Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 881/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Kłodzku z 2014-07-29

Sygn. akt I C 881/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ewa Karp

Protokolant: Ewelina Świrta

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2014 r. w Kłodzku

sprawy z powództwa K. N.

przeciwko(...)S.A. Oddział w Polsce

o zapłatę 5.929,00 zł

zasądza od strony pozwanej (...)S.A. Oddział w Polsce na rzecz powoda K. N.kwotę 5.929,00 zł (pięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami od 17 stycznia 2013 r. oraz tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 2.860,20 zł (dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt złotych 20/100).

UZASADNIENIE

Powód K. N.wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...)S.A. Oddział w Polsce, na rzecz powoda kwoty 5 929 zł, w tym 5000 zł tytułem zadośćuczynienia za cierpienia związane z wypadkiem z 31 października 2013 roku oraz pozostałą kwotę tytułem zwrotu kosztów leczenia.

W uzasadnieniu powód podał, że w dniu 31 października 2013 roku miał miejsce wypadek komunikacyjny, w następstwie którego doznał obrażeń ciała. Powód wskazał, że pojazd sprawcy ubezpieczony był w zakresie OC w u strony pozwanej, która nie przyznała powodowi żadnego zadośćuczynienia.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa, wskazując, że w toku postępowania likwidacyjnego ustalono, ze biorąc pod uwagę znikomy charakter uszkodzeń pojazdu, obrażenia powoda nie maja one związku z wypadkiem, bo nie mogły powstać wskutek tej kolizji..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód K. N.był uczestnikiem kolizji z 31 października 2013 roku. Był w chwili wypadku kierowcą samochodu, w którego tył uderzył sprawca ubezpieczony w (...)S.A. Oddział w Polsce T. W..

Dowód:

- przesłuchanie powoda K- 185-186

- akta szkody

- przesłuchanie świadka T. W. k- 185-186

W wyniku wypadku powód miał 20 lat i był zdrowy. Powód na skutek wypadku doznał urazu kręgosłupa. Powołani w sprawie biegli dr nauk medycznych neurochirurg H. A. i dr nauk medycznych ortopeda M. J., stwierdzili u powoda K. N. stan po urazie głowy ze stresem pourazowym, stan po urazie odcinka szyjnego kręgosłupa szyjnego z z zespołem bólowym szyjnym pourazowym, z zaznaczonym ograniczeniem ruchomości i rwą barkowo-ramieniową par estetyczną prawostronną i stan po urazie odcinka piersiowego kręgosłupa ze sladowym pobolewaniem okolicy międzyłopatkowej. Biegli wskazali, że w obecnym stanie uszczerbek na zdrowiu badanego powoda w związku z wypadkiem z dnia 31 października 2014 roku wynosi 4 %., a wypadek skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami kręgosłupa szyjnego ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej , parastezjami kończyny górnej prawej w zakresie wszystkich palców i konieczne będzie w przyszłości leczenie usprawniające, a opisywane zmiany mogą predysponować do wcześniejszego rozwoju zmian zwyrodnieniowych. Obrażenia, jakich doznał powód pozostają w ścisłym związku przyczynowym z przebytym urazem.

Dowód:

- opinia biegłych neurologa i ortopedy K- 204-206

- opinia uzupełniająca K- 223 a

Powód nie otrzymał od strony pozwanej zadośćuczynienie ani zwrotu kosztów leczenia pomimo zgłoszenia szkody. K. N. poniósł koszty dojazdu do placówek medycznych w wysokości 93,67 zł , wizyt lekarskich i zakupu leków 835 zł.

Dowód:

- akta szkody

- dokumentacja medyczna i faktury k- 11-27

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył , co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności opinii zespołu biegłych, akt szkody, przesłuchania powoda, świadka sprawcy wypadku i dokumentacji lekarskiej oraz faktur i wyliczeń.

Na podstawie przepisu art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Katalog wypadków, w których można żądać zadośćuczynienia określa przepis art. 444 § 1 k.c. stanowiąc, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Zgodnie z przepisem art. 822 § 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

O charakterze, jaki ma spełniać zadośćuczynienie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2000 r. wydanego w sprawie I CKN 969/98 (LEX 50824), stwierdzając, że zadośćuczynienie nie jest karą, lecz sposobem naprawienia krzywdy. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne, a więc ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, czy rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, wyłączenia z normalnego życia itp. Celem zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc "odpowiedniej sumy" należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy.

W niniejszej sprawie Sąd przyznał powodowi 5 000 zł zadośćuczynienia , co wynika z faktu, że rozważając wysokość w jakiej winno być zadośćuczynienie wypłacone, należy rozważać każdy przypadek indywidualnie, ponieważ jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 września 2002 r., wydanemu w sprawie IV CKN 1266/00 (LEX nr 80272) określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w razie uszkodzenia ciała powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji stron.

Sad uwzględnił przede wszystkim młody wiek powoda, który obecnie ma 21 lat oraz utrudnienia stanowiące skutki wypadku - wypadek skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami kręgosłupa szyjnego ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej , parastezjami kończyny górnej prawej w zakresie wszystkich palców i konieczne będzie w przyszłości leczenie usprawniające, a opisywane zmiany mogą predysponować do wcześniejszego rozwoju zmian zwyrodnieniowych.

O kosztach postępowania orzeczono po myśli przepisu art. 98 § 1 k.p.c.


Dodano:  ,  Opublikował(a):  Marta Kulig
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Kłodzku
Osoba, która wytworzyła informację:  Ewa Karp
Data wytworzenia informacji: