Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 204/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31 stycznia 2022 r., sygn. akt II K 1366/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

--------------

----------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

----------------------------------------------------

------------

----------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

  3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażąca niewspółmierność wymierzonej kary i środka karnego, przejawiająca się w orzeczeniu wobec oskarżonego kary w wysokości 80 stawek dziennych grzywny liczonych po 10 złotych każda oraz świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 złotych, podczas gdy z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego nie były znaczne, jego właściwości i warunki osobiste, jak również przyznanie się do oskarżonego do zarzucanego czynu i niekwestionowanie odpowiedzialności karnej w związku z zarzucanym czynów przestępnym, w tym również okazanie skruchy, pozwalało uznać, iż oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego, co z kolei dawało podstawy ku temu, ażeby wymierzona oskarżonemu kary wynosiła 40 stawek dziennych grzywny liczonych po 10 złotych każda, jak również ażeby w/w świadczenie pieniężne orzeczone zostało w wysokości 2.000 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym w doktrynie i orzecznictwie rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona tylko wtedy, gdy na podstawie ustalonych okoliczności sprawy, które powinny mieć decydujące znaczenie dla wymiaru kary, można przyjąć, że występuje wyraźna różnica między karą wymierzoną a karą, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2021 r., sygn. akt II AKa 251/20, LEX nr 3283603). Nie każda nietrafność orzeczenia o karze, ale tylko jej rażąca niewspółmierność uzasadnia zmianę orzeczenia o karze (art. 438 pkt 4 k.p.k.). Niewspółmierność rażąca to znaczna, zasadnicza, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą. Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy ( por. m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2021 r., II DOW 15/21, LEX nr 3261440).

Kara wymierzona A. Z. za przypisane mu przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. wymierzona została z zachowaniem dyrektyw zawartych w art. 53 k.k., co wynika z pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia. Wydając rozstrzygnięcie w tym przedmiocie, Sąd Rejonowy uwzględnił stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, który słusznie ocenił jako znaczny ze względu na kierowanie przez oskarżonego pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości w godzinach porannych, na głównej ulicy (...) o znacznym natężeniu ruchu komunikacyjnego, przez co stwarzał realne zagrożenie dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Chociaż istotnie oskarżony okazał skruchę, to wykazał się lekkomyślnością, decydując się na prowadzenie samochodu pomimo spożywania alkoholu w postaci wódki poprzedniego wieczoru i bez upewnienia się, czy kolejnego ranka nie znajduje się już pod jego wpływem. Chociaż oskarżony twierdził, iż wsiadając za kierownicę czuł się dobrze, to pierwsze badanie alkomatem wykazało zawartość 0,32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 3), co przemawiało za przyjęciem znacznego stopnia winy.

W świetle powyższych okoliczności oraz granic ustawowego zagrożenia za czyn z art. 178a § 1 k.k., wymierzonej oskarżonemu kary 80 stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda nie sposób uznać za niewspółmiernie i rażąco surową. Została ona bowiem wymierzona według sędziowskiego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, w uwzględnieniem stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa, a także celów z zakresu prewencji indywidualnej oraz generalnej. Ponadto wysokość stawki dziennej grzywny wymierzonej A. Z. określona została z uwzględnieniem aktualnej sytuacji majątkowej oraz możliwości finansowych oskarżonego.

Wobec jednoznacznego wyniku badania urządzeniem kontrolno-pomiarowym wskazującego na to, iż A. Z. kierował pojazdem mechanicznym na drodze publicznej w stanie nietrzeźwości, przyznanie się oskarżonego do popełnienia tego czynu nie stanowi okoliczności łagodzącej, która przemawiałaby za obniżeniem i tak już relatywnie łagodnej kary. Przypomnieć przy tym należy, iż immanentną cechą kary jest jej dolegliwość, która służyć ma oddziaływaniu wychowawczemu na postawę sprawcy i realizować cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

Zgodnie z regulacją art. 43a § 2 k.k., w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k., art. 179 k.k. lub art. 180 k.k. sąd obligatoryjnie orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5000 złotych. W pkt III części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy orzekł od oskarżonego A. Z. świadczenie pieniężnie w najniższej wysokości przewidzianej powołanym wyżej przepisem, nie było więc ani podstaw, ani możliwości uwzględnienia wniosku o obniżenie wysokości tego świadczenia przez Sąd Odwoławczy.

Wniosek

Zmiana wymierzonej przez Sąd I instancji kary grzywny w wymiarze 40 stawek dziennych po 10 złotych każda, jak również zmiana orzeczonego świadczenia pieniężnego do wysokości 2.000 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak już wspomniano, subiektywne przekonanie oskarżonego co do nadmiernej surowości wymierzonej mu kary nie stanowi dostatecznej podstawy do zmiany zaskarżonego orzeczenia w tym zakresie. Kara wymierzona oskarżonemu odpowiadała dyrektywom zawartym w art. 53 k.k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości popełnionego przez A. Z. przestępstwa i stanowiła adekwatną reakcję prawno-karną z punktu widzenia prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Wobec powyższego wniosek o zmianę wymierzonej oskarżonemu kary nie był zasadny i jako taki nie zasługiwał na uwzględnienie.

Ponadto, o czym również była mowa we wcześniejszej części uzasadnienia, przepis art. 43a § 2 k.k. przewiduje w razie skazania sprawcy za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. obligatoryjne orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5000 złotych, więc wniosek o obniżenie wysokości orzeczonego świadczenia nie mógł zostać uwzględniony.

Chociaż obrońca oskarżonego podnosił, iż A. Z. nie jest w stanie ponieść zobowiązań finansowych wynikających z treści zaskarżonego wyroku bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny, to zauważyć należy, iż zgodnie z danymi z protokołu przesłuchania podejrzanego (k. 21) jest on rozwodnikiem nie posiadającym obecnie nikogo na utrzymaniu i posiadającym stałe źródło dochodu oraz własne mieszkanie, zaś wysokość stawki dziennej orzeczonej wobec niego grzywny została ustalona z uwzględnieniem jego sytuacji majątkowej, co wynika wprost z pisemnych motywów zaskarżonego wyroku.

Przypomnieć jednak należy, iż istnieje możliwość rozłożenia orzeczonego świadczenia pieniężnego na raty w toku postępowania wykonawczego na okres nie przekraczający jednego roku, w trybie art. 206 § 3 pkt 2 k.k.w.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego A. Z..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Odwoławczy nie uwzględnił zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego, w pełni aprobując ustalenia i oceny Sądu I instancji leżące u podstaw wydanego orzeczenia. Nie było również konieczności ingerowania w jego treść z urzędu, dlatego też zaskarżony wyrok jako trafny i prawidłowy podlegał utrzymaniu w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

6  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 636 § 1 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 złotych, w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 180 złotych za drugą instancję, której wysokość określono na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. opłatach w sprawach karnych oraz ryczałt za doręczenie wyzwań innych pism w postępowaniu odwoławczym w wysokości 20 złotych, zgodnie z regulacją zawartą w § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara wymierzona oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana