Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2013r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Maja Snopczyńska

Protokolant Martyna Kamińska

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2013 r. w Świdnicy

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) w W.

przeciwko W. K.

o zapłatę kwoty 217 zł

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 223/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 kwietnia 2012 roku strona powodowa Towarzystwo (...) z siedzibą w W. pozwem w elektronicznym postępowaniu upominawczym wniosła o zasądzenie od pozwanego W. K. kwoty 217,00 złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 21 września 2011 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podniosła, że strony łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego P. (...) nr rej. (...) na okres do 21 III 2011r do 20 III 2012r; składkę ubezpieczenia pozwany zobowiązany był zapłacić w dwóch ratach; pierwszą ratę 323 zł pozwany zapłacił w dniu zawarcia umowy natomiast druga rata 217 zł powinna zostać zapłacona do dnia 20 IX 2011 roku.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 30 maja 2012r Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił roszczenie powoda w całości, zaś na skutek prawidłowego wniesienia przez pozwanego sprzeciwu, postanowieniem z dnia 21 VIII 2012r., stwierdził utratę mocy w/w nakazu zapłaty oraz przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Świdnicy.

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, podnosząc, że samochód sprzedał w dniu 19 IX 2011r i wyrejestrował.

W (...) SĄD USTALIŁ

NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 18 marca 2011 roku pozwany zawarł ze stroną powodową umowę ubezpieczenia OC pojazdu marki P. (...) nr rej. (...) na okres do 21 III 2011r do 20 III 2012r. Składkę ubezpieczenia pozwany zobowiązany był zapłacić w dwóch ratach. Pierwszą ratę 323 zł pozwany zapłacił w dniu zawarcia umowy natomiast druga rata 217 zł powinna zostać zapłacona do dnia 20 IX 2011 roku.

DOWÓD: potwierdzenie zawarcia umów ubezpieczeń komunikacyjnych k. 25

W dniu 19 września 2011 roku samochód, z którym związana była umowa ubezpieczenia, pozwany sprzedał A. G..

DOWÓD: umowa sprzedaży z dnia 19 IX 2011r k. 4-v

Po sprzedaży samochodu upoważniony przez pozwanego syn pozwanego zgłosił sprzedaż pojazdu w Starostwie Powiatowym w Ś. oraz w placówce ubezpieczyciela, gdzie zawierana była umowa. Tam wykonano kserokopie umowy i nie wydano żadnego potwierdzenia.

DOWÓD: zeznania pozwanego k. 35

W TAK USTALONYM STANIE FAKTYCZNYM

SĄD ZWAŻYŁ:

Powództwo jest bezzasadne.

Strony łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów dotycząca pojazdu marki P. (...) nr rej. (...) na okres do 21 III 2011r do 20 III 2012r. Składkę ubezpieczenia pozwany zobowiązany był zapłacić w dwóch ratach. Pierwszą ratę 323 zł pozwany zapłacił w dniu zawarcia umowy natomiast druga rata 217 zł powinna zostać zapłacona do dnia 20 IX 2011 roku. Okoliczności te były pomiędzy stronami bezsporne.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych Dz. U. nr 124, poz. 1152 (zarówno w brzmieniu obecnym jak i sprzed nowelizacji z dnia 19 sierpnia 2011 r) zbywca pojazdu (obecnie posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu), ponosi solidarną odpowiedzialność z nabywcą (obecnie posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu), za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń za okres od dnia przeniesienia prawa własności do dnia powiadomienia przez niego zakładu ubezpieczeń o osobie nabywcy.

W niniejszej sprawie pozwany podniósł, że w dniu 19 IX 2011 roku dokonał sprzedaży samochodu, z którym związana była umowa ubezpieczenia o czym zawiadomił ubezpieczyciela.

Spór zaistniały pomiędzy stronami dotyczył obowiązku zapłaty drugiej raty składki. Nie można zgodzić się z twierdzeniem strony powodowej, że pozwany powinien zgłosić sprzedaż pojazdu listem poleconym. Podkreślić należy, że przepis art. 18 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych na które powołała się strona powodowa odnosząc się do sprzeciwu został zmieniony Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 205, poz. 1210) od dnia 11 II 2012 roku – skreślono zapis zobowiązujący do składania oświadczeń na piśmie i doręczania ich za potwierdzeniem odbioru lub za pośrednictwem poczty listem poleconym, obecnie pkt. 3 tego przepisu wskazuje jedynie, że w przypadku nadania oświadczenia o wypowiedzeniu lub odstąpieniu od umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1-3, przesyłką listową, za chwilę jego złożenia uważa się datę nadania oświadczenia w placówce pocztowej operatora. Z zeznań pozwanego wynika zaś, że nie informował ubezpieczyciela listownie, lecz w imieniu pozwanego – jego syn udał się do biura w którym zawierana była umowa, a więc do przedstawiciela ubezpieczyciela. Skoro tam – osoba działająca w imieniu ubezpieczyciela – wykonała kserokopie umowy sprzedaży i przyjęła ją należało uznać, że pozwany zawiadomił skutecznie o zbyciu pojazdu. Tym samym zgodnie z powołanymi przepisami nie odpowiada za zapłatę drugiej raty składki. Powód, jako konsument, klient firmy ubezpieczeniowej, nie może ponosić odpowiedzialności za działania lub zaniechania osób działających w imieniu ubezpieczyciela. Skoro syn pozwanego udał się do przedstawiciela, który pośredniczył w zawarciu umowy ubezpieczenia i zgłosił fakt sprzedaży pojazdu, zaś osoba działająca w imieniu ubezpieczyciela nie odnotowała tego faktu, nie potwierdziła zgłoszenia to pozwany nie może ponosić za to odpowiedzialności. Jeżeli osoba działająca jako pośrednik ubezpieczeniowy nie miała uprawnień do przyjmowania oświadczeń o sprzedaży pojazdu to powinna odmówić takiego przyjęcia i nie wykonywać kserokopii umowy. Ubezpieczyciel nie może przerzucać na ubezpieczonego konsekwencji ewentualnych uchybień osób działających w imieniu ubezpieczyciela, które przyjęły informację o sprzedaży pojazdu (nawet jeżeli nie miały takich uprawnień). Wskazać należy, że z zeznań pozwanego wynika, że działający w imieniu pozwanego syn udał się do Starostwa Powiatowego i ubezpieczyciela zgłosić sprzedaż samochodu – i na kopii umowy dołączonej do sprzeciwu widnieje pieczęć Starostwa Powiatowego z adnotacja o zawiadomieniu o zbyciu pojazdu w dniu 20 IX 2011r. Tym samym uznać należało, że w tej samej dacie pozwany zgłosił ubezpieczycielowi sprzedaż pojazdu, a więc nie ponosi odpowiedzialności za zapłatę drugiej raty składki.

W związku z powyższym na podstawie powołanych przepisów powództwo oddalono.