Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku IV Wydział Sąd Pracy

w składzie:

Przewodniczący	SSR Andrzej Józefowski
Ławnicy	A. P. J. P.
Protokolant	Małgorzata Sypek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. w K.

sprawy z powództw R. G., A. M. (1), K. M.,

S. P., K. W., P. W., R. W. i M. S.

przeciwko P. P. S.A. w W.

o przywrócenie do pracy, odszkodowania i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

I.  powództwa oddala;

II.  zasądza od powodów R. G., A. M. (1), K.

M., S. P., K. W.,

P. W., R. W. i M. S. na rzecz

strony pozwanej P. P. S.A. w W. kwoty po 60zł

(sześćdziesiąt złotych), tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IV P 230/13

UZASADNIENIE

Powodowie R. G., A. M. (1), K. M., S. P., M. S., K. W., P. W., R. W. domagali się przywrócenia do pracy u strony pozwanej na dotychczasowych warunkach.

Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie na ich rzecz od strony pozwanej wynagrodzenia za czas pozostawiania bez pracy.

Powodowie zgodnie podali, że byli zatrudnieni u strony pozwanej na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony.

Na początku lipca 2013 r. każdy z powodów oddzielnie został wezwany w celu przesłuchania w sprawie nieprawidłowości związanych z przyznanymi im w latach 2010-2012 świadczeniami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zdaniem powodów, w trakcie tego przesłuchania doszło do wielu nieprawidłowości. W wyniku niewłaściwie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, wskutek wprowadzenia w błąd powodów przez pracowników (...) strony pozwanej, zastraszenia powodów, powodowie potwierdzili stawiane im zarzuty.

Powodowie odebrali pisma rozwiązujące z nimi umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez nich podstawowych obowiązków pracowniczych takich jak obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego, tj. na podstawie art. 52 §1 k.p.

Powodowie podnieśli, że powzięli informację o rozwiązaniu umów o pracę w trybie art. 52 §1 k.p. po okresie wskazanym w art.52 § 2 k.p. Zgodnie z uzasadnieniem Sądu Najwyższego do wyroku z dnia 24.07.2009 roku w sprawie I PK 44/09 bieg miesięcznego terminu z art.52 k.p. rozpoczyna się dopiero od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie umowy o pracę, czyli do zakończenia podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego wewnętrznego postępowania. Tymczasem podstawą rozwiązania umów o pracę zawartych z powodami bez wypowiedzenia są zdarzenia, które miały miejsce już w latach 2010r - 2012r. Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia dokonane po upływie znacznego czasu od chwili zdarzeń, na które pracodawca się powołuje, traci właściwy sobie charakter i sens.

Ponadto powodowie zgodnie zarzucili, że rozwiązanie umów o pracę z powodami zostało dokonane bez konsultacji z reprezentującą ich zakładową organizacją związkową - (...) Związkiem Zawodowym (...). Tymczasem art. 52 § 3 k.p. nakłada na pracodawcę, który zamierza wypowiedzieć umowę o pracę obowiązek zasięgnięcia takiej opinii

Powodowie wskazali, że korzystanie z funduszu świadczeń socjalnych w żaden sposób nie zagraża interesom pracodawcy. Pracodawca od wielu lat miał świadomość, że wobec tak skonstruowanego Regulaminu może dochodzić do wielu nieprawidłowości. Od wielu lat nie zrobił nic, aby sam w sobie już korupcjogenny Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zmienić.

Zdaniem powodów, pracodawca wprowadził odpowiedzialność zbiorową i bez poddania ocenom indywidualnych zachowań pracowników podjął decyzję na podstawie ogólnych dyspozycji. W dniu 25 lipca 2013 roku Zarząd P. P. S.A. uchwałą nr (...) udzielił pełnomocnictwa Panu A. N. Dyrektorowi Centrum (...) do dokonywania czynności prawnych z zakresu prawa pracy, w stosunku do pracowników P. P. S.A. w sprawach związanych z nadużyciami z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Tego samego dnia. tj. 25.07.2013 roku Dyrektor (...) A. N. wystosował pismo wg rozdzielnika do wszystkich podległych sobie Dyrektorów- (...) Ośrodków Doradztwa (...), w którym określa zasady postępowania wobec pracowników, którzy dopuścili się nadużyć w zakresie korzystania z ZFŚS.

W ocenie powodów pismo powyższe dowodzi, że bez indywidualnych ocen pracodawca zobowiązał swoich pełnomocników do podjęcia wszelkich czynności zmierzających do rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia. Pracodawca podjął decyzję, że wszystkich, których samodzielnie uzna za winnych należy za wszelką cenę, najlepiej w trybie art. 52 k.p., zwolnić z pracy.

Według powodów, zarówno wszelkie czynności pracowników podejmowane w celu uzyskania świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jak i samo świadczenie nie mają nic wspólnego ze stosunkiem pracy. Nie mogą zatem być uznane za jakiekolwiek obowiązki pracownicze, a tym bardziej za podstawowe obowiązki pracownicze w myśl art.52 §1 pkt l kodeksu pracy, na które powołuje się pracodawca. Obowiązujący u pracodawcy Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wyraźnie określa odpowiedzialność za ewentualne nadużycia podczas korzystania z jego zapisów. Przepis § 27 Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowi, że osoba dopuszczająca się nadużyć zostaje obciążona pełnymi kosztami poniesionymi przez pracodawcę z tego tytułu i traci prawo do świadczeń z Funduszu w roku, w którym wykryto wymienione zdarzenia oraz na okres następnych dwóch lat kalendarzowych.

Strona pozwana P. P. S.A. w W. wniosła o oddalenie powództw zarzucając, że obowiązki pracownika to nie wyłącznie obowiązki określone w zakresach czynności, ale i obowiązki wynikające z powszechnie obowiązujących przepisów, a w szczególności wymienione w art. 100 KP.

Ze względu na zakres czynności i charakter wykonywanej pracy każdy pracownik jest zobowiązany do przestrzegania powyższych obowiązków, które z racji umieszczenia ich w akcie o randze ustawowej i jednocześnie akcie prawnym regulującym stosunki pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, mają bezspornie charakter podstawowych, fundamentalnych obowiązków pracowniczych. Wśród podstawowych obowiązków pracowniczych istotne znacznie mają te, które formułują obowiązek dbania przez pracowników o dobro zakładu pracy i jego mienie, jak też obowiązek przestrzegania przez pracowników zasad współżycia społecznego. Powinność dbania o dobro zakładu pracy (obowiązki określone w art. 100 § 2 pkt 4 KP) rozumie się jako obowiązek powstrzymywania się pracownika od działań zmierzających do szkody czy nawet ocenianych jako działania na niekorzyść pracodawcy , wskazując przy tym, że przedmiotem tego obowiązku może być zarówno nakaz właściwego korzystania z uprawnień wprost określających pozycję pracownika jako strony stosunku pracy jak i nakaz właściwego korzystania z innych uprawnień niż pracownicze. Może się bowiem okazać , że korzystanie z takich uprawnień pozostaje w kolizji z dobrem innych pracowników , wspólnym dobrem załogi lub dobrem wspólnie prowadzonej działalności.

W orzecznictwie podkreśla się rozumienie dobra zakładu pracy nie tylko jako dobra pracodawcy ale również i pracowników i uznaje się działania godzące w tę wspólna wartość jako naruszające opisaną wyżej powinność dbałości o dobro zakładu pracy i jego mienia.

Strona pozwana podniosła , że zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest własnością pracodawcy, bowiem środki z tego funduszu pochodzą z własnych środków pracodawcy w formie corocznych odpisów obciążających koszty jego działalności- odpis na fundusz jest jedynie przesunięciem majątkowym o charakterze formalnym w obrębie kont jakie posiada pracodawca

( tak w wyroku Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1999r l PKN 663/98). Ze względu na cel jakiemu służy, zakładowy fundusz świadczeń socjalnych stanowi też fundusz pożytku zbiorowego osób uprawnionych do korzystania ze środków na nim zgromadzonych i służy zaspokajaniu potrzeb wszystkich pracowników. Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jest podlegającym ochronie dobrem wspólnym pracodawcy i pracowników objętym pojęciem dobra zakładu pracy i jego mienia.

Zdaniem strony pozwanej, wyłudzenie świadczenia socjalnego jest więc zarówno działaniem wymierzonym bezpośrednio przeciwko mieniu pracodawcy jak i przeciwko prawom majątkowym pracowników, którzy wskutek uszczuplenia środków funduszu mogą być pozbawieni należnych im świadczeń; stanowi więc ewidentnie naruszenie obowiązku dbałości o dobro i mienie zakładu pracy i musi być ocenione jako działanie naganne i niedopuszczalne.

Strona pozwana podniosła, że obowiązujący u pozwanej Regulamin Pracy w § 9 wskazuje jako naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych m.in.: wyrządzenie P. P. szkody umyślnej lub wynikłej z niezachowania należytej staranności oraz fałszowanie danych stanowiących podstawę do nabycia określonych uprawnień pracownika.

Zatem, w świetle wewnętrznych regulacji działania powodów polegające na fałszowaniu dokumentów w celu uzyskania uprawnień do świadczeń socjalnych stanowią naruszenie wskazanych tam jako podstawowe obowiązków pracowniczych skutkujące możliwością zastosowania przez pracodawcę sankcji w postaci rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika .

W ocenie strony pozwanej działania powodów polegające na wyłudzeniu świadczeń socjalnych nie tylko naruszają obowiązek dbałości o mienie zakładu pracy, ale są także złamaniem podstawowych, obiektywnych norm moralnych, w tym zasady lojalności oraz przede wszystkim zasady uczciwości we wzajemnych relacjach między pracownikiem i pracodawcą oraz innymi pracownikami, a więc zachowaniem ewidentnie naruszającym inny ustawowy obowiązek pracownika jakim jest przestrzeganie zasad współżycia społecznego.

Tego rodzaju działania są działaniami świadomymi i mają na celu wyłącznie osiągnięcie korzyści materialnej, muszą być zakwalifikowane jako działania z niskich pobudek, a więc mające charakter wyjątkowo naganny.

Okolicznością obciążającą pracownika dokonującego tego rodzaju czynu jest także jego status w strukturze organizacyjnej zakładu pracy. Inną miarę stosuje się do „zwykłych" pracowników, inną do pracowników zajmujących stanowiska kierownicze. Co do tych ostatnich stawiane są wyższe wymagania nie tylko w zakresie staranności w wykonywaniu obowiązków pracowniczych, ale także odnośnie do prezentowanych postaw etycznych.

Postępowanie kontrolne przeprowadzone przez stronę pozwaną, w tym , zgodne ze stanem faktycznym ustalonym w toku wyjaśnienia pracowników, nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do faktu posłużenia się przez nich fałszywymi dokumentami w celu wyłudzenia świadczenia, jak też jego winy i to winy umyślnej oraz wyjątkowo nagannego motywu jakim się kierował wyłudzając nienależne mu świadczenie, a mianowicie chęci uzyskania korzyści majątkowej kosztem pracodawcy i innych pracowników.

Tego rodzaju zachowanie pracowników stanowi ciężkie naruszenie obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy i przestrzegania zasad współżycia społecznego, a zatem rozwiązanie z powodami umowy o pracę z tej przyczyny, w trybie z art. 52 § 1 pkt 1 KP, jest w pełni uzasadnione i prawidłowe.

Strona pozwana wskazała na orzeczenie Sadu Najwyższego z 10 sierpnia 2003r. sygn. akt I PK 597/02, w uzasadnieniu którego Sąd Najwyższy wprost powiedział, że już samo świadome wykorzystanie środków zakładowego funduszu socjalnego niezgodnie z ich przeznaczeniem stanowi ciężkie naruszenie obowiązków, tym bardziej więc za takie naruszenie należy uznać świadome i celowe wyłudzenie świadczenia z funduszu poprzez posłużenie się sfałszowanymi dokumentami.

Do czasu nowelizacji Kodeksu pracy w 1996 r. art. 52 KP wprost wskazywał, że ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych jest m.in. dokonanie nadużyć w zakresie korzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń socjalnych. Z uwagi na charakter prawny środków Zakładowego Funduszu Świadczeń tj. faktu , że pozostają one własnością pracodawcy czyli stanowią jego mienie, wyłudzenie środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych należy traktować jako czyn co najmniej zbliżony do kradzieży, a zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego już samo usiłowanie kradzieży stanowi ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku dbałości o mienie zakładu, tym bardziej takim naruszeniem jest dokonanie kradzieży (przywłaszczenia).

Strona pozwana podniosła, że bez znaczenia pozostaje fakt, że do naruszenia podstawowych obowiązków dochodzi niejako „przy okazji" stosunku pracy i czasu pracy pracownika. Obowiązki pracownicze nie są ograniczone jedynie do czasu pracy pracownika, lecz maja charakter generalny i obowiązują pracowników zawsze, a więc również poza pracą Do tego rodzaju obowiązków na pewno należą takie obowiązki jak obowiązek dbania o dobro zakładu pracy oraz przestrzegania zasad współżycia społecznego , obowiązek zachowania tajemnicy , nie prowadzenia działalności konkurencyjnej, czy obowiązek wykorzystywania zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego celem.

Do naruszenia tego typu obowiązków pracowniczych może zatem dojść także poza czasem pracy pracownika i naruszenie to może być powodem rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę.

Wyłudzenie przez pracowników środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowiło ciężkie naruszenie przez nich podstawowych obowiązków tj. dbałości o dobro zakładu pracy i przestrzegania zasad współżycia społecznego i jako takie uprawniało stronę pozwaną do rozwiązania z pracownikami umowy o pracę w trybie art. 52 k.p..

Strona pozwana podniosła ponadto, że dla oceny zachowania miesięcznego terminu z art. 52 § 2 k.p. nie ma znaczenia data zdarzenia stanowiącego podstawę rozwiązania umowy o pracę, ale wyłącznie data powzięcia wiarygodnych informacji o tym zdarzeniu przez osoby uprawnione u pracodawcy do rozwiązania umowy o pracę, co potwierdza utrwalone w tym zakresie orzecznictwo Sadu Najwyższego jednolicie przyjmujące ,że uzyskanie przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika następuje w momencie, w którym o zachowaniu pracownika dowiaduje się osoba lub organ zarządzający jednostką organizacyjną pracodawcy albo inna wyznaczona do tego osoba uprawniona do rozwiązania umowy o pracę (np. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1997 r. I PKN 432/97 z dnia 7 grudnia 1999 r. I PKN 439/99 czy z dnia 11 Kwietnia 2000 r. I PKN 590/99).

Zgodnie z obowiązującymi u pozwanej zasadami , osobami uprawnionymi do dokonywania u pozwanej czynności z zakresu prawa pracy są Dyrektor Centrum (...) (dawniej Dyrektor (...)) i Dyrektorzy Regionalnych Ośrodków Doradztwa (...) (oraz - zgodnie z treścią pełnomocnictw -upoważnione przez nich osoby). W szczególności nie byli uprawnionymi u pozwanej do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy kontrolerzy Biura (...), którzy przesłuchiwali pracowników , czy nawet jego bezpośredni przełożeni.

W tym zakresie ma istotne znaczenie wyrok Sądu Najwyższego w sprawie o sygn. akt II PK 28/08, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że: Jeśli pracodawca jest jednostką organizacyjną, o jakiej mowa w art. 3 k.p., wówczas informacja o nagannym zachowaniu pracownika, będącym przyczyną jego dyscyplinarnego zwolnienia, musi dotrzeć do osoby lub organu zarządzającego tą jednostką albo innej wyznaczonej osoby, upoważnionej - w myśl art. 3 ¹ § 1 k.p. - do dokonywania czynności prawnych z zakresu prawa pracy, w tym czynności stanowiących podstawowy atrybut pracodawcy, a dotyczących nawiązywania i rozwiązywania stosunków pracy. Warunek ten nie jest spełniony, gdy świadomość okoliczności uzasadniających zastosowanie sankcji z art. 52 § 1 k.p. występuje jedynie po stronie osób będących wprawdzie w hierarchii zawodowej przełożonymi pracownika, ale do których zadań i kompetencji nie należy dokonywanie w imieniu pracodawcy czynności prawnych z zakresu prawa pracy, bądź też osób, które korzystają tylko z doraźnego upoważnienia organu zarządzającego daną jednostką organizacyjną do rozwiązania stosunku pracy."

Osobą wyznaczoną w zakresie spraw pracowniczych u pozwanej właściwą dla jednostki organizacyjnej, w której zatrudnieni byli powodowie jest M. W. Dyrektor Regionalnego Ośrodka Doradztwa (...) we W.. Dyrektor W. uzyskała wiedzę o zachowaniu pracowników ze sprawozdania z postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez Biuro (...) w P. z dnia 6 09 2013 r., doręczonego jej w dniu 10 września 2013r.

Z tą datą Dyrektor W. uzyskała skonkretyzowane i sprawdzone wiadomości dotyczące strony przedmiotowej zachowania pracowników oraz dostateczną wiedzę o ciężarze stwierdzonych naruszeń, pozwalające na analizę zgromadzonego materiału i podjęcie decyzji co do rodzaju zastosowanych wobec pracowników sankcji i od tej daty rozpoczął się bieg miesięcznego terminu do złożenia pracownikom oświadczeń o rozwiązaniu umów o pracę.

Zdaniem strony pozwanej nietrafne są zarzuty , że skoro podstawą rozwiązania umowy o pracę z pracownikami były zdarzenia mające miejsce w 2012r., to pracodawca nie dopełnił obowiązku niezwłocznego, a nadto sprawnego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. Postępowanie kontrolne (...) nie wchodzi w zakres procedury weryfikacji wniosków o dofinansowanie i zostało wszczęte w związku z podejrzeniem wyłudzenia przez pracowników pozwanej dofinansowania z ZFŚS. Postępowanie kontrolne zostało wszczęte niezwłocznie po uzyskaniu informacji o możliwych nadużyciach ze strony pracowników korzystających z ZFŚS i obejmowało jednostkę, w której pracowali powodowie oraz inne jednostki z regionu (...). W ramach czynności kontrolnych pracownicy (...) kontaktowali się z wystawcami rachunków, sprawdzali, czy wystawcy faktycznie istnieją i prowadzą działalność wskazaną w fakturach, porównywali ceny usług turystycznych w regionach, z których były wystawiane rachunki i były przedkładane przez pracowników oraz prowadzili przesłuchania pracowników . Czynności te dotyczyły znaczącej ilości wniosków ( kontrolą objęte zostały wnioski z 2011 i 2012r. oraz 2013 r. wraz z załączoną dokumentacją) i z oczywistych względów wymagały dużego nakładu pracy i czasu . Ze względu na wysokość szkody pozwanej i wagę zarzutów, jakie mogły zostać postawione jednostka kontrolująca musiała ustalić dokładnie wszystkie okoliczności faktyczne oraz wyjaśnić je w sposób wszechstronny i obiektywny , gdyż wyniki kontroli ujęte w raporcie końcowym stanowiły podstawę do złożenia zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz podjęcia przez osoby uprawnione decyzji o zastosowaniu wobec pracowników dopuszczających się nadużyć sankcji kadrowych , w tym sankcji najbardziej dotkliwej tj. rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika , które wymaga dokładnej analizy naruszeń i oparcia na faktach prawdziwych, sprawdzonych i niewątpliwych .

W związku z tym , że kontrola przeprowadzona została w okresie od 24.06.2013r. do 27 sierpnia 2013r. , należy uznać , że ze względu na wskazane wyżej okoliczności została przeprowadzona bez zbędnej zwłoki i - zdaniem pozwanej - wyjątkowo sprawnie.

Informacje o stwierdzeniu naruszenia stanowiącego podstawę podjęcia decyzji o rozwiązaniu umów o pracę w trybie art. 52 k.p. Dyrektor W. powzięła z datą doręczenia jej raportu, tj. 2 i 10 września 2013r. Wobec tego termin do złożenia oświadczenia pracodawcy w tym zakresie upływał 2 i 10 10 2013r.

Strona pozwana wskazała, że doręczenie pism o rozwiązaniu z umów o pracę nastąpiło z dniem awizowania przesyłki, był to bowiem dzień , w którym pracownik miał możliwość zapoznania się z jej treścią. Oświadczenie strony pozwanej o rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę jest oświadczeniem woli, a zatem , w chwili złożenia tego oświadczenia stosuje się zasady określone w kodeksie cywilnym w art. 61 k.c. , który stanowi . że oświadczenie woli , które ma być złożone innej osobie, jest złożone, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Strona pozwana podniosła też, że powodowie wskazali do konsultacji zamiaru rozwiązania umów o pracę wszystkie organizacje związkowe działające u pozwanej.

Strona pozwana podała, że wysłała drogą elektroniczną zapytania dotyczące pracowników także do (...) Związku Zawodowego (...) – podobnie jak do pozostałych związków zawodowych.

P. (...) P. M. (1) oświadczył, że od marca 2012 r. do marca 2015 r. nie będzie go w pracy i nie będzie odbierał maili. W tej sytuacji zapytania dotyczące pracowników wysłano także na adresy mailowe członków zarządu (...). Zgodnie z art. 61 § 2 k.c. oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią.

Strona pozwana podała, że w wyroku z dnia 10 grudnia 2003 r. (V CZ 127/03 - OSNC 2005, nr 1, poz. 12. z glosą A. Koniewicz. OSP 2005. z 6, poz. 76) Sąd Najwyższy uznał, że oświadczenie woli w postaci elektronicznej dokonywane on line zostaje złożone z chwila jego przejścia do systemu informatycznego prowadzonego i kontrolowanego przez odbiorcę, to jest w momencie przyjęcia oświadczenia przez serwer odbiorcy i zarejestrowania na nim odpowiednich danych.

Również w przypadku oświadczeń woli przesyłanych w systemie off line, w szczególności za pośrednictwem poczty elektronicznej, chwilą skutecznego złożenia oświadczenia woli jest chwila, w której możliwe było zapoznanie się adresata z jego treścią. Miarodajna jest jednak możliwość zapoznania się w normalnym toku czynności, bez szczególnych, nadzwyczajnych nakładów i bez szczególnego wysiłku. Za wystarczające uznaje się na ogół sprawdzenie "skrzynki mailowej" jeden raz dziennie. (tak np. E. Wyrozumska „ Elektroniczne oświadczenie woli w ustawie o podpisie elektronicznym i po nowelizacji kodeksu cywilnego”- (...) 2003, nr 8. s 45 i n , Z. Radwański w System prawa prywatnego, t. 2, suplement, s 17, W Dubis- „Elektroniczne oświadczenia” )

W świetle powyższego należy przyjąć, że pozwana skutecznie doręczyła korespondencję dotycząca konsultacji związkowej zwolnienia pracowników do (...) Związku Zawodowego (...).

Zdaniem pozwanej, postawienie przez pracowników powyższego zarzutu świadczy o realizacji przyjętej we wrześniu 2013r. wspólnej strategii obrony przed zwolnieniami m.in. przez tworzenie sytuacji umożliwiających postawienie zarzutów odnoszących się do formalnych aspektów rozwiązania z nimi umów ( inny zarzut pracowników to przekroczenie terminu z art. 52 k .p. wynikający z nieodebrania przez pracowników będących na zwolnieniach awizowanych przesyłek). Taki wniosek potwierdza przede wszystkim opisana wyżej postawa reprezentantów (...) jak i fakt, że wszystkie pozwy

mają jednakową treść, załączone są do nich dokumenty , których pracownicy nie byliby w stanie uzyskać w jeden czy dwa dni od odebrania oświadczeń o rozwiązaniu z nimi umów o pracę, a nadto są to dokumenty będące w posiadaniu tego związku.

Strona pozwana wniosła nadto o oddalenie powództwa z uwagi na sprzeczność żądania przywrócenia do pracy z zasadami współżycia społecznego (art.8 k.p. )

Działania pracowników miały charakter ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych wynikających z kodeksu pracy ,również innych przepisów obowiązującego prawa jak też wreszcie podstawowych wartości, na których oparty jest porządek społeczny , a więc uchybienie formalne dokonanego rozwiązania umowy o pracę nie powinny być podstawą uwzględnienia żądania i żądanie winno być oddalone na podstawie art. 8 k.p.

W toku procesu powodowie wnieśli o przywrócenie do pracy i zasądzenie wynagrodzeń za czas pozostawania bez pracy w wysokości po 10 000 zł . Następnie powodowie zmienili żądania i wnieśli

- K. M. o zasądzenie odszkodowania w wysokości 8800 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia,

P. W. o zasądzenie odszkodowania w wysokości 7000 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia,

K. W. o zasądzenie odszkodowania w wysokości 7500 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia,

A. M. (1) o zasądzenie odszkodowania w wysokości 8000 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia,

R. G. o zasądzenie odszkodowania w wysokości 7800 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia,

M. S. o zasądzenie odszkodowania w wysokości 8806,50 zł za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Zgodnie z regulaminem korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w P. P. S.A. funduszem administruje pracodawca, decyzje w sprawie podziału funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności oraz decyzje w sprawie przyznania osobie uprawnionej świadczeń z funduszu podejmuje pracodawca w uzgodnieniu z komisją socjalną, środki Funduszu przeznacza się na finansowanie lub dofinansowanie:

pomocy rzeczowej i finansowej, wypoczynku, działalności

kulturalno-oświatowej, sportowej i rekreacyjnej, pomocy zwrotnej na cele mieszkaniowe.

Z Funduszu dofinansowuje się następujące formy wypoczynku: wczasy - trwające nie krócej niż 7 dni kalendarzowych, zakupione przez Pracodawcę lub zakupione indywidualnie przez osobę uprawnioną, wypoczynek indywidualny - trwający nie krócej niż 7 dni kalendarzowych, zorganizowany we własnym zakresie przez osobę uprawnioną, niepotwierdzony fakturą, rachunkiem lub dowodem wpłaty, sanatorium, wczasy profilaktyczne - trwające nie krócej niż 7 dni kalendarzowych, zakupione przez Pracodawcę lub zakupione indywidualnie przez osobę uprawnioną , kolonie, obozy, zimowiska, „zielone szkoły", wycieczki szkolne, zakupione przez Pracodawcę lub zakupione indywidualnie przez osobę uprawnioną.

Dofinansowanie do wypoczynku wypłaca się na podstawie faktury, rachunku lub innego dowodu wpłaty w przypadku wypoczynku dzieci, w którym zaznaczone jest miejsce i czas trwania wypoczynku oraz wysokość poniesionego wydatku w przeliczeniu na jedną osobę.

Zgodnie z § 27 regulaminu osoba uprawniona, która ubiegając się o przyznanie świadczenia z Funduszu, złożyła nieprawdziwe oświadczenie o wysokości dochodu przypadającego na osobę w rodzinie, sfałszowaną fakturę, rachunek bądź dowód wpłaty (itp.), wykorzystała pomoc niezgodnie z jej przeznaczeniem, odstąpiła świadczenie z Funduszu osobie nieuprawnionej, zostaje obciążona pełnymi kosztami poniesionymi przez Pracodawcę z tego tytułu i traci prawo świadczeń z Funduszu w roku, w którym wykryto wymienione zdarzenia oraz na okres następnych dwóch lat kalendarzowych.

( dowód : kopia zakładowego regulaminu korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych k 26 -50 )

Regulamin Pracy obowiązujący u strony pozwanej przewiduje w § 9 do naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych należy w szczególności m.in. - działanie na niekorzyść P. P. polegające na naruszeniu dobrego imienia P. P. lub w inny sposób działanie na jej szkodę, wyrządzenie P. P. szkody umyślnej lub wynikłej z niezachowania należytej staranności, fałszowanie danych stanowiących podstawę do nabycia określonych uprawnień pracownika.

( dowód : Regulamin Pracy k 116-117 )

W dniach 24 06 2013 r. do 18 07 2013 r. oraz od 19 08 2013 r. inspektorzy kontroli Biura (...) strony pozwanej przeprowadzili kontrolę w jednostkach organizacyjnych P. P. na obszarze regionu (...). Sprawozdanie z tej kontroli przedstawili Dyrektorowi Centrum (...) we W. w dniu 2 09 2013 r. Uzupełniające sprawozdanie z kontroli przedstawiono Dyrektorowi Centrum (...) we W. w dniu 10 09 2013 r. W trakcie kontroli powodowie przyznali się do wyłudzenia świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

( dowód : pismo o przekazaniu sprawozdania częściowego z postępowania wyjaśniającego k 77 i k 201 , sprawozdanie częściowe z postępowania wyjaśniającego z obszaru (...) k 78 )

W wyniku postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez inspektorów Biura (...) strony pozwanej ustalono, że;

- powód R. W. wyłudził świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dotyczące pobytu w 2012 roku w (...) R. N. (...), uzyskując nienależne dofinansowanie w kwocie 2100 zł za 2012 r.

- powód K. W. przedstawił fałszywe rachunki za pobyt w 2011 r. w (...) noclegi agroturystyczne R. Ś. G. na kwotę 1610 zł , za który otrzymał dofinansowanie w kwocie 1207,50 zł , w 2012 r. przedstawił rachunki za pobyt w Agroturystyka E. i A. C. (1) (...) na kwotę 5488 zł , za który otrzymał dofinansowanie w kwocie 3375 zł, w 2013 r. powód przedstawił rachunek za pobyt Agencji (...) , (...), (...) i (...) na kwotę 1650 zł pobyt w pensjonacie (...) w R. , za który otrzymał dofinansowanie w wysokości 1237,50 zł

- powód P. W. przedstawił fałszywy rachunek dotyczący wypoczynku powoda i jego żony w 2012 r. w Agencji (...), (...) i (...) R. na kwotę 3900 zł w Pensjonacie (...) , na podstawie których wyłudził dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na kwotę 2400 zł

- powód K. M. w 2012 r. i 2013 r. przedstawił nieprawdziwe rachunki za pobyt w Agroturystyka E. i A. C. (1) (...) na kwotę 5418 zł , za który otrzymał dofinansowanie w wysokości 3600 zł za 2012 r., za 2013 r. powód przedstawił nieprawdziwy rachunek za pobyt w Agencji (...), (...) i (...) na kwotę 1600 zł za pobyt w Pensjonacie (...) , za co pobrał dofinansowanie w wysokości 1280 zł

- powódka M. S. w 2011 przedstawiła nieprawdziwy rachunek za wypoczynek w Agencji (...), (...), (...) i (...) na kwotę 3900 zł. Tytułem dofinansowania powódka M. S. otrzymała z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nienależne świadczenie w kwocie 2328,20 zł.

- powód R. G. przedstawił fałszywy rachunek dotyczący wypoczynku powoda w 2011 r. w Gospodarstwie (...) w K. nr 17 na kwotę 5850 zł , za który otrzymał nienależne dofinansowanie w wysokości 3991,20 zł , oraz za 2012 r. za pobyt w Gospodarstwie (...) „ w Z.” A. C. (2) (...) , na podstawie którego otrzymał nienależne dofinansowanie na kwotę 1200 zł

- powód A. M. (1) przedstawił fałszywy rachunek dotyczący wypoczynku powoda w 2010 r. w Gospodarstwie (...) w K. nr(...)na kwotę 3500 zł , za który otrzymał nienależne dofinansowanie w wysokości 2625 zł , oraz za 2012 r. powód przedstawił 2 rachunki za pobyt w Gospodarstwie (...) „ w Z.” A. C. (2) (...) , na podstawie którego otrzymał nienależne dofinansowanie na łączną kwotę zł 2400 zł

-powód S. P. przedstawił fałszywy rachunki dotyczący wypoczynku powoda w 2011 r. w P. G. T. G. ul. (...) , na podstawie którego otrzymał nienależne dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na kwotę 1330,40 zł, w 2012 r. powód przedstawił 2 rachunki na pobyt w P. G. T. G. ul. (...), za które otrzymał nienależne dofinansowanie ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na łączną kwotę 2400 zł , w 2013 r. rachunek dotyczył wypoczynku w P. G. E. i J. K. ul. (...) – kwota nienależnego dofinansowania 3696 zł

( dowód : sprawozdanie częściowe z postępowania wyjaśniającego z obszaru (...) k 64-71, k 193 -198, 314-321, 450-460, 571-581, 692-697, 824-848, 977-1000 , protokół przyjęcia ustnych wyjaśnień R. W. k 72, protokół wyjaśnień K. W. k 199, protokół wyjaśnień P. W. k 323, protokół wyjaśnień K. M. k 461, protokół wyjaśnień M. S. k 582, protokół wyjaśnień powoda R. G. k 698, protokół wyjaśnień A. M. (1) k 833, protokół wyjaśnień S. P. k 984, zeznania świadków D. C., I. S., M. W., )

Pismem z dnia strona pozwana rozwiązała umowę o pracę zawartą z powodem R. W. bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego), polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie rachunku za wypoczynek o zawyżonej wartości (tj. rachunku z „AGROTURYSTYKA R. N. (...), (...)-(...) S.", w którym uiścił niższą kwotę za wypoczynek niż została wskazana na rachunku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r).

Powód odebrał pismo o rozwiązaniu umowy o pracę w dniu 23 09 2013 r.

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem R. W. w aktach osobowych powoda )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. strona pozwana rozwiązała bez wypowiedzenia zawartą z powodem K. W. umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego), polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie w roku 2011 i 2012 zawyżonych rachunków za wypoczynek (tj. rachunków z „ (...), Ś. (...), (...)-(...) Ś." oraz z „Agroturystyka E. i A. W., (...), (...)-(...) B.", w których zapłacił mniej za wypoczynek niż wskazano na rachunkach) oraz poprzez przedłożenie w 2013 roku nieautentycznego rachunku (tj. rachunku z „ Agencji (...) 33, (...)-(...) W.", który miał potwierdzać pobyt syna powoda w Pensjonacie (...) w R., w którym syn faktycznie nie korzystał z wypoczynku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...)" doręczone" Pracodawcy w dniu 2.09 2013r). Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę doręczono powodowi w dniu 8 10 2013 r. , przy czym dnia 1 10 2013 r. awizowano przesyłkę zawierającą rozwiązanie umowy o pracę z powodem .

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem K. W. na karcie 134 akt sprawy, akta osobowe powoda )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. rozwiązano – bez zachowania okresu wypowiedzenia - umowę o pracę z P. W. z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego), polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie w roku 2012 fikcyjnego rachunku za wypoczynek (tj. rachunku z Agencji (...) (...), który potwierdzać miał pobyt powoda i jego żony w Pensjonacie (...) w R., w którym faktycznie nie korzystał powód i jego żona z wypoczynku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r).

Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę doręczono powodowi w dniu 8 10 2013 r. , przy czym dnia 1 10 2013 r. awizowano przesyłkę zawierającą rozwiązanie umowy o pracę z powodem .

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z P. W. k 282 akt sprawy, akta osobowe powoda )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. strona pozwana rozwiązała – bez wypowiedzenia – umowę o pracę z powodem K. M. z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego), polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie w 2012r. zawyżonego rachunku za wypoczynek powoda wraz z żoną i synem (tj. rachunku z Agroturystyka E. i A. W., (...), (...)-(...) B.) oraz przedłożenie w 2013r. fikcyjnego rachunku za wypoczynek syna (tj. rachunku z Agencji (...), (...), (...), (...) (...)-(...) W., który potwierdzać miał pobyt syna w Pensjonacie (...) w R., w którym faktycznie syn nie korzystał z wypoczynku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r).

Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę doręczono powodowi dnia 8 10 2013 r. po uprzednim awizowaniu dnia 1 10 2013 r.

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z K. M. k 389, akta osobowe powoda )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. strona pozwana rozwiązała umowę o pracę bez wypowiedzenia zawartą z powódką M. S. z powodu ciężkiego naruszenia przez nią podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego), polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie w 2011r, fikcyjnego rachunku za wypoczynek tj. rachunku z Agencji (...), (...), (...) i (...), (...) (...)-(...) W., który miał potwierdzać pobyt w Pensjonacie (...) w R., w którym nie korzystała powódka wraz z mężem z wypoczynku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r). Pismo to doręczono powódce dnia 6 10 2013 r. po uprzednim awizowaniu dnia 1 10 2013 r.

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z M. S. w aktach osobowych powódki )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. strona pozwana rozwiązała – bez wypowiedzenia – umowę o pracę z powodem R. G. z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego) polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie fikcyjnych rachunków za wypoczynek (tj. rachunku wystawionego i Gospodarstwo (...), A. M. (2), K. 17a, (...)-(...) K. oraz rachunku wystawionego przez Gospodarstwo (...) A. M. (3), (...) a, w których osoby wskazane na rachunkach nie przebywały celem pozyskania dofinansowania do wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r).

Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę powód otrzymał dnia 8 10 2013 r.

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem R. G. k 639, akta osobowe powoda )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. strona pozwana rozwiązała – bez wypowiedzenia – umowę o pracę z powodem A. M. (1) z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego) polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie w latach 2010 i 2012 fikcyjnych rachunków za wypoczynek (tj. rachunku z 2010 roku z „ Gospodarstwo (...) (...), (...)-(...) K." oraz dwóch rachunków z 2012 z „ Gospodarstwo (...), C. (...), (...)-(...) P.", w których nie korzystał powód i jego syn z wypoczynku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r).

Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę powód otrzymał dnia 8 10 2013 r.

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem A. M. (1) k 771, akta osobowe powoda )

Pismem z dnia 27 09 2013 r. strona pozwana rozwiązała – bez wypowiedzenia – umowę o pracę z powodem S. P. z powodu ciężkiego naruszenia przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych (tj. obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy oraz ochrony jego mienia, a także obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego) polegającego na wyłudzeniu środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, poświadczeniu nieprawdy poprzez przedłożenie w latach 2011, 2012 i 2013 fikcyjnych rachunków za wypoczynek (tj. rachunków z 27.08.2011 r., 28.01.2012 r. i 28.01.2012 r. wystawionych przez „P. G. T. B., ul. (...), (...)-(...) G., oraz rachunku z 08.02.2013 r. wystawionego przez „P. G. Ewa i J. S. (1), ul. (...), (...)-(...) K.", w których to miejscach osoby wskazane w rachunkach nie korzystały z wypoczynku) celem pozyskania dofinansowania wypoczynku ze środków Funduszu, co zostało ustalone w Postępowaniu Wyjaśniającym (...) (Sprawozdanie z postępowania wyjaśniającego (...) doręczone Pracodawcy w dniu 02.09.2013r).

Pismo o rozwiązaniu umowy o pracę powód otrzymał dnia 8 10 2013 r.

( dowód : pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z powodem S. P. k 913, akta osobowe powoda )

W dniu 12.09.20l3r. około godz. 14:00 pracownice D. (...) Kadrowej (...) we W. strony pozwanej B. K. i I. P. udały się do P. M. (1) Przewodniczącego (...) Związku Zawodowego (...) z zamiarem konsultacji związkowych dotyczących pracowników, którzy wskazali w/w związek zawodowy do obrony swoich praw pracowniczych. Nie zastano jednak P. M.. W dniu 13.09.2013r. wymienieni pracownicy ponownie udały się do P. M. (1) o godz. 7:30. Drzwi były zamknięte, w pokoju paliło się światło, uchylone było okno, z pomieszczenia dochodziły odgłosy przebywającej tam osoby. Pomimo pukania, drzwi nie zostały otwarte, próby doręczenia pracownice powtórzyły w dniu 13.09.2013r. jeszcze trzykrotnie : o godz. 8:19, 8:36 12,30. Mimo wielokrotnego pukania nikt nie otworzył im drzwi.

W 16.09.2013 r. około godz. 8:40 idąc z zamiarem podjęcia próby ponownego doręczenia konsultacji związkowych, pracownice zauważyły Przewodniczącego P. M. palącego papierosa na zewnątrz budynku. P. M. (1) zauważając pracowników strony pozwanej oświadczył, że przebywa na urlopie wypoczynkowym i nie przyjmie żadnych dokumentów. Powiedział też, że Dyrektor Regionu (...)we W. jest poinformowana o urlopie, tłumaczył, że ma bardzo dużo godzin urlopu do wykorzystania (około 300 godzin). Powiedział że na urlopie wypoczynkowym przebywa od 13.09.2013r. do co najmniej 20.09.2013r. a korespondencję możemy przesłać do innych członków zarządu.

Dnia 17 09 2013 r. pracownice (...) we W. J. S. (2) i I. P. usiłowały doręczyć I. C. (1) – członkowi zarządu (...) Związku Zawodowego (...) korespondencję dotyczącą zamierzonych zwolnień m.in. powódek . I. C. (1) odmówiła przyjęcia korespondencji, oświadczając, że nie przyjmie żadnej korespondencji ani w godzinach pracy , ani przed pracą.

( dowód : mail k 78, notatka służbowa z dnia 16 09 2013 r. k 79, notatka służbowa z dnia 17 09 2013 r. k 80 i 81, zeznania świadków I. P., B. K., I. C. (1) )

W dniu 19 09 2013 r. Dyrektor Centrum (...) we W. M. W. przesłała mailem na adres (...)/ (...)/PocztaPolska@ (...) skany pism dotyczących konsultacji zamiaru rozwiązania umów o pracę z powódkami , których nie udało się wcześniej doręczyć ani P. M. i I. C..

( dowód : mail k 111 )

Sąd zważył :

W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadnia rozwiązania umów o pracę z powodami bez wypowiedzenia. Nadto nie sposób zasadnie przypisać rozwiązaniom umów o pracę dokonanym przez stronę pozwaną sprzeczności z przepisami prawa pracy, w szczególności naruszenia art. 52 § 2 k.p. oraz art. 52 § 3 k.p.

Pracownicy strony pozwanej dokonali wnikliwej kontroli wykorzystywania przez powodów świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W trakcie podjętych czynności kontrolnych ustalili, że powodowie wyłudzali świadczenia z tego funduszu poprzez przedstawianie fałszywych, niezgodnych z rzeczywistością rachunków i faktur w celu uzyskania dofinansowania do wypoczynku.

Wszyscy pracownicy byli w trakcie postępowania kontrolnego przesłuchani przez pracowników strony pozwanej – kontrolerów z Biura (...) – i przyznali się do przedstawienia nieprawdziwych rachunków w celu uzyskania dopłaty do wypoczynku, a nawet zobowiązali się do spłaty nienależnie pobranych kwot.

Postępowanie pracowników strony pozwanej zostało prawidłowo zakwalifikowane przez pracodawcę jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 § 1 k.p.

Strona pozwana trafnie wskazała, że na każdym z pracowników z mocy art. 100 § 2 k.p. spoczywa obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy oraz przestrzegania zasad współżycia społecznego. W sposób odpowiedni do ustalonego stanu faktycznego pracodawca uznał, że narusza dobro zakładu pracy postępowanie powodów, które godzi we wspólną wartość pracowników i pracodawcy, jaką jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Nie ulega wątpliwości, że fundusz ten z całą pewnością nie jest własnością konkretnego pracownika, lecz jest dobrem wspólnym o szczególnym charakterze, pozwalającym traktować ten fundusz jako własność pracodawcy. Środki na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych pochodzą bowiem z odpisów dokonywanych ze środków pracodawcy, a przeznaczenie tego funduszu służy zaspokajaniu potrzeb zbiorowych wszystkich pracowników.

Bezspornie wyłudzenie świadczenia socjalnego jest działaniem bezpośrednio wymierzonym w dobro zakładu pracy, a także dobro innych pracowników. Każda wypłata z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na podstawie fałszywych dokumentów narusza interes pracodawcy, dobro zakładu pracy, a także rażąco łamie regułę przestrzegania zasad współżycia społecznego. Wyłudzenie świadczeń z tego funduszu ewidentnie zmniejsza świadczenia na rzecz innych pracowników.

Powodom można przypisać najwyższy stopień winy umyślnej, a motywy postępowania powodów należy ocenić bardzo krytycznie, jako chęć uzyskania nienależnej korzyści majątkowej kosztem innych pracowników.

Dlatego też należało uznać, że zastosowanie przez pracodawcę dyscyplinarnych zwolnień wobec powodów było zgodne z prawem.

Mając na uwadze stopień winy pracowników wyłudzających świadczenia z funduszu socjalnego, naganny charakter ich postępowania, pobudki działania Sąd uznał, że nawet gdyby doszło do naruszenia formalnych przepisów co do trybu natychmiastowego rozwiązania umów o pracę, to orzeczenie o odszkodowaniu, a tym bardziej o przywróceniu pracowników do pracy jest niedopuszczalne, gdyż stanowiłoby nadużycie prawa i naruszenie zasad współżycia społecznego w rozumieniu art. 8 k.p.

Trafnie podnosi strona pozwana, że w obliczu spodziewanych zwolnień z pracy po kontroli dokonanej przez stronę pozwaną, pracownicy oraz organizacja (...) podjęli czynności zmierzające bezpośrednio do uniemożliwienia pracodawcy zastosowania art. 52 k.p.

Z uwagi na treści art. 52 § 2 k.p. termin do rozwiązania w trybie dyscyplinarnym umów o pracę jest krótki i wynosi zaledwie miesiąc. Termin ten nie uwzględnia konieczności konsultacji zamiaru rozwiązania umów o pracę z zakładową organizacją związków zawodowych. Nieświadczenie przez powodów pracy zmusiło stronę pozwaną do dokonywania doręczeń oświadczeń woli o rozwiązaniu umów o pracę za pośrednictwem poczty, tym samym w wielu przypadkach do awizowania przesyłki zawierającej oświadczenie o rozwiązaniu umów o pracę bez wypowiedzenia.

Sąd podziela stanowisko strony pozwanej, że w zakresie oświadczeń o rozwiązaniu umów o pracę należy stosować przepisy kodeksu cywilnego dotyczące składania oświadczeń woli, a zwłaszcza art. 61 k.c., który stanowi, że oświadczenie woli , jeśli ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Oznacza to, że awizowanie przesyłki zawierającej oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę jest chwilą dokonania złożenia oświadczenia woli, jeżeli nie zachodzą nadzwyczajne okoliczności uniemożliwiające odbiór tej przesyłki.

W zakresie prawidłowości konsultacji zamiaru rozwiązania umów o pracę z organizacją związków zawodowych należy przyjąć, że taka konsultacja może mieć miejsce w każdy przyjęty sposób we wzajemnych stosunkach między organizacją związków zawodowych a pracodawcą. Stąd też okoliczność podejmowania próby doręczenia pisma o rozwiązaniu umów o pracę z powodami przewodniczącemu zarządu (...), czy też członkowi tego zarządu w przypadku odmowy przyjęcia tych pism, musi być traktowana jako skuteczne doręczenie pisma zawiadamiającego o zamiarze rozwiązania umów o pracę z pracownikami. Dlatego też Sąd przyjął, że w tym zakresie tryb konsultacji z art. 52 § 3 został spełniony.

Niezależnie od tego, jak wyżej wskazano, uwzględnienie roszczeń powodów nie było możliwe z uwagi na ich jaskrawą sprzeczność z zasadami opisanymi w art. 8 k.p.

Dlatego też nie miały większego znaczenia obszerne polemiki podejmowane przez strony odnośnie sposobu doręczenia zawiadomienia o zamiarze rozwiązania umów o pracę do zakładowej organizacji związkowej ( które, nie musi mieć formy pisemnej w odróżnieniu od zawiadomienia o zamiarze rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem ) oraz kwestia uchybienia terminowi z art. 52 § 2 k.p. Nie ma zatem większego znaczenia czy strona pozwana przesyłała – jak twierdzi związek zawodowy – „ grzecznościowego” maila do P. P. M. (1) z informacją o zamiarze rozwiązania zawartych z powodami umów o pracę. Strony mylą wielokrotnie tryb konsultacji zamiaru wypowiedzenia umowy o pracę z art. 38 k.p., gdzie występuje warunek zachowania formy pisemnej z trybem z art. 52 § 3 k.p. gdzie takiego wymogu ustawodawca nie stawia.

Jak trafnie wyraziła to strona pozwana działania pracowników miały charakter ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych wynikających z kodeksu pracy (również innych przepisów obowiązującego prawa jak też wreszcie podstawowych wartości, na których oparty jest porządek społeczny , a więc uchybienie formalne dokonanego rozwiązania umowy o pracę nie powinny być podstawą uwzględnienia żądania i żądanie winno być oddalone na podstawie art. 8 k.p.

Twierdzenia powodów jakoby rozwiązania zawartych z nimi umów o pracę zostały dokonane w celu redukcji zatrudnienia są całkowicie gołosłowne. W obliczu ujawnionego zjawiska wyłudzania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na tak masową skalę pracodawca o cechach podmiotu, dla którego niezbędne jest zaufanie publiczne musiał zareagować zdecydowanie ostro, a nie jedynie – jak sugerują pełnomocnicy powodów – pozbawić pracowników prawa do korzystania z funduszu socjalnego na dwa lata i zobowiązać do zwrotu wyłudzonych świadczeń – zgodnie z regulaminem przyznawania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zeznania świadków J. S. (3), M. I., D. C., I. S., M. W., I. P., B. K., I. C. (1) zasługiwały na wiarę jako zgodne i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków P. M. (1) i P. G. , którzy jako pełnomocnicy powodów byli bezpośrednio zainteresowani w rozstrzygnięciu sprawy na korzyść powodów.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z regułą z art. 98 k.p.c. i § 11 pkt 1 ppkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 490 ).

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono jak w sentencji.