Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1683/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim z 2015-11-16

Sygn. akt I C 1683/15 upr.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim Wydział I Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Jakub Matkowski

Protokolant: Mariusz Szczepanek

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2015 roku w Stargardzie Szczecińskim

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.

przeciwko: S. K.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Jakub Matkowski

Sygn. akt I C 1683/15 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. w dniu 22 maja 2015 r. wniósł pozew przeciwko pozwanemu S. K., w którym wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 355,55 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 maja 2015 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł także o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów sądowych w kwocie 30 złotych, zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 180 złotych oraz innych kosztów w kwocie 0,30 złotych tytułem opłaty manipulacyjnej dla dostawcy usług płatności.

W uzasadnieniu powód wskazał, ze zawarł w dniu 1 kwietnia 2015 r. umowę cesji wierzytelności z (...) Spółką Akcyjną V. (...) w W.. Dodał, że przedmiotem ww. umowy była między innymi wierzytelność wynikająca z umowy OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej w dniu 22 sierpnia 2012 r. nr KM- (...)-A dotyczącą pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...). Powód podkreślił, że pozwany mimo wezwań nie uiścił wymaganej raty składki. (k. 3 – 7 akt)

Nakazem zapłaty z dnia 26 maja 2015 r. (sygn. akt VI Nc-e 912031/15) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. (k.8 akt)

Pozwany S. K. pismem z dnia 10 czerwca 2015 r. złożył sprzeciw od ww. nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa i o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwany oświadczył, że zaprzecza wszelkim okolicznościom wskazanym w pozwie. Wyjaśnił, że w listopadzie 2011 r. kupił samochód marki V. (...) o nr rej. (...) z ubezpieczeniem OC potwierdzonym polisą o nr PO- (...) zawartą na okres od 7 lipca 2011 r. do 7 lipca 2012 r. Podał, że następnie w dniu 6 lipca 2012 r. zawarł umowę ubezpieczenia OC z innym ubezpieczycielem, która obejmowała okres od 7 lipca 2012 r. do 7 lipca 2013 r. S. K. zaprzeczył, aby zawierał umowę ubezpieczenia KM- (...)-A, podkreślił, że również data 22 sierpnia 2012 r. wskazana w pozwie nie jest datą kończącą poprzedni okres ubezpieczenia, a zatem w jego ocenie nie może być mowy o kontynuacji ubezpieczenia. Na koniec oświadczył, że w dniu 12 listopada 2012 r. sprzedał samochód, a następnie wypowiedział umowę ubezpieczenia. (k. 11 – 13 akt)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W listopadzie 2011 r. pozwany S. K. zakupił samochód marki V. (...) o nr rej. (...). Pojazd ów był objęty ochroną ubezpieczeniową (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na podstawie umowy potwierdzonej polisą nr PO- (...) obejmującą okres od 7 lipca 2011 r. do 7 lipca 2012 r.

Dowód:

- potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia nr polisy PO- (...) k. 14

- przesłuchanie pozwanego S. K. k. 56 – 57

W dniu 6 lipca 2012 r. S. K. zawarł z ubezpieczycielem (...) Company SE umowę ubezpieczenia OC o nr polisy PL – (...) obejmującą okres od 7 lipca 2012 r. do 7 lipca 2013 r.

Dowód:

- umowa ubezpieczenia nr polisy PL – (...) k. 16

- przesłuchanie pozwanego S. K. k. 56 – 57

W dniu 12 listopada 2012 r. powód S. K. sprzedał samochód marki V. (...) o nr rej. (...). Następnie w dniu 16 listopada 2012 r. zawiadomił o tym fakcie ubezpieczyciela (...) Company SE.

Dowód:

- umowa sprzedaży k. 17

- wypowiedzenie k. 18

W dniu 1 kwietnia 2015 r. (...) Spółka Akcyjna V. (...) jako zbywca w W. zawarł z powodem (...) Spółką Akcyjną we W. jako nabywcą umowę sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem umowy był przelew niespornych i wymagalnych wierzytelności wynikających z ubezpieczeń obowiązkowych zawartych między zbywcą, a dłużnikami. Strony umowy wskazały, że ww. wierzytelności zostaną szczegółowo oznaczone w załączniku nr 3 do umowy jako plik programu M. E. na płycie DVD.

Dowód:

- umowa sprzedaży wierzytelności k. 32 – 36

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowił art. 509 § 1 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl § 2 wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Podstawą prawną żądania pozwu był również art. 805 § 1 k.c., który stanowi, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Przelew wierzytelności jest umową, z mocy której wierzyciel przenosi na nabywcę wierzytelność przysługującą mu wobec dłużnika. W wyniku przelewu w rozumieniu art. 509 k.c. przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki wiązał go z dłużnikiem. Innymi słowy, stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela (por. wyrok SN z dnia 5 września 2001 r. I CKN 379/00 Legalis nr 272268).

Zgodnie z art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Ze względu na powyższą zasadę dotyczącą ciężaru dowodu, według art. 232 k.p.c., strona w postępowaniu sądowym jest zobowiązana wskazywać fakty oraz dowody na potwierdzenie jej twierdzeń.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że w świetle zasady wyrażonej w art. 6 k.c., na stronie powodowej spoczywał ciężar dowodu istotnych dla uwzględnienia powództwa okoliczności, w tym istnienia i wysokości dochodzonej wierzytelności oraz jej nabycia przez powoda w drodze przelewu od poprzedniego wierzyciela (por. wyrok SN z dnia 12 lipca 2006 r., V CSK 187/06 Legalis nr 75688). Przypomnieć w tym miejscu wypada, że pozwany zakwestionował okoliczności faktyczne wskazane w pozwie.

W niniejszej sprawie strona powodowa twierdząc, że nabyła roszczenie względem pozwanego na podstawie umowy przelewu wierzytelności obowiązana była wykazać po pierwsze czy pozwany posiadał zobowiązanie względem wierzyciela pierwotnego i po drugie czy zostało ono przez nią nabyte, co jest o tyle istotne, że rozstrzyga o istnieniu bądź nie legitymacji procesowej powoda. Przed oceną merytoryczną sprawy Sąd zawsze z urzędu ustala czy strony występujące w procesie posiadają legitymację, jej brak zawsze skutkuje oddaleniem powództwa.

W ocenie Sądu powód nie zaoferował żadnego wiarygodnego dowodu na okoliczność przelewu przedmiotowej wierzytelności. Takowym wiarygodnym dowodem nie jest umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 1 kwietnia 2015 r. Zgodnie z jej treścią wierzytelności są szczegółowo oznaczone w „Załączniku nr 3 do umowy” jako plik programu M. E. na płycie DVD. Strona powodowa przedstawiła co prawda płytę DVD z plikiem programu M. E., jednak płyta ta nie posiada żadnych cech umożliwiających jej identyfikację jako wskazanego wyżej „Załącznika nr 3” do umowy z dnia 1 kwietnia 2015 r., czy też jego wyciągu.

Podsumowując, należało stwierdzić, że strona powodowa nie wykazała, że nabyła wierzytelności wobec pozwanego S. K.. Tym samym powód nie wykazał istnienia legitymacji procesowej, co musiało skutkować oddaleniem powództwa.

Już tylko na marginesie wypada wspomnieć, że nawet jeżeli przedstawione przez powoda dokumenty nie zawierałyby ww. braków, to i tak powództwo należałoby oddalić. Powodowi nie udało się również wykazać, że pozwany zawarł umowę ubezpieczenia OC nr KM- (...)-A dotyczącą pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) z (...) Spółką Akcyjną V. (...) w W.. Nie przedłożył bowiem samej umowy nr (...)-A. S. K. zaś nie tylko zaprzeczył, że zawierał wskazaną w pozwie umowę. ale również przedłożył dowód zawarcia w dniu 6 lipca 2012 r. umowy ubezpieczenia OC dotyczącej samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) z innym ubezpieczycielem. Nielogicznym byłoby w tej sytuacji zawieranie kolejnej umowy ubezpieczenia przez pozwanego. Na marginesie podkreślić należało, iż powód w pozwie twierdził, że pozwany zawarł z (...) Spółką Akcyjną V. (...) w W. umowę ubezpieczenia, nie twierdził zaś, że roszczenie wynikało z ewentualnej kontynuacji umowy ubezpieczenia na okres od 7 lipca 2011 r. do 7 lipca 2012 r. nr polisy PO- (...).

Konkludując, należało stwierdzić, że powód nie wykazał, że umowa nr (...)-A z dnia 8 sierpnia 2012 r. została zawarta, a co za tym idzie nie wykazał, że w ogóle jakiekolwiek roszczenie wynikające z wyżej wskazanej umowy istniało.

Strona powodowa nie wykazała więc istnienia zarówno legitymacji procesowej stron, jak i istnienia przedmiotowej wierzytelności i z tych to względów powództwo podlegało oddaleniu.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.

SSR Jakub Matkowski

Z.

1. odnotować w kontrolce uzasadnień

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć

- pełnomocnikowi powoda

3. Akta z wpływem bądź za 20 dni

SSR Jakub Matkowski

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Katarzyna Błażejewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Stargardzie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Jakub Matkowski
Data wytworzenia informacji: