Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący SSO Andrzej Tekieli

Protokolant Katarzyna Witkowska

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2018 r.

sprawy I. J. ur. (...) w G.

c. Z. i B. z domu K.

obwinionej z art. 119 § 1 kw i art. 124 § 1 kw w związku z art. 9 § 1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim

z dnia 5 kwietnia 2018 r. sygn. akt II W 529/17

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionej I. J. w ten sposób, że:

1.  uniewinnia obwinioną od popełnienia wykroczenia kwalifikowanego z art.
119 § 1 kw opisanego w pkt I części wstępnej wyroku,

2.  w zakresie wykroczenia kwalifikowanego z art. 124 §1 kw opisanego w pkt II części wstępnej wyroku na podstawie art. 124 § 1 kw przy zastosowaniu art.
39 § 1 kw odstępuje od wymierzenia obwinionej kary,

3.  w pkt 2 części dyspozytywnej wyroku jako podstawę obowiązku zapłaty wyrządzonej szkody przyjmuje art. 124 § 4 kw i zasądzoną kwotę ogranicza do 100 (stu) złotych;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  stwierdza, że koszty sądowe w sprawie w części uniewinniającej ponosi Skarb Państwa;

IV.  zwalnia obwinioną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w części skazującej obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 393/18

UZASADNIENIE

I. J. obwiniona została o to że:

I.w dniu 19 września 2017 r. w G. przy ul. (...) woj. (...) z kieszeni spodni M. J. dokonała kradzieży kluczy od mieszkania A. J. tym samym powodując straty wartości 100 zł. na szkodę M. J.;

II.w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I umyślnie, poprzez pocięcie nożem, dokonala zniszczenia torby podróżnej koloru granatowego, powodując tym samym straty w wysokości 100 zł. na szkodę M. J.;

tj. o wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i art. 124 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2018 r. w sprawie II W 529/17:

1.uznał obwinioną za winną popełnienia zarzucanych jej czynów opisanych w pkt I i II części wstępnej wyroku stanowiących wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i art. 124 § 1 k.w. przy przyjęciu że działała na szkodę A. J. i za to na podstawie art. 119 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierzył obwinionej łącznie karę grzywny w kwocie 50 zlotych;

2. na podstawie art. 119 § 4 k.w. i art. 124 § 4 k.w. orzekł wobec obwinionej obowiązek zapłaty na rzecz A. J. kwoty 200 złotych, stanowiącej łącznie równowartość ukradzionego mienia i wyrządzonej szkody;

3. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.s.w. oraz art. 17 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił obwinioną od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa oraz nie wymierzyl jej opłaty sądowej.

Apelację od powyższego wyroku złożyła obwiniona I. J. zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający wpływ na jego treść a polegający na wadliwym przyjęciu iż obwiniona dokonała kradzieży kluczy od mieszkania A. J. podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczność ta w sposób nie budzący wątpliwości nie wynika;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający wpływ na jego treść a polegający na wadliwym przyjęciu iż torba którą pocięła obwiniona stanowiła własność A. J. podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego okoliczność ta w sposób nie budzący wątpliwości nie wynika a wprost przeciwnie stanowiła ona własność obwinionej;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, mający wpływ na jego treść a polegający na wadliwym przyjęciu iż torba i klucz przedstawiały wartość po 100 zł. każdy;

- obrazę przepisów postępowania która miała wpływ na treść wyroku, w szczególności art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną ,wybiórczą ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów podatkowych;

Obwiniona wniosła o uniewinnienie lub o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja w części była zasadna co skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku w sposób opisany poniżej.

Wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. w części dotyczącej kradzieży cudzej rzeczy ruchomej polega na zaborze tejże rzeczy w celu przywłaszczenia, tj. wyłączenia jej z majątku właściciela i włączenia do majątku sprawcy wykroczenia, który będzie z nią postępował jak właściciel. Wykroczenie to od przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w istocie różni się jedynie wartością mienia będącego przedmiotem zaboru. Sąd I instancji ustalił, że obwiniona I. J. próbowała zapobiec wyprowadzce męża M. J. z domu, w tym celu pocięła nożem torbę podróżną w którą spakował on swoje rzeczy i w trakcie szarpaniny zabrała mu klucze do mieszkania ( k.35 ). W rozważaniach Sąd I instancji stwierdził wprost że „…logiczne jest ponadto, że obwiniona, jak początkowo wyjaśniała nie chcąc aby mąż opuścił zajmowane mieszkanie zabrała mu klucz od mieszkania matki…” ( k. 35 odwrót ). Obwiniona nie działała więc w celu kradzieży tego klucza czy też kluczy tj. dysponowania nimi na stałe tak jakby były jej, lecz w konkretnym celu zapobieżenia opuszczenia mieszkania przez męża. Hipotetycznie rzecz ujmując gdyby M. J. zadeklarował że nie wyprowadzi się z mieszkania obwiniona nie zabierałaby mu kluczy, względnie zabrane klucze zwróciła. Jeżeli więc nawet obwiniona owe klucze zabrała ( czemu zaprzeczała w toku postępowania jak i podtrzymywała to stanowisko w apelacji ), to brak jest ustawowego znamienia wykroczenia kradzieży, w postaci zaboru rzeczy w celu przywłaszczenia. Skutkowało to zmianą wyroku przez Sąd Okręgowy i uniewinnieniem obwinionej od popełnienia wykroczenia z art. 119 § 1 k.w.

Inna sytuacja jest jeśli chodzi o wykroczenie z art. 124 § 1 k.w. Dla wypełnienia znamion tego wykroczenia wystarczające jest umyślne zniszczenie przez sprawcę cudzej rzeczy ruchomej, co niewątpliwie nastąpiło w niniejszej sprawie. Obwiniona nie zaprzeczała przecież, że pocięła nożem torbę podróżną w którą spakowany był jej mąż, a którą wcześniej „pożyczyła” obwinionej teściowa A. J.. Zupełnie nietrafny jest zarzut obwinionej zawarty w apelacji że torba nie stanowiła już własności A. J. lecz jej własność na zasadzie nabycia poprzez zasiedzenie na podstawie art. 174 k.c. W art. 174 § 1 k.c. mowa jest o nabyciu przez zasiedzenie własności rzeczy ruchomej przez posiadacza samoistnego, zaś obwiniona była co najwyżej posiadaczem zależnym owej torby, władała nią jak użytkownik. W czasie zdarzenia zresztą jej posiadaczem był M. J., on spakował swoje rzeczy do tej torby.

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w zakresie wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. odstępując od wymierzenia obwinionej kary za ten czyn przy zastosowaniu art. 39 § 1 k.w. Orzekając powyższe Sąd Odwoławczy miał na uwadze okoliczności czynu, fakt iż wynikał on z konfliktu małżeńskiego między I. J. i M. J., ponadto obwiniona zarzucała mężowi że w torbę spakował m.in. laptop należący do ich dziecka. Sąd wziął także pod uwagę postawę pokrzywdzonej A. J. na rozprawie odwoławczej z której niedwuznacznie wynikało , że nie chce ona już karania obwinionej, chce aby sprawa jak najszybciej została zakończona. Niemniej pokrzywdzona potwierdziła że przedmiotowa torba stanowiła jej własność i że jej wartość wynosiła 100 zł.

Konsekwencją częściowego uniewinnienia obwinionej była zmiana wyroku w pkt 2 części dyspozytywnej poprzez przyjęcie jako podstawy prawnej obowiązku zapłaty wyrządzonej szkody art. 124 § 4 k.w. i ograniczenie zasądzonej kwoty do 100 złotych.

W pozostałej części Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Na podstawie art. 118 § 2 k.p.o.w. Sąd Okręgowy stwierdził, że koszty sądowe w sprawie w części uniewinniającej ponosi Skarb Państwa.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.o.w. Sąd Okręgowy mając na względzie sytuację materialną obwinionej zwolnił ją od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w części skazującej obciążając nimi Skarb Państwa.