Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 157/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 listopada 2022 r. w sprawie o sygn. akt
II K 1572/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

----------------

---------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------

--------------------------------------------------

--------------

---------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------------------

--------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

------------------------------

--------------------------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mogący mieć wpływ na treść wyroku, a polegający na przyjęciu przez Sąd I Instancji błędnego ustalenia, że czyn zarzucany oskarżonej charakteryzuje się nieznacznym stopniem winy i społecznej szkodliwości czynu co spowodowało, że Sad niezasadnie, na podstawie art. 66 § 1 kk oraz art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne wobec B. T. na okres 2 lat próby, choć prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że stopień zawinienia i społeczna szkodliwość czynu oskarżonej są znaczne, albowiem sporządziła korekty deklaracji podatkowych w ramach Biura (...) co dawało gwarancję profesjonalizmu i wzbudzało zaufanie w zakresie wykonywanej pracy sporządziła dokumenty podatkowe po wygaśnięciu pełnomocnictwa, wbrew woli i wiedzy pokrzywdzonej, bez poinformowania pokrzywdzonej o ich sporządzeniu, wpisaniu w korektach deklaracji nierzetelne dane podając że użyła tych dokumentów poprzez przesłanie przy wykorzystaniu platformy cyfrowej do Urzędu Skarbowego w J. co sprawi, że przy takich elementach strony podmiotowej i przedmiotowej czynu w żadnym wypadku nie można zgodzić się z przyjęciem przez Sąd przesłanek uzasadniających warunkowe umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać należy, że ustalenia odnośnie stanu faktycznego w zakresie okoliczności popełnienia czynu zabronionego nie były kwestionowane
w wywiedzionym środku odwoławczym, natomiast zarzut apelacji co do zasady ograniczał się do odmiennej oceny stopnia społecznej szkodliwości tego czynu. Zarzut należy uznać za niezasadny, jednak nie z powodu prawidłowości poczynionych w tym zakresie ustaleń przez sąd rejonowy.

Zarówno sąd I instancji jak i oskarżyciel publiczny pozostawali zgodni co do sprawstwa oskarżonej, natomiast zdaniem apelującego zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania w realiach niniejszej sprawy jawi się jako rozstrzygnięcie zbyt łagodne. Wskazać jednak należy, że sąd odwoławczy pomimo kierunku zaskarżenia, dostrzegł
z urzędu okoliczności zaprzeczające sprawstwu oskarżonej, skutkujące koniecznością wydania orzeczenia reformatoryjnego i uniewinnienia oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu. Sąd I instancji bowiem błędnie przyjął, iż działanie oskarżonej wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k.

W niniejszej sprawie ustalono, że oskarżona w sierpniu 2020 r., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, sporządziła dokumenty
w postaci korekt deklaracji podatku VAT-7 i JPK –VAT za miesiące styczeń 2020r.
i luty 2020r., odnoszące się do działalności gospodarczej prowadzonej przez A. K., a następnie w dniu 27 grudnia 2020r. przesłała te korekty za pośrednictwem platformy cyfrowej Urzędu Skarbowego, posługując się danymi autoryzacyjnymi A. K. i nie mając do tego pełnomocnictwa. Okoliczności te nie były kwestionowane w toku procesu.

Ustawodawca do bytu przestępstwa art. 270 § 1 k.k. przewidział konieczność zaistnienia czynności sprawczej w postaci podrobienia lub przerobienia dokumentu albo posłużenia się dokumentem podrobionym lub przerobionym. Na wstępie należy wykluczyć zatem aby w realiach niniejszej sprawy zaistniała czynność sprawcza w postaci przerobienia dokumentu. Materiał dowodowy nie daje podstaw by przyjąć, aby oskarżona miała wprowadzać zmiany w pierwotnej wersji sporządzonych dokumentów korekt deklaracji podatkowych.

Jak wynika z pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku oskarżona miała dokonać podrobienia dokumentu. W niniejszej sprawie za zachowanie wypełniające tę czynność sprawczą uznane zostało przesłanie przez oskarżoną korekt deklaracji podatkowych, poprzez zalogowanie do platformy internetowej po uprzednim wprowadzeniu niezbędnych danych autoryzujących.

W toku postępowania wykazano, że współpraca pomiędzy stronami nie układała się poprawnie, A. K. nie była zadowolona z usług świadczonych przez oskarżoną, toczyły one spór odnośnie zapłaty za wykonaną pracę i w konsekwencji pełnomocnictwo w inkryminowanym czasie było już cofnięte. Oskarżona wskazywała, że według posiadanej wiedzy mogła już po ustaniu pełnomocnictwa dokonać korekty deklaracji podatkowej odnoszącej się do okresów współpracy, zwłaszcza iż odbywały się z korzyścią dla byłego mocodawcy. Niezależnie jednak od jakości świadczonych usług, a także świadomości w zakresie możliwości podjęcia działań na rzecz A. K. po ustaniu pełnomocnictwa, brak jest możliwości stwierdzenia aby oskarżona dokonała przerobienia dokumentu, albowiem materiał dowodowy wskazuje, że podała ona w składanych deklaracjach swoje dane kontaktowe. Podrobienie dokumentu ma miejsce, kiedy zostaje on sporządzony przez osobę nieuprawnioną przy zachowaniu pozorów pochodzenia od rzekomego wystawcy dokumentu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 24.10.2013 r., III KK 373/13, LEX nr 1386041), co nie zaistniało w omawianym stanie faktycznym. Znajdujące się w aktach sprawy korekty deklaracji (k. 14, 19) wskazują w obu dokumentach, iż dotyczą podatnika A. K., jednak w jej końcowej części jednoznacznie widnieją dane oskarżonej – adres e-mail oraz nr telefonu. Powyższe pozwala przyjąć, że dane rzeczywistego wystawcy dokumentu zostały w nim zawarte, pomimo iż organ podatkowy mógł interpretować, że ich wystawcą jest podatnik.

Odnośnie omawianej kwestii Sąd Najwyższy wskazał iż: nie wyczerpuje znamion czynu z art. 270 § 1 k.k. odzwierciedlenie w dokumencie nieprawdy, jeśli nie jest
on przerobiony lub podrobiony (wyrok SN z 5.04.2016 r., IV KK 405/15 , LEX nr 2019574), np. sporządzenie przez stronę umowy niezgodnej ze stanem faktycznym (wyrok SN z 19.01.2011 r., IV KK 373/10, LEX nr 688706). Podobna sytuacja zaistniała
w niniejszej sprawie. Oskarżona działała poza pełnomocnictwem jako rzekomy pełnomocnik tzw. falsus procurator, realizując zaległe zobowiązania wynikające
z uprzednio obowiązującej umowy, jednak jak wcześniej wskazano nie sporządzała dokumentów z intencją stworzenia pozorów, iż nie jest ich wystawcą.

Składanie deklaracji podatkowych oraz ich korekty ma ściśle sformalizowaną procedurę i niezbędne do jej sporządzenia jest zalogowanie się do sytemu poprzez dane autoryzujące. Ustalono, że oskarżona miała do nich dostęp, albowiem uprzednio na podstawie udzielonego pełnomocnictwa prowadziła sprawy związane z księgowością A. K.. Samo posłużenie się danymi autoryzującymi także nie może zostać uznane za podrabianie dokumentów, ani również czynność sprawczą jakiegokolwiek innego przestępstwa. Dane autoryzujące stanowią bowiem jedynie określone kwoty z poprzednich zeznań podatkowych, które były znane oskarżonej
w związku z prowadzoną działalnością.

W świetle powyższych rozważań wykluczyć należy także zaistnienie czynność sprawczej w postaci posługiwania się przez oskarżoną dokumentem podrobionym lub przerobionym.

Analiza materiału dowodowego dotyczącego zachowania oskarżonej nie budzi wątpliwości, stan faktyczny nie był kwestionowany przez apelującego, a dokonane
w toku procesu ustalenia jednoznacznie wskazują na brak czynność sprawczej realizującej znamiona przestępstwa fałszu materialnego. W związku z powyższym konieczna była zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu. Z tego również powodu zarzut wywiedziony we wniesionej apelacji był niezasadny.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie niniejszej sprawy Sądu I Instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Materiał dowodowy w niniejszej sprawie dał dostateczne podstawy do wykluczenia sprawstwa oskarżonej i zakończenia postępowania poprzez wydanie przez sąd odwoławczy wyroku zmieniającego poprzez uniewinnienie oskarżonej.

Mając na względzie poczynione ustalenia wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie niniejszej sprawy Sądu I Instancji do ponownego rozpoznania uznać należało za niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

---------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-----------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia przypisanego jej czynu

Zwięźle o powodach zmiany

Wniesiona apelacja jak wcześniej wykazano nie była zasadna, jednak zaskarżony wyrok nie mógł zostać utrzymany w mocy.

Wskazać należy, że słusznie za wiarygodne uznano wyjaśnienia oskarżonej, jak również zeznania świadków A. K., A. T.,
a także dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, albowiem w toku procesu nie udało się podważyć ich wiarygodności, co do zasady nie czyniły tego również strony procesu. Sąd odwoławczy w całej rozciągłości podziela dokonaną ocenę dowodów. Pomimo prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sąd rejonowy niesłusznie uznał jednak,
że zachowanie oskarżonej wypełniło znamiona czynu zabronionego z art. 270 § 1 k.k.,
co wyjaśniono szerzej we wcześniejszej części uzasadnienia. Orzekający sąd nie ustrzegł się zatem obrazy przepisów prawa materialnego, która w doprowadziła do niesłusznego uznania sprawstwa i następnie warunkowego umorzenia postępowania. Zaistniała zatem konieczność zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia przypisanego jej czynu.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------

-------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Wobec uniewinnienia oskarżonej w myśl art. 632 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k kosztami procesu należało obciążyć Skarb Państwa.

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Warunkowe umorzenie postępowania

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana