Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Adam Pietrzak
Protokolant:	Magdalena Telesz

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2016 r.

sprawy J. S.

syna W. i K. z domu C. (...) r. w W. z art. 157 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 13 stycznia 2016 r. sygnatura akt III K 69/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe związane z postępowaniem odwoławczym, w tym wymierza 120 złotych opłaty za to postępowanie.

Sygn. akt IV Ka 211/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2016 roku (sygn. akt III K 69/15) Sąd Rejonowy w Wałbrzychu po rozpoznaniu sprawy J. S. oskarżonego o to, że w dniu 01 stycznia 2015r. w W. woj. (...) poprzez uderzenie otwartą ręką w twarz K. P., a następnie pięścią w okolice podbrzusza oraz popchnięcie w wyniku którego pokrzywdzona straciła równowagę spowodował obrażenia w postaci rany okolicy łuku brwiowego lewego z sińcem powiek oka lewego, tłuczenia nadgarstka prawego ze złamaniem kości haczykowatej, sińców na prawym biodrze i prawym pośladku czym spowodował uszkodzenie narządów czynności ciała na czas powyżej dni siedem,

to jest o czyn z art. 157§1 kk

oskarżonego J. S.uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 157§1 kk i za czyn ten na podstawie art. 157§1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 69§1i 2 kk oraz art. 70§1 kk zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności tytułem próby na okres lat 2 (dwóch), na podstawie art. 46§1 kk orzekł od oskarżonego J. S.na rzecz pokrzywdzonej K. P. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę obowiązek zapłaty kwoty 5000 zł (pięć tysięcy złotych).

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego na podstawie art. 444 kpk oraz art. 425 § 1 i 23 kpk w całości na korzyść oskarżonego zarzucając na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 kpk:

I. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku, tj.:

- art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk polegającą na jednostronnej i dowolnej ocenie materiału dowodowego, dokonanej przez Sąd I instancji z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów, przeprowadzonej wyłącznie na niekorzyść oskarżonego oraz bezkrytycznym obdarzeniu zeznań pokrzywdzonej i świadków T. D. i K. I. walorem wiarygodności, pomimo że w toku postępowania wykazano, że pokrzywdzona w trakcie zdarzenia znajdowała się pod wpływem alkoholu (0,48 mg/l), zaś wyżej wymienieni świadkowie wiedzę o pobiciu zaczerpnęli wyłącznie z relacji pokrzywdzonej, która dodatkowo miała żal do oskarżonego za brak zainteresowania jej osobą na zabawie sylwestrowej, na którą udali się wspólnie ze znajomymi;

- art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez uznanie, że zeznania pokrzywdzonej korespondują z zeznaniami świadka M. B. oraz interweniujących na miejscu policjantów, w sytuacji gdy w sprawie nie zostało wyjaśnione, czy świadek M. B. z uwagi na warunki atmosferyczne, porę nocną i odległość jaka dzieliła go od pokrzywdzonej i oskarżonego mógł widzieć zdarzenie, zaś policja przybyła na miejsce już „po fakcie";

- art. 170 pkt 2 i 3 kpk poprzez oddalenie wniosków dowodowych w postaci przesłuchania świadków P. W., M. R., R. W., E. C. i P. C. [a wiec osób uczestniczących w zabawie sylwestrowej w Hotelu M.) w sytuacji gdy zeznania tych świadków mają znaczenie w sprawie, ponieważ pokrzywdzona pomawiając oskarżonego o pobicie dąży do swoistego rodzaju odwetu na oskarżonym w związku z brakiem zainteresowania jej osobą podczas zabawy sylwestrowej;

- art. 4 kpk, art 170 § 2 kpk w zw. z art. 180 § 2 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka lekarza J. S. (1)celem wykazania że złamanie nadgarstka nie powstało na skutek pobicia, a udzielający pomocy lekarz posiadał wiedzę na temat stanu zdrowia pokrzywdzonej po przyjęciu na oddział, zgłaszanych przez pokrzywdzoną dolegliwości bólowych oraz stwierdzonych obrażeń ciała,

- art. 201 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej w sytuacji, gdy pokrzywdzona podczas udzielania jej pierwszej pomocy w szpitalu w W. nie wskazywała na uraz nadgarstka, a okoliczność ta ujawniła się dopiero na drugi dzień, a zatem w sprawie nie zachodzi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy zachowaniem się oskarżonego, a urazem jaki doznała pokrzywdzona w postaci stłuczenia nadgarstka prawego ze złamaniem kości haczykowatej;

- art. 4 kpk, art. 170 § 2 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o zbadanie w drodze eksperymentu procesowego, czy świadek M. B. mógł zaobserwować zdarzenie z udziałem stron biorąc pod uwagę panujące wówczas warunki atmosferyczne, porę nocną i znaczną odległość (94 m) jaka dzieliła świadka, który stał w bramie przy ul (...), a stronami które znajdowały się przy ul. (...);

- art. 2 § 2 kpk w zw. z art. 366 § 1 kpk, art. 389 § 2 kpk oraz art, 391 § 3 kpk, polegającego na niewyjaśnieniu w toku postępowania w niniejszej sprawie licznych wątpliwości oraz niejasności, dotyczących okoliczności istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, które pojawiły się zeznaniach składanych przez pokrzywdzoną oraz M. B., co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia ustaleń faktycznych niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy, z naruszeniem zasady prawdy materialnej;

II. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na przyjęciu, że:

- oskarżony uderzył pokrzywdzoną otwartą ręką w twarz, a następnie pięścią w okolice podbrzusza oraz popchnął ją w wyniku czego straciła równowagę, czym spowodował u niej obrażenia w postaci rany okolicy łuku brwiowego lewego z sińcem oka lewego w sytuacji gdy pokrzywdzona będąc w stanie nietrzeźwości potknęła się na śliskim chodniku w wyniku, którego to upadku pękły jej okulary i rozcięły łuk brwiowy lewego oka.

- pokrzywdzona na skutek upadku doznała obrażeń w postaci złamania kości haczykowatej prawej ręki, w sytuacji gdy z przedstawionej dokumentacji medycznej wynika, iż po przewiezieniu na Oddział (...) szpitala im. A. S. w W. lekarz udzielający pomocy medycznej nie stwierdził u pokrzywdzonej uszkodzenia nadgarstka,

- w szatni znajdującej się na terenie hotelu M. oskarżony wyzywał pokrzywdzoną, podczas gdy są to wyłącznie twierdzenia pokrzywdzonej, które nie mają poparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym,

Podnosząc powyższe zarzuty, na podstawie art. 427 § 1 kpk w zw. z art. 437 § 1 i 2 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd I instancji zgromadził obszerny materiał dowodowy prawidłowo go ocenił, a wyprowadzone wnioski przekonująco uzasadnił. Ocena materiału dowodowego zgodna jest z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Obszerny wywód, w wkutym sąd rejonowy poddał zgromadzone dowody ocenie pod kątem ich wiarygodności (k.8-9 uzasadnienia zaskarżonego, k. 165-167 akt sądowych) czyni zadość wspomnianym zasadom i wskazaniom.

Wnioski, do których doszedł tenże sąd mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności, sąd odwoławczy akceptuje wspomniane wywody brak jest podstaw do ich powielania w niniejszym uzasadnieniu.

Zarzuty apelacji sprowadzają się do polemiki z ustaleniami sądu I instancji nie zawierając argumentów mogących skutecznie podważyć trafność toku rozumowania tegoż sądu zawartego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (co dotyczy w szczelności pierwszego i ostatniego akapit zarzutu I).

Pozostałe akapity tegoż zarzutu jawią się jako bezzasadne wobec treści postanowień sądu rejonowego oddalających wskazane w nich wnioski dowodowe; sąd odwoławczy w pełni przychyla się do argumentacji zawartej w tychże postanowieniach nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Zarzuty zawarte w pkt. II apelacji stanowią odzwierciedlenie polemiki z ustaleniami sądu rejonowego poprzez sugerowanie innych wersji zdarzenia niż wynikająca z ustaleń tegoż sądu.

Kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie budzi zastrzeżeń.

W świetle okoliczności sprawy i dyrektyw art. 53 kk brak jest podstaw do uznania wymierzonej oskarżonemu kary za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu przepisu art. 438 pkt 4) kpk.

Nie budzi również w ocenie sądu odwoławczego zastrzeżeń wysokość zasądzonej od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej kwoty zadośćuczynienia.

Mając na względzie powyższe sąd okręgowy orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach oparte jest na przepisie art. 636 § 1 kpk i art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opatach w sprawach karnych.