Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Grzybowska

Protokolant: Magdalena Tobiasz

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa L. S. C. de S. y (...) SA Oddział w Polsce

przeciwko A. Z.

o zapłatę 1.583,90 zł

I. umarza postępowanie odnośnie zapłaty kwoty 1.508,67 zł;

II. zasądza od pozwanego A. Z. na rzecz strony powodowej L. S. C. de S. y (...) SA Oddział w Polsce kwotę 75,23 zł (słownie: siedemdziesiąt pięć złotych dwadzieścia trzy grosze) z odsetkami ustawowymi od dnia 26 sierpnia 2014r. do dnia zapłaty;

III. w pozostałym zakresie powództwo oddala;

IV. nie obciąża pozwanego kosztami procesu;

V. wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie pkt. II.

Sygn. akt I C 188/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa L. S. C. de S. y (...) S.A. z siedzibą w M. Oddział w Polsce w dniu 26 sierpnia 2014 r. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko A. Z. o zasądzenie kwoty 1583,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu. Na uzasadnienie strona powodowa podała, że w dniu 4.03.2014 r. miał miejsce wypadek komunikacyjny powodujący szkodę u T. T.. Zdarzenie spowodował pozwany, który następnie oddalił się z miejsca zdarzenia. Strona powodowa, będąca stroną umowy ubezpieczenia, wypłaciła poszkodowanemu T. T. odszkodowanie w wysokości 1508,67 zł. Strona powodowa dochodzi więc od pozwanego, na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zwrotu kwoty wypłaconego odszkodowania wraz z kwotą skapitalizowanych odsetek naliczonych od dnia następnego po dniu wypłaty poszkodowanemu odszkodowania do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu. Pomimo wezwania pozwanego do zapłaty żądanej kwoty, pozwany nie uiścił jej na rzecz strony powodowej.

Sąd Rejonowy w Lublinie w dniu 1.09.2014 r. wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, na mocy którego nakazał pozwanemu zapłatę całej dochodzonej kwoty wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

Pozwany wniósł skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty, w związku z czym nakaz zapłaty utracił moc, a sprawa została przekazana do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Świdnicy jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany podniósł, że pozew przeciwko niemu został wniesiony bezpodstawnie. Niezależnie od tego wskazał, że w dniu 20.08.2014 r. dokonał na rzecz firmy (...) S.A. w W. częściowej zapłaty dochodzonej sumy, tj. przelał na jej rachunek bankowy kwotę 500 zł. Wskazał, że podejmował próby negocjowania ze stroną powodową umorzenia bądź rozłożenia na raty zobowiązania, jednak nie uzyskał z jej strony odpowiedzi. Podniósł, że jego sytuacja materialna jest trudna, jest rencistą otrzymującym miesięczne świadczenie w kwocie nieprzekraczającej 700 zł. W konsekwencji wniósł o oddalenie powództwa.

Po przekazaniu sprawy tutejszemu Sądowi, nakazem zapłaty z dnia 4 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Świdnicy nakazał pozwanemu uiszczenie całej dochodzonej kwoty wraz z kosztami procesu. W sprzeciwie od tego nakazu pozwany uznał podstawy dochodzenia od niego roszczenia za uzasadnione, ale podniósł, że spłacił już całą kwotę zadłużenia.

Ostatecznie, w piśmie z dnia 17 marca 2015 r. strona powodowa ograniczyła powództwo o kwotę dokonanej przez pozwanego wpłaty w łącznej wysokości 1508,67 zł, podtrzymując powództwo w pozostałym zakresie. Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu w tym zakresie. W zakresie odsetek uznał żądanie pozwu, natomiast wniósł o oddalenie pozwu w zakresie kosztów procesu. Wskazał, że w czasie kiedy zwracał się do strony powodowej o rozłożenie zobowiązania na raty, zmarł brat żony pozwanego M. M., którym obydwoje się opiekowali, a syn pozwanego brał w tym czasie ślub. Sytuacja materialna i rodzinna pozwanego była zatem trudna, mimo tego wyrażał gotowość spłaty swojego zobowiązania w ratach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 marca 2014 r. na parkingu przy ul. (...) w S. doszło do zdarzenia drogowego polegającego na tym, że pozwany A. Z., kierując pojazdem S. o nr rej. (...) i wykonując manewr cofania, uderzył w zaparkowany samochód marki V. (...) o nr rej. (...), uszkadzając go. Pozwany odjechał następnie z miejsca zdarzenia. Pozwany w chwili zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony powodowej.

Okoliczności bezsporne (oświadczenie uczestnika kolizji – k. 35-36, pismo z Komisariatu Policji w S. z dnia 25.04.2014 r. – k. 30, dokument polisy ubezpieczeniowej nr (...) – k. 31-32).

Strona powodowa, w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 4 marca 2014 r., wypłaciła poszkodowanemu T. T. odszkodowanie w wysokości 1508,67 zł.

Dowód: pismo strony powodowej z 7.04.2014 r. z informacją o wysokości odszkodowania – k. 28, wydruk z potwierdzeniem przelewu na rzecz T. T. kwoty 1508,67 zł – k. 29.

Strona powodowa w piśmie z dnia 7 maja 2014 r. poinformowała pozwanego, że w związku ze zgłoszoną szkodą komunikacyjną z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych spółka wypłaciła odszkodowanie na rzecz osoby poszkodowanej. Zgodnie z dokumentacją zebraną w procesie likwidacji szkody ustalono, że szkodę wyrządził pozwany, który po spowodowaniu wypadku oddalił się z miejsca zdarzenia. W związku z tym, na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych strona powodowa wezwała pozwanego do zwrotu kwoty wypłaconego odszkodowania w wysokości 1508,67 zł w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania do zapłaty. W kolejnym piśmie z dnia 21 czerwca 2014 r. strona powodowa, w związku z brakiem odpowiedzi na wcześniejszą korespondencję, ostatecznie wezwała pozwanego do uregulowania zobowiązania.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 7.05.2014 r. – k. 26, ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 21.06.2014 r. – k. 27.

W odpowiedzi, pozwany w piśmie z dnia 4 lipca 2014 r. wskazał stronie powodowej, że jego oddalenie się z miejsca zdarzenia spowodowane było nieświadomością wynikających stąd konsekwencji. Zakwestionował również wysokość wypłaconego odszkodowania. Jednocześnie zwrócił się do strony powodowej z prośbą o rozłożenie dochodzonej kwoty na 5 miesięcznych rat po 300 zł, uzasadniając to niską kwotą otrzymywanej renty, tj. 677 zł miesięcznie.

Dowód: pismo pozwanego do strony powodowej z dnia 4.07.2014 r. – k. 33.

Strona powodowa poinformowała pozwanego, że po ponownym przeanalizowaniu sprawy, nie znalazła podstaw do zmiany stanowiska co do dochodzenia zwrotu wypłaconego odszkodowania, jak również do przychylenia się do wniosku o rozłożenia zobowiązania na raty.

Dowód: pismo strony powodowej do pozwanego z dnia 28.07.2014 r. – k. 34.

Pozwany dokonał na rzecz strony powodowej następujących wpłat:

- w dniu 20 sierpnia 2014 r. w kwocie 500 zł,

- w dniu 24 września 2014 r. w kwocie 308,67 zł,

- w dniu 28 października 2014 r. w kwocie 200 zł,

- w dniu 18 listopada 2014 r. w kwocie 200 zł,

- w dniu 16 grudnia 2014 r. w kwocie 100 zł,

- w dniu 30 grudnia 2014 r. w kwocie 200 zł.

Dowód: dowody wpłat – k. 58-60.

W dniu (...) syn pozwanego M. Z. zawarł związek małżeński.

Dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 76.

W dniu 7 sierpnia 2014 r. zmarł brat żony pozwanego, M. M., którym opiekowali się pozwany i jego żona, a który był osobą niepełnosprawną.

Dowód: kopia dowodu osobistego M. M. – k. 71, kopia pełnomocnictwa M. M. udzielona siostrze I. Z. – k. 72, kopia karty leczenia szpitalnego M. M. – k. 73-74, odpis aktu zgonu M. M. – k. 75.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie wymienionych dotychczas dokumentów prywatnych, stanowiących dowód tego, że osoba która je sporządziła złożyła oświadczenie w nim zawarte. Wiarygodność i moc dowodowa tych dokumentów w opisanym zakresie nie budziła żadnych wątpliwości Sądu, jak również nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Umorzenie postępowania odnośnie zapłaty kwoty 1508,67 zł nastąpiło na podstawie przepisu art. 355 § 1 kpc, zgodnie z którym sąd wydaje postanowienia o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu, a Sąd nie znalazł podstaw, o których mowa w art. 203 § 4 kpc, które czyniłyby cofnięcie pozwu niedopuszczalnym. Czynność ta nastąpiła bowiem z uwagi na zapłatę przez pozwanego całej należności głównej. Zatem wydanie wyroku w zakresie kwoty 1508,76 zł stało się zbędne.

Sąd zasądził kwotę skapitalizowanych odsetek w wysokości 75,23 zł, ponieważ pozwany uznał w tym zakresie żądanie pozwu. Od tej kwoty Sąd zasadził odsetki ustawowe za opóźnienie, stosownie do art. 481 § 1 i 2 kc, od dnia wniesienia pozwu, tj. od 26 sierpnia 2014 r., gdyż zgodnie z art. 482 § 1 kc od zaległych odsetek można co do zasady żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa.

Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. co do odsetek od poszczególnych kwot wpłacanych przez pozwanego, ponieważ strona powodowa pomimo cofnięcia pozwu co do roszczenia głównego, nie sprecyzowała żądania co do odsetek za okres od wniesienia pozwu do dnia zapłaty poszczególnych kwot w sposób umożliwiający merytoryczną kontrolę.

Sąd nie obciążył pozwanego kosztami procesu stosując przepis art. 102 kpc, zgodnie z którym w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Zdaniem Sąd taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie z uwagi na okoliczności, które doprowadziły do wniesienia pozwu, albowiem pozwany deklarował stronie powodowej spłatę zadłużenia i wnioskował jedynie o rozłożenie jej na raty, nie uzyskując na to zgody powoda i mimo braku tej zgody sukcesywnie spłacał zadłużenie w kwotach, którymi dysponował. . Przedstawił przy tym swoją trudną sytuację materialną, wskazując powody, dla których nie był w stanie uiścić jednorazowo całej dochodzonej kwoty. W ocenie Sądu żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz strony powodowej kosztów procesu było nieuzasadnione, ponieważ w zaistniałym stanie faktycznym strona powodowa powinna rozłożyć dochodzone roszczenie na raty, czego zaniechała. Pozwany nie uchylał się od zapłaty swojego zobowiązania i systematycznie wpłacał na rzecz strony powodowej określone kwoty aż do wyczerpania całego roszczenia głównego. Jak zostało ustalone, sytuacja materialna i rodzinna pozwanego była trudna – syn pozwanego zawierał związek małżeński, a niedługo po tym zmarł bliski pozwanego, który pozostawał m.in. pod jego opieką. Tego typu zdarzenia wiążą się oczywiście ze zwiększonymi wydatkami. Z tych względów Sąd nie uwzględnił żądania zasądzenia kosztów procesu na rzecz strony powodowej.

Z uwagi na to, że pozwany uznał żądanie pozwu co do dochodzonych odsetek, Sąd na podstawie art. 333 § 1 pkt 2 kpc nadał w tym zakresie wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.