Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 279/19 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Głubczycach z 2019-07-03

Sygn. akt I C 279/19

UZASADNIENIE

(...) sp. z o.o. w K. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanej J. R. kwoty 1890,09 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 27.02.2019r. do dnia zapłaty, a także zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Roszczenie powoda wynikało z umowy pożyczki, z której pozwana nie wywiązała się, a która przeszła na rzecz powoda w wyniku dwóch cesji wierzytelności. Na kwotę dochodzoną pozwem składała się suma 1449,23 zł kapitału i 440,86 zł odsetek maksymalnych za opóźnienie za okres 26.04.2016r. do 26.02.2019r.

W odpowiedzi na pozew pozwana J. R. wniosła o oddalenie powództwa i zwrot kosztów procesu. Pozwana podniosła następujące zarzuty: brak legitymacji czynnej powódki, brak legitymacji biernej pozwanej, niewykazanie zasadności roszczenia i jego wysokości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16.04.2016r. J. R. zawarła z (...) S.A. w W. umowę pożyczki pieniężnej o numerze (...). W ramach tejże umowy J. R. otrzymała sumę 1400 zł i zobowiązała się ją spłacić w 53 tygodniowych ratach. Odsetki umowne w wysokości 10% w skali roku wyniosły 79,93 zł. Pożyczkodawca nie był zobowiązany do ponoszenie żadnych innych opłat. W przypadku opóźnienia w płatności poszczególnych rat pożyczkodawca był uprawniony do naliczania odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od zadłużenia przeterminowanego. Umowa obowiązywała do 24.04.2017r.

dowód: umowa pożyczki k. 23-25

Na poczet tej umowy pozwana wpłaciła sumę 24,70 zł. Kwota ta została zaliczona na poczet kapitału pożyczki.

dowód: historia pożyczki k. 40

W dniu 24.03.2017r. (...) S.A. w W. zawarł z (...) sp. z o.o. sp.k. w W. umowę przelewu wierzytelności. Przedmiotem przelewu była m.in. wierzytelność pożyczkodawcy z umowy pożyczki nr (...) z dnia 16.04.2016r. wobec J. R.. Następnie w dniu 6.06.2017r. (...) sp. z o.o. sp.k. w W. przeniosła na rzecz (...) sp. z o.o. w K. wierzytelność wobec J. R. z umowy pożyczki nr (...) . Na dzień cesji niespłacony kapitał wyniósł 1375,68 zł, a odsetki 73,55 zł. Pismem z dnia 17.012018r. .powód zawiadomił pozwaną o cesji. Pismo to stanowiło jednocześnie wezwanie do zapłaty sumy 1698,76 zł.

Dowód: umowy przelewu wierzytelności z załącznikami k.26-35, zawiadomienie o cesji k. 36-37

Powyższy stan faktyczny Sąd oparł na przedłożonych przez powoda dowodach z dokumentów prywatnych, których rzetelność i autentyczność nie budziły wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w zasadniczej części.

Nie ulega wątpliwości, że pozwaną z powodem łączyła umowy pożyczki, o której mowa w art. 720 k.c. Zgodnie z tym przepisem przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Głównymi świadczeniami stron w przypadku umowy pożyczki są: po stronie pożyczkodawcy udostępnienie określonych środków finansowych do korzystania na określony okres czasu, a ze strony pożyczkobiorcy, zwrot tych środków. Umowa pożyczki co do zasady może być zarówno umową odpłatną, jak i nieodpłatną. W przypadku zawarcia przez strony odpłatnej umowy pożyczki, wynagrodzenie pożyczkodawcy winno być wyraźnie określone w umowie, przy czym zwyczajowo formę wynagrodzenia za korzystanie z cudzego kapitału stanowią odsetki ewentualnie zapłata prowizji.

Bezsprzecznie pozwana zawarła z (...) S.A. w W. umowy pożyczki nr (...), z której się nie wywiązała. Bez wątpienia zatem była ona legitymowana biernie w sprawie. Fakt zawarcia umowy został wykazany umową pożyczki, na której widnieje podpis pozwanej. Dokument ten, poświadczony za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda, stanowił wiarygodny środek dowodowy na wskazaną okoliczność. Pozwana, poza gołosłownym zaprzeczeniem legitymacji biernej, nie wykazała, a nawet nie twierdziła, jakoby nie zawarła rzeczonej umowy.

Podobnie bezspornie legitymacja czynna przysługiwała powodowi. Powód nabył roszczenia pożyczkodawcy z przedmiotowej umowy w drodze dwóch cesji wierzytelności z dnia 24.03.2017r. (umowa między pożyczkodawcą a I. P.) i 6.06.2017r.(umowa między I. P. a powodem). Wówczas powód wstąpił w ogół praw i obowiązków pierwotnego pożyczkodawcy. Jak wynika z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Po myśli art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Złożone do akt sprawy umowy przelewu z załącznikami w pełni spełniają wymagania dotyczące formy i treści cesji wierzytelności. Nie budziło wątpliwości Sądu, że przedmiotem przelewów była m.in. wierzytelność wobec J. R. wynikająca z umowy z dnia 16.04. 2016r. nr (...) wyszczególniona w wyciągach z załączników do cesji. Dowody z umów cesji i załączników do niej Sąd uznał za rzetelne, zwłaszcza że zasadniczo zawierały one te same dane. Pozwana nie podniosła żadnych konkretnych zarzutów co do legitymacji powoda, nie kwestionowała wprost umów cesji ani załączników do niej, ograniczając się do ogólnego zaprzeczenia legitymacji powoda. Przypomnieć przy tym trzeba, że pozwana była reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, zatem winna wyjaśnić z jakich przyczyn w jej ocenie powód nie wykazał swojej legitymacji. Zaprzeczenie wszystkim okolicznościom podanym w pozwie jest niewystarczające. Sąd nie ma obowiązku domyślania się argumentacji pozwanej, zwłaszcza reprezentowanej przez podmiot profesjonalny.

Jak wynika z przedłożonych przez powoda dokumentów, pozwana otrzymała od pożyczkodawcy 1400 zł i zobowiązała się spłacić 1473,93 zł. Tymczasem zapłaciła tylko 24,70 zł, która to suma, zgodnie z twierdzeniami pozwu i załączników do cesji, została zaliczona na poczet kapitału pożyczki. Powód nie wskazał na termin płatności poszczególnych rat pożyczki, pozwana zaś kwestionowała wysokość dochodzonego roszczenia, choć nie podała w jakim konkretnie zakresie. Skoro umowa została zawarta w dniu 16.04.2016r. na 53 tygodnie, to termin jej spłaty upłynął w dniu 22.04.2017r., czyli w sobotę, co implikowało obowiązek przesunięcia terminu spłaty na następny dzień "roboczy" - tj. poniedziałek 24.04.2017r. (art. 115 k.c.). Bez wątpienia od dnia 25.04.2017r. pożyczkodawca i jego następcy prawni byli uprawnieni do domagania się od pozwanej odsetek umownych za opóźnienie, w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. Odsetki maksymalne za opóźnienie (14%) od kapitału 1375,59 zł za okres 25.04.2017r. do dnia 26.02.2019r. wyniosły 354,59 zł. Sąd zasądził na pozwanej na rzecz powoda kwotę 1803,82 zł, na co składał się kapitał pożyczki 1375,59 zł, 73,55 zł odsetek umownych i 354,59 zł odsetek umownych za opóźnienie. W pozostałej części, tj. w zakresie dalszych odsetek za opóźnienie, powództwo jako niewykazane, podlegało oddaleniu. Naliczanie odsetek od odsetek przed wytoczeniem o nie powództwa stanowiłoby obejście prawa i przełamanie zakazu anatocyzmu.

Od zasądzonej kwoty powodowi należą się odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu, co wynika z art. 481 § 1 k.c.

Już tylko na marginesie należało wspomnieć, że umowa pożyczki nie zawierała klauzul niedozwolonych.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 100 k.p.c. Na koszty postępowania składały się: opłata sądowa od pozwu 30 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł (zgodnie z § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Powód wygrał proces w 95 %, a zatem uległ nieznacznie swojemu żądaniu i dlatego należy mu się zwrot wszystkich poniesionych kosztów w łącznej wysokości 947 zł.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć peł. stron

Kal. 14 dni

Głubczyce, dnia 3.07.2019r.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Kazimiera Pawlisz
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Głubczycach
Data wytworzenia informacji: