Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

1.Przewodniczący:

1.SSO Waldemar Majka (spr.)

1.Sędziowie:

1.SO Tomasz Uszpulewicz

2.SO Agnieszka Połyniak

1.Protokolant:

1.Ewa Ślemp

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 356/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2023 r., sygn. akt II K 819/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. I.

Oskarżony był w przeszłości karany za przestępstwo

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

147

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Jest to dokument urzędowy.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

rażąca niewspółmierność kary polegająca na wymierzeniu oskarżonemu kary bezwzględnej jednego roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy biorąc pod uwagę stopień winy, stopień społecznej szkodliwości czynu oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a w szczególności fakt, że oskarżony przyznał się do winy już na etapie postępowania przygotowawczego, nie utrudniał postępowania, ponadto w toku postępowania przed Sądem wykazał, że przewartościował swoje życie i cele życiowe, wystarczająca dla osiągnięcia celów kary jest wnioskowana przez obronę kara jednego roku pozbawienia wolności, ponadto biorąc pod uwagę postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa w pełni zasadne jest warunkowe zawieszenie orzeczonej kary na okres próby trzech lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony zarzut okazał się niezasadny.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w art. 438 pkt 4 k.p.k. występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną, a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

Sąd odwoławczy władny jest dokonać korekty orzeczenia w zakresie wymiaru kary jedynie wówczas, gdy kara ta jawi się jako "rażąco niesprawiedliwa". Przy czym, co istotne, to Sąd I instancji ma ustawowo zagwarantowaną swobodę w ferowaniu wyroku, w tym kształtowania wymiaru kary. Rolą zaś Sądu odwoławczego jest weryfikacja, czy granice swobodnego uznania sędziowskiego, stanowiącego zasadę sądowego wymiaru kary nie zostały przekroczone w rozmiarach nie dających się wręcz zaakceptować.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazania Sąd odwoławczy uznał, że orzeczona wobec oskarżonego kara w wymiarze roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności nie nosi znamion rażącej surowości, jak własne traktując w tym zakresie, czynione przez Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu wyroku rozważania. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego, które ocenić należy jako znaczne. Oskarżony posiadał znaczne ilości różnorodzajowych narkotyków, w tym ponad 580 gram substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Wbrew postulatom skarżącego, fakt przyznania się przez oskarżonego do popełnienia zarzuconego mu czynu nie stanowi aż tak doniosłej okoliczności. Treść złożonych wyjaśnień, w których oskarżony przyznaje się do posiadania narkotyków, powodowana była li tylko chęcią uzyskania jak najkorzystniejszej pozycji procesowej, a stanowiła niejako naturalną konsekwencję ujawnienia środków narkotycznych w zajmowanym przez niego lokalu. Nie sposób bowiem nie dostrzec w nich niekonsekwencji, nakierowanych na korzyści procesowe. W toku pierwszego przesłuchania oskarżony wyjaśnił bowiem (k. 29), iż narkotyki znalazł dzień przed jego zatrzymaniem w lesie obok P., by następnie (k. 34) zmienić swoją relację na dalszym etapie śledztwa wskazując, iż narkotyki zakupił, za kwotę 2.500 zł, od kolegi, którego danych osobowych nie zamierzał podać. Podał jednocześnie, że wszystkie te narkotyki posiadał wyłącznie na własny użytek – co już samo w sobie dziwi, skoro wyjaśnił, iż zażywa jedynie amfetaminę, i to w ilości pół grama na tydzień.

Oskarżony był w przeszłości karany sądownie. Orzeczono wobec niego karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, która następnie zamieniona została na karę zastępczą pozbawienia wolności. Oskarżony nie wyciągnął wniosków z odbycia tejże kary i dopuścił się kolejnego przestępstwa o znacznej społecznej szkodliwości. Słuszna jest uwaga Sądu Rejonowego, iż kara nieizolacyjna nie będzie spełniała swojej roli a z pewnością będzie kształtowała w oskarżonym błędne przekonanie o "błahości" tego typu zachowań, które niewątpliwie, z uwagi na ilość oraz rodzaj środków narkotycznych, do błahych nie należą. Oskarżony niewątpliwie nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary. Wymaga on oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach izolacji tak, by rzeczywiście przewartościować swój światopogląd, i w zgodzie z porządkiem prawnym pełnić role społeczne.

Konkludując wskazać należy, że orzeczona przez Sąd I instancji kara jest karą adekwatną do okoliczności popełnienia czynu oraz właściwości oskarżonego. Gdy uwzględnić jej wymiar przez pryzmat ustawowego zagrożenia i okoliczności sprawy, jaki się ona jako kara sprawiedliwa, która spełni swoje role prewencyjne oraz wychowawcze.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku w pkt. I poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby trzech lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na bezzasadność zarzutu apelacyjnego brak było możliwości zmiany słusznego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 06 lutego 2023 r., sygn. akt II K 819/21

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku opisane zostały w sekcji 3.1.

Sąd Odwoławczy dostrzegł, iż mimo skazania K. I. za czyn kwalifikowany z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zaskarżone orzeczenie nie zawiera rozstrzygnięcia o świadczeniu pieniężnym po myśli art. 70 ust. 4a cytowanej ustawy. Rzecz w tym, iż mimo tego braku orzeczenie to, choć wydane po wejściu w życie przepisu art. 70 ust. 4a ustawy (w dniu 1 stycznia 2023 r.) odpowiada prawu, a nadto nie pozwalałby na to kierunek zaskarżenia jedynie na korzyść oskarżonego.

Jakkolwiek powołany przepis (dodany przez art. 12 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. (Dz.U.2022.1855), przewiduje aktualnie obligatoryjne orzeczenie świadczenia pieniężnego między innymi wobec sprawcy czynu z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, to w realiach przedmiotowej sprawy Sąd Rejonowy nie był uprawniony do wydania takiego orzeczenia, z tej przyczyny, że czyn oskarżonego popełniony został w dniu 29 lipca 2021 roku.

Gdyby Sąd Rejonowy orzekł wobec oskarżonego wymienione świadczenie, dopuściłby się obrazy art. 4 § 1 k.k. Nie ma bowiem wątpliwości, iż świadczenie to jest obligatoryjne, lecz jedynie wobec sprawców, którzy dopuścili się czynu po 1 stycznia 2023 r., a więc po dniu wejścia w życie art. 70 ust. 4a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Przepis art. 4 § 1 k.k. w sytuacji, kiedy w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, nakłada na sąd obowiązek stosowania wobec sprawcy ustawy względniejszej. Sąd Rejonowy dostrzegł to i stosując ustawę względniejszą, która nie nakłada takiego obowiązku, o świadczeniu takim nie orzekł. Nic w tej kwestii nie zmieniłaby w tym zakresie apelacja wniesiona na niekorzyść oskarżonego, choć oskarżyciel publiczny apelacji nie wnosił. Podniesiony zarzut, analizowany przez pryzmat art. 4 § 1 k.k., zostałby uznany za bezzasadny.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Apelacja wywiedziona przez obrońcę oskarżonego nie została uwzględniona, wobec powyższego w oparciu o przepis art. 636 § 1 k.p.k. kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze należało obciążyć oskarżonego, zaś wysokość opłaty ustalono w oparciu o przepisy art.8 i art.2 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49, poz. 223 ze zm.) wymierzono mu opłatę w kwocie 300 złotych.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Połyniak SSO Waldemar Majka SSO Tomasz Uszpulewicz

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. I.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 6 lutego 2023 r., sygn. akt II K 819/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana