Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 20 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Zenon Węcławik

Protokolant: Magdalena Mastej

po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2018 r. w Kamiennej Górze na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Z.

przeciwko Z. S.

o zapłatę

postanawia:

I  postępowanie w sprawie umorzyć,

II  zasądzić od strony powodowej (...) z siedzibą w Z. na rzecz pozwanej Z. S. kwotę 4.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sygn. akt I C 644/16

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. strona powodowa (...) z siedzibą w Z. cofnęła wobec Z. S. powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia (k.125 akt).

Pozwana na rozprawie w dniu 20 lipca 2018 r. wniosła o przyznanie kosztów procesu w tym koszty zastępstwa procesowego w podwójnej stawce.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. W tych warunkach, wobec braku przeszkód wymienionych w przepisie art. 203 § 4 k.p.c., należało postępowanie w sprawie umorzyć na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.

Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego (art. 203 § 2 zd. 2 k.p.c.). W sytuacji procesowej cofnięcia pozwu, to pozwanego na ogół należy traktować – po myśli art. 203§2 k.p.c. – jako wygrywającego sprawę. Zebrane w sprawie dowody (w szczególności wiążący wyrok skazujący k. 104-108) wskazywały, że umowa pożyczki została sfałszowana. Strona powodowa cofnęła powództwo na skutek inicjatywy dowodowej pozwanej. W tych warunkach, należało pozwaną uznać jako wygrywającą sprawą i w związku z tym - na podstawie art. 203 § 2 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. - zasądzono na jej rzecz zwrot kosztów zastępstwa procesowego ( zob. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1951 r., C 593/51 - OSN(C) (...) ). Na kwotę kosztów składało się 4 800 zł wynagrodzenia radcy prawnego (§ 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz. U. z 2015 r. poz. 1804) oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Zdaniem Sądu brak było przy tym podstaw, aby przyznać pozwanej zwrot kosztów w wysokości przewyższającej stawkę minimalną za czynności radcy prawnego.