Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Ryszard Kozłowski

Protokolant : Małgorzata Miodońska

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie

sprawy z powództwa L. M.

przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo-Usługowemu (...) Spółce z o.o. we W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji powódki L. M.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 października 2012 r. sygn. akt X P(upr) (...)

I.  oddala apelację,

II.  nie obciąża powódki kosztami postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9.10.2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. w sprawie z powództwa L. M. przeciwko stronie pozwanej Przedsiębiorstwu Handlowo – Usługowemu (...) Sp. z o.o. we W. o odszkodowanie zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 4.158 zł oddalając dalej idące powództwo.

Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy przyjął za własny uznał częściową zasadność powództwa powódki.

W dniu 18.09.2008r. pomiędzy stronami zawarta została umowa o pracę na czas określony od dnia 18.09.2008r. do 17.09.2013r. W dniu 1.09.2011r. strona pozwana rozwiązała z powódką umowę o pracę na podstawie przepisu art. 53 § 1 ust. 1 kp bez wypowiedzenia, bez winy pracownika. Rozwiązanie z powódką umowy o pracę naruszało przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie. Powódce przysługiwało więc roszczenie o odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia zgodnie z przepisem art. 58 kp w zw. z art. 56 § 1 kp.

Sąd Rejonowy oddalił natomiast roszczenie powódki o odszkodowanie za utracone przez nią wynagrodzenie u strony pozwanej, skoro powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim nieprzerwanie od 6.10.2011r. a zatem nie mogłaby tego wynagrodzenia otrzymać.

Od powyższego wyroku apelację w części dotyczącej oddalonego powództwa złożyła powódka opierając ją na zarzutach naruszenia prawa procesowego tj. art. 233 § 1 kpc i materialnego art. 58 kp w zw. z art. 56 § 1 kp i art. 58 kp w zw. z art. 300 kp i w zw. z art. 415 kc.

Wskazując na te zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki dalszej kwoty 10.142,32 zł ewentualnie jego uchylenie z przekazaniem sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Twierdziła, że działanie pracodawcy polegające na rozwiązaniu z nią umowy o pracę z naruszeniem art. 53 § 1 pkt 1 kp oraz art. 53 § 3 kp i dokonanie rozwiązania umowy o pracę w czasie kiedy powódka przebywała na zwolnieniu chorobowym było działaniem bezprawnym i zawinionym przez pracodawcę a tym samym świadomym i umyślnym. Powódka na skutek takiego działania utraciła możliwość uzyskania wynagrodzenia, które by uzyskała pozostając w rozwiązanym stosunku pracy przez okres za który dochodzi odszkodowania.

Szkoda powódki wynikała zatem z nieuzyskania przez powódkę zatrudnienia po ustaniu stosunku pracy.

Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzuty i argumenty apelacji nie uzasadniają uznania, że orzeczenie Sądu Rejonowego, którym oddalono powództwo powódki o odszkodowanie jest wadliwe i narusza przepisy prawa co uzasadniałoby apelację.

Sąd Rejonowy orzekając w sprawie przeprowadził właściwe postępowanie dowodowe w zakresie roszczeń zgłoszonych przez powódkę wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności sprawy, będące podstawą ustaleń faktycznych wydanego w sprawie wyroku. Wyciągnął też prawidłowe wnioski z ustaleń które poczynił a swoje stanowisko dokładnie uzasadnił.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy podziela pogląd jak i argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia co do tego, że nie istniały podstawy faktyczne i prawne co do skuteczności roszczenia powódki o odszkodowanie.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 58 kp wysokość odszkodowania należnego pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę na czas określony bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę stanowi równowartość wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za trzy miesiące. Takie właśnie odszkodowanie zasądził Sąd I instancji. Prawidłowo przy tym Sąd Rejonowy oddalił roszczenie powódki o odszkodowanie za utracone przez nią wynagrodzenie, skoro powódka nie mogłaby tego wynagrodzenia uzyskać będąc na zwolnieniu lekarskim od dnia 6.10.2011r.

Brak było przy tym argumentów prawnych iż powódka z powodu decyzji strony pozwanej z którą rozwiązano umowę o pracę nie mogła znaleźć zatrudnienia. Powódka nie wykazała bowiem winy, szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy takim sposobem rozwiązania umowy o pracę a szkodą, która według niej poniosła. Natomiast działanie pracodawcy polegające na rozwiązaniu z nią umowy o pracę na podstawie przepisu art. 53 § 1 kp jako odbywające się w granicach prawa nie mogły być uznane jako działanie bezprawne i zawinione przez pracodawcę i stanowiące czyn niedozwolony w rozumieniu przepisów kc dopuszczające kierowanie dodatkowych roszczeń wobec pracodawcy na podstawie przepisu art. 415 kc w zw. z art. 300 kp.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy z mocy przepisu art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji.