Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

UZASADNIENIE

W pozwie ( data wpływu do tut. Sądu dnia 25.04.2016 r.) skierowanym przeciwko Towarzystwu (...) z/s w W. powód R. S. za pośrednictwem pełnomocnika wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 12.350 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 06.04.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Z treści uzasadnienia pozwu wynika, że na dochodzone roszczenie złożyła się kwota 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwota 405 zł tytułem kosztów leczenia.

Powód wskazywał, że w dniu 14.11.2012 r. w Z.na ul. (...), ok. godz. 5:30 w drodze do pracy, jadąc rowerem, wjechał w wyrwę w asfalcie. Na skutek czego stracił równowagę i upadł, doznając urazu twarzowo -czaszkowego oraz złamania zęba. Powód wskazywał, że uszkodzenia ciała doznał w związku z zaniedbaniem podmiotu odpowiedzialnego za stan drogi, którym jest Zarząd Dróg Powiatowych w K.. Zarządca drogi nie oznaczył niebezpiecznego miejsca znakiem informacyjnym lub jaskrawą farbą. Podmiot odpowiedzialny za szkodę był ubezpieczony u pozwanego. Pozwany wezwany do likwidacji szkody uznał swoją odpowiedzialność co do zasady jako związany umową odpowiedzialności cywilnej, jednakże nie uznał przedmiotowej szkody. Powód domagał się odsetek od 30 -ego dnia od zawiadomienia pozwanego o szkodzie.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew ( k.24-29) wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwany przyznał, że prowadził postępowanie likwidacyjne nr (...)w związku ze zgłoszeniem przedmiotowej szkody, jako ubezpieczyciel Powiatu (...)z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Postępowanie zostało zakończone odmową uznania odpowiedzialności co do zasady, tym samym co do wysokości. Pozwany podniósł, że odpowiedzialność ubezpieczonego powiatu opiera się na zasadzie winy, zaś pracownicy wskazanej jednostki samorządu terytorialnego, nie byli winni jakichkolwiek zaniedbań w nadzorowaniu stanu drogi, gdzie miał miejsce wypadek. Z treści (...) uzyskanego w toku postępowania likwidacyjnego wynika, że droga była na bieżąco poddawana oględzinom. W przedziale czasu, pomiędzy 12-16 listopada 2012 r. kiedy dokonywano oględzin tras podlegających zarządowi Powiatu, na odcinku drogi gdzie miał miejsce wypadek, nie stwierdzono żadnych ubytków. Ubytek w drodze, na której miał mieć miejsce wypadek powoda stwierdzono dopiero w dniu 13 lutego 2013 r. i od razu zlecono jego usunięcie. Pozwany zarzucił, że powód do pozwu załączył fotografię z miejsca zdarzenia na dzień 10.02.2013 r., a nie na dzień kiedy wypadek miał mieć miejsce. Pozwany podnosił, że nawet gdyby doszło do zdarzenia na skutek uszkodzenia nawierzchni jezdni uwidocznionego na fotografiach, to powód winien był to zauważyć i ominąć dziurę. Pozwany kwestionował lakoniczną dokumentację lekarza onkologa, który wskazał na uraz twarzoczaszki u powoda, nie wskazując na okoliczności wypadku, ani nie wskazał na uraz zęba. Zważywszy na powyższe okoliczności pozwany zaprzeczył, że powód w ogóle upadł na rowerze w następstwie najechania na dziurę w drodze oraz że uraz twarzoczaszki i zęba były następstwem upadku. Z ostrożności procesowej pozwany zakwestionował wysokość zadośćuczynienia oraz wymagalność roszczenia odsetkowego wskazanego w pozwie, wskazując, że w przedmiotowej sprawie najwcześniejszym terminem do naliczania odsetek będzie dzień wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2012 r. powód R. S.i jego ojciec J. S.ok. godziny 5:20 wyjechali rowerami z domu do pracy w miejscowych (...). Rowerzyści mieli oświetlenie w rowerach i kamizelki odblaskowej. Powód jechał przed ojcem. Na ulicy (...) w Z.powód wjechał na dziurę w asfaltowej jezdni o głębokości ok. 5-10 cm. Na skutek czego w rowerze urwały się przednie widełki i odpadło przednie koło. Powód spadł z roweru, uderzył twarzą o asfalt. Powodowi leciała krew z ust, był w szoku. Bezpośrednio po zdarzeniu powoda widział P. Z., który jechał rowerem do tego samego zakładu pracy, co powód. P. Z.widział, że powód miał zakrwawioną twarz.

Stan jezdni w okolicach gdzie miało miejsce zdarzenie był bardzo zły, z uwagi na liczne dziury.

Po zdarzeniu ojciec zaprowadził powoda do domu, gdzie zajęła się nim matka i zarejestrowała go do lekarza.

dowód: zeznania św. J. S. k. 39

zeznania św. P. Z. k. 40

zeznania powoda k.49-50

fotografie stanu jezdni k.13 i k.14

W tym samym dniu powód udał się do lekarza, który skierował go do ortopedy. Ortopeda zapisał powodowi leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe i skierował go na szczepienie przeciw tężcowi. Na skutek zdarzenia powód miał złamany ząb „jedynkę”, rozciętą górną wargę, otarcia na twarzy i nosie. Przez około trzy tygodnie powód odczuwał silny ból, który utrudniał mu picie, jedzenie i spanie. Przez miesiąc powód był na zwolnieniu lekarskim. Po powrocie do pracy powód udał się do stomatologa, który „ odbudował” uszkodzony ząb.

dowód: zeznania św. J. S. k. 39

zeznania powoda k.49-50

kserokopia dokumentacji lekarskiej k. 12

W dniu 28.11.2012 r. lekarz (...) wystawiła zaświadczenie, w którym stwierdziła u powoda złamanie korony zęba 21, który został zakwalifikowany do leczenia endodontycznego i odbudowy. W dniu 17.12.2012 r. została wystawiona faktura za leczenie zęba powoda na kwotę 405 zł.

dowód: zaświadczenie stomatologa k. 11

faktura k. 8

historia leczenia stomatologicznego k. 60-61

Starostwo Powiatu w K. zawarło z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej polisa nr (...) za okres od 01.01.2012 r. do 31.12.2012 r.

Zarząd Powiatu (...)w piśmie z dnia 25.03.2013 r. kierowanym do pozwanego związanym z przedmiotowym zdarzeniem poinformował, że podczas przeprowadzonej w dniu 8 lutego 2013 r. lustracji drogi powiatowej Nr (...), (...) Z., ul. (...) w Z., ujawniono uszkodzenia nawierzchni jezdni, które zostały usunięte w tym samym dniu masą bitumiczną.

W dzienniku objazdu dróg za okres maj 2012 r.- luty 2013, w tym drogi (...) (...) Z.za okres 12 listopada – 16 listopada 2012 r. odnotowano „ nie stwierdzono zajęcia pasa drogowego”.

dowód: polisa OC w aktach szkody

pismo Zarządu Powiatu w K. zdn. 25.03.2013 w aktach szkody

dziennik objazdu dróg za okres maj 2012 r.- luty 2013 w aktach szkody

Działająca w imieniu powoda Agencja Pomocy (...) pismem z dn. 04.03.2013 r. kierowanym do pozwanego zgłosiła szkodę. Pozwany w toku likwidacji szkody odmówił wypłaty odszkodowania.

dowód: zgłoszenie szkody k. 9-10

akta szkody

Biegła sądowa z zakresu stomatologii A. P. (1) po zbadaniu powoda i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, w opinii z dn. 01.09.2016 r. wskazała, że uszkodzenie zęba „jedynki” ( w opinii - 21) mogło powstać na skutek zdarzenia z dnia 14.11.2012 r.. Na skutek zdarzenia stała się konieczna dewitalizacja zęba 21 (i jego leczenie kanałowe ), uszkodzenie korony tego zęba wymagało odbudowy, powstała rana na górnej wardze ( z pozostaniem blizny). Biegła w związku ze zdarzeniem z dnia 14.11.2012 r. wskazała, że powód doznał 1 % uszczerbku na zdrowiu w związku z utratą żywotności zęba 21 i uszkodzenia jego korony oraz 1 % uszczerbku za powstanie blizny na górnej wardze, łącznie 2 %.

dowód: opinia biegłej stomatolog 56-58

Biegły sądowy lekarz z zakresu (...) po przeprowadzeniu badania fizykalnego powoda i po zapoznaniu się z jego dokumentacją medyczną wskazał, że powód na skutek przedmiotowego zdarzenia nie doznał innych obrażeń poza stwierdzonymi opinią biegłej stomatolog.

dowód: opinia biegłego ortopedy- traumatologa k.77.

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie było bezsporne, że pozwanego i zarządcę drogi, na której doszło do zdarzenia z dnia 14 listopada 2012 r. z udziałem powoda, w tejże dacie, łączyła umowa odpowiedzialności cywilnej.

Pozwany kwestionował natomiast swoją odpowiedzialność za skutki przedmiotowego zdarzenia wskazując na brak winy po stronie zarządcy drogi.

Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego. Zdaniem Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie, lecz nie w całości, o czym poniżej.

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego do wypadku z udziałem powoda doszło na ulicy (...) w Z., za której stan odpowiada Starostwo Powiatowe w K., a którego ubezpieczycielem w zakresie odpowiedzialności cywilnej był pozwany.

Pozwany w toku procesu wskazywał na brak winy po stronie zarządcy, który dokonywał okresowej kontroli dróg, w tym przedmiotowej drogi. Pozwany kwestionował również okoliczności wypadku powoda podnosząc, że w dacie zdarzenia stan drogi były dobry, wskazując na brak wpisów przeciwnych w dzienniku objazdu dróg będących w zarządzie Powiatu (...).

Natomiast z zeznań świadków J. S., P. Z.oraz powoda wynika okoliczność przeciwna. Osoby te wskazały, że w jezdni ulicy (...) w listopadzie 2012 r., na którym doszło do przedmiotowego wypadku, były liczne dziury. Świadek J. S.zeznał (k. 39), że tą ulicą wraz z synem jeździli do pracy codziennie i oprócz dziury, w którą wjechał powód, były tam inne liczne dziury. Dziura w asfalcie, w którą wjechał powód w.g. relacji tego świadka była głęboka na ok. 10 cm. Zeznania tego świadka są spójne ze zeznaniami św. P. Z.(k.40), który zeznał „ były tam wyrwy na drodze, nawet one teraz tam są. Oni stali koło dziury w asfalcie o głębokości ok. 5 cm.”.

Zeznania tych osób są spójne i jednoznacznie wskazują na zły stan drogi w dacie zdarzenia. Wiarygodności zeznań świadków i powoda w tym zakresie nie umniejszają złożone do akt fotografie obrazujące stan jezdni, które nie zostały wykonane na datę zdarzenia. Powód po zdarzeniu nie robił zdjęć miejsca wypadku, zdjęcia te zostały załączone dopiero na etapie zgłoszenia szkody w dniu 04.03.2103 r. przez agencję reprezentującą powoda.

Nie do przyjęcia, była argumentacja pozwanego, że nawet gdyby doszło do zdarzenia na skutek uszkodzenia nawierzchni jezdni uwidocznionej na fotografiach załączonych do pozwu, to powód winien był to zauważyć i ominąć dziurę. Wskazać należy, że do zdarzenia z udziałem powoda doszło w listopadzie, we wczesnych godzinach rannych, kiedy jest jeszcze ciemno. Powód poruszał się rowerem, w takich warunkach trudno zauważyć dziurę w jezdni i odpowiednio zareagować. Nadto powód jako użytkownik drogi miał prawo oczekiwać, że droga, po której się porusza jest w dobrym stanie.

Zatem zarzut pozwanego o braku odpowiedzialności za przedmiotowy wypadek zarządcy nieruchomości, nie zasługiwał na uwzględnienie. Wskazać należy , że to na zarządcy drogi ciążył obowiązek utrzymania drogi, w tym jezdni, w należytym, bezpiecznym stanie.

W konsekwencji odpowiedzialność zarządcy drogi za skutki przedmiotowego zdarzenia należało rozpatrywać na gruncie art. 415 k.c., który stanowi, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Dla stosowania wyżej powołanego przepisu podstawowe znaczenie ma określenie zdarzenia, za które podmiotowi przypisywana jest odpowiedzialność. Przepis art. 415 k.c. ma zastosowanie tylko wówczas, gdy spełnione są wszystkie przesłanki odpowiedzialności deliktowej, a mianowicie: wyrządzenie szkody, zawinione działanie lub zaniechanie podmiotu odpowiedzialnego, normalny związek przyczynowy pomiędzy tym działaniem lub zaniechaniem, a wyrządzoną szkodą. W przedmiotowej sprawie wszystkie wymienione przesłanki zachodzą.

Ciężar dowodu w zakresie wykazania zarówno istnienia szkody i związku przyczynowego między powstaniem szkody a działaniem lub zaniechaniem sprawcy szkody, a także faktu, iż szkoda została wyrządzona z winy osoby pociągniętej do odpowiedzialności, spoczywa na poszkodowanym (art. 6 k.c.). W przedmiotowej sprawie powód przy pomocy zawnioskowanych świadków wykazał, że stan jezdni w dacie zdarzenia był zły; z przedłożonej dokumentacji medycznej i opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu stomatologii wydanej z jego inicjatywy dowodowej, wynika, że na skutek powyższego zdarzenia powód doznał uszczerbku na zdrowiu.

Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, który wskazywał w odpowiedzi na pozew na brak bezprawności w zachowaniu zarządcy drogi, a tym samym brak koniecznej przesłanki winy. Wskazać należy, że w reżimie odpowiedzialności deliktowej na podstawie art. 415 k.c. bezprawnym jest zachowanie sprzeczne z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który rozumie się nakazy i zakazy wynikające z normy prawnej, ale również nakazy i zakazy wynikające z norm moralnych i obyczajowych, czyli zasad współżycia społecznego (dobrych obyczajów). Obowiązuje bowiem generalna zasada nie wyrządzania szkody drugiemu, którą normatywnie wyraża art. 415 k.c. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 16 października 2014 r. sygn I Aca 388/14 „ Bezprawność stanowi przedmiotową cechę czynu sprawcy. Bezprawność zachowania polega na przekroczeniu mierników i wzorców wynikających zarówno z wyraźnych przepisów, zwyczajów, utartej praktyki, jak i zasad współżycia społecznego. Bezprawność oznacza ujemną ocenę porządku prawnego o zachowaniu się sprawcy szkody. Przy czym zachowaniem bezprawnym będzie zachowanie sprzeciwiające się porządkowi prawnemu jako całości, niezależnie od tego, czy jest ono zawinione, czy też niezawinione ” LEX nr 1551945.

Powód wykazał przy pomocy zeznań świadków, że droga po której się poruszał i na której miał wypadek była w złym stanie technicznym, co obciąża zarządcę drogi. Zgodnie z treścią art. 20 ust 4, ust 10 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych ( Dz.U. 2015,460 t.j.), to do zarządcy drogi należy w szczególności: utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą oraz przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg. Na zakres obowiązków zarządcy wskazują również przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia z dnia 2 marca 1999 r. ( Dz.U.2016.124 j.t. ) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Zgodnie z treścią § 1 i § 165. tegoż rozporządzenia obiekty i urządzenia w pasie drogowym, przeznaczone dla uczestników ruchu, powinny zapewniać bezpieczeństwo ich użytkowania.

Jezdnia na drodze, na której powód miał wypadek, z uwagi na zły stan techniczny ( liczne dziury) nie zapewniała bezpieczeństwa jej użytkowania. Wobec powyższego zdaniem Sądu zaniedbanie zarządcy drogi w zakresie należytego utrzymania stanu technicznego chodnika, rodzi jego odpowiedzialność wobec powoda za skutki przedmiotowego zdarzenia na podstawie art. 415 k.c. Zaś odpowiedzialność pozwanego wynika z treści przepisu art. 822 § k.c. zgodnie, z którym, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Wobec powyższego Sąd uznał, że roszczenie powoda o zapłatę zadośćuczynienia za skutki przedmiotowego wypadku co do zasady było uzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 w związku z art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanego w następstwie czynu niedozwolonego lub też, gdy poszkodowany utracił całkowicie bądź częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo, jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia w przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia należy uwzględniać czynniki obiektywne w postaci czasu trwania oraz stopnia intensywności cierpień fizycznych i psychicznych, nieodwracalności skutków urazu (kalectwo, oszpecenie), rodzaju wykonywanej pracy, szans na przyszłość, wieku poszkodowanego, a także czynniki subiektywne, jak poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową itp. (por. uchwałę pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145 oraz wyrok z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005, nr 2, poz. 40).

Powód w niniejszej sprawie dochodził od pozwanego zapłaty kwoty 12.000 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia 28.10.2015 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia. Jak wykazała opinia biegłej z zakresu stomatologii A. P. powód na skutek przedmiotowego wypadku doznał uszkodzenie zęba „jedynki” ( w opinii – 21). Biegła wskazała, że na skutek zdarzenia stała się konieczna dewitalizacja zęba 21 w tym leczenie kanałowe, uszkodzenie korony tego e zęba wymagało odbudowy. Powód po zdarzeniu ma widoczną bliznę na górnej wardze. Biegła w związku ze zdarzeniem z dnia 14.11.2012 r. wskazała, że powód doznał 1 % uszczerbku na zdrowiu w związku z utratą żywotności zęba 21 i uszkodzenia jego korony oraz 1 % uszczerbku za powstanie blizny na górnej wardze, łącznie 2 %.

Zważywszy na powyższe zdaniem Sądu kwota żądanego przez powoda zadośćuczynienia w wysokości 12.000 zł była wygórowana w stosunku do ustalonego przez biegłą uszczerbku na zdrowiu w wysokości 2 %. Wobec powyższego Sąd przyjął, że adekwatną kwotą zadośćuczynienia dla powoda będzie kwota 8.000 zł. Przy ustaleniu takiej kwoty zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze, że powód jest młodym mężczyzną, zaś uszkodzony na trwale ząb - „ jedynka”, jest zębem widocznym, powód ma bliznę na wardze, co jest również istotne ze względów estetycznych. Po wypadku uszkodzony ząb był leczony kanałowo, miał uszkodzoną koronę, czyli nie jest już zębem zdrowym, w przyszłości powód może ten ząb utracić. Na wysokość przyznanego zadośćuczynienia miał również wpływ stopień dolegliwości bólowych odczuwanych przez powoda oraz dezorganizacja jego życia po zdarzeniu. Powód bowiem przez trzy tygodnie odczuwał silny ból, nie mógł jeść i pić, przez miesiąc był niezdolny do pracy.

Powód domagał się również wyrównania szkody powstałej na skutek zdarzenia a związanej z usługą stomatologiczną, żądając z tego tytułu kwoty 350 zł jak wynika z petitum pozwu, zaś jak wynika z uzasadnienia pozwu koszt usługi wyniósł 405 zł. Powód wykazał fakturą, że poniósł koszt usługi stomatologicznej. Zgodnie z treścią art. 361 § 1, § 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Sąd z tego tytułu uwzględnił na rzecz powoda nie kwotę 405 zł, lecz kwotę 350 zł zgodnie z żądaniem pozwu.

Wobec powyższego Sąd zasądził na rzecz powoda łączną kwotę 8.350,00 zł ( pkt. 1 wyroku ), oddalając roszczenie w pozostałym zakresie ( pkt 2 wyroku).

Wraz z kwotą główną dochodzoną w przedmiotowej sprawie, Sąd zasądził na rzecz powoda odsetki ustawowe od dnia 06.04.2013 r. do dnia 31.12.2015 r. oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty ( pkt 1 wyroku) co znajduje oparcie w znowelizowanym przepisie art. 481 k.c. Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, że odsetki przysługują powodowi od daty wyrokowania, gdyż zakład ubezpieczeń powinien wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od daty przyjęcia zgłoszenia co wynika z treści art. 817 k.c. oraz art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Z akt szkody wynika, że szkoda została zgłoszona w dniu 01.03.2013 r.

Orzeczenieokosztachzapadło w oparciu o treść art.100 k.p.c. zgodnie, z którym to przepisem w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Z łącznej kwoty 12.350 zł żądanej przez powoda została zasądzona kwota 8.350,00 zł stanowiąca 67,62 % wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielnia kosztów procesu strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu w jakim przegrały sprawę, w tym wypadku powód w 32,38 % , zaś pozwany w 67,62 %. Koszty procesu łącznie wyniosły 10.735 zł. Koszty procesu po stronie powoda wyniosły 5.998 zł ( 618 zł- opłata od pozwu, 4.800 zł - koszty zastępstwa i 500 zł z tytułu zaliczki na biegłego), koszty procesu po stronie pozwanego wyniosły 4.817 zł.

Powoda z uwagi na wynik procesu powinny obciążać koszty w kwocie 3.475,99 zł ( 10.735 zł x 32,38 %), skoro poniósł koszty w wysokości 5.998 zł, od pozwanego przysługuje mu zwrot kwoty 2.442,00 zł – pkt 3 wyroku.

Według powyższej zasady stosunkowego rozdzielania kosztów Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa od powoda kwotę 101,00zł oraz od pozwanego kwotę 210,80 zł tytułem poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa kosztów opinii biegłego pkt.4 i pkt 5 wyroku.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.