Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Klara Łukaszewska

Protokolant Jolanta Kopeć

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2013r.

sprawy K. S.

obwinionego z art. 119 § 1 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zgorzelcu

z dnia 5 lutego 2013r. sygn. akt II W 1048/12

I. zmienia zaskarżony wyrok wobec obwinionego K. S. w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu,

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. R. S. kwotę 516,60 zł w tym 96,60 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony obwinionego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III. stwierdza, że koszty sądowe za postępowanie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 201/13

UZASADNIENIE

K. S. został obwiniony o to, że:

w dniu 26 maja 2012 r. o godzinie 14:15 w P. przy ul. (...) w sklepie (...) dokonał kradzieży artykułów spożywczych na łączna kwotę 81,18 zł, działając na szkodę (...) S.A. K. ul. (...), tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu wyrokiem z dnia 5 lutego 2013r. w sprawie II W 1048/12:

1.  uznał obwinionego K. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu
czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 119 § l k.w. i za to na
podstawie art. 119 § 1 k.w. wymierzył mu karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności z
obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na wskazany cel społeczny w
wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  na podstawie art. 119 § 4 k.w. zobowiązał obwinionego K. S. do
uiszczenia na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. K., ul. (...) kwoty 81,18 zł (osiemdziesiąt osiem 18/1 00 złotych) tytułem zwrotu równowartości
skradzionego mienia,

3.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 14 ust.
2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348) zasądził od Skarbu Państwa
na rzecz adw. R. S. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem
nieopłaconej obrony z urzędu oraz kwotę 27,14 zł (dwadzieścia siedem 14/100 złotych
tytułem podatku Vat.

4.  na podstawie art. 119 k.p.s.w. w związku z art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia
23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił obwinionego K. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania w całości, tym odstąpił od wymierzenia mu opłaty.

Powyższe orzeczenie w całości na korzyść obwinionego zaskarżył jego obrońca, który zakwestionowanemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mających wpływ na jego treść, a polegający na błędnym przyjęciu, iż na podstawie przeanalizowanych w treści uzasadnienia wyroku dowodów w szczególności zeznań M. C., K. K., wyjaśnień obwinionego, można stwierdzić w sposób nie budzący wątpliwości, iż K. S.swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 k.w., gdy prawidłowa analiza materiału dowodowego prowadzi do przeciwnego wniosku.

Stawiając powyższy zarzut, autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie K. S., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego jest zasadna, co musiało skutkować uwzględnieniem jej wniosków końcowych.

Zasadnie skarżący zarzucił, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał ustalić w sposób pewny, niebudzący wątpliwości zarówno sprawstwa, jak i winy w zakresie zarzucanego obwinionemu czynu w szczególności, iż Sąd I instancji w żadnej mierze nie zweryfikował linii obrony K. S., ani się do niej nie odniósł w treści sporządzonego uzasadnienia.

Jedynym dowodem, który wskazuje na sprawstwo obwinionego co do zarzucanego czynu są zeznania M. C., który sam nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a o tym, iż K. S.dokonał kradzieży miał się dowiedzieć od nieustalonego klienta sklepu. Następnie zaś miał sprawdzić wskazaną okoliczność na nagraniach monitoringu. Uwadze Sądu Rejonowego uszło jednak, iż M. C.o zdarzeniu zgłosił prawie miesiąc od jego daty, a obwiniony jest mu znany jako osoba dokonująca kradzieży w sklepie, co potwierdził także funkcjonariusz policji K. K.. W kontekście wskazanych relacji świadków, którzy zeznawali o szeregu kradzieży, których miał dokonać K. S.i przy jednoczesnym braku nagrania z monitoringu zajścia z dnia 26 maja 2012 r., które uległo uszkodzeniu a także braku choćby protokołu, o którym wspominał M. C., sporządzonego na okoliczność kradzieży i utraconych przez pokrzywdzonego towarów czy też bezpośredniego po zajściu zawiadomienia policji o dokonanej kradzieży na terenie placówki handlowej, w żadnej mierze nie sposób zweryfikować w sposób pewny twierdzeń oskarżenia, iż w dniu 26 maja 2012 r. obwiniony miał dokonać kradzieży określonych artykułów spożywczych na łączną kwotę 81,18 zł. Tym bardziej, iż K. S.temu przeczy i twierdzi, iż w tym czasie przebywał na terenie Niemiec.

Stąd też należało uznać, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał w sposób pewny przyjąć, iż obwiniony we wskazanym dniu (26 maja 2012 r.) dokonał kradzieży artykułów spożywczych na określoną kwotę (81,18 zł) na szkodę (...) S.A. w K. co musiało stosownie do art. 5 § 1 pkt. 1 kpow skutkować uniewinnieniem K. S. od popełnienia zarzucanego mu czynu. Z tych też powodów Sąd Okręgowy orzekł jak w pkt. I wyroku.

Stosownie do art. 29 ust. 1 Prawo o adwokaturze Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej obrony, udzielonej obwinionemu z urzędu, zaś zgodnie z art. 118 § 2 kpow kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.