Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 333/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 1133/10

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------

-------------------------------------------------------

--------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------------------

-------------------------------------------------------

--------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------------------------

----------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

--------------------------------

--------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obrazy przepisów postępowania, tj. art. 4, 7, 410, 370 § 4 w zw. z art. 394 § 1 i 2 k.p.k. oraz obrazy prawa materialnego, tj. art. 291 § 1 k.k.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

2.  obrazy przepisów postępowania tj. art. 4 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. i 7 k.p.k. poprzez: przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów poprzez dokonanie dowolnej, nieobiektywnej oraz sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego prowadzącej do nieprawidłowego wniosku, iż oskarżony Z. C. wyczerpał swoim zachowaniem znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 291 § 1 k.k. podczas, gdy prawidłowa analiza dowodów w szczególności zeznania pokrzywdzonego oraz wyjaśnienia pozostałych oskarżonych (w szczególności oskarżonego S. B. (1)) w toku postępowania sądowego prowadzą do wniosku, iż brak jest znamion przestępstwa w czynie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

3.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść przez niezasadne przyjęcie, że okoliczności niniejszej sprawy uzasadniają przyjęcie, że Z. C. wypełnił znamiona strony podmiotowej zarzucanego mu przestępstwa z art. 291 § 1 k.k., co legło u podstaw jego skazania podczas, gdy właściwa, zgodna z przepisem art. 7 k.p.k. interpretacja materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, w szczególności w postaci wyjaśnień oskarżonego S. B. (1), faktur VAT zakupu przez K. R. artykułów hydraulicznych, weryfikacja sprzedających i ewidencja prowadzona przez oskarżonego Z. C., winna prowadzić do wniosków zgoła odmiennych, jednoznacznie wskazując, iż Z. C. nie dopuścił się zarzucanego mu czynu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

4.  uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień Z. C. złożonych na rozprawie mimo, że są one logiczne, rzeczowe i szczere oraz dokonanie kompleksowej oceny winy oskarżonego na podstawie zeznań pokrzywdzonego K. R., poprzez nadanie zeznaniom złożonym w postępowaniu przygotowawczym kluczowego znaczenia przy jednoczesnym umniejszaniu znaczenia zeznań złożonych bezpośrednio na rozprawie i uznanie ich w części za w pełni wiarygodne, obiektywizmu i domniemania niewinności, przypisania oskarżonemu zarzucanego mu czynu wbrew całokształtowi okoliczności ujawnionych na rozprawie.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

5.  zaniechaniu przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy na okoliczność ustalenia rzeczywistej wartości poniesionej przez pokrzywdzonego szkody, w szczególności w zakresie okoliczności podmiotowych i przedmiotowych związanych z czynem zarzucanym oskarżonemu, wskazania na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych oraz szczegółowego wyjaśnienia podstawy prawnej przedmiotowego wyroku, Sąd w uzasadnieniu przedmiotowego wyroku domniemał, wbrew konsekwentnym i stanowczym wyjaśnieniom oskarżonego i pełnym wahań i sprzeczności zeznaniom pokrzywdzonego, iż wartość skradzionego mienia wynika z przedstawionych faktur vat, jednak nie przedstawił protokołu inwentaryzacji po kradzieży, z którego wynikałoby które dokładnie elementy hydrauliczne zostały skradzione i dostarczone do punktu skupu, w którym pracował oskarżony Z. C., które to okoliczności w kontekście stawianych zarzutów oskarżonemu Z. C. są kluczową okolicznością, a ze zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego wniosku w tym przedmiocie nie sposób wysnuć.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

6.  obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 291 k.k. poprzez wadliwą kwalifikację czynu oskarżonego jako przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. pomimo braku znamion przestępstwa w czynie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1 – Ad. 6

Wszystkie zarzuty apelacji zostaną rozpoznane łącznie, jako że dotyczą w istocie tych samych kwestii, tj. strony podmiotowej oraz ilości i wartości mienia objętego ewentualnym przestępstwem paserstwa, ponadto niektóre zarzuty powtarzają się ( np. zarzut obrazy prawa materialnego ).

Apelacja obrońcy oskarżonego r. pr. A. D. okazała się zasadna o tyle, iż w następstwie jej wniesienia zaskarżony wyrok należało uchylić, zaś sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Bolesławcu do ponownego rozpoznania w celu przeprowadzenia ponownie przewodu sądowego w całości, dotyczącego oskarżonego Z. C..

W rozpatrywanej sprawie Sąd Rejonowy nie wyjaśnił w sposób należyty wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nie uwzględnił nadto i nie wziął pod rozwagę całokształtu faktów wynikających z przeprowadzonego na rozprawie głównej materiału dowodowego. W konsekwencji ustalenia faktyczne a zwłaszcza oceny prawne zaprezentowane w części sprawozdawczej zaskarżonego orzeczenia nie są pełne i wystarczające oraz wzbudzają zasadnicze wątpliwości co do ich prawidłowości. Wyrok w zakresie dotyczącym oskarżonego Z. C. zapadł zatem z obrazą prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k., 366 § 1 k.p.k. i 410 k.p.k., która mogła mieć wpływ na jego treść. Tym samym w części powyższej (tak kształtowały się podmiotowe granice oskarżenia) ostać się nie mógł.

W pierwszym rzędzie nienależycie rozważona i wytłumaczona została kwestia dotycząca strony podmiotowej przestępstwa przypisanego oskarżonemu, zakwalifikowanego z art. 291 § 1 k.k. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (pkt 3 formularza) Sąd Rejonowy przyjął, że oskarżony Z. C. jest osobą, która zawodowo trudni się skupem złomu i doskonale zdawał sobie sprawę, że przedmioty, które są przynoszone do skupu tj. elementy hydrauliczne, nie mają wartości złomowej, gdyż są przedmiotami nowymi. Na powyższe wskazują wyjaśnienia współoskarżonych – S. B. (1), M. M. (1), K. Z. (1) oraz zeznania K. R.. Sąd ten przyjął, iż istotnym elementem przemawiającym za przyjęciem paserstwa umyślnego był także wyraźny pośpiech w działaniach oskarżonych, bowiem na skupie złomu nie było kierownika – był na urlopie - a także ilość elementów, które były przy poszczególnych transakcjach przynoszone do skupu (po kilkanaście kilogramów, nawet dochodzące do 90 kilogramów). Sąd I instancji doszedł do przekonania, że współoskarżeni S. B. (1) i M. M. (1) nigdy nie przynosili wcześniej w tak krótkim czasie tak dużych ilości elementów hydraulicznych o tak wysokiej wartości rynkowej w odniesieniu do ceny skupu, co dodatkowo świadczy o świadomości oskarżonego, co do przestępczego pochodzenia przedmiotów.

Dokonując analizy czynu przypisanego Z. C. (1), stwierdzić należy, iż bezspornym w sprawie jest, że elementy hydrauliczne pochodziły z czynu zabronionego. Wynika to bezpośrednio z zeznań K. R., oraz wyjaśnień współoskarżonych K. Z. (1), S. B. (1) i M. M. (1), które w tym zakresie nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Tymczasem oskarżony Z. C. w swoich wyjaśnieniach stanowczo zaprzeczał, by miał wiedzę na temat tego, że przedmioty dostarczone do punktu skupu (...) w B. przez S. B. (1) i M. M. (1) pochodziły z przestępstwa. Przeciwnie, podkreślał, że nie miał podejrzeń co do źródła pochodzenia sprzedawanych przedmiotów. Przede wszystkim oskarżony Z. C. za każdym razem w dniach 6, 8 i 14 kwietnia 2020 r. weryfikował tożsamość sprzedających (oskarżonych S. B. (1) i M. M. (1)) poprzez pobranie od nich danych osobowych oraz zapewnienia w formie pisemnego oświadczenia, że sprzedawany przez nich towar (złom elementów hydraulicznych) stanowi ich wyłączną własność i nie pochodzi z kradzieży. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie w formularzach przyjęcia metali na skup złomu (k. 32-33, 112, 116-118, 180-183). Oskarżony wyjaśniał, że dostarczony towar nie posiadał cech i znamion wskazujących, że były to elementy nowe. Wskazał nadto, że dostarczony złom był pogięty zabrudzony i niekompletny, oskarżeni przynieśli go w reklamówkach, nie posiadał etykiet, nie świecił się (k. 192-192 i 261-262). Co więcej, obaj współoskarżeni S. B. (1) i M. M. (1) byli już wcześniej wielokrotnie klientami punktu skupu, w którym zatrudniony jest Z. C.. Jak wynika z ewidencji prowadzonej przez punkt skupu złomu w B. oskarżony M. M. (1) dostarczał złom od 2015 r. – łącznie 18 transakcji (k. 247-249), zaś oskarżony S. B. (1) dostarczał złom od 2014 r. – łącznie 34 transakcje (k. 243-246). Żadne ze wcześniejszych transakcji nie były przedmiotem zainteresowania organów ścigania i nie zostały zakwalifikowane jako występek.

