Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II AKa 509/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2014-02-13

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2014-02-13
Data orzeczenia:
13 lutego 2014
Data publikacji:
9 maja 2014
Data uprawomocnienia:
13 lutego 2014
Sygnatura:
II AKa 509/13
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Katowicach
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Mariusz Żak
Sędziowie:
Małgorzata Niementowska
Piotr Filipiak
Protokolant:
Agnieszka Przewoźnik
Hasła tematyczne:
Zeznania świadków ,  Przestępstwo Przeciwko Życiu ,  Przestępstwo Przeciwko Zdrowiu
Podstawa prawna:
art. 155 kk, art. 156§2 i 3 kk, art. 182§1 kpk, art. 186§1 kpk, art. 410§1 kpk
Teza:
Z medycznego punktu widzenia prawdopodobieństwo śmierci człowieka, jako następstwa obrażeń ciała, które nie mają ciężkiego charakteru, w rozumieniu art. 156 § 1 k.k., jest niewielkie. Przy braku jakichś szczególnych okoliczności (np. nałożenia się przyczyn), nie ma zatem podstaw do uznania, iż sprawca pobicia, który swoim zamiarem, chociażby ewentualnym (umyślnie) nie obejmuje spowodowania u pokrzywdzonego ciężkich obrażeń, może i powinien przewidzieć, że następstwem jego czynu będzie śmierć pokrzywdzonego (nota bene to właśnie z tego powodu w obowiązującym Kodeksie karnym brak jest odpowiednika art. 157 § 1 d. k.k.). Ochrona świadka przed sytuacją konfliktu sumienia nie ogranicza się jedynie do ochrony przed dyskomfortem związanym z samym składaniem zeznania, ale ma na celu również eliminację sytuacji, w której informacje przekazane przez niego organom ścigania na którymkolwiek uprzednim etapie postępowania, prowadziłyby do obciążenia oskarżonej osoby bliskiej odpowiedzialnością karną. Tak określony cel nie może pozostać obojętnym dla interpretacji kluczowego dla rozważanej kwestii pojęcia „zeznania” użytego w art. 186 § 1 in fine k.p.k., a w rezultacie dla ustalenia zakresu zakazu dowodzenia będącego konsekwencją skorzystania przez świadka z prawa odmowy składania zeznań. W szczególności, sposób rozumienia ww. pojęcia nie może być efektem zastosowania jedynie wykładni językowej i ograniczać się wyłącznie do zeznań rozumianych w sposób formalny, tj. jako efekt czynności procesowej uregulowanej w art. 177 k.p.k. i nast. W tym kontekście stwierdzić trzeba, że w omawianym aspekcie, a więc z punktu widzenia funkcji i zakresu zakazu dowodowego uregulowanego w art. 186 § 1 k.p.k., analizowane czynności, a więc tzw. wstępne rozpytanie osoby bliskiej dla podejrzanego oraz złożenie zeznań w charakterze świadka, różnią się od siebie wyłącznie stopniem sformalizowania, w tym – co warto podkreślić – sygnalizowanym już brakiem pouczenia o przysługujących prawach. Obie stanowią natomiast źródło informacji dostarczanej przez taką osobę organom ścigania, co powinno przesądzić o równorzędnym potraktowaniu ich na gruncie omawianego zakazu dowodzenia. Jest to wykładnia, która w najwyższym stopniu prowadzi do realnej ochrony wartości, jaka leży u podstaw zakazu dowodzenia będącego konsekwencją odmowy składania zeznań przez świadka. Interpretacja oparta wyłącznie o literalne brzmienie art. 186 § 1 k.p.k. i użytego tam sformułowania „zeznanie” znana jest tut. Sądowi (por. wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18.02.2003 r., sygn. akt WA 3/03). Kłóci się ona jednak z ratio legis powołanego przepisu, czyniąc objęty nim zakaz często iluzorycznym, a nadto może tworzyć oczywistą pokusę obchodzenia go przez organy ścigania (por. w tym zakresie wyrok SN z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt III K 268/12, Lex 1311768). Przyjmując takie stanowisko Sąd Apelacyjny podzielił ocenę, co do niedopuszczalności czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o tę część zeznań świadka [przyp. MZ: funkcjonariusza Policji], w której świadek ten przedstawił efekt rozpytania innego świadka [przyp. MZ: matki oskarżonego, korzystającej z prawa odmowy zeznań].
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Renata Kopiec
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Katowicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Mariusz Żak,  Małgorzata Niementowska ,  Piotr Filipiak
Data wytworzenia informacji: