Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Barbara Żukowska (spr.)

Sędziowie SO Andrzej Tekieli

SO Andrzej Wieja

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Lesława Kwapiszewskiego

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2013 r.

sprawy D. T.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu

z dnia 16 lipca 2013 r. sygn. akt IIK 411/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego D. T. uznając apelację oskarżonego za oczywiście bezzasadną,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. K. kwotę 516, 60 zł w tym 96, 60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VIKa 512/13

UZASADNIENIE

D. T. został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 27 października 2012r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim otworzeniu drzwi wejściowych mieszkania A. A.oryginalnym kluczem, wcześniej skradzionym wymienionemu pokrzywdzonemu, dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia telewizor (...) marki S.o wartości 500 zł., laptop H. (...) o wartości 1500 zł., aparat cyfrowy marki C. (...)o wartości 250 zł., czym działał na szkodę A. A., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 12.08.2005r. sygn. akt IIIK 55/05 za czyny z art. 278 § 1 kk i art. 279 § 1 kk i art. 280 § 1 kk na karę łączną 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 09.03.2005r. do 05.09.2008r. i w okresie 5 lat od odbycia kary

tj. o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  w dniu 11 listopada 2012r. w B. zabrał w celu przywłaszczenia z mieszkania A. M. pieniądze w łącznej kwocie 2.262 zł. przechowywane w portfelu w przeszklonej szafce, czym działał na szkodę firmy (...) S.A., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 12.08.2005r. sygn. akt IIIK 55/05 za czyny z art. 278 § 1 kk i art. 279 § 1 kk i art. 280 § 1 kk na karę łączną 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 09.03.2005r. do 05.09.2008r. i w okresie 5 lat od odbycia kary

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 16 lipca 2013r. w sprawie sygn. akt IIK 411/13:

1.  uznał oskarżonego D. T.za winnego tego, że w dniu 27 października 2012r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim otworzeniu drzwi wejściowych mieszkania A. A.oryginalnym kluczem, wcześniej skradzionym wymienionemu pokrzywdzonemu, dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia telewizor (...) marki S.o wartości 500 zł., laptop H. (...) o wartości 1500 zł., aparat cyfrowy C. (...)o wartości 250 zł., aparat fotograficzny N., pilot do telewizora, torbę do laptopa z osprzętem, monitor do komputera stacjonarnego o łącznej wartości wyżej wymienionych rzeczy nie mniejszej niż 2.250 zł., czym działał na szkodę A. A., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 12.08.2005r. sygn. IIIK 55/05 za czyny z art. 278 § 1 kk i art. 279 § 1 kk i art. 280 § 1 kk na karę łączną 4 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 09.03.2005r. do 05.09.2008r. i w okresie 5 lat od odbycia kary tj. przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art.279 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  uznał oskarżonego D. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku, stanowiącego przestępstwo art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

3.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk za zbiegające się przestępstwa opisane w punkcie 1 i 2 wyroku wymierzył oskarżonemu karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego A. A. kwoty 2.250 zł.

5.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł oskarżony D. T. kwestionując

prawidłowość dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych, jako, że w procesie orzekania Sąd ten nie uwzględnił, iż przestępstw dopuścił się „wykonując polecenia D. W.” podnosząc naruszenie przepisów postępowania, tj. nieprzydzielenia mu obrońcy z urzędu, nieprzesłuchania w charakterze świadka S. W., niezasięgnięcia opinii zakładu karnego i psychologa; w apelacji oskarżony zarzucił także „zbyt wysoki wymiar kary”.

W konkluzji oskarżony wniósł o „łagodniejszy wyrok”.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jest oczywiście bezzasadna.

Zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i rozprawy sądowej D. T. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów, złożył szczegółowe wyjaśnienia, w których zrelacjonował sposób popełnienia przestępstw. Sąd Rejonowy poddał analizie wyjaśnienia oskarżonego w kontekście pozostałych ujawnionych w toku rozprawy głównej dowodów i dokonał ustaleń faktycznych prawidłowo przesądzających o sprawstwie i winie oskarżonego w popełnieniu przypisanych mu zaskarżonym wyrokiem czynów; prawidłową jest przyjęta w zaskarżonym wyroku kwalifikacja prawna przestępczych zachowań D. T..

Dokonana w postępowaniu sądowym zmiana wyjaśnień oskarżonego w zakresie tego, iż nie on, a D. W. był pomysłodawcą przestępstwa kradzieży z włamaniem na szkodę A. A. nie miała żadnego wpływu na ustalenie, iż oskarżony D. T. dopuścił się przestępstwa przypisanego mu w pkt 1 części dyspozytywnej wyroku, czego nie kwestionował.

W kontekście treści ujawnionych w toku rozprawy głównej okoliczności nie sposób kwestionować słuszności postanowienia Sądu Rejonowego o oddaleniu złożonego przez oskarżonego wniosku o przesłuchanie w charakterze świadka S. W.; uzasadnienie postanowienia wydanego na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 kpk jest przekonujące, argumenty zawarte w apelacji oskarżonego nie są w stanie w żaden sposób podważyć słuszności tegoż postanowienia.

Wobec oskarżonego D. T. nie zachodzą okoliczności, które świadczyłyby o konieczności obrony (brak okoliczności, o jakich stanowi przepis art. 79 § 1 kpk); do złożonego przez oskarżonego w toku (kolejnej) rozprawy wniosku o przyznanie obrońcy z urzędu Sąd Rejonowy ustosunkował się wydając postanowienie. Uzasadnienie tegoż postanowienia jest przekonujące, oskarżony nie podniósł w apelacji żadnych okoliczności świadczących o wadliwości tej decyzji Sądu.

Nie znalazł Sąd Okręgowy podstaw do ingerencji w zakresie orzeczenia o karze za poszczególne przypisane oskarżonemu czyny i karze łącznej.

W pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy wskazał okoliczności, jakie miał na uwadze w procesie orzekania o karze. W kontekście tychże okoliczności w żadnym razie nie sposób uznać, by wymierzone oskarżonemu kary i kara łączna pozbawienia wolności raziły surowością, przeciwnie, przyznanie się oskarżonego do popełnienia przestępstw, wyrażona deklaracja naprawienia szkody, okazana skrucha potraktowane przez Sąd Rejonowy jako okoliczności łagodzące przesądziły, iż kary za poszczególne przypisane oskarżonemu przestępstwa wymierzone zostały w dolnych ustawowych granicach przewidzianych za czyny z art. 279 § 1 kk i z art. 278 § 1 kk.

Ukończenie przez oskarżonego z wynikiem pozytywnym kursu zorganizowanego przez Klub Pracy przy Zakładzie Karnym w W., wyrażona gotowość podjęcia pracy w zakładzie karnym, rezygnacja ze współdziałania z podkulturą przestępczą, utrzymywanie kontaktu z konkubiną i deklarowana zmiana trybu życia to okoliczności pozytywnie o oskarżonym świadczące, jednakże w żadnym razie nie przesądzające o konieczności zmiany zaskarżonego orzeczenia o karze.

Warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy nie było możliwe, jako że przepis art. 69 § 1 kk przewiduje wyłącznie możliwość zastosowania tego dobrodziejstwa wobec sprawcy ukaranego karą nie przekraczającą 2 lat pozbawienia wolności. Zawarte w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku argumenty o niezastosowaniu wobec D. T. instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności były bezprzedmiotowe – wykonanie tak orzeczonej kary nie mogło być warunkowo zawieszone.

Uznając prawidłowość zaskarżonego wyroku, stwierdzając oczywistą niezasadność zarzutów podniesionych w apelacji oskarżonego Sąd Okręgowy wyrok Sądu I instancji utrzymał w mocy.

Oskarżonego pozbawionego wolności, nie zarobkującego Sąd Okręgowy zwolnił z obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

O kosztach nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 29 ustawy Prawo o adwokaturze oraz § 14 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.IX.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Powyższe przepisy określają stawkę minimalną za obronę przed sądem okręgowym jako drugą instancją, która wynosi 420 złotych; kwotę tę uzupełniono o 96,60 złotych tytułem 23% stawki podatku od towarów i usług, którym obciążone są usługi adwokackie.

ah