Już pobieżna analiza wymienionych wyżej okoliczności dotyczących poszczególnych transakcji dokonywanych na skupie złomu poddaje w wątpliwość ustalenia Sądu Rejonowego co do przyjęcia umyślności działania Z. C., przy czym oskarżonemu pierwotnie postawiono zarzut paserstwa nieumyślnego z art. 292 § 1 k.k. Należy zaznaczyć, że paserstwo umyślne określone w art. 291 § 1 k.k. cechuje umyślność w odniesieniu do wszystkich form czynności sprawczej, może być jednak popełnione zarówno w formie zamiaru bezpośredniego, jak i wynikowego (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13.09.2000 r., sygn. II KKN 327/99, LEX nr 50897, w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 25.04.2001 r., sygn. II AKa 59/01, KZS 2001, z. 6, poz. 32; a także M. Dąbrowska-Kardas i P. Kardas (w:) W. Zoll (red.): Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, wyd. II, Zakamycze 2006, s. 453, teza 42 do art. 291 k.k.). W ocenie Sądu Okręgowego dowody przeprowadzone w toku postępowania przed Sądem I instancji nie pozwalają na wyprowadzenie jednoznacznego wniosku, że oskarżony miał świadomość, iż dostarczone przez S. B. (1) i M. M. (1) elementy hydrauliczne pochodziły z przestępstwa lub by się na taką ewentualność godził. Zdaniem Sądu Okręgowego nie wskazują na to jednoznacznie zeznania świadków czy współoskarżonych. Z wyjaśnień oskarżonego S. B. (1) złożonych na rozprawie głównej wynikało, że złom dostarczał w reklamówce, którą otrzymał od osoby trzeciej, a znajdowały się w niej mosiężne śrubunki – stare i nowe (k. 381-382). W takiej sytuacji trudno abstrakcyjnie zakładać, że nawet osoba zajmująca się zawodowo skupem złomu mogła z łatwością rozpoznać, że przedmioty te zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego, tym bardziej, że brak jest innych okoliczności skłaniających do tego rodzaju podejrzeń. Sam fakt obniżonej ceny oferowanej na skupie złomu za dostarczone przedmioty nie mógł być decydującym elementem skłaniającym do podejrzeń, skoro przedmioty zostały przekazane do miejsca, w którym prowadzono legalną działalność gospodarczą za pokwitowaniem i z podaniem danych osobowych.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „zamiar sprawcy jest faktem natury psychicznej i podlega takiemu samemu dowodzeniu jak elementy strony przedmiotowej określonego typu przestępstwa” (tak w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 12.10.2006 r., sygn. akt IV KK 245/2006, OSNwSK 2006/1/1960 oraz w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 22.12.2006r., II KK 92/2006, OSNwSK 2006/1/2576, jak też w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22.05.2007r., sygn. akt II AKa 66/2007, KZS 2007/6/44, Prok. i Pr. 2007/11/11). Z kolei Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 03.10.2006 r., sygn. akt II AKa 139/2006, (Prok. i Pr. 2007/7-8/30, KZS 2007/7-8/76) stwierdził że ustalenia o podmiotowej stronie czynu nie odnoszą się do czynu i sprawcy in abstracto, lecz chodzi o konkretny czyn i konkretnego sprawcę, działającego w ściśle określonej sytuacji i przy indywidualnie ustalonych okolicznościach. Zamiaru nie można domniemywać ani domyślać się, musi on być ustalony w sposób pewny, wykluczający jakąkolwiek wątpliwość, wszakże ustalenie zamiaru należy do faktycznej strony orzeczenia. Sąd Okręgowy nie dostrzega w niniejszej sprawie przy obecnym materiale dowodowym, okoliczności pozwalających na jednoznaczne przypisanie oskarżonemu działania umyślnego pod żadną postacią zamiaru.

W okolicznościach niniejszej sprawy można by rozważać możliwość przypisania oskarżonemu popełnienia paserstwa niemyślnego określonego w art. 292 § 1 k.k. Oczywiście kluczowym jest dokonanie w tym przedmiocie pogłębionych ustaleń odnośnie tego, czy oskarżony w ogóle mógł przypuszczać, że przedmiotowe elementy pochodziły z czynu zabronionego oraz czy mogły budzić wątpliwości co do legalności źródła ich pochodzenia. Negatywna odpowiedź na to pytanie powinna skutkować uniewinnieniem oskarżonego Z. C.. Sąd Rejonowy jednakże nie uzasadnił, czy po stronie oskarżonego tak rozumiana świadomość pochodzenia przedmiotu czynności wykonawczej w ogóle istniała, ani też jakie konkretnie fakty i okoliczności w jego wypadku powodowały, że miał godzić się na uczestnictwo w procederze związanym ze skupem przedmiotowych elementów. Z dotychczasowych wyjaśnień Z. C. i współoskarżonych M. M. (1) i S. B. (1) wynika, że przedmioty te nie stanowiły „kompletu”, zostały przyniesione w reklamówce, a dodatkowo brak było jakichkolwiek znaków fizycznych świadczących o tym, że ich właścicielem może być inna osoba. Uprawnione wydaje się zatem stwierdzenie, że sam fakt zakupu dostarczonych do skupu złomu przedmiotów za kwotę znacznie niższą, niżeli ich wartość rynkowa nie może być decydującym argumentem przesądzającym o odpowiedzialności oskarżonego. Zdaniem Sądu Okręgowego okoliczności zawierania transakcji nie odbiegały znacząco od zwyczajowych, panujących na rynku, zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na jednoznaczne zakwestionowanie twierdzeń oskarżonego Z. C. jako prawdziwych.

W dalszej kolejności należy wskazać, że wątpliwości budzi ustalony przez Sąd Rejonowy obowiązek naprawienia szkody przez Z. C. solidarnie z oskarżonym K. Z. (1) poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. sp. k. w B. kwoty 37.562,93 zł. Sąd I instancji dokonał wyliczenia wartości szkody w całości opierając się na wyliczeniach pokrzywdzonego K. R., nie uwzględniając faktu, że część przedmiotów pochodzących z kradzieży w postaci kształtek została zbyta przez oskarżonego S. B. (1) w punkcie skupu w B. przy ul. (...), o czym wyjaśniał oskarżony na rozprawie głównej (k. 381-382). Sąd I instancji jako podstawę wyliczenia sumy 37.562, 93 zł przyjął fakturę vat nr (...)– wartość netto 60.031,67 zł (k. 267-288) i fakturę nr (...) – wartość netto 78.660,94 zł (k. 307-369). Sąd Rejonowy w zakresie wyliczenia wartości szkody w całości polegał na twierdzeniach pokrzywdzonego K. R., który przedłożył do akt kserokopie faktur vat jako dowód i potwierdzenie wartości skradzionego mienia. Przedstawione faktury potwierdzają zakup m.in. takich towarów jak: trójnik redukcyjny mosiądz, zawór kulowy, śrubunek, grzejnik – łącznie na obu faktur wskazano 196 pozycji. Część towarów została odzyskana przez pokrzywdzonego, część została sprzedana na skupie, na którym pracował Z. C., a część została sprzedana na skupie należącym do A. H. w B. przy ul. (...). Jak wynika z faktur zakupu S. B. (1) dostarczył 23 kg złomu (k. 246), zaś M. M. (1) 180,4 kg (k. 248 i 249). Sąd Rejonowy bezkrytycznie, bez ustalenia wagi poszczególnych elementów wskazanych w fakturach przyjął za oświadczeniem pokrzywdzonego, że określone przez niego towary mają wagę odpowiadającą wadze towarów przyjętych przez Z. C.. Tymczasem obrońca oskarżonego dokonała w apelacji swoich wyliczeń dotyczących ilości i wartości przyjętego mienia przez oskarżonego od M. M. i S. B. ( str. 9 apelacji, k. 448 akt ), które jednak powinny być zweryfikowane obiektywnymi dowodami, chociażby postulowaną przez skarżącą opinią biegłego rzeczoznawcy.

Z tych wszystkich przyczyn rozstrzygnięcie dotyczące oskarżonego Z. C. nie mogło się ostać.

Nie przesądzając ostatecznej oceny i znaczenia, pominiętych przez Sąd I instancji dowodów i aspektów sprawy dla kończącego orzeczenia, należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy zobligowany był uwzględnić je w całości w swych rozważaniach, a który to obowiązek wynika z treści 410 k.p.k. Zgodnie z cytowanym przepisem podstawę wyroku stanowi całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy sądowej, zaś pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie w kwestii winy stanowi oczywistą obrazę tego przepisu.

Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie nie przesądza jednoznacznie zasadności zarzutu obrazy prawa materialnego tj. art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Całość powyższych wywodów wskazuje na istotne wątpliwości co do prawidłowości tej kwalifikacji prawnej, niemniej ostateczna ocena w tym zakresie powinna być dokonana po ponownym przeprowadzeniu postępowania dowodowego przed Sądem I instancji.

Ilości i wartości mienia będącego przedmiotem ewentualnego przestępstwa przypisanego oskarżonemu Z. C. powinna być na nowo ustalona przeprowadzonymi przez Sąd Rejonowy dowodami, pozostałe dowody - w tym zeznania K. R., zeznania ( przy pierwszym rozpoznaniu sprawy wyjaśnienia ) K. Z. (1), S. B. (1) , M. M. (1), wyjaśnienia oskarżonego Z. C. niezbędne są do dokonania prawidłowych ustaleń w zakresie strony podmiotowej czynu oskarżonego. Tym samym przewód sądowy w sprawie dotyczącej oskarżonego Z. C. powinien być przeprowadzony na nowo w całości.

Wniosek

1. O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

2. O zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu z art. 292 § 1 k.k. i uchylenie wobec Z. C. obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w B..

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

3. O uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. 1 – Ad. 3

Mając na uwadze całą powyższą argumentację konieczne było wydanie wyroku kasatoryjnego, tj. zasadny okazał się wniosek Ad.3, siłą rzeczy zaś niezasadne wnioski Ad. 1 i 2.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

----------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości.

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W wyżej przedstawionych rozważaniach Sąd Okręgowy wskazał powody dla których konieczne jest uchylenie zaskarżonego wyroku wobec oskarżonego Z. C. i przeprowadzenie na nowo przewodu sądowego przez Sąd I instancji.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Po przekazaniu sprawy Sąd Rejonowy winien ponownie przeprowadzić postępowanie dowodowe w pełnym zakresie, w szczególności przeprowadzić dowody z wyjaśnień oskarżonego Z. C. zeznań świadków ( wcześniej współoskarżonych) K. Z. (1), S. B. (1) i M. M. (1) w celu ustalenia okoliczności dotyczących strony podmiotowej czynu. W przypadku uznania, że oskarżony Z. C. swoim zachowaniem dopuścił się czynu kwalifikowanego z art. 291 § 1 k.k. lub art. 292 § 1 k.k. Sąd I instancji będzie zobowiązany do ustalenia ilości i wartości przedmiotu przestępstwa , nie wydaje się bowiem możliwe przypisanie Z. C. paserstwa co do całości mienia skradzionego przez K. Z. jak to uczyniono przy pierwszym rozpoznaniu sprawy. Do uznania Sądu Rejonowego Sąd Okręgowy pozostawia czy w tym zakresie niezbędna będzie opinia biegłego. Całość zgromadzonego materiału dowodowego powinna być oceniana przez pryzmat art. 5 § 2 k.p.k.

Dopiero po ponownym przeprowadzeniu postępowania dowodowego z uwzględnieniem powyższych zaleceń Sąd I instancji zobowiązany będzie orzec o winie oskarżonego Z. C., bądź rozstrzygnąć o braku podstaw do pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej, na podstawie całokształtu okoliczności prawidłowo ujawnionych na rozprawie głównej.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Z. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana