Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli ( spr .)

Sędziowie SO Waldemar Masłowski

SO Tomasz Skowron

Protokolant Konrad Woźniak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 roku

sprawy G. K. ur. (...) w B.

s. J., K. z domu (...)

oskarżonego z art. 222 § 1 kk, art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu

z dnia 18 marca 2015 r. sygn. akt II K 887/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego G. K. w ten sposób, że:

1.  obniża orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności do 3 (trzech) miesięcy,

2.  uchyla rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i oddaniu oskarżonego pod dozór kuratora z pkt II części dyspozytywnej i związane z tym rozstrzygnięcie z pkt III części dyspozytywnej,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. O. 420 złotych tytułem kosztów nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym oraz 96,60 złotych tytułem zwrotu podatku od towarów i usług

IV.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa

Sygn. akt VI Ka 339/15

UZASADNIENIE

G. K. oskarżony został o to że:

w dniu 24 maja 2014 roku w B. podczas wykonywania obowiązków służbowych w postaci zatrzymania go naruszył nietykalność cielesną (...) M. S. poprzez kopnięcie jej w udo i zbijanie jej chwytów rękami a także (...) K. Ż. poprzez odpychanie jego rąk przy zakładaniu kajdanek, jednocześnie groził im pozbawieniem życia w celu zmuszenia ich do odstąpienia od zatrzymania oraz znieważał ich słowami powszechnie uznanymi za obelżywe w trakcie i w związku z tymi czynnościami służbowymi

tj . o czyn z art. 222 § 1 k.k., art. 224 § 2 k.k. i art. 226 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 18 marca 2015 roku w sprawie II K 887/14:

I. oskarżonego G. K. uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 222 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 7 miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt.1 k.k. i art. 73 § 1 k.k. warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 4 lata i w okresie próby oddał go pod dozór kuratora sądowego;

III. na podstawie art. 72 § 1 pkt. 5 k.k. zobowiązał oskarżonego w okresie próby do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu;

IV. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych;

V. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. O. kwotę 516,60 zł. w tym podatek VAT w kwocie 96,60 zł. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu.

Wyrok powyższy zaskarżył Prokurator Rejonowy w Bolesławcu zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu że w stosunku do oskarżonego G. K. istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna co skutkowało warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności podczas gdy znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, umyślne działanie sprawcy a także jego dotychczasowy sposób życia zwłaszcza jego wielokrotna uprzednia karalność prowadzi do odmiennego wniosku.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku wobec oskarżonego G. K. i orzeczenie kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się zasadna, co skutkowało zmianą zaskarżonego wyroku w sposób opisany poniżej.

Trafne są argumenty powołane przez skarżącego w apelacji podważające zasadność zastosowania wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Podstawą do zastosowania tej instytucji prawa karnego zarówno przed nowelizacją kodeksu karnego ustawą z dnia 20.02.2015 r. ( Dz.U. z 2015 r. poz.396 ) jak i po nowelizacji jest przekonanie sądu że jej zastosowanie będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi skazanego do przestępstwa ( art. 69 § 1 k.k.) w kontekście istnienia tzw. pozytywnej prognozy kryminologicznej ( art. 69 § 2 k.k. ). Jako kontrowersyjna i nie do zaakceptowania w odniesieniu do G. K. jawi się teza zawarta w pisemnym uzasadnieniu wyroku Sądu I instancji iż „dodatnia prognoza co do postępowania oskarżanego w przyszłości…nie musi zdarzać się wyłącznie wtedy kiedy legitymuje się on nienagannym dotychczasowym trybem życia” ( str.5 uzasadnienia, k.117 akt ). Oskarżony G. K. od 1990 r. był 14 razy karany za przestępstwa, głównie przeciwko mieniu, ponadto kilka razy za wykroczenia ( k. 17 – 19 ). Jest więc on sprawcą niepoprawnym, o wysokim stopniu zdemoralizowania, wobec którego nie sposób przyjąć pozytywną prognozę kryminologiczną. Nie przekonuje argumentacja Sądu I instancji zawarta w pisemnym uzasadnieniu, że oskarżony nie był dotychczas karany za przestępstwa przeciwko działalności instytucji państwowych i nie działał w warunkach recydywy w rozumieniu art. 64 § 1 k.k. Słusznie skarżący podkreśla że przy takiej ilości wyroków skazujących niepopełnienie przestępstwa z rozdziału XXIX kodeksu karnego nie jest istotną okolicznością łagodzącą dla oskarżonego. Nie sposób uznać także za taką okoliczność fakt iż – jak stwierdził dalej Sąd I instancji w uzasadnieniu – oskarżony „winien się leczyć”. Sąd ten nie wyjaśnia zupełnie o jakie leczenie chodzi, w każdym razie stan zdrowia nie jest istotną przesłanką z art. 69 § 2 k.k., decydującą o istnieniu pozytywnej prognozy kryminologicznej. W konsekwencji nie sposób zgodzić się z Sądem I instancji że orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym byłoby „rażąco niewspółmierną dolegliwością”.

Decydując o uchyleniu rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności Sąd Okręgowy uznał jednocześnie mając na uwadze wszystkie okoliczności z art. 53 § 2 k.k., że kara 7 miesięcy pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym będzie dla oskarżonego rażąco niewspółmierna i karę tą obniżył do 3 miesięcy. O powyższym zadecydowały sposób i okoliczności popełnienia czynu, w szczególności nieznaczny rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, niewielka szkoda wyrządzona pokrzywdzonym. W ocenie Sądu Okręgowego kara w takim wymiarze spełni swoje zadanie tak w zakresie prewencji ogólnej jak i szczególnej.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób że obniżył orzeczoną wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności do 3 miesięcy i uchylił rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, oddaniu oskarżonego pod dozór kuratora i zobowiązaniu go do powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu.

Na podstawie art. 29 ust.1 ustawy Prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. O. kwotę 516,60 zł. w tym 96,60 zł. podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zważywszy na sytuację materialną oskarżonego zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.