Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący: SSR Maja Snopczyńska

Protokolant : Agnieszka Banda

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 października 2018 roku w Ś.

sprawy z odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W.

w sprawie (...)

o świadczenie rehabilitacyjne

I.  odwołanie oddala;

II.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Powód A. M. wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmawiającej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że stan zdrowia uzasadnia przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 15 grudnia 2017 roku.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W., w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, wskazując, że orzeczeniem z 23 stycznia 2018 roku komisja lekarska ZUS orzekła, że stan zdrowia odwołującego nie uzasadnia przyznania świadczenia rehabilitacyjnego.

W toku postepowania

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód od 20 grudnia 2016 roku do 14 kwietnia 2017 roku i od 17 czerwca 2017 roku do 2 października 2017 roku oraz od 15 grudnia 2017 roku do 23 listopada 2017 roku był niezdolny do pracy z powodu choroby.

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 11 stycznia 2018 roku ustalono, iż powód nie jest niezdolny do pracy, stwierdzając jednocześnie brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia 23 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. odmówił powodowi prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od 15 grudnia 2017 roku.

Dowód: akta ZUS – w załączeniu

Powód jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, był zdolny do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego i nie ma wymaga świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: opinia biegłego k. 28-35

W tak ustalonym stanie faktycznym

Sąd zważył:

Odwołanie jest bezzasadne.

Zgodnie z art. 18 ust 1 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz.U. z 2014r. poz. 159), świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Jednocześnie przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy (art. 18 ust. 2 ustawy).

Bezspornym było, że w okresie od 20 grudnia 2016 roku do 14 kwietnia 2017 roku i od 17 czerwca 2017 roku do 2 października 2017 roku oraz od 15 grudnia 2017 roku do 23 listopada 2017 roku był niezdolny do pracy z powodu choroby.

Sporne pozostawało, czy po zakończeniu zasiłku chorobowego powód jest nadal niezdolny do pracy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, w tym z akt organu rentowego i dokumentacji medycznej powoda, gdyż żadna ze stron nie podważyła skutecznie ich prawdziwości i autentyczności. Ponadto stwierdzenie okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy wymagało wiadomości specjalnych i musiało znaleźć oparcie w dowodach z opinii biegłego psychiatry.

Z opinii biegłego psychiatry wynika, że powód jest zdolny do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, był zdolny do pracy po wyczerpaniu zasiłku chorobowego i nie ma wymaga świadczenia rehabilitacyjnego.

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego przemawia za uznaniem opinii jako rzeczowej, spójnej i wyprowadzającej logiczne wnioski końcowe i Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek przyczyn dla których opinia miałyby utracić walor wiarygodnego dowodu w sprawie. Ponadto opinia biegłego zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne. Podlega jak inne dowody ocenie według art. 233§ 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny, które stanowią zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii nie jest więc przedstawienie faktów lecz ich ocena na podstawie wiadomości specjalnych.

Mając na uwadze treść opinii biegłego, z której wynika, że brak jest podstaw do zmiany orzeczenia Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. odwołanie oddalił.