Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia: 20 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Paweł Wiśniewski

Protokolant Anna Hrydziuszko

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy

z wniosku I. O.

przeciwko A. O.

o wykonanie zabezpieczenia świadczenia niepieniężnego

postanawia:

I.  wyznaczyć obowiązanemu A. O. termin tygodnia do wykonania czynności polegającej na umożliwieniu uprawnionej I. O. korzystania z pomieszczenia gospodarczego położonego we W. przy ul. (...) przez wydanie kluczy do tego pomieszczenia;

II.  zagrozić obowiązanemu nakazaniem zapłaty na rzecz uprawnionej kwoty 50 zł za każdy dzień zwłoki na wypadek niewykonania czynności w wyznaczonym terminie.

UZASADNIENIE

Uprawniona I. O. wniosła o wykonanie zabezpieczenia orzeczonego postanowieniem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2011 r. w sprawie o sygn. akt II Ca 370/09, przez wezwanie obowiązanego A. O. do wykonania czynności polegającej na umożliwieniu uprawnionej korzystania z pomieszczenia gospodarczego położonego we W. przy ul. (...) w terminie 3 dni od otrzymania wezwania przez wydanie kluczy do tego pomieszczenia, a także przez zagrożenie obowiązanemu nakazaniem zapłaty na rzecz uprawnionej kwoty 200 zł za każdy dzień zwłoki w wykonaniu czynności.

Obowiązany wniósł o oddalenie wniosku, zarzucając, że wykonał nałożone na niego zobowiązanie.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek zasługiwał na uwzględnienie.

Z treści postanowienia Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2011 r. wynika, że udzielone uprawnionej zabezpieczenie polega na nałożeniu na obowiązanego zobowiązania do umożliwienia uprawnionej korzystania z opisanego w postanowieniu pomieszczenia gospodarczego przez wydanie kluczy do tego pomieszczenia. Czynnością, która podlega przymusowemu wykonaniu jest więc w istocie dopuszczenie do współposiadania pomieszczenia gospodarczego jako rzeczy wspólnej (art. 206 k.c.), a nałożone zobowiązanie do wydania kluczy stanowi jedynie konieczną dyspozycję, której wykonanie doprowadzić do realizacji tej czynności. Dopuszczenie do współposiadania stanowi zaś czynność niezastępowaną, której egzekucja może być prowadzona jedynie na podstawie art. 1050 i art. 1050 ¹ k.p.c.

Bezzasadnie obowiązany podnosił natomiast, że wykonał nałożone na niego zobowiązanie. Wykonując postanowienie o udzielenie zabezpieczenia, Sąd nie jest bowiem uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem zabezpieczenia (art. 804 w zw. z art. 743 § 1 k.p.c.). W razie spełnienia świadczenia, do którego był zobowiązany na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu, obowiązany mógł zaś w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia (art. 742 § 1 k.p.c.).

Skoro więc obowiązany nie wykazał, aby postanowienie Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2011 r. zostało zmienione bądź uchylone, to wniosek o wykonanie zabezpieczenia zasługiwał na uwzględnienie. Dlatego też, na podstawie art. 1050 § 1 w zw. z art. 743 § 1 k.p.c. Sąd wyznaczył obowiązanemu termin tygodnia do wykonania czynności, uznając, że w tym czasie obowiązany bez większych trudności może spełnić nałożone na niego zobowiązanie, uwzględniając w szczególności, że od postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia upłynął już ponad rok.

Zgodnie z wnioskiem uprawnionej, na podstawie art. 1050 ¹ § 1 w zw. z art. 743 § 1 k.p.c. Sąd zagroził również obowiązanemu nakazaniem zapłaty na rzecz uprawnionej określonej sumy pieniężnej za każdy dzień zwłoki w wykonaniu czynności. Wskazaną we wniosku kwotę 200 zł Sąd uznał jednak za wygórowaną, albowiem w skali miesiąca uprawniona uzyskałaby w ten sposób kwotę 6.000 zł, a więc sumę znacznie przekraczającą średnie miesięczne wynagrodzenie w kraju. Uprawniona nie wykazała zaś, aby zaniechanie wykonania czynności przez obowiązanego skutkowało doznaniem przez nią szkody majątkowej, która zasługiwałaby na tak wysoką rekompensatę finansową. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie odpowiednią jest natomiast kwota 50 zł, której zapłata będzie stanowić dla obowiązanego odczuwalną dolegliwość, zaś dla obowiązanej będzie należytą rekompensatą moralną za zaniechanie wykonania czynności przez obowiązanego.