Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

1.Przewodniczący:

1.SSO Waldemar Majka

1.Protokolant:

1.Ewa Ślemp

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 142/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z 7 października 2022 roku, sygnatura akt VI K 1629/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

J. W.

Niekaralność oskarżonego

Pojednanie się oskarżonego z pokrzywdzoną

Informacja z KRK

Sprawozdanie z przeprowadzonej mediacji z 15 maja 2023 roku wraz z ugodą i oświadczeniem pokrzywdzonej

345

367-371

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Do dowodów przeprowadzonych w postępowaniu odwoławczym odniesiono się w części 3.1. niniejszego uzasadnienia

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Oskarżony w osobistej apelacji zarzucił:

„Apelację od wyroku wnoszę z podstawowego powodu. Uważam, że kara 1 roku i 4 miesięcy

pozbawienia wolności jest niesprawiedliwa i bardzo radykalna . Powołuję się na atr.54 Konstytucji (każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji .Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane) i na art.19 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (Paryż,10.XII 1948) - każda jednostka ma prawo do wolności poglądów i wypowiedzi; prawo to obejmuje nieskrępowaną wolność posiadania poglądów oraz poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji oraz idei, wszelkimi środkami i bez względu na granice. Zdaję sobie sprawę , iż moje słowa, które padły podczas moich relacji na F. były wulgarne i obraźliwe. Żałuję, że one padły, ale nie miałem zamiaru nikomu wyrządzić jakiejkolwiek krzywdy. Były to tylko emocje, które mną powodowały. Złożyłem odpowiednie wyjaśnienia na koniec prowadzonego śledztwa jak i podczas rozprawy sądowej w dniu 22 czerwca 2022 roku

Dotyczyły one:

1.Zadłużenia Miasta Ś. (około 130 min złotych w tamtym czasie).

2.Wspieranie środowisk (...) (programowe działanie środowisk związanych z lewicą. Pani Prezydent B. S. (1) jest członkiem (...)).

3.Udział Prezydent B. S. (1) w marszu błyskawic, a tym samym popieranie aborcji, gdzie dla mnie jako człowieka wierzącego jest to nie do przyjęcia.

Uważam, że aborcja to dzieciobójstwo. Przypomnę, że 9 marca 1943 roku A. H. wprowadził

aborcję na okupowanych terenach Polski.

Uważam, że poniosłem już karę przebywając w areszcie śledczym od 14.10.2021 godz.21 ²⁰ do dnia 10.01.2022 godz.17 ^0O.Taki wyrok byłby według mnie wyrokiem sprawiedliwym i w ten sposób powinna zakończyć się moja sprawa”.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego nie jest zasadna.

Skarżący w przytoczonym zarzucie kwestionuje zamiar popełnienia przestępstw wskazując, iż nie miał zamiaru wyrządzenia komukolwiek krzywdy: „zdaję sobie sprawę , iż moje słowa, które padły podczas moich relacji na F. były wulgarne i obraźliwe. Żałuję, że one padły, ale nie miałem zamiaru nikomu wyrządzić jakiejkolwiek krzywdy. Były to tylko emocje, które mną powodowały”.

Jeśli oskarżony mimo przeprowadzonego przewodu sądowego przed sądem I Instancji i po zapoznaniu się z treścią zaskarżonego wyroku i jego uzasadnienia nadal nie uświadamia sobie naganności swego postępowania i wyczerpania znamion przestępstw, to w istocie niniejsze postępowanie będzie miało dla oskarżonego także walor edukacyjny. Oczywiście zarówno nawoływanie, jak i pochwalanie w rozumieniu art.255 kk musi zostać dokonane umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Sprowadza się on bowiem do oddziaływania na psychikę innych, bliżej nieokreślonych osób poprzez wzywanie ich lub zachęcanie w różny sposób do popełnienia zbrodni (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 17 marca 1999 roku, IV KKN 464/98, Prok. i Pr.-wkł. 1999/10, poz. 7). Oskarżony w istocie to czynił przeprowadzając relację na żywo zachęcał innych do udziału w „przedsięwzięciu” wskazując, że sam jeszcze nie wie co będzie czynił w czasie zgromadzenia, jednak wskazał mówiąc o jego uczestnikach, że „trzeba ich (...) w powietrze (…) może komuś (...) w łeb, może (...) (…) będziemy ich (...)”. Nie ma zatem wątpliwości, iż znamiona przypisanych oskarżonemu czynów zostały zrealizowane.

W aspekcie realizacji znamion gróźb karalnych nie jest istotne czy oskarżony zamierzał groźby spełnić czy też nie, ale czy pokrzywdzona mogła się gróźb obawiać. Biorąc pod uwagę zeznania pokrzywdzonej obawa taka niewątpliwie wystąpiła. Pokrzywdzona w swoich zeznaniach odniosła się do tragicznej śmierci Prezydenta G., do której doszło właśnie w nurcie radykalizacji zachowań na skutek między innymi nawoływań czynionych przez osoby przejawiające myśli nadwartościowe. Nie jest bowiem wymagane, by adresat groźby miał pewność, był przekonany, że zapowiadane zdarzenie faktycznie nastąpi. Wystarczy, że jedynie przewiduje, że groźba może się urzeczywistnić, że liczy się z taką możliwością. Stopień obawy u adresata groźby, równoznaczny z zaistnieniem znamienia skutku przestępstwa określonego w art. 190 § 1 k.k., jest niższy od przekonania o pewności zrealizowania zapowiedzianej groźby. Zostaje on osiągnięty wtedy, gdy zagrożony przewiduje, że groźba może się urzeczywistnić, a więc że nastąpienie zapowiadanego zdarzenia jest realne (podzielając pogląd prawny wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2020 roku, III KK 602/19).

Zgodnie z przywołanym przez skarżącego art. 54 Konstytucji RP każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji, zaś cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzić obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej. Apelujący powołał się również art.19 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka podjętej 10 grudnia 1948 roku w Paryżu stanowiący, iż każda jednostka ma prawo do wolności poglądów i wypowiedzi; prawo to obejmuje nieskrępowaną wolność posiadania poglądów oraz poszukiwania, otrzymywania i przekazywania informacji oraz idei, wszelkimi środkami i bez względu na granice. Wolność wyrażania opinii gwarantowana jest również w art.10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności powołanej do życia w Rzymie 4 listopada 1950 roku.

Rzecz jednak w tym, iż prawa oskarżonego do swobodnego wyrażania opinii nikt w żaden sposób nie ograniczał i nie zamierzał tego czynić. Niniejsze postępowanie nie jest efektem naruszenia swobody oskarżonego do wyrażania opinii, ale efektem dopuszczenia się przestępstw przez oskarżonego przy okazji głoszenia poglądów i wyrażania opinii.

Z treści zarzutów apelacji wynika, iż oskarżony mimo sześćdziesięciu lat życia demonstruje swymi zachowaniami i argumentacją (także apelacji) brak świadomości prawnej i kultury demonstrując swoistą hipokryzję oraz kreując się na „ofiarę systemu” . Z jednej strony bowiem domaga się ochrony swojego prawa do wyrażania poglądów, z drugiej zaś popełnia szereg przestępstw w związku ze zgodnym z prawem wyrażaniem poglądów przez pokrzywdzoną i osoby uczestniczące w dniu zdarzenia w legalnym zgromadzeniu. Oskarżony podejmuje walkę z bliżej nieokreślonym systemem, kiedy wymaga się od niego zachowań zgodnych z prawem, kiedy zaś chodzi o ochronę jego praw powołuje się na zapisy aktów prawnych powstałych właśnie w europejskich systemach prawnych. W zachowaniu oskarżonego i przytaczanej argumentacji dostrzec można, iż swoboda wyrażania opinii i głoszenia poglądów to dla oskarżonego prawo wyłącznie wtedy jeśli ma korzystać z niego oskarżony, zaś inni głosić mogą jakiekolwiek poglądy i opinie o ile są zgodne z opiniami i poglądami oskarżonego.

W świetle przyjmowanej przez oskarżonego postawy - eksponowanej również przez sąd I instancji - zaskarżony wyrok jawił się jako orzeczenie sprawiedliwe skoro oskarżony – mimo iż formalnie przeprasza pokrzywdzoną - nie ma krytycznego wglądu w swoje postępowanie i w istocie czuje się pokrzywdzonym a nie sprawcą w niniejszym postępowaniu. Podjęta zatem wola mediacji dopiero w postępowaniu odwoławczym, to w ocenie sądu odwoławczego nie efekt krytycznego wglądu oskarżonego we własne postępowanie ale efekt obawy, że koniecznym będzie odbycie kary pozbawienia wolności. Nie mniej sąd odwoławczy zobligowany jest przy kształtowaniu orzeczenia o karze brać pod uwagę stan istniejący w momencie orzekania i nie bez znaczenia tutaj pozostaje postawa pokrzywdzonej i pozytywne wyniki mediacji (o czym szerzej w części 5.2.1. niniejszego uzasadnienia).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie kary w wymiarze w jakim oskarżony był pozbawiony wolności w związku z tymczasowym aresztowaniem

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do łagodzenia orzeczonej kary do wymiaru postulowanego przez apelującego.

3.2.

Obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok:

w części dotyczącej orzeczenia o winie

- w pkt. II co do zarzutów kierowania gróźb pobicia i uszkodzenia ciała po adresem Prezydent Miasta Ś. B. S. (1) oraz w części dot. nawoływania do popełnienia zbrodni o także występku na szkodę osób biorących udział w zgromadzeniu odbywającym się pod hasłem „ My zostajemy w Europie " tj. występku z art. 255 § 1 kk w związku z art. 255 § 2 kk, w zw. z art. 190 § 1 kk, w zw. z art. 226 § 1 kk, w zw. z art. 231a kk, w zw. z art. 11 § 2 kk

- w części dotyczącej orzeczenia o karze

. -w pkt. I i III zaskarżonego wyroku.

Zarzucił bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony J. W. miał zamiar kierowania gróźb karalnych oraz zamiar nawoływania do popełnienia zbrodni występku w stosunku do pokrzywdzonej oraz w stosunku do uczestników demonstracji, która odbyła się 10 października 2021 r., w sytuacji gdy zgromadzony w spawie materiał dowodowy oceniony już na etapie rozpoznania zażalenia na stosowanie środka zapobiegawczego, która to ocena nie została inaczej zweryfikowana wskazuje, że oskarżony zamiaru takiego nie przejawiał.

W zakresie orzeczenia o karze zarzucił rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności poprzez orzeczenie kary o charakterze izolacyjnym w wysokości rażąco surowej bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych zawartych w zaskarżonym wyroku polegający na ustaleniu, że oskarżony J. W. był uprzednio karany w sytuacji gdy nigdy nie był on karany co znajduje potwierdzenie na karcie 193 akt sprawy oraz na stronie 1 aktu oskarżenia - a ponadto w opinii kuratora.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z przyczyn wskazanych w części 3.1. oraz 5.2.1. niniejszego uzasadnienia apelacja obrońcy nie jest zasadna. Bezzasadny pozostaje zarzut rażącej niewspółmierności kary, bowiem w realiach sprawy istniejących w dacie orzekania przed sądem I instancji orzeczone kary pozostawały adekwatne i zgodne z dyrektywami ich wymiaru, a jedynie wyniki postępowania mediacyjnego i postawa pokrzywdzonej doprowadziły do złagodzenia kary.

Stwierdzenie, że oskarżony był karany stanowi jedynie omyłkę pisarską (k.315), skoro sąd I instancji nie poczynił takich ustaleń i nie brał takiej okoliczności pod uwagę przy wymiarze kary, co wynika niewątpliwie z treści uzasadnienia wyroku, a mianowicie argumentacji przywołanej w części 6 uzasadnienia (k.315 odwr.).

Wniosek

zmiana wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu opisanego w punkcie II oraz wymierzenie kary pozbawienia wolności za czyn opisany w pkt. I zaskarżonego wyroku w
dolnych granicach ustawowego zagrożenia z warunkowym zawieszeniem jej wykonania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się zasadny jedynie w części ze względu na wyniki postępowania mediacyjnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W zakresie nie zmienionym opisanym w części 5.2.1. t.j. rozstrzygnięć z punktów IV i VI dyspozycji

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zmianie podlegało orzeczenie o karze z powołanych poniżej przyczyn. W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

1.zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  uchylono orzeczenia z punktów III i V dyspozycji,

2)  wymiar kary orzeczonej w punkcie II dyspozycji obniżono do 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

3)  na podstawie art.85§1 kk i art.86§1 kk połączono orzeczoną powyżej karę pozbawienia wolności z karą pozbawienia wolności orzeczoną w punkcie I dyspozycji zaskarżonego wyroku i wymierzono oskarżonemu J. W. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

4)  na podstawie art.69§1 kk i art.70§1 kk wykonanie orzeczonej powyżej kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawieszono oskarżonemu na okres 3 (trzech) lat próby

5)  na postawie art.72§1 pkt 6a kk zobowiązano oskarżonego w okresie próby w terminie jednego roku od uprawomocniania się zaskarżonego wyroku do poddania się terapii psychologicznej, której przedmiotem będzie rozpoznawanie i kontrolowanie emocji oraz trening zastępowania agresji,

6)  na podstawie art.73§1 kk oddano oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

7)  na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej w punkcie I 3 kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach zmiany

Mimo bezzasadności zarzutów apelacji – ze względu na wyniki postępowania mediacyjnego w toku postępowania odwoławczego i pojednanie się oskarżonego z pokrzywdzoną zaistniała potrzeba zmiany zaskarżonego wyroku. Wyniki mediacji sąd orzekający zobligowany jest brać pod uwagę przy kształtowaniu orzeczenia o karze. Zgodnie bowiem z art.53§2 i 3 kk przy wymiarze kary sąd bierze pod uwagę między innymi zachowanie się pokrzywdzonego oraz pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem.

W świetle powyższego sąd odwoławczy uznał, iż kara z warunkowym zawieszeniem wykonania z dodatkowymi obowiązkami odniesie skutek prewencyjny i zostaną uwzględnione prawnie chronione interesy pokrzywdzonego przy jednoczesnym poszanowaniu jego godności (art.2§1 pkt 3 kpk) czyli jeden z głównych celów postępowania karnego. Dlatego też złagodzono karę za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie II dyspozycji, co dało możliwość obniżenia kary łącznej i warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Przy kształtowaniu orzeczenia o karze sąd odwoławczy wziął pod uwagę również wnioski opinii biegłych. Biegli psychiatrzy i psycholog nie stwierdzili ze względu na stan psychiczny potrzeby oddziaływania na oskarżonego w ramach środka zabezpieczającego, nie stwierdzili też aby był chory psychicznie ani też aby występowały ograniczenia jego poczytalności z powodu upośledzenia umysłowego. Oskarżony natomiast prezentuje myśli nadwartościowe, które nie są urojeniami ale mają znaczący wpływ na jego decyzje i zachowanie (k.145-146), jednakże nie noszą znamion psychopatologii. Fanatyczne działanie w imię nadwartościowych idei, a co za tym idzie nikła podatność na korygujące wpływy otoczenia, choć w wypadku oskarżonego nie są urojeniami to jednak mają ograniczoną dostępność dla krytycznej perswazji i mogą wskazywać na zaburzenia osobowości, co wynika również z opinii psychologicznej biegłego M. B.(k.74-75). Na problemy emocjonalne oskarżonego wskazuje również jego zachowanie w toku postępowania odwoławczego, kiedy najmuje transport medyczny, za który płaci celem dostarczenia do sądu zwolnienia lekarskiego, z którego treści wynika iż nie jest obłożnie chory i może chodzić (k.348-349). Jeśli się to zestawi z okolicznością, iż sąd nie obligował oskarżonego do takich zachowań, a zobowiązał jedynie obrońcę oskarżonego (obecnego w sądzie w dniu złożenia zaświadczeń lekarskich przez oskarżonego) do udokumentowania niezdolności oskarżonego do stawiennictwa na rozprawie (k.346), to nie tylko zachowaniami będącymi przedmiotem osądu ale także tymi w toku postępowania oskarżony wykazuje brak zdolności do kontrolowania emocji także z obawy przed grożącą mu odpowiedzialnością karną.

Tym samym celowym pozostawało zobowiązanie oskarżonego w okresie próby do poddania się psychoterapii (art.72 §1 pkt 6a kk) na co oskarżony wyraził zgodę. W okresie próby w terminie jednego roku od uprawomocniania się zaskarżonego wyroku oskarżony zobligowany będzie do poddania się terapii psychologicznej, której przedmiotem będzie rozpoznawanie i kontrolowanie emocji oraz trening zastępowania agresji, co wychodzi naprzeciw wnioskom opinii psychologicznych i psychiatrycznych sporządzonych w niniejszym postępowaniu, zaś oskarżony wraził na to zgodę (k.383 odwr.).

Obowiązkiem oskarżonego będzie zatem znaleźć odpowiedniego terapeutę, którego zapozna z treścią znajdujących się w aktach sprawy opinii psychiatrycznej i psychologicznej oraz treścią wyroków sądu obu instancji z uzasadnieniami i poddać się terapii zmierzającej do nabycia narzędzi pozwalających na skuteczne kontrolowanie emocji przez oskarżonego. Oskarżony ma rok na odbycie terapii i udokumentowanie że takową odbył, a czuwać będzie nad tym kurator sądowy. Niewykonanie zaś tego obowiązku stanowić będzie podstawę zarządzenia wykonania kary. Ponad wszelką wątpliwość, nałożenie obowiązku określonego w art. 72§1 pkt 6a k.k., wymaga nie tylko zgody skazanego, ale zobowiązanie to może polegać tylko na leczeniu lub terapeutycznym oddziaływaniu w warunkach ambulatoryjnych i w żadnym wypadku nie może odbywać się w zakładzie zamkniętym. To ostatnie jest bowiem niczym innym jak pozbawieniem człowieka wolności osobistej. Każde zaś pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić wyłącznie na zasadach i w trybie określonym w ustawie, o czym stanowi art. 41 ust. 1 Konstytucji RP.

Celowym pozostaje również ze względów prewencyjnych podanie treści wyroku do publicznej wiadomości, dlatego w tym zakresie zaskarżony wyrok nie podlegał zmianie.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono po myśli art. 636§1 kpk zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty związane z tym postępowaniem, a na podstawie art.8 i art.2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. nr 49, poz. 223 ze zm.) wymierzono mu opłatę w kwocie 180 złotych.

7.  PODPIS

SSO Waldemar Majka

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z 7 października 2022 roku, sygnatura akt VI K 1629/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z 7 października 2022 roku, sygnatura akt VI K 1629/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

Zmiana