Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II AKa 6/19 - wyrok Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2019-02-27

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Poznaniu z 2019-02-27
Data orzeczenia:
27 lutego 2019
Data publikacji:
18 czerwca 2019
Data uprawomocnienia:
27 lutego 2019
Sygnatura:
II AKa 6/19
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Przemysław Strach
Sędziowie:
Mariusz Tomaszewski
Protokolant:
st. sekr. sąd. Magdalena Ziembiewicz
Podstawa prawna:
art. 284 § 2 k.k., art. 439§ 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17§1 pkt 9 k.p.k. i w zw. z art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 60 § 3 k.k. i art. 60 § 2 k.k.
Teza:
a) Ramy postępowania jurysdykcyjnego są określone przez zdarzenie historyczne opisane w akcie oskarżenia, a nie przez poszczególne elementy tego opisu. Zatem, zasada skargowości nie ogranicza sądu w ustaleniach wszystkich cech faktycznych tego zdarzenia oraz w zakresie oceny prawnej rozpoznawanego czynu. W konsekwencji, sąd nie jest związany ani szczegółowym opisem czynu zawartym w zarzucie aktu oskarżenia, ani kwalifikacją prawną nadaną temu czynowi przez oskarżyciela. To zaś wskazuje jednoznacznie na możliwość w ramach tej samej skargi prokuratorskiej przyjęcia w miejsce zarzucanego przestępstwa przywłaszczenia powierzonej rzeczy, przestępstwa oszustwa dotyczącego tego samego przedmiotu. b) Podkreślić należy za Sądem Najwyższym, iż „po prawomocnym umorzeniu postępowania przygotowawczego prokurator - bez zastosowania instytucji przewidzianych w art. 327 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 328 k.p.k. - nie dysponuje prawem do skargi publicznej i nie może go odzyskać w sposób dorozumiany w drodze kontynuowania czynności procesowych w ramach dotychczasowego postępowania lub ich przeprowadzenia w innym postępowaniu. W sytuacji, gdy brak jest decyzji procesowej stosownej do stadium, w którym wcześniej umorzono postępowanie, a przewidzianej w ww. przepisach, wniesiony przez prokuratora akt oskarżenia trzeba traktować jako pochodzący od osoby, która skutecznie wyzbyła się swego uprawnienia. Prawo do skargi, z której oskarżyciel przecież zrezygnował, nie zostało bowiem odzyskane w sposób przewidziany przez procedurę” (patrz: wyrok SN z dnia 9 października 2008 r., V KK 252/08, LEX nr 465591).Powyższe więc oznacza, iż w niniejszej sprawie wystąpiła tzw. „konsumpcja skargi publicznej”, bowiem prokurator, skoro nie podjęto o ten konkretny czyn umorzonego śledztwa, nie posiadał uprawnienia do oskarżenia o jego popełnienie Marka Wiórka, zaś Sąd I instancji nie mógł orzec o odpowiedzialności karnej oskarżonego o to przestępstwo. Skoro zaś Sąd I instancji to uczynił to zaskarżony wyrok w tym zakresie dotknięty jest bezwzględną przyczyną odwoławczą, o której mowa w art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k. c) Aby w ogóle móc zastosować to obligatoryjne nadzwyczajne złagodzenie kary, to oskarżony powinien ujawnić „wobec organu powołanego do ścigania przestępstw” informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności jego popełnienia, co wprost przecież wynika z treści tego przepisu. Skoro więc oskarżony ujawnił te informacje dopiero na rozprawie głównej a nie w toku postępowania przygotowawczego, to zastosowanie na tej podstawie nadzwyczajnego złagodzenia kary było niedopuszczalne
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Julita Woźniak
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację:  Przemysław Strach,  Mariusz Tomaszewski
Data wytworzenia informacji: