczasowe aresztowanie może zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania a inne środki zapobiegawcze nie są w stanie tego uczynić.” (s. 2 zażalenia). 2. Faktem jest, że Sąd Rejonowy nie uzasadnił, dlaczego nie uznał za wystarczające zastosowanie względem A.M. wolnościowego środka zapobiegawczego, lakonicznie stwierdzając jedynie, że zastosowanie środków wolnościowych nie będzie na tyle skuteczne, by zabezpieczyć spokój pokrzywdzonej, a inny łagodniejszy środek zapobiegawczy nie zabezpieczy prawidłowego toku postępowania karnego. Brzmienie zaskarżonego postanowienia daje jednak podstawy do przyjęcia, że kwestia zastosowania alternatywnego środka zapobiegawczego była przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego. Wymieniony sąd uznał bowiem, że tymczasowe aresztowanie jest jedynym środkiem pozwalającym na zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania karnego prowadzonego wobec podejrzanego. Zatem, inne środki zapobiegawcze nie spełniają w niniejszej sprawie funkcji zabezpieczającej prawidłowy przebieg postępowania karnego. 3. Żaden inny środek zapobiegawczy o charakterze nieizolacyjnym nie jest w stanie zapewnić prawidłowego toku prowadzonego postępowania, zwłaszcza jeśli się zwróci uwagę na dotychczasową karalność A.M. za przestępstwa znęcania się nad żoną T.M. któremu obecnie zarzuca się popełnienie m.in. umyślnego występku z art. 207 § l kk w zw. z art. 64 § 1 kk, gdyż w dniu 9 grudnia 2019 r. znajdując się pod wpływem alkoholu po raz kolejny wszczął awanturę, podczas której groził swojej żonie pozbawieniem życia, posługując się dwoma siekierami i uderzając nimi w drzwi prowadzące do pomieszczeń, w których przebywała pokrzywdzona. Jednocześnie w rozmowie z zatrzymującymi go funkcjonariuszami Policji z KPP Nisko wskazał, że po awanturze z żoną poszedł po siekiery do szopy, wszedł do domu i chciał zabić żonę, bo jak twierdził „miał już jej dość i chciał wszystko załatwić”. Powiedział także, że „woli swoje życie spędzić w zakładzie karnym za zabójstwo żony, podał także, że jeżeli nie zostanie od niej odizolowany to przy najbliższej sposobności zabije żonę. Mówił także, że jego jedynym problemem jest to jak zabić żonę, żeby mu nie uciekła. Z ustalonych dotychczas okoliczności wynika, że pokrzywdzonej w dniu 9 grudnia 2019 r. udało się uniknąć doznania jakiegokolwiek uszczerbku na zdrowiu ze strony podejrzanego, tylko dlatego, że w porę zdążyła odizolować się od agresywnego męża i zamknąć drzwi do swojego pokoju, w które to drzwi podejrzany uderzył siekierą, a następnie wydostać się przez otwarte okno na zewnątrz budynku i wezwać pomoc. Tak więc zgromadzone w aktach sprawy dowody, słusznie stały się podstawą dla przyjęcia przez Sąd Rejonowy, iż tylko izolacja podejrzanego w warunkach tymczasowego aresztowania, może zapobiec popełnieniu przez niego nowego, ciężkiego przestępstwa, w rozumieniu art. 258 § 3 kpk. Zachodzą bowiem wszelkie podstawy dla stwierdzenia, że A.M. jest osobą agresywną, impulsywną, niekontrolującą swoich emocji oraz niebezpieczną dla otoczenia, a przy tym skłonną do podejmowania irracjonalnych zachowań, o czym świadczą m.in. okoliczności popełnienia zarzucanych mu czynów. Nie ulega więc wątpliwości, że stosowanie tymczasowego aresztowania na podstawie art. 258 § 3 kpk nie wynika tylko z obawy pokrzywdzonej przed takim zachowaniem podejrzanego, ale zostało wykazane skonkretyzowanymi źródłami dowodowymi, że uzasadniona jest obawa popełnienia ponownego przestępstwa na szkodę pokrzywdzonej T.M. przez podejrzanego A.M.
Istotność:

Dodano: 26 marca 2020, Opublikował(a): Dorota Koper
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz
Data wytworzenia informacji: 14 stycznia 2020