Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Rodenko

Protokolant: Aleksandra Dłużniewska

w obecności Prokuratora: Jakuba Kłosińskiego

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniach: 11.03.2015 r., 26.03.2015 r., 08.05.2015 r., 12.08.2015 r., 28.10.2015 r., 09.12.2015 r., 16.03.2016 r., 11.01.2017 r.

sprawy:

1. W. R. (1)

syna Z. i E. z d. S.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 01 czerwca 2012r. do 08 lipca 2012r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. K. (1) i N. Ż. (1) po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia piwnicy nr 12 w postaci skobla z kłódką, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego, jednej sztuk walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego, powodując straty w łącznej wysokości 6000zł na szkodę P. S.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

2. Ł. K. (1)

syna S. i D. z d. W.

ur. (...) w D.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 01 czerwca 2012 r. do 08 lipca 2012 r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. R. (1) i N. Ż. (1) po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia piwnicy nr 12 w postaci skobla z kłódką, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego, jednej sztuk walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego, powodując straty w łącznej wysokości 6000zł na szkodę P. S.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

3. N. Ż. (1)

syna A. i U. z d. K.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 01 czerwca 2012r. do 08 lipca 2012r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z W. R. (1) i Ł. K. (1) po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia piwnicy nr 12 w postaci skobla z kłódką, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego, jednej sztuk walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego, powodując straty w łącznej wysokości 6000 zł na szkodę P. S.,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.

orzeka

I.  Oskarżonych W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) w ramach zarzucanego im czynu uznaje za winnych tego, że w okresie od dnia 07 do dnia 08 lipca 2012 r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia piwnicy nr 12 w postaci skobla z kłódką, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego o szacunkowej około 500 zł, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki o szacunkowej wartości około 500 zł, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1000 zł, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego o szacunkowej wartości około 300 zł oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością o szacunkowej wartości około 400 zł, powodując straty w łącznej szacunkowej wysokości około 5800 zł na szkodę P. S., tj. przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. skazuje i wymierza:

- oskarżonemu W. R. (1) karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

- oskarżonemu Ł. K. (1) karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

- oskarżonemu N. Ż. (1) karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego N. Ż. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby;

III.  Na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec Ł. K. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby;

IV.  Na podstawie art. 46 § 2 k.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka od oskarżonych W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) na rzecz pokrzywdzonego P. S. nawiązkę w kwocie po 500 zł (pięćset złotych);

V.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kar zalicza oskarżonym: W. R. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 08 lipca 2012 r. do dnia 10 lipca 2012 r.,

VI.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Jordana Z. kwotę 1549,80 zł (tysiąc pięćset czterdzieści dziewięć złotych i osiemdziesiąt groszy) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu W. R. (1) z urzędu, na rzecz adw. A. Z. kwotę 1239,84 zł (tysiąc dwieście trzydzieści dziewięć złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu N. Ż. (1) z urzędu oraz na rzecz adw. M. P. kwotę 1343,16 zł (tysiąc trzysta czterdzieści trzy złote i szesnaście groszy) zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu Ł. K. (1) z urzędu;

VII.  zwalnia wszystkich oskarżonych w całości od zwrotu na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, w tym opłaty.

sygn. akt IV K 904/12

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w trakcie rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. R. (1) od początku marca 2012 r. wynajmował od J. D. pokój w mieszkaniu przy ul. (...) w W. i dysponował kluczami zarówno do mieszkania, jak do przynależnego do tego lokalu pomieszczenia piwnicznego. W dniu 07 lipca 2012 r. w godzinach przedpołudniowych umowę najmu pokoju w ww. lokalu mieszkalnym z J. D. zawarł Ł. K. (1). W tym samym dniu w godzinach popołudniowych Ł. K. (1) wprowadził się do wynajętego pokoju, gdzie poznał W. R. (1), N. Ż. (1). W przeprowadzce Ł. K. (1) pomagał S. K. (1). Tego dnia w godzinach wieczornych do późnych godzin nocnych Ł. K. (1), W. R. (1), N. Ż. (1) oraz S. K. (1) wspólnie spożywali alkohol oraz środki psychoaktywne. Po zakończeniu tej czynności S. K. (1), z uwagi na znaczną ilość spożytego alkoholu, położył się spać w pokoju Ł. K. (1). W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) w godzinach nocnych z 07 na 08 lipca 2012 r. zeszli do piwnicy przynależnej do wynajmowanego przez W. R. (1) lokalu w celu sprawdzenia czy można schować tam jakieś rzeczy. Gdy znajdowali się w piwnicy, zwrócili uwagę na stojące w jednym z pomieszczeń piwnicznych rowery. Wówczas W. R. (1) chwycił ręką za skobel z kłódką zabezpieczającą drzwi wejściowe do piwnicy przynależnej do lokalu nr (...) należącego do P. S., a następnie wyrwał go ze ściany w taki sposób, że wypadł razem z cegłą, co umożliwiło otwarcie drzwi do tego pomieszczenia piwnicznego. Następnie wszyscy trzej weszli do tej piwnicy, skąd zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci: roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego o szacunkowej około 500 zł, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki o szacunkowej wartości około 500 zł, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1000 zł, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego o szacunkowej wartości około 300 zł oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością o szacunkowej wartości około 400 zł, należące do P. S.. Przedmiotowe rowery najpierw W. R. (1), Ł. K. (1) oraz N. Ż. (1) wystawili na korytarz, a następnie zanieśli do mieszkania wynajmowanego przez W. R.. Z kolei walizki zostały przeniesione i ukryte przez W. R. (1) w piwnicy przynależnej do wynajmowanego przez niego lokalu. Skradzione z piwnicy buty motocyklowe firmy (...) zaniósł do wynajmowanego pokoju. Łączna szacunkowa wartość skradzionego na szkodę P. S. mienia stanowiła kwotę około 5800 zł. Skradzione przez W. R., Ł. K. i N. Ż. rowery do godzin południowych w dniu 08 lipca 2012 r. znajdowały się w mieszkaniu przy ul. (...) w W., po czym dwa z tych rowerów zostały następnie sprzedane. Dwa pozostałe rowery zostały oklejone przez W. R. (1) i Ł. K. (1) taśmą w celu utrudnienia ich identyfikacji. W dniu 08 lipca 2012 r. po godz. 22 W. R. (1) i Ł. K. (1) jadąc na tych rowerach, wraz ze G. B. (1) wracali do miejsca zamieszkania przy ul. (...) w W.. Gdy znajdowali się przed blokiem, wówczas P. S. i jego żona B. S., którzy także na stali przed blokiem rozpoznali, iż dwa z trzech stojących rowerów, to te same rowery, które zostały im skradzione z piwnicy poprzedniej nocy, o czym P. S. w godzinach popołudniowych tego dnia, złożył zawiadomienie w Komisariacie Policji W. T.. W związku z tą okolicznością P. S. telefonicznie wezwał Policję, jednocześnie dokonał ujęcia W. R., L. K. i G. B.. Po przybyciu funkcjonariuszy KP W. T. i wylegitymowaniu ww. osób w trakcie czynności przeszukania lokalu nr (...) przy ul. (...) w jednym z pokoi ujawniono walizkę z zawartością butów motocyklowych, ponadto zestaw trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego, kask rowerowy oraz walizkę turystyczną z plastiku koloru fioletowego, które następnie P. S., podobnie jak dwa rowery górskie,

którymi poruszali się W. R. (1) i Ł. K. (1), rozpoznał jako swoją własność. W. R. (1) i Ł. K. (1) zostali zatrzymani i przewiezieni do KP W. T. w celu wykonania dalszych czynności procesowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego W. R. (1) (k. 95, 403-404), Ł. K. (1) (k. 99-100v), N. Ż. (1) (k. 115, 424-428), częściowo zeznań świadka G. B. (1) (k. 86v-88v, 491-493, 588-592), zeznań świadków: W. R. (3) (k. 12v, 694), J. D. (k. 585-588), protokołu oględzin miejsca z dokumentacją (k. 5), protokołu okazania (k. 80-81), protokołu zatrzymania osoby (k. 15, 21, 26, 37), protokołu przeszukania osoby (k. 16-18, 22-24, 27-29, 38-40), protokołu przeszukania miejsca (k. 31-33, 56-58, 110-111), protokołu oględzin rzeczy z materiałem poglądowym (k. 44-46, 47-49, 59-62, 68-72, 73-79).

Oskarżony W. R. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że od początku marca 2012 r. wynajął pokój w mieszkaniu przy ul. (...) w W.. W dniu 07.07.2012 r. w ww. lokalu spożywał alkohol wspólnie z kolegami N. Ż. (1), Ł. K. (1) oraz S.. Po wypiciu alkoholu S. nie był w stanie już w stanie już więcej pić i poszedł spać w pokoju Ł. K. (1). Oskarżony wyjaśnił, że późno w nocy razem z Ł. K. (1) i N. Ż. (1) zeszli do piwnicy wynajmowanego lokalu sprawdzić czy można w niej schować jakieś rzeczy. Gdy znajdowali się w piwnicy, zobaczyli przez kraty, że w jednej z piwnic stoją rowery. Wówczas oskarżony R. złapał ręką za skobel z kłódką i pociągnął, w wyniku czego skobel wypadł razem z cegłą, a drzwi się otworzyły. Następnie wszyscy weszli do środka i każdy z oskarżonych brał rowery, zaś oskarżony R. zabrał walizki, które ukrył w swojej piwnicy nr 6 przypisanej do wynajmowanego lokalu. Rowery zostały wystawione na korytarz, a następnie zaniesione do mieszkania nr (...). Oskarżony wyjaśnił, że dodatkowo oprócz rowerów zabrał z piwnicy buty motocyklowe, które zaniósł do swojego pokoju. Skradzione rowery do południa dnia 08.07.2012 r. stały w mieszkaniu, po czym N. R. zabrał dwa rowery. Oskarżony wyjaśnił, ze z Ł. Ż. na dwóch pozostałych rowerach, które wcześniej zostały oklejone. Gdy wracali do mieszkania na skradzionych rowerach zostali zatrzymani (k. 95).

W trakcie rozprawy głównej oskarżony W. R. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał treść wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym. W. R. (1) wyjaśnił, że do mieszkania, które wynajmował wprowadził się kolega, tj. oskarżony Ł. K. (1). Wyjaśnił, że zrobili imprezę, był współoskarżony Ł. K. (1) i jego kolega, którego danych nie zna. Popili, zeszli do piwnicy i stamtąd ukradli te rzeczy. Oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta w ile osób zeszli do piwnicy, może były to 3 albo 4. Nie pamięta czy był z nimi N. Ż. (1), jak również kto wpadł na pomysł zejścia do piwnicy. Wcześniej spożywali alkohol, oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta gdzie się udali i w jaki sposób weszli do pomieszczenia, pamiętał że kradli rowery i walizki. Były 4 rowery, dwa rowery następnie zostały sprzedane, pozostałe przedmioty zostały w lokalu, który wynajmowali, chyba że część została w piwnicy należącej do lokalu, który wynajmowali. Oskarżony raczej sam nie przenosił tych przedmiotów, potwierdził, że zna Ł. K. (1) i N. Ż. (1). Oskarżony wyjaśnił, że w tym mieszkaniu przed imprezą mieszkał 3-4 miesiące, nie korzystał z pomieszczeń przynależnych do tego mieszkania, nie pamiętał kto pierwszy zszedł do piwnicy oraz kto i jakie przedmioty zanosił do mieszkania. Wyjaśnił, że nie pamięta czy zawierał z oskarżonym K. umowę sprzedaży skradzionych przedmiotów (k. 403-404).

Oskarżony Ł. K. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 07.07.2012 r. wprowadził się do mieszkania przy ul. (...) w W., gdzie poznał między innymi N. Ż. (1), ponadto do lokalu przyszedł z nim S. K. (1), który pomógł mu w przeprowadzce. Tego wieczora wspólnie spożywali alkohol, po godz. 23 do jego pokoju przyszedł Ż. i R. i razem z nimi zszedł do piwnicy. Oskarżony wyjaśnił, że R. zobaczył, że w piwnicy nr 12 stoją rowery, wyciągnął skobel oraz kłódkę, po czym Ż. i R. weszli do środka. Oskarżony K. zaprzeczył jakoby wchodził do tej piwnicy.

Następnie R. oświadczył, ze jeden rower jest dla oskarżonego K., oskarżony sam sobie wybrał niebieski rower i zabrał go na górę do mieszkania. R. i Ż. zabrali z piwnicy trzy rowery, buty na motor i jakieś dwie torby. Które włożyli do piwnicy nr 6. Oskarżony wyjaśnił, że nie widział aby zabierali coś więcej, gdyż zostali w piwnicy sami. Następnie wszyscy w mieszkaniu spożywali alkohol. W dniu 08.07.2012 r. po godz. 14 oskarżony wyszedł z mieszkania, aby się przejechać rowerem, gdy ok. godz. 20 wracał spotkał W. R. (1) i G. B. (2) i wszyscy pojechali się przejechać. Gdy wszyscy trzej wrócili pod blok przy ul. (...) zostali zatrzymani przez właścicieli rowerów, którzy wezwali Policję (k. 99-100v).

Oskarżony Ł. K. (1) w trakcie rozprawy głównej oświadczył, że nie przyznaje się do zarzucanego czynu, tak do końca. Wyjaśnił, że w dniu 07.07.2012 r. wprowadził się do mieszkania przy ul. (...), następnie wspólnie z W. R. (1) i N. Ż. (1) oraz jego kolegą S. spożywał alkohol. Następnie S. zasnął, a W. R. (1) i N. Ż. (1) poszli do pokoju obok. Oskarżony wyjaśnił, że wcześniej była rozmowa na temat piwnicy z oskarżonym R., oskarżony K. miał swoje torby z przeprowadzki i W. R. (1) zasugerował, ze można je tam schować. Z wyjaśnień oskarżonego K. wynika, że zeszli do piwnicy, kratę R. otworzył kluczami. Gdy doszli do piwnicy, to piwnica była otwarta i R. powiedział mu żeby wziął rower na górę, zaś torby miał schować do piwnicy i zaraz wrócić do mieszkania. Oskarżony wziął rower i poszedł do mieszkania. Następnie do mieszkania wraz z drugim rowerem przyszedł N. Ż. (1). Z oskarżonym Ż. wypił jeszcze około pół litra wódki i położył się spać. Następnego dnia około godz. 12 oskarżony pytał R. czy może wziąć rower, myśląc że jest to jego rower. Około godz. 14 wyszedł z mieszkania myśląc, ze to rower R. żeby się przejechać. Jak wracał wieczorem, został zatrzymany przez państwa S. i dowiedział się wówczas, że rowery zostały im skradzione i że należą do pokrzywdzonego. Oskarżony wyjaśnił, że na przejażdżkę pojechał sam, gdy dojeżdżał do bloku, to kolega W. R. (1) był z jakimś G., którego także zatrzymała Policja. W piwnicy był tylko jeden raz, żeby zaprowadzić rower na górę. Około godziny 12 słyszał w mieszkaniu odgłos otwieranych drzwi, a następnie ponownie 10 minut później. Zaprzeczył jakoby wchodził do pomieszczenia, z którego skradziono rowery, wchodził tylko do pomieszczenia piwnicznego nr 6. Wyjaśnił, że myślał, że piwnica do której poszli, jest ich, a nie pokrzywdzonego. Zaprzeczył jakoby oskarżony R. proponował mu, aby wybrał sobie jakiś rower. Nie widział przedmiotów, które były przenoszone do mieszkania. Nie zwracał uwagi na numerację piwnic. Oskarżony nie podtrzymał w części odczytanych wyjaśnień złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego co do tego jakoby widział, że noszone były rzeczy. Oraz że mógł sobie wybrać rower. Wskazał, że w trakcie przesłuchania był wycieńczony, i nieświadomie podpisał protokół, nie zapoznając się z treścią wyjaśnień. Ponadto wskazał, że osoba przesłuchująca sugerowała mu treść odpowiedzi, mówiła, co wyjaśniał R. i że oskarżony ma się przyznać, ponadto sugerowała, ze w związku z jeszcze jedną sprawą, w której należy przeprowadzić czynności, oskarżony zostanie na kolejne 24 godziny w areszcie(k. 405-406).

Oskarżony N. Ż. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że był u znajomego W., gdzie była impreza, pojechał tam na swoim rowerze. W tym czasie w mieszkaniu był tylko W., razem zażywali klonozepan, amfetaminę i marihuanę oraz spożywali piwo. Później przyszedł jeszcze jakiś chłopak, który wynajmował tam pokój oraz jeszcze jeden mężczyzna, których oskarżony nie znał. N. Ż. (1) wyjaśnił, ze niewiele pamięta, gdyż był wówczas bardziej naćpany niż pijany, po jakimś czasie W. wyszedł z mieszkania i wrócił mówiąc, ze w piwnicy ma jakieś rowery do sprzedania. Następnie oskarżony wraz z W. zszedł do piwnicy, on otwierał kluczem kratę i drzwi wejściowe do piwnicy. Tam stały trzy lub cztery rowery i chyba wzięli je do mieszkania W.. Oskarżony wyjaśnił, ze nie pamięta szczegółów zdarzenia (k. 115).

Oskarżony N. Ż. (1) w trakcie rozprawy głównej nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że spożywał alkohol z W. R. (1). Gdy zszedł do piwnicy, drzwi były już otwarte na oścież, R. już tam wcześniej był. Schodzili do piwnicy, która była otwierana kluczem przez W.. Wyjaśnił, ze brali jakieś rzeczy z piwnicy –

rower, nie pamiętał czy coś więcej. Tylko raz schodził do piwnicy i brał rower. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że w tym okresie zażywał dużo środków odurzających, spożywał alkohol i wie, że zostawiając swój rower wziął rower do sprzedania. Pamięta, że nie było rozmowy, że to włamanie i że to są rzeczy kradzione. Oskarżony miał sprzedać rower i przynieść pieniądze. Do piwnicy schodził z R., a K. poznał dopiero na terminie rozprawy. Łącznie były chyba trzy rowery, oskarżony wziął jeden z nich, bo miał go sprzedać. Rower był chyba biały, nie pamiętał czy doszło do zaklejenia pewnych jego części. Pojechał tym rowerem do domu zostawiając swój. Sprzedał ten rower za kwotę 200 złotych. Był to rower górski. Nie miał dokumentów na ten rower. Nie pytał R. o dokumenty na ten rower. N. Ż. (1) wyjaśnił, że R. nie informował go czyje są rzeczy znajdujące się w piwnicy, oskarżony myślał, że rower, który miał sprzedać należy do W.. Wyjaśnił, że bardzo źle czuł się podczas przesłuchania, było powiedziane wprost, że jeśli się nie przyzna, to zostanie zatrzymany na 72h do czasu sprowadzenia innych oskarżonych, którzy go obciążali. Wówczas był w trakcie terapii odwykowej. Wyjaśnił, że widział tylko moment otwierania kraty i drzwi wejściowych, piwnica była otwarta. Nie pamiętał czy był tam skobel. Wyjaśnił, że jak schodzili do piwnicy, to nie było rozmowy na temat sprzedaży rowerów, ta rozmowa była dopiero jak wziął sobie rower. Oskarżony Ż. zakwestionował prawdziwość przyznania się do winy podczas przesłuchania na komisariacie policji (k. 424-428).

Sąd zważył co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego W. R. (1) złożone w trakcie postępowania przygotowawczego, albowiem wyjaśnienia te są logiczne, przekonujące, ponadto zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego Ł. K. (1), zeznaniami świadków G. B. (1) i W. R. (3), także zeznaniami pokrzywdzonego P. S., ponadto znajdują potwierdzenie w treści protokołów oględzin ujawnionych w mieszkaniu przy ul. (...) w W. rzeczy, a także protokołu okazania rzeczy pokrzywdzonemu P. S.. Oskarżony W. R. (1) w sposób spójny odtworzył przebieg zdarzenia z dnia 07/08 lipca 2012 r. opisując zarówno okoliczności poprzedzające dokonanie przez oskarżonych kradzieży z włamaniem do piwnicy należącej do pokrzywdzonego i kradzieży na jego szkodę znajdujących się wewnątrz między innymi czterech rowerów, w tym m.in. związane ze spożywaniem wspólnie z oskarżonymi K. i Ż., a także S. K. (1) alkoholu w mieszkaniu przy ul. (...), jak również okoliczności związane z dokonaniem czynu zabronionego oraz dotyczące sposobu postępowania ze skradzionymi rzeczami. Treść wyjaśnień oskarżonego R. jednoznacznie potwierdza, że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, w ramach przyjętego podziału ról to oskarżony R. dokonał usunięcia przeszkody, tj. wyrwał skobel wraz z kłódką, które zabezpieczały pomieszczenie piwniczne przed włamaniem, po czym wszyscy oskarżeni weszli do środka skąd zabierali znajdujące się tam rowery, zaś oskarżony R. także buty motocyklowe oraz walizki z zawartością. Oskarżony W. R. (1) potwierdził także, iż dwa z czterech rowerów zostały zabrane przez N. Ż. (1) w celu ich sprzedaży, z kolei dwa pozostałe po ich oklejeniu taśmą, były użytkowane przez oskarżonego R. i K., aż do zatrzymania przez Policję w dniu godzinach wieczornych w dniu 08 lipca 2012 r., z kolei pozostałe rzeczy zostały ukryte częściowo w wynajmowanym pokoju, a część z nich w piwnicy przynależnej do lokalu wynajmowanego przez oskarżonego R.. W. R. (1) treść wyjaśnień złożonych w trakcie dochodzenia potwierdził na rozprawie przed sądem za wyjątkiem okoliczności dotyczącej udziału w zdarzeniu oskarżonego N. Ż. (1), której to okoliczności oskarżony R., jak wyjaśnił, nie pamięta. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego W. R. (1) oceniane jako całość, stanowią wiarygodny materiał dowodowy, który w przeważającej części znajduje odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, jednocześnie istniejące nieścisłości pomiędzy treścią wyjaśnień składanych w trakcie dochodzenia i przed sądem co do udziału w zdarzeniu oskarżonego N. Ż., mogą wynikać ze znacznego upływu czasu pomiędzy datą zdarzenia, a

datą składania wyjaśnień przed sądem, przy czym Sąd nie miał wątpliwości, że to wyjaśnienia oskarżonego składane w dniu 10.07.2012 r., a więc niemal bezpośrednio po dokonaniu przestępstwa, w sposób najbliższy rzeczywistości odtwarzają przebieg zdarzenia i stanowią wiarygodny materiał dowodowy.

Wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. (1) Sąd uznał za wiarygodne jedynie częściowo, a mianowicie w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w treści pozostałego materiału dowodowego, w tym m.in. w treści wyjaśnień oskarżonego R.. Podkreślić należy, iż oskarżony K. składając wyjaśnienia w trackie dochodzenia nie kwestionował faktu, że waz z oskarżonymi R. i Ż. zszedł do piwnicy bloku przy ul. (...) w W. i wraz z pozostałymi oskarżonymi dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego należącego do P. S., wskazując, że to oskarżony R. zerwał skobel z kłódką po czym wraz z N. Ż. zaczął wyprowadzać rowery. Ł. K. (1) zaprzeczył jakoby wchodził do tej piwnicy, które to twierdzenie pozostaje w sprzeczności z treścią wyjaśnień oskarżonego R.. Sąd nie miał wątpliwości, że Ł. K. (1) był współsprawcą dokonanej wspólnie z W. R. (4) i N. Ż. (1) kradzieży z włamaniem, albowiem doskonale zdawał sobie sprawę z tego w jakim celu wraz z pozostałymi oskarżonymi udał się do piwnicy, ponadto obejmował swoim zamiarem i akceptował, że jest uczestnikiem przestępczego procederu, co sam potwierdził, zabierając jeden z rowerów, którym, po uprzednim oklejeniu taśmą w celu utrudnienia identyfikacji, następnie jeździł, aż do zatrzymania przez Policję w dniu 08.07.2012 r. Sąd nie uwzględnił natomiast wyjaśnień oskarżonego Ł. K. (1) złożonych na rozprawie głównej, albowiem są niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, ponadto niespójne z wyjaśnieniami złożonymi przez oskarżonego w trakcie dochodzenia, a ich treść wskazuje na przyjętą linię obrony polegającą na wykazaniu, że oskarżony K. nie uczestniczył we włamaniu do piwnicy P. S., że rower z piwnicy do mieszkania zabrał na prośbę R., nie mając wiedzy, że pochodzi z przestępstwa i nie jest własnością W. R. (1), co więcej, że nie zdawał sobie sprawy, że rowery były zabierane z pomieszczenia piwnicznego nie przynależnego do lokalu wynajmowanego przez W. R. (1). W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. (1) złożone na rozprawie przed sądem stanowią próbę wycofania się przez oskarżonego z treści złożonych wcześniej, niewątpliwie obciążających go wyjaśnień, a także wykazania, że treść wyjaśnień złożonych w trakcie przesłuchania na Policji, była oskarżonemu sugerowana czy została wymuszona przez funkcjonariuszy Policji. Za niewiarygodne i sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego uznać należy twierdzenie oskarżonego jakoby oskarżony K. jeżdżąc w dniu 08.07.2012 r. wraz z W. R. i G. B. na oklejonych taśmą rowerach, nie miał wiedzy odnośnie pochodzenia tych rowerów, skoro jak wynika z wyjaśnień składanych w trakcie dochodzenia oskarżony K. sam wybrał sobie jeden z rowerów z piwnicy pokrzywdzonego.

Wyjaśnienia oskarżonego N. Ż. (1) złożone w toku całego postępowania Sąd uznał za wiarygodne jedynie w zakresie, w jakim są zgodne z treścią pozostałego materiału dowodowego, w tym treścią wyjaśnień oskarżonego W. R. (1). Sąd uwzględnił więc twierdzenie oskarżonego co do okoliczności spożywania wspólnie między innymi z W. R. (1) alkoholu w dniu 07.07.2012 r., podobnie jak twierdzenie, że oskarżony Ż. zszedł do piwnicy z R., skąd następnie były zabierane rowery. W pozostałym zakresie, a więc co do ilości osób przebywających w piwnicy, sposobu ich zachowania oraz przyświecającego im zamiaru, wyjaśnienia N. Ż. (1) są niewiarygodne i podobnie jak w przypadku oskarżonego K. stanowią przyjętą linię obrony polegającą na wykazaniu, że oskarżony nie uczestniczył we włamaniu do piwnicy P. S., że oskarżony R. otworzył kluczem piwnicę, z której rower, że zabrany rower miał sprzedać, ponadto że działał w przekonaniu, że przedmiotowy rower należy do W. R., bądź jego znajomego (k. 425), jak również, że przyznanie się przez oskarżonego do winy w dochodzeniu, zostało wymuszone przez przesłuchujących go funkcjonariuszy Policji. Odnosząc się do twierdzeń oskarżonych Ł. K. i N. Ż. jakoby treść złożonych przez nich wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym, była wymuszona przez przesłuchujących ich funkcjonariuszy Policji, także w wyniku podejmowanych wobec oskarżonych bezprawnych środków oddziaływania, w tym stosowania przemocy, stwierdzić należy, iż okoliczność ta w jakikolwiek sposób nie została uprawdopodobniona w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego. Wskazać bowiem należy, iż okoliczność tę kategorycznie wykluczyli przesłuchani w charakterze świadków P. W. i R. J., którzy jako funkcjonariusze KP W-wa T. przesłuchiwali w toku dochodzenia odpowiednio oskarżonych K. i Ż., wskazując, że nie jest możliwa sytuacja, aby na przesłuchiwanych wywierano jakikolwiek nacisk czy to psychiczny czy fizyczny w celu złożenia odpowiedniej treści wyjaśnień czy zeznań, ponadto z treści wyjaśnień oskarżonych nie wynika, aby w związku z rzekomym bezprawnym zachowaniem wobec nich przez funkcjonariuszy Policji, podejmowali jakieś prawne kroki w celu pociągnięcia ich do odpowiedzialności dyscyplinarnej, a więc składali zawiadomienia o przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych w związku z wykonywanymi czynnościami służbowymi. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie należy traktować jako jedynie nieudolną próbę wycofania się z treści uprzednio złożonych i obciążających oskarżonych, wyjaśnień.

Zeznania świadka G. B. (1) Sąd uznał za wiarygodne jedynie częściowo, w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd uwzględnił zatem zeznania G. B. (1) w zakresie w jakim potwierdził, że w dniu 08.07.2012 r. przyjechał do W. R. (1), będącego jego kolegą, na ul. (...), gdzie zastał S. K. (1) i w trakcie pobytu w mieszkaniu skontaktował się telefonicznie z W. R. (1), który poprosił go o przewiezienie roweru N. Ż. (1) znajdującego się w pokoju w umówione miejsce przy ul. (...). G. B. (1) potwierdził, że wraz z W. R. i N. Ż. spotkał się w ww. miejscu, przy czym N. Ż. (1) przyjechał rowerem górskim koloru czarnego. Następnie wspólnie pojechali odprowadzić N. Ż. (1) do miejsca zamieszkania, a następnie G. B. poruszał się rowerem N. Ż. (1) i wraz z W. R. i Ł. K. wrócili na ul. (...). Z treści zeznań G. B. wynika, że przed blokiem na ul. (...) został zaczepiony przez nieznaną mu kobietę i okazało się, że porusza się skradzionym rowerem, po czym wraz z R. i K., zostali zatrzymani przez Policję. Sąd uwzględnił twierdzenie G. B. (1), że nie miał wiedzy, że porusza się rowerem pochodzącym z przestępstwa, że nie był o tej okoliczności informowany przez oskarżonych, albowiem w świetle pozostałego materiału dowodowego brak jest podstaw do przyjęcia, że świadek G. B. mija się z prawdą. Sąd uznał za wiarygodne także twierdzenie świadka B., że w nocy z 7 na 8 lipca 2012 r. z nr tel. W. R. (1) dzwonił do niego N. Ż. (1), prosząc aby świadek pomógł mu przewieźć jego rower do dniu, na co G. B. się nie zgodził. Co prawda składając zeznania przed sądem G. B. (1) okoliczności tej nie potwierdził, jednakże uwzględniając wskazywaną przez świadka okoliczność zażywania leków psychotropowych, co nie pozostawało bez wpływu na sposób postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania rzeczywistości, także treść i wnioski wynikające z opinii biegłego psychologa, który uczestniczył w przesłuchaniu świadka, z której wynika, że świadek ma problemy z pamięcią, jego zdolność spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń może być zaburzona, Sąd uznał za wiarygodny materiał dowodowy jedynie zeznania świadka złożone w trakcie postępowania przygotowawczego. Oceniając z kolei treść zeznań złożonych na rozprawie Sąd miał na uwadze, iż świadek G. B. udzielając odpowiedzi na większość zadawanych pytań zasłaniał się brakiem pamięci, co może wskazywać, iż nie chciał zaszkodzić oskarżonym, ponadto Sąd wziął pod uwagę treść opinii biegłego psychologa, z której wynika, że G. B. (1) jest podatny na sugestię innych osób, cierpi na fobię społeczną i prawdopodobne jest w sytuacjach trudnych, objawy depresyjne i lękowe nasilają się, zwiększa się także sugestywność i podatność na wpływ innych osób. Wykazuje objawy znajdowania się pod wpływem ich opinii (k. 629-631). Z tych względów za wiarygodne Sąd uznał jedynie zeznania świadka złożone w trakcie postępowania przygotowawczego. Odnosząc się do twierdzeń G. B. (1) jakoby treść złożonych przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym, była wymuszona przez przesłuchujących go funkcjonariuszy Policji, także w wyniku podejmowanego wobec świadka bezprawnych środków oddziaływania, podobnie jak w przypadku oskarżonych Ż. i

K., stwierdzić należy, iż okoliczność ta w jakikolwiek sposób nie została uprawdopodobniona w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Sąd uwzględnił zeznania świadka W. R. (3), który w dniu 08.07.2012 r. ok. godz. 22.00 podjął interwencję na ul. (...) w związku z informacją, że ujawniono rowery pochodzące z kradzieży z włamaniem na szkodę P. S., albowiem zeznania te są logiczne, spójne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. W. R. (3) w treści zeznań opisał czynności podejmowane wobec ujętych przez P. S. oskarżonych W. R. (1) i Ł. K. (1), a także G. B. (1), wskazał, że w mieszkaniu przy ul. (...) w jednym z pokoi ujawniono walizkę z zawartością butów motocyklowych, które zawiadamiający rozpoznał jako swoją własność. Z zeznań świadka wynika także, iż pokrzywdzony rozpoznał dwa z trzech rowerów zatrzymanych przy oskarżonych R. i K. oraz G. B. (1) i w związku z tym osoby te zostały zatrzymane. Okoliczności wskazane przez W. R. (3) znajdują potwierdzenie w treści dokumentacji procesowej w postaci protokołów oględzin, protokołów przeszukania mieszkania oraz zatrzymania osób.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego P. S., który w ich treści opisał okoliczności związane z ujawnieniem kradzieży z włamaniem do piwnicy przynależnej do zajmowanego lokalu przy ul. (...) w W. i zaboru czterech rowerów oraz trzech sztuk walizek materiałowych, jednej walizki turystycznej wraz z zawartością, także butów motocyklowych S., ponadto okoliczności związane z ujawnieniem cześć skradzionych rowerów przed blokiem w dniu 08.07.2012 r., którymi poruszali się W. R., Ł. K. i G. B. oraz wezwaniem w związku z tym Policji. Zeznania pokrzywdzonego w tym zakresie znajdują potwierdzenie w treści pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Sąd uwzględnił także treść zeznań P. S. złożonych na rozprawie w części odnoszącej się do określenia wartości poniesionej przez pokrzywdzonego szkody, przy czym mając na uwadze wskazywane przez P. S. wartości oraz sposób ich wyliczenia przez pokrzywdzonego, Sąd potraktował je jedynie jako wartości przybliżone i uznał, że w oparciu o treść zeznań pokrzywdzonego możliwe jest jedynie ustalenie szacunkowych wartości skradzionych przedmiotów. Podkreślić także należy, iż w zakresie okoliczności dotyczących samego czynu zabronionego dokonanego przez oskarżonych zeznania P. S. mają charakter uzupełniający, albowiem pokrzywdzony nie widział momentu zdarzenia, a fakt kradzieży z włamaniem do piwnicy ujawnił w dniu 08.07.2012 r. około południa.

Z zeznań świadka S. K. (1) wynika, że w dniu 07.07.2012 r. pomagał Ł. K. (3) w przeprowadzce na ul. (...) przewożąc jego rzeczy, następnie Ł. K. zaproponował mu nocleg. S. K. (2) wskazał, że wieczorem wraz z K., W. R. i G. B. spożywał alkohol i w nocy z 07 na 08.07.2012 r. nie wychodził z mieszkania, przebywając w pokoju Ł. K.. Z zeznań S. K. (1) wynika, że nie miał wiedzy odnośnie dokonanej na szkodę pokrzywdzonego kradzieży z włamaniem do piwnicy, świadek położył się spać, a następnie został obudzony przez funkcjonariuszy Policji i dowiedział się, że współlokatorzy z mieszkania, dokonali przestępstwa. Świadek zaprzeczył jakoby miał jakąkolwiek wiedzę co do okoliczności tego przestępstwa. Na rozprawie Sąd ujawnił i zaliczył w poczet materiału dowodowego bez odczytywania za zgodą stron, zeznania świadka S. K. (1), albowiem wobec braku możliwości doręczenia wezwania świadkowi, nie było możliwe jego bezpośrednie przesłuchanie przed sądem (k. 887). W sprawie nie ujawniły się dowody, które pozwoliłyby podważyć wiarygodność zeznań S. K. (1). Podkreślić przy tym należy, iż Sąd podejmował wielokrotne próby ustalenia miejsca zamieszkania/pobytu świadka, które były nieudane. K. zwracano się do organów typu ZUS, US, NFZ o wskazanie adresu zamieszkania świadka – a tuż przed ujawnieniem zeznań świadka – także o wskazanie jego miejsca pracy. Nie można także tracić z pola widzenia, iż Sąd wcześniej rozważał ujawnienie zeznań świadka – bez konieczności wzywania świadka na termin rozprawy – czemu sprzeciwiły się strony – mając na względzie treść zeznań świadka i wskazany fakt, iż świadek tuż przed

zdarzeniami, które były badane w toku postępowania z racji spożytego alkoholu poszedł spać i nie miał wiedzy istotnej z punktu widzenia meritum sprawy.

Zeznania świadka J. D. dla dokonanych ustaleń w sprawie mają charakter uzupełniający. Świadek potwierdził, że około miesiąc przed zdarzeniem wynajął W. R. pokój w mieszkaniu przy ul. (...), następnie w dniu 07.07.2012 r. drugi pokój wynajął Ł. K. (1). Zaprzeczył jakoby ujawnione w trakcie przeszukania piwnicy przynależnej do jego lokalu w dniu 08.07.2012 r. przedmioty należały do niego. Świadek wskazał, że nie udostępniał oskarżonym swojej piwnicy, jednakże klucz wisiał w przedpokoju i oskarżony R. de facto mógł z niego skorzystać.

Nie miały znaczenia dla dokonanych ustaleń zeznania świadków P. W. i R. J., którzy jako funkcjonariusze KP W-wa T. wykonywali czynności służbowe w toku dochodzenia odpowiednio z udziałem oskarżonych Ł. K. (1) i N. Ż. (1) oraz świadka G. B. (1). Świadkowie ci kategorycznie wykluczyli, aby w jakikolwiek sposób wpływali na przesłuchiwanych w celu złożenia określonej treści wyjaśnień czy zeznań, w szczególności jakoby treść złożonych przez oskarżonych wyjaśnień czy świadka B. w postępowaniu przygotowawczym, była wymuszona, także w wyniku podejmowanych bezprawnych środków oddziaływania, w tym stosowania przemocy. P. W. i R. J. zeznali, że nie jest możliwa sytuacja, aby na przesłuchiwanych wywierano jakikolwiek nacisk czy to psychiczny czy fizyczny w celu złożenia odpowiedniej treści wyjaśnień czy zeznań, czy sugerowano udzielanie konkretnych odpowiedzi na zadawane pytania, które miałyby obciążać oskarżonych. Sąd uznał za wiarygodne zeznania ww. świadków, albowiem w sprawie nie ujawniono jakiegokolwiek materiału dowodowego podważającego treść złożonych przez te osoby zeznań. Jednocześnie z treści wyjaśnień oskarżonych czy zeznań świadka B. nie wynika, aby w związku z rzekomym bezprawnym zachowaniem wobec nich przez funkcjonariuszy Policji, podejmowali jakieś prawne kroki w celu pociągnięcia ich do odpowiedzialności dyscyplinarnej, a więc składali zawiadomienia o przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych w związku z wykonywanymi czynnościami służbowymi.

Nie miały znaczenia zeznania świadka M. W., który potwierdził, że ujawniona u Ł. K. (1) karta bankomatowa V. o nr (...) należy do niego. Kartę tę świadek miał zostawić podczas pobytu u oskarżonego K. i zapomniał ją odebrać. Zeznania świadka M. W. Sąd ujawnił bez odczytywania w trybie art. 392 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 k.p.k. uznając wobec braku sprzeciwu stron, że bezpośrednie przesłuchanie świadka, nie jest niezbędne (k. 740).

Z treści opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że u oskarżonego W. R. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegli rozpoznali uzależnienie od amfetaminy. Ten stan psychiczny w czasie czynów nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (k. 305-307). Z treści opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że u oskarżonego N. Ż. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegli rozpoznali uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych. Ten stan psychiczny w czasie czynów nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (k. 307-308).

Z treści opinii psychologicznej sporządzonej przez biegłą K. P. po przesłuchaniu świadka G. B. (1) przed sądem, wynika, że poziom rozwoju intelektualnego świadka w ocenie orientacyjnej jest prawidłowy, mieści się w granicach normy. Świadek przebył poważny uraz głowy, ma problemy z pamięcią. Zdolność spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń może być zaburzona. G. B. (1) nie ujawnia tendencji do instrumentalnego kłamstwa i fantazjowania, natomiast istnieje duże prawdopodobieństwo, że luki w pamięci może wypełniać treściami zmyślonymi. Z treści opinii wynika, że opiniowany podatny jest na sugestie innych osób, cierpi na fobię społeczną, wykazuje objawy znajdowania się pod wpływem opinii innych osób (k. 629-631).

Sąd podzielił wnioski płynące ze wszystkich ww. opinii, uznając, iż są jasne, pełne i wewnętrznie niesprzeczne oraz sporządzone przez osoby fachowe zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami procedury karnej.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 2 k.p.k., w postaci między innymi protokołów: protokołu oględzin miejsca z dokumentacją (k. 5), protokołu okazania (k. 80-81), protokołu zatrzymania osoby (k. 15, 21, 26, 37), protokołu przeszukania osoby (k. 16-18, 22-24, 27-29, 38-40), protokołu przeszukania miejsca (k. 31-33, 56-58, 110-111), protokołu oględzin rzeczy z materiałem poglądowym (k. 44-46, 47-49, 59-62, 68-72, 73-79), Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który został poddany ocenie w oparciu o kryteria wskazane w art. 7 k.p.k. w ramach zarzucanego oskarżonym czynu Sąd uznał W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) za winnego tego, że od dnia 07 do dnia 08 lipca 2012 r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia piwnicy nr 12 w postaci skobla z kłódką, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego o szacunkowej około 500 zł, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki o szacunkowej wartości około 500 zł, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1000 zł, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego o szacunkowej wartości około 300 zł oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością o szacunkowej wartości około 400 zł, powodując straty w łącznej szacunkowej wysokości około 5800 zł na szkodę P. S.. „ Kradzież z włamaniem zachodzi wtedy, gdy sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zabezpieczeniem chroniącym dostęp do mienia” (wyrok SN z 3 II 1999 r., V KKN 566/98, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 7-8). Bezsporne jest, iż oskarżeni, aby dostać się do wnętrza piwnicy, w której znajdowały się rowery oraz inne przedmioty należące do pokrzywdzonego, zerwali skobel wraz kłódką, a tym samym sforsowali przeszkodę stanowiącą zabezpieczenie tej piwnicy, po czym dokonali zaboru w celu przywłaszczenia znajdujących się wewnątrz czterech rowerów, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością, należące do P. S.. Sąd nie miał wątpliwości, że działanie oskarżonych objęte było ich wspólnym porozumieniem, zaś okoliczność, że usunięcia kłódki oraz skobla od drzwi piwnicy, dokonał W. R. (1), wynikała z przyjętego podziału ról, w ramach którego następnie wszyscy oskarżeni przenosili rowery do mieszkania wynajmowanego przez W. R. (1), a następnie dwa z tych rowerów po ich oklejeniu przez W. R. (1) i Ł. K. (1) taśmą w celu utrudnienia ich identyfikacji, były następnie przez oskarżonych użytkowane, zaś dwa pozostałe zostały sprzedane. Sąd zmienił opis przypisanego oskarżonym czynu poprzez przyjęcie, że do kradzieży z włamaniem na szkodę pokrzywdzonego doszło w okresie od 07 do 08 lipca 2012 r. Okoliczność ta w sposób bezsporny wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, w tym treści wyjaśnień oskarżonych R. i K. oraz zeznań świadków G. B. i W. R.. Ponadto Sąd zmienił opis przypisanego oskarżonym czynu w zakresie wartości szkody wyrządzonej pokrzywdzonego, uznając, iż w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym na podstawie treści zeznań P. S. złożonych na rozprawie, nie jest możliwe precyzyjne kwoty szkody, a jedynie szacunkowe określenie wartości utraconych przez pokrzywdzonego rzeczy.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonych, w przypadku oskarżonego R. wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu zarówno w dacie popełnienia przestępstwa będącego

przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu, jak i w okresie późniejszym, a więc do wydania wyroku w niniejszej sprawie (karta karna - k. 791-793, w przypadku Ł. K. (1) jednokrotną karalność (k. 892-893), zaś w przypadku oskarżonego N. Ż. (1) kilkukrotną karalność (k. 895-896), znaczną szkodliwość społeczną popełnionego przestępstwa, działanie z niskich pobudek, bez racjonalnego powodu, zuchwałość zachowania oskarżonych.

Jako okoliczność łagodzącą w stosunku do oskarżonego R. Sąd potraktował przyznanie się do winy przez oskarżonego oraz złożenie wyjaśnień w sprawie, postawę prezentowaną w toku postępowania, w szczególności wolę przeprowadzenia mediacji, deklarowaną chęć naprawienia szkody oraz opinie co do jego zachowania w warunkach izolacji penitencjarnej.

Sąd wymierzył oskarżonemu W. R. (1) karę 1 roku pozbawienia wolności, oskarżonemu Ł. K. (1) i N. Ż. (1) kary po 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż jest ona adekwatna zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także wystarczające dla realizacji celów wychowawczych i poprawczych wobec nich, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższe kary w ocenie Sądu wpłyną pozytywnie na zachowanie oskarżonych uświadamiając mu niewłaściwość dotychczasowego postępowania i co za tym idzie spełnią swą rolę wychowawczą.

Jednocześnie Sąd rozważył czy całokształt zebranych w toku sprawy okoliczności musi skutkować orzeczeniem wobec oskarżonych bezwzględnych kar pozbawienia wolności czy też wystarczającym będzie jej orzeczenie z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Zdaniem Sądu właściwości i warunki osobiste Ł. K. (1) i N. Ż. (1) uzasadniają domniemanie, że pomimo niewykonywania kar, będą oni przestrzegać w przyszłości porządku prawnego, a w szczególności nie popełnią ponownie przestępstwa. Sąd uznał, iż Ł. K. (1) i N. Ż. (1), pomimo, iż w przeszłości byli już karani, nie są osobami na tyle zdemoralizowanymi, w stosunku do których tylko orzeczenie bezwzględnych kar pozbawienia wolności gwarantowałoby ich skuteczną resocjalizację i zapobieżenie powrotowi do przestępstwa. Sąd miał także na uwadze, iż orzekanie bezwzględnych kar pozbawienia wolności w realiach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę znaczny, bo ponad 4,5 – letni upływ czasu od daty czynu i niejako zatarcie się obrazu przestępstwa w odbiorze społecznym, także obecną postawę oskarżonego Ł. K. (1), który prowadzi w chwili obecnej ustabilizowany tryb życia, stanowiłoby rażącą i niewspółmierną dolegliwość i nie byłoby sprawiedliwe w odczuciu społecznym. Wyznaczony przez Sąd okres warunkowego zawieszenia orzeczonych kar pozbawienia wolności na 5 lat jest wystarczającym czasem dla sprawdzenia trafności pozytywnej prognozy w stosunku do oskarżonych K. i Ż.. W odniesieniu do oskarżonego N. Ż. (1) Sąd miał na względzie podjęcie terapii i leczenia w związku z uzależnieniem.

Sąd nie miał jednocześnie wątpliwości, biorąc pod uwagę dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego W. R. (1) za przestępstwa przeciwko mieniu zarówno w okresie przed popełnieniem przestępstwa objętego niniejszym postępowaniem, jak i w okresie późniejszym, że brak jest w obecnej chwili podstaw do uznania, iż w stosunku do W. R. (1) występuje pozytywna prognoza kryminologiczna odnośnie przestrzegania przez niego porządku prawnego w przyszłości, której istnieje uzasadniałoby zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę dotychczasową niepoprawność zachowania oskarżonego, brak wykazywania respektu i poszanowania dla obwiązującego prawa, także nieskuteczność orzekanych w stosunku do niego uprzednio kar pozbawienia wolności, z zastosowaniem środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia ich wykonania, tylko orzeczenie bezwzględnej kary, która będzie realnie wykonywana stanowić będzie dla oskarżonego odczuwalną dolegliwość, może przyczynić się do zmiany jego postępowania i skłonić oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Biorąc pod uwagę demoralizację i niepoprawność zachowania oskarżonego, w ocenie Sądu dalsza resocjalizacja W. R. (1) powinna odbywać się w warunkach pełnej izolacji i tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności, skłoni go do

przemyślenia swojego dotychczasowego postępowania i jego zmiany, ponadto, co niemniej ważne, stanowić będzie karę sprawiedliwą w odczuciu społecznym.

Wskazać należy, iż orzeczenie w przedmiocie zastosowania wobec oskarżonych K. i Ż. środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia kar pozbawienia wolności, jak również w przedmiocie orzeczenia wobec wszystkich oskarżonych nawiązki na rzecz pokrzywdzonego zostało wydane w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., Nr 396), tj. przed datą 01 lipca 2015 r. Sąd kierował się bowiem dyrektywą z art. 4 § 1 k.k., zgodnie z którą jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd miał na uwadze, iż „ przy ocenie, która z konkurencyjnych ustaw jest względniejsza dla sprawcy, bierze się pod uwagę całą ustawę, a nie tylko poszczególne jej przepisy, przy czym należy uwzględniać sankcje grożące za rozpatrywane przestępstwo, a także możliwości zamiany kary na łagodniejszą rodzajowo, warunkowego zawieszenia jej wykonania, nadzwyczajnego złagodzenia kary, obowiązki próby, jakie można nałożyć na sprawcę, wreszcie możliwość lub obowiązek orzeczenia obok kary środka karnego albo poprzestania tylko na środku karnym . Nie jest dopuszczalne stosowanie kombinacji przepisów konkurujących ustaw, chociażby to było dla sprawcy "najwzględniejsze", lecz na podstawie wymienionych zasad należy dokonać wyboru jednej z konkurencyjnych ustaw ” (tak A. Marek w: Komentarzu do Kodeksu Karnego wyd. 2010, Lex Omega, również wyrok 7 Sędziów SN z 13.01.970 r., V KRN 402/69, OSNKW 1970/4-5/37, wyrok SN z dnia 04.07.2001 r., V KKN 346/99, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 12, poz. 1). Mając powyższe na uwadze i porównując treść regulacji w zakresie możliwości zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary, regulacji dotyczących orzekania środków karnych oraz dotyczących dokonywania zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary, Sąd nie miał wątpliwości, iż ustawą względniejszą dla sprawcy jest Kodeks karny z dnia 06.06.1997 r. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw i dlatego uwzględnił w podstawie prawnej orzeczonych środków probacyjnych normę art. 4 § 1 k.k.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż szkoda wyrządzona przez W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) pokrzywdzonemu P. S. do dnia dzisiejszego nie została naprawiona, mając na uwadze, iż brak jest możliwości precyzyjnego ustalenia wartości szkody, Sąd stosownie do treści art. 46 § 2 k.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonych do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie po 500 zł.

Na poczet orzeczonych kar stosownie do dyspozycji art. 63 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw Sąd zaliczył W. R. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 08.07.2012 r. do dnia 10.07.2012 r.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 2, § 1 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Jordana Z. kwotę 1549,80 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu W. R. (1) z urzędu, na rzecz adw. A. Z. kwotę 1239,84 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu N. Ż. (1) z urzędu oraz na rzecz adw. M. P. kwotę 1343,16 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu Ł. K. (1) z urzędu;

Uwzględniając sytuację majątkową i finansową oskarżonych Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił ich w całości od zapłaty kosztów procesu, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

sygn. akt IV K 904/12

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w trakcie rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. R. (1) od początku marca 2012 r. wynajmował od J. D. pokój w mieszkaniu przy ul. (...) w W. i dysponował kluczami zarówno do mieszkania, jak do przynależnego do tego lokalu pomieszczenia piwnicznego. W dniu 07 lipca 2012 r. w godzinach przedpołudniowych umowę najmu pokoju w ww. lokalu mieszkalnym z J. D. zawarł Ł. K. (1). W tym samym dniu w godzinach popołudniowych Ł. K. (1) wprowadził się do wynajętego pokoju, gdzie poznał W. R. (1), N. Ż. (1). W przeprowadzce Ł. K. (1) pomagał S. K. (1). Tego dnia w godzinach wieczornych do późnych godzin nocnych Ł. K. (1), W. R. (1), N. Ż. (1) oraz S. K. (1) wspólnie spożywali alkohol oraz środki psychoaktywne. Po zakończeniu tej czynności S. K. (1), z uwagi na znaczną ilość spożytego alkoholu, położył się spać w pokoju Ł. K. (1). W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) w godzinach nocnych z 07 na 08 lipca 2012 r. zeszli do piwnicy przynależnej do wynajmowanego przez W. R. (1) lokalu w celu sprawdzenia czy można schować tam jakieś rzeczy. Gdy znajdowali się w piwnicy, zwrócili uwagę na stojące w jednym z pomieszczeń piwnicznych rowery. Wówczas W. R. (1) chwycił ręką za skobel z kłódką zabezpieczającą drzwi wejściowe do piwnicy przynależnej do lokalu nr (...) należącego do P. S., a następnie wyrwał go ze ściany w taki sposób, że wypadł razem z cegłą, co umożliwiło otwarcie drzwi do tego pomieszczenia piwnicznego. Następnie wszyscy trzej weszli do tej piwnicy, skąd zabrali w celu przywłaszczenia mienie w postaci: roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego o szacunkowej około 500 zł, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki o szacunkowej wartości około 500 zł, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1000 zł, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego o szacunkowej wartości około 300 zł oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością o szacunkowej wartości około 400 zł, należące do P. S.. Przedmiotowe rowery najpierw W. R. (1), Ł. K. (1) oraz N. Ż. (1) wystawili na korytarz, a następnie zanieśli do mieszkania wynajmowanego przez W. R.. Z kolei walizki zostały przeniesione i ukryte przez W. R. (1) w piwnicy przynależnej do wynajmowanego przez niego lokalu. Skradzione z piwnicy buty motocyklowe firmy (...) zaniósł do wynajmowanego pokoju. Łączna szacunkowa wartość skradzionego na szkodę P. S. mienia stanowiła kwotę około 5800 zł. Skradzione przez W. R., Ł. K. i N. Ż. rowery do godzin południowych w dniu 08 lipca 2012 r. znajdowały się w mieszkaniu przy ul. (...) w W., po czym dwa z tych rowerów zostały następnie sprzedane. Dwa pozostałe rowery zostały oklejone przez W. R. (1) i Ł. K. (1) taśmą w celu utrudnienia ich identyfikacji. W dniu 08 lipca 2012 r. po godz. 22 W. R. (1) i Ł. K. (1) jadąc na tych rowerach, wraz ze G. B. (1) wracali do miejsca zamieszkania przy ul. (...) w W.. Gdy znajdowali się przed blokiem, wówczas P. S. i jego żona B. S., którzy także na stali przed blokiem rozpoznali, iż dwa z trzech stojących rowerów, to te same rowery, które zostały im skradzione z piwnicy poprzedniej nocy, o czym P. S. w godzinach popołudniowych tego dnia, złożył zawiadomienie w Komisariacie Policji W. T.. W związku z tą okolicznością P. S. telefonicznie wezwał Policję, jednocześnie dokonał ujęcia W. R., L. K. i G. B.. Po przybyciu funkcjonariuszy KP W. T. i wylegitymowaniu ww. osób w trakcie czynności przeszukania lokalu nr (...) przy ul. (...) w jednym z pokoi ujawniono walizkę z zawartością butów motocyklowych, ponadto zestaw trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego, kask rowerowy oraz walizkę turystyczną z plastiku koloru fioletowego, które następnie P. S., podobnie jak dwa rowery górskie,

którymi poruszali się W. R. (1) i Ł. K. (1), rozpoznał jako swoją własność. W. R. (1) i Ł. K. (1) zostali zatrzymani i przewiezieni do KP W. T. w celu wykonania dalszych czynności procesowych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego W. R. (1) (k. 95, 403-404), Ł. K. (1) (k. 99-100v), N. Ż. (1) (k. 115, 424-428), częściowo zeznań świadka G. B. (1) (k. 86v-88v, 491-493, 588-592), zeznań świadków: W. R. (3) (k. 12v, 694), J. D. (k. 585-588), protokołu oględzin miejsca z dokumentacją (k. 5), protokołu okazania (k. 80-81), protokołu zatrzymania osoby (k. 15, 21, 26, 37), protokołu przeszukania osoby (k. 16-18, 22-24, 27-29, 38-40), protokołu przeszukania miejsca (k. 31-33, 56-58, 110-111), protokołu oględzin rzeczy z materiałem poglądowym (k. 44-46, 47-49, 59-62, 68-72, 73-79).

Oskarżony W. R. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że od początku marca 2012 r. wynajął pokój w mieszkaniu przy ul. (...) w W.. W dniu 07.07.2012 r. w ww. lokalu spożywał alkohol wspólnie z kolegami N. Ż. (1), Ł. K. (1) oraz S.. Po wypiciu alkoholu S. nie był w stanie już w stanie już więcej pić i poszedł spać w pokoju Ł. K. (1). Oskarżony wyjaśnił, że późno w nocy razem z Ł. K. (1) i N. Ż. (1) zeszli do piwnicy wynajmowanego lokalu sprawdzić czy można w niej schować jakieś rzeczy. Gdy znajdowali się w piwnicy, zobaczyli przez kraty, że w jednej z piwnic stoją rowery. Wówczas oskarżony R. złapał ręką za skobel z kłódką i pociągnął, w wyniku czego skobel wypadł razem z cegłą, a drzwi się otworzyły. Następnie wszyscy weszli do środka i każdy z oskarżonych brał rowery, zaś oskarżony R. zabrał walizki, które ukrył w swojej piwnicy nr 6 przypisanej do wynajmowanego lokalu. Rowery zostały wystawione na korytarz, a następnie zaniesione do mieszkania nr (...). Oskarżony wyjaśnił, że dodatkowo oprócz rowerów zabrał z piwnicy buty motocyklowe, które zaniósł do swojego pokoju. Skradzione rowery do południa dnia 08.07.2012 r. stały w mieszkaniu, po czym N. R. zabrał dwa rowery. Oskarżony wyjaśnił, ze z Ł. Ż. na dwóch pozostałych rowerach, które wcześniej zostały oklejone. Gdy wracali do mieszkania na skradzionych rowerach zostali zatrzymani (k. 95).

W trakcie rozprawy głównej oskarżony W. R. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podtrzymał treść wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym. W. R. (1) wyjaśnił, że do mieszkania, które wynajmował wprowadził się kolega, tj. oskarżony Ł. K. (1). Wyjaśnił, że zrobili imprezę, był współoskarżony Ł. K. (1) i jego kolega, którego danych nie zna. Popili, zeszli do piwnicy i stamtąd ukradli te rzeczy. Oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta w ile osób zeszli do piwnicy, może były to 3 albo 4. Nie pamięta czy był z nimi N. Ż. (1), jak również kto wpadł na pomysł zejścia do piwnicy. Wcześniej spożywali alkohol, oskarżony wyjaśnił, że nie pamięta gdzie się udali i w jaki sposób weszli do pomieszczenia, pamiętał że kradli rowery i walizki. Były 4 rowery, dwa rowery następnie zostały sprzedane, pozostałe przedmioty zostały w lokalu, który wynajmowali, chyba że część została w piwnicy należącej do lokalu, który wynajmowali. Oskarżony raczej sam nie przenosił tych przedmiotów, potwierdził, że zna Ł. K. (1) i N. Ż. (1). Oskarżony wyjaśnił, że w tym mieszkaniu przed imprezą mieszkał 3-4 miesiące, nie korzystał z pomieszczeń przynależnych do tego mieszkania, nie pamiętał kto pierwszy zszedł do piwnicy oraz kto i jakie przedmioty zanosił do mieszkania. Wyjaśnił, że nie pamięta czy zawierał z oskarżonym K. umowę sprzedaży skradzionych przedmiotów (k. 403-404).

Oskarżony Ł. K. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu 07.07.2012 r. wprowadził się do mieszkania przy ul. (...) w W., gdzie poznał między innymi N. Ż. (1), ponadto do lokalu przyszedł z nim S. K. (1), który pomógł mu w przeprowadzce. Tego wieczora wspólnie spożywali alkohol, po godz. 23 do jego pokoju przyszedł Ż. i R. i razem z nimi zszedł do piwnicy. Oskarżony wyjaśnił, że R. zobaczył, że w piwnicy nr 12 stoją rowery, wyciągnął skobel oraz kłódkę, po czym Ż. i R. weszli do środka. Oskarżony K. zaprzeczył jakoby wchodził do tej piwnicy.

Następnie R. oświadczył, ze jeden rower jest dla oskarżonego K., oskarżony sam sobie wybrał niebieski rower i zabrał go na górę do mieszkania. R. i Ż. zabrali z piwnicy trzy rowery, buty na motor i jakieś dwie torby. Które włożyli do piwnicy nr 6. Oskarżony wyjaśnił, że nie widział aby zabierali coś więcej, gdyż zostali w piwnicy sami. Następnie wszyscy w mieszkaniu spożywali alkohol. W dniu 08.07.2012 r. po godz. 14 oskarżony wyszedł z mieszkania, aby się przejechać rowerem, gdy ok. godz. 20 wracał spotkał W. R. (1) i G. B. (2) i wszyscy pojechali się przejechać. Gdy wszyscy trzej wrócili pod blok przy ul. (...) zostali zatrzymani przez właścicieli rowerów, którzy wezwali Policję (k. 99-100v).

Oskarżony Ł. K. (1) w trakcie rozprawy głównej oświadczył, że nie przyznaje się do zarzucanego czynu, tak do końca. Wyjaśnił, że w dniu 07.07.2012 r. wprowadził się do mieszkania przy ul. (...), następnie wspólnie z W. R. (1) i N. Ż. (1) oraz jego kolegą S. spożywał alkohol. Następnie S. zasnął, a W. R. (1) i N. Ż. (1) poszli do pokoju obok. Oskarżony wyjaśnił, że wcześniej była rozmowa na temat piwnicy z oskarżonym R., oskarżony K. miał swoje torby z przeprowadzki i W. R. (1) zasugerował, ze można je tam schować. Z wyjaśnień oskarżonego K. wynika, że zeszli do piwnicy, kratę R. otworzył kluczami. Gdy doszli do piwnicy, to piwnica była otwarta i R. powiedział mu żeby wziął rower na górę, zaś torby miał schować do piwnicy i zaraz wrócić do mieszkania. Oskarżony wziął rower i poszedł do mieszkania. Następnie do mieszkania wraz z drugim rowerem przyszedł N. Ż. (1). Z oskarżonym Ż. wypił jeszcze około pół litra wódki i położył się spać. Następnego dnia około godz. 12 oskarżony pytał R. czy może wziąć rower, myśląc że jest to jego rower. Około godz. 14 wyszedł z mieszkania myśląc, ze to rower R. żeby się przejechać. Jak wracał wieczorem, został zatrzymany przez państwa S. i dowiedział się wówczas, że rowery zostały im skradzione i że należą do pokrzywdzonego. Oskarżony wyjaśnił, że na przejażdżkę pojechał sam, gdy dojeżdżał do bloku, to kolega W. R. (1) był z jakimś G., którego także zatrzymała Policja. W piwnicy był tylko jeden raz, żeby zaprowadzić rower na górę. Około godziny 12 słyszał w mieszkaniu odgłos otwieranych drzwi, a następnie ponownie 10 minut później. Zaprzeczył jakoby wchodził do pomieszczenia, z którego skradziono rowery, wchodził tylko do pomieszczenia piwnicznego nr 6. Wyjaśnił, że myślał, że piwnica do której poszli, jest ich, a nie pokrzywdzonego. Zaprzeczył jakoby oskarżony R. proponował mu, aby wybrał sobie jakiś rower. Nie widział przedmiotów, które były przenoszone do mieszkania. Nie zwracał uwagi na numerację piwnic. Oskarżony nie podtrzymał w części odczytanych wyjaśnień złożonych w trakcie postępowania przygotowawczego co do tego jakoby widział, że noszone były rzeczy. Oraz że mógł sobie wybrać rower. Wskazał, że w trakcie przesłuchania był wycieńczony, i nieświadomie podpisał protokół, nie zapoznając się z treścią wyjaśnień. Ponadto wskazał, że osoba przesłuchująca sugerowała mu treść odpowiedzi, mówiła, co wyjaśniał R. i że oskarżony ma się przyznać, ponadto sugerowała, ze w związku z jeszcze jedną sprawą, w której należy przeprowadzić czynności, oskarżony zostanie na kolejne 24 godziny w areszcie(k. 405-406).

Oskarżony N. Ż. (1) w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że był u znajomego W., gdzie była impreza, pojechał tam na swoim rowerze. W tym czasie w mieszkaniu był tylko W., razem zażywali klonozepan, amfetaminę i marihuanę oraz spożywali piwo. Później przyszedł jeszcze jakiś chłopak, który wynajmował tam pokój oraz jeszcze jeden mężczyzna, których oskarżony nie znał. N. Ż. (1) wyjaśnił, ze niewiele pamięta, gdyż był wówczas bardziej naćpany niż pijany, po jakimś czasie W. wyszedł z mieszkania i wrócił mówiąc, ze w piwnicy ma jakieś rowery do sprzedania. Następnie oskarżony wraz z W. zszedł do piwnicy, on otwierał kluczem kratę i drzwi wejściowe do piwnicy. Tam stały trzy lub cztery rowery i chyba wzięli je do mieszkania W.. Oskarżony wyjaśnił, ze nie pamięta szczegółów zdarzenia (k. 115).

Oskarżony N. Ż. (1) w trakcie rozprawy głównej nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że spożywał alkohol z W. R. (1). Gdy zszedł do piwnicy, drzwi były już otwarte na oścież, R. już tam wcześniej był. Schodzili do piwnicy, która była otwierana kluczem przez W.. Wyjaśnił, ze brali jakieś rzeczy z piwnicy –

rower, nie pamiętał czy coś więcej. Tylko raz schodził do piwnicy i brał rower. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że w tym okresie zażywał dużo środków odurzających, spożywał alkohol i wie, że zostawiając swój rower wziął rower do sprzedania. Pamięta, że nie było rozmowy, że to włamanie i że to są rzeczy kradzione. Oskarżony miał sprzedać rower i przynieść pieniądze. Do piwnicy schodził z R., a K. poznał dopiero na terminie rozprawy. Łącznie były chyba trzy rowery, oskarżony wziął jeden z nich, bo miał go sprzedać. Rower był chyba biały, nie pamiętał czy doszło do zaklejenia pewnych jego części. Pojechał tym rowerem do domu zostawiając swój. Sprzedał ten rower za kwotę 200 złotych. Był to rower górski. Nie miał dokumentów na ten rower. Nie pytał R. o dokumenty na ten rower. N. Ż. (1) wyjaśnił, że R. nie informował go czyje są rzeczy znajdujące się w piwnicy, oskarżony myślał, że rower, który miał sprzedać należy do W.. Wyjaśnił, że bardzo źle czuł się podczas przesłuchania, było powiedziane wprost, że jeśli się nie przyzna, to zostanie zatrzymany na 72h do czasu sprowadzenia innych oskarżonych, którzy go obciążali. Wówczas był w trakcie terapii odwykowej. Wyjaśnił, że widział tylko moment otwierania kraty i drzwi wejściowych, piwnica była otwarta. Nie pamiętał czy był tam skobel. Wyjaśnił, że jak schodzili do piwnicy, to nie było rozmowy na temat sprzedaży rowerów, ta rozmowa była dopiero jak wziął sobie rower. Oskarżony Ż. zakwestionował prawdziwość przyznania się do winy podczas przesłuchania na komisariacie policji (k. 424-428).

Sąd zważył co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego W. R. (1) złożone w trakcie postępowania przygotowawczego, albowiem wyjaśnienia te są logiczne, przekonujące, ponadto zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego Ł. K. (1), zeznaniami świadków G. B. (1) i W. R. (3), także zeznaniami pokrzywdzonego P. S., ponadto znajdują potwierdzenie w treści protokołów oględzin ujawnionych w mieszkaniu przy ul. (...) w W. rzeczy, a także protokołu okazania rzeczy pokrzywdzonemu P. S.. Oskarżony W. R. (1) w sposób spójny odtworzył przebieg zdarzenia z dnia 07/08 lipca 2012 r. opisując zarówno okoliczności poprzedzające dokonanie przez oskarżonych kradzieży z włamaniem do piwnicy należącej do pokrzywdzonego i kradzieży na jego szkodę znajdujących się wewnątrz między innymi czterech rowerów, w tym m.in. związane ze spożywaniem wspólnie z oskarżonymi K. i Ż., a także S. K. (1) alkoholu w mieszkaniu przy ul. (...), jak również okoliczności związane z dokonaniem czynu zabronionego oraz dotyczące sposobu postępowania ze skradzionymi rzeczami. Treść wyjaśnień oskarżonego R. jednoznacznie potwierdza, że oskarżeni działali wspólnie i w porozumieniu, w ramach przyjętego podziału ról to oskarżony R. dokonał usunięcia przeszkody, tj. wyrwał skobel wraz z kłódką, które zabezpieczały pomieszczenie piwniczne przed włamaniem, po czym wszyscy oskarżeni weszli do środka skąd zabierali znajdujące się tam rowery, zaś oskarżony R. także buty motocyklowe oraz walizki z zawartością. Oskarżony W. R. (1) potwierdził także, iż dwa z czterech rowerów zostały zabrane przez N. Ż. (1) w celu ich sprzedaży, z kolei dwa pozostałe po ich oklejeniu taśmą, były użytkowane przez oskarżonego R. i K., aż do zatrzymania przez Policję w dniu godzinach wieczornych w dniu 08 lipca 2012 r., z kolei pozostałe rzeczy zostały ukryte częściowo w wynajmowanym pokoju, a część z nich w piwnicy przynależnej do lokalu wynajmowanego przez oskarżonego R.. W. R. (1) treść wyjaśnień złożonych w trakcie dochodzenia potwierdził na rozprawie przed sądem za wyjątkiem okoliczności dotyczącej udziału w zdarzeniu oskarżonego N. Ż. (1), której to okoliczności oskarżony R., jak wyjaśnił, nie pamięta. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego W. R. (1) oceniane jako całość, stanowią wiarygodny materiał dowodowy, który w przeważającej części znajduje odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, jednocześnie istniejące nieścisłości pomiędzy treścią wyjaśnień składanych w trakcie dochodzenia i przed sądem co do udziału w zdarzeniu oskarżonego N. Ż., mogą wynikać ze znacznego upływu czasu pomiędzy datą zdarzenia, a

datą składania wyjaśnień przed sądem, przy czym Sąd nie miał wątpliwości, że to wyjaśnienia oskarżonego składane w dniu 10.07.2012 r., a więc niemal bezpośrednio po dokonaniu przestępstwa, w sposób najbliższy rzeczywistości odtwarzają przebieg zdarzenia i stanowią wiarygodny materiał dowodowy.

Wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. (1) Sąd uznał za wiarygodne jedynie częściowo, a mianowicie w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w treści pozostałego materiału dowodowego, w tym m.in. w treści wyjaśnień oskarżonego R.. Podkreślić należy, iż oskarżony K. składając wyjaśnienia w trackie dochodzenia nie kwestionował faktu, że waz z oskarżonymi R. i Ż. zszedł do piwnicy bloku przy ul. (...) w W. i wraz z pozostałymi oskarżonymi dokonał włamania do pomieszczenia piwnicznego należącego do P. S., wskazując, że to oskarżony R. zerwał skobel z kłódką po czym wraz z N. Ż. zaczął wyprowadzać rowery. Ł. K. (1) zaprzeczył jakoby wchodził do tej piwnicy, które to twierdzenie pozostaje w sprzeczności z treścią wyjaśnień oskarżonego R.. Sąd nie miał wątpliwości, że Ł. K. (1) był współsprawcą dokonanej wspólnie z W. R. (4) i N. Ż. (1) kradzieży z włamaniem, albowiem doskonale zdawał sobie sprawę z tego w jakim celu wraz z pozostałymi oskarżonymi udał się do piwnicy, ponadto obejmował swoim zamiarem i akceptował, że jest uczestnikiem przestępczego procederu, co sam potwierdził, zabierając jeden z rowerów, którym, po uprzednim oklejeniu taśmą w celu utrudnienia identyfikacji, następnie jeździł, aż do zatrzymania przez Policję w dniu 08.07.2012 r. Sąd nie uwzględnił natomiast wyjaśnień oskarżonego Ł. K. (1) złożonych na rozprawie głównej, albowiem są niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, ponadto niespójne z wyjaśnieniami złożonymi przez oskarżonego w trakcie dochodzenia, a ich treść wskazuje na przyjętą linię obrony polegającą na wykazaniu, że oskarżony K. nie uczestniczył we włamaniu do piwnicy P. S., że rower z piwnicy do mieszkania zabrał na prośbę R., nie mając wiedzy, że pochodzi z przestępstwa i nie jest własnością W. R. (1), co więcej, że nie zdawał sobie sprawy, że rowery były zabierane z pomieszczenia piwnicznego nie przynależnego do lokalu wynajmowanego przez W. R. (1). W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego Ł. K. (1) złożone na rozprawie przed sądem stanowią próbę wycofania się przez oskarżonego z treści złożonych wcześniej, niewątpliwie obciążających go wyjaśnień, a także wykazania, że treść wyjaśnień złożonych w trakcie przesłuchania na Policji, była oskarżonemu sugerowana czy została wymuszona przez funkcjonariuszy Policji. Za niewiarygodne i sprzeczne z zasadami logicznego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego uznać należy twierdzenie oskarżonego jakoby oskarżony K. jeżdżąc w dniu 08.07.2012 r. wraz z W. R. i G. B. na oklejonych taśmą rowerach, nie miał wiedzy odnośnie pochodzenia tych rowerów, skoro jak wynika z wyjaśnień składanych w trakcie dochodzenia oskarżony K. sam wybrał sobie jeden z rowerów z piwnicy pokrzywdzonego.

Wyjaśnienia oskarżonego N. Ż. (1) złożone w toku całego postępowania Sąd uznał za wiarygodne jedynie w zakresie, w jakim są zgodne z treścią pozostałego materiału dowodowego, w tym treścią wyjaśnień oskarżonego W. R. (1). Sąd uwzględnił więc twierdzenie oskarżonego co do okoliczności spożywania wspólnie między innymi z W. R. (1) alkoholu w dniu 07.07.2012 r., podobnie jak twierdzenie, że oskarżony Ż. zszedł do piwnicy z R., skąd następnie były zabierane rowery. W pozostałym zakresie, a więc co do ilości osób przebywających w piwnicy, sposobu ich zachowania oraz przyświecającego im zamiaru, wyjaśnienia N. Ż. (1) są niewiarygodne i podobnie jak w przypadku oskarżonego K. stanowią przyjętą linię obrony polegającą na wykazaniu, że oskarżony nie uczestniczył we włamaniu do piwnicy P. S., że oskarżony R. otworzył kluczem piwnicę, z której rower, że zabrany rower miał sprzedać, ponadto że działał w przekonaniu, że przedmiotowy rower należy do W. R., bądź jego znajomego (k. 425), jak również, że przyznanie się przez oskarżonego do winy w dochodzeniu, zostało wymuszone przez przesłuchujących go funkcjonariuszy Policji. Odnosząc się do twierdzeń oskarżonych Ł. K. i N. Ż. jakoby treść złożonych przez nich wyjaśnień w postępowaniu przygotowawczym, była wymuszona przez przesłuchujących ich funkcjonariuszy Policji, także w wyniku podejmowanych wobec oskarżonych bezprawnych środków oddziaływania, w tym stosowania przemocy, stwierdzić należy, iż okoliczność ta w jakikolwiek sposób nie została uprawdopodobniona w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego. Wskazać bowiem należy, iż okoliczność tę kategorycznie wykluczyli przesłuchani w charakterze świadków P. W. i R. J., którzy jako funkcjonariusze KP W-wa T. przesłuchiwali w toku dochodzenia odpowiednio oskarżonych K. i Ż., wskazując, że nie jest możliwa sytuacja, aby na przesłuchiwanych wywierano jakikolwiek nacisk czy to psychiczny czy fizyczny w celu złożenia odpowiedniej treści wyjaśnień czy zeznań, ponadto z treści wyjaśnień oskarżonych nie wynika, aby w związku z rzekomym bezprawnym zachowaniem wobec nich przez funkcjonariuszy Policji, podejmowali jakieś prawne kroki w celu pociągnięcia ich do odpowiedzialności dyscyplinarnej, a więc składali zawiadomienia o przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych w związku z wykonywanymi czynnościami służbowymi. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonych w tym zakresie należy traktować jako jedynie nieudolną próbę wycofania się z treści uprzednio złożonych i obciążających oskarżonych, wyjaśnień.

Zeznania świadka G. B. (1) Sąd uznał za wiarygodne jedynie częściowo, w zakresie w jakim znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Sąd uwzględnił zatem zeznania G. B. (1) w zakresie w jakim potwierdził, że w dniu 08.07.2012 r. przyjechał do W. R. (1), będącego jego kolegą, na ul. (...), gdzie zastał S. K. (1) i w trakcie pobytu w mieszkaniu skontaktował się telefonicznie z W. R. (1), który poprosił go o przewiezienie roweru N. Ż. (1) znajdującego się w pokoju w umówione miejsce przy ul. (...). G. B. (1) potwierdził, że wraz z W. R. i N. Ż. spotkał się w ww. miejscu, przy czym N. Ż. (1) przyjechał rowerem górskim koloru czarnego. Następnie wspólnie pojechali odprowadzić N. Ż. (1) do miejsca zamieszkania, a następnie G. B. poruszał się rowerem N. Ż. (1) i wraz z W. R. i Ł. K. wrócili na ul. (...). Z treści zeznań G. B. wynika, że przed blokiem na ul. (...) został zaczepiony przez nieznaną mu kobietę i okazało się, że porusza się skradzionym rowerem, po czym wraz z R. i K., zostali zatrzymani przez Policję. Sąd uwzględnił twierdzenie G. B. (1), że nie miał wiedzy, że porusza się rowerem pochodzącym z przestępstwa, że nie był o tej okoliczności informowany przez oskarżonych, albowiem w świetle pozostałego materiału dowodowego brak jest podstaw do przyjęcia, że świadek G. B. mija się z prawdą. Sąd uznał za wiarygodne także twierdzenie świadka B., że w nocy z 7 na 8 lipca 2012 r. z nr tel. W. R. (1) dzwonił do niego N. Ż. (1), prosząc aby świadek pomógł mu przewieźć jego rower do dniu, na co G. B. się nie zgodził. Co prawda składając zeznania przed sądem G. B. (1) okoliczności tej nie potwierdził, jednakże uwzględniając wskazywaną przez świadka okoliczność zażywania leków psychotropowych, co nie pozostawało bez wpływu na sposób postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania rzeczywistości, także treść i wnioski wynikające z opinii biegłego psychologa, który uczestniczył w przesłuchaniu świadka, z której wynika, że świadek ma problemy z pamięcią, jego zdolność spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń może być zaburzona, Sąd uznał za wiarygodny materiał dowodowy jedynie zeznania świadka złożone w trakcie postępowania przygotowawczego. Oceniając z kolei treść zeznań złożonych na rozprawie Sąd miał na uwadze, iż świadek G. B. udzielając odpowiedzi na większość zadawanych pytań zasłaniał się brakiem pamięci, co może wskazywać, iż nie chciał zaszkodzić oskarżonym, ponadto Sąd wziął pod uwagę treść opinii biegłego psychologa, z której wynika, że G. B. (1) jest podatny na sugestię innych osób, cierpi na fobię społeczną i prawdopodobne jest w sytuacjach trudnych, objawy depresyjne i lękowe nasilają się, zwiększa się także sugestywność i podatność na wpływ innych osób. Wykazuje objawy znajdowania się pod wpływem ich opinii (k. 629-631). Z tych względów za wiarygodne Sąd uznał jedynie zeznania świadka złożone w trakcie postępowania przygotowawczego. Odnosząc się do twierdzeń G. B. (1) jakoby treść złożonych przez niego zeznań w postępowaniu przygotowawczym, była wymuszona przez przesłuchujących go funkcjonariuszy Policji, także w wyniku podejmowanego wobec świadka bezprawnych środków oddziaływania, podobnie jak w przypadku oskarżonych Ż. i

K., stwierdzić należy, iż okoliczność ta w jakikolwiek sposób nie została uprawdopodobniona w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego.

Sąd uwzględnił zeznania świadka W. R. (3), który w dniu 08.07.2012 r. ok. godz. 22.00 podjął interwencję na ul. (...) w związku z informacją, że ujawniono rowery pochodzące z kradzieży z włamaniem na szkodę P. S., albowiem zeznania te są logiczne, spójne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. W. R. (3) w treści zeznań opisał czynności podejmowane wobec ujętych przez P. S. oskarżonych W. R. (1) i Ł. K. (1), a także G. B. (1), wskazał, że w mieszkaniu przy ul. (...) w jednym z pokoi ujawniono walizkę z zawartością butów motocyklowych, które zawiadamiający rozpoznał jako swoją własność. Z zeznań świadka wynika także, iż pokrzywdzony rozpoznał dwa z trzech rowerów zatrzymanych przy oskarżonych R. i K. oraz G. B. (1) i w związku z tym osoby te zostały zatrzymane. Okoliczności wskazane przez W. R. (3) znajdują potwierdzenie w treści dokumentacji procesowej w postaci protokołów oględzin, protokołów przeszukania mieszkania oraz zatrzymania osób.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego P. S., który w ich treści opisał okoliczności związane z ujawnieniem kradzieży z włamaniem do piwnicy przynależnej do zajmowanego lokalu przy ul. (...) w W. i zaboru czterech rowerów oraz trzech sztuk walizek materiałowych, jednej walizki turystycznej wraz z zawartością, także butów motocyklowych S., ponadto okoliczności związane z ujawnieniem cześć skradzionych rowerów przed blokiem w dniu 08.07.2012 r., którymi poruszali się W. R., Ł. K. i G. B. oraz wezwaniem w związku z tym Policji. Zeznania pokrzywdzonego w tym zakresie znajdują potwierdzenie w treści pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Sąd uwzględnił także treść zeznań P. S. złożonych na rozprawie w części odnoszącej się do określenia wartości poniesionej przez pokrzywdzonego szkody, przy czym mając na uwadze wskazywane przez P. S. wartości oraz sposób ich wyliczenia przez pokrzywdzonego, Sąd potraktował je jedynie jako wartości przybliżone i uznał, że w oparciu o treść zeznań pokrzywdzonego możliwe jest jedynie ustalenie szacunkowych wartości skradzionych przedmiotów. Podkreślić także należy, iż w zakresie okoliczności dotyczących samego czynu zabronionego dokonanego przez oskarżonych zeznania P. S. mają charakter uzupełniający, albowiem pokrzywdzony nie widział momentu zdarzenia, a fakt kradzieży z włamaniem do piwnicy ujawnił w dniu 08.07.2012 r. około południa.

Z zeznań świadka S. K. (1) wynika, że w dniu 07.07.2012 r. pomagał Ł. K. (3) w przeprowadzce na ul. (...) przewożąc jego rzeczy, następnie Ł. K. zaproponował mu nocleg. S. K. (2) wskazał, że wieczorem wraz z K., W. R. i G. B. spożywał alkohol i w nocy z 07 na 08.07.2012 r. nie wychodził z mieszkania, przebywając w pokoju Ł. K.. Z zeznań S. K. (1) wynika, że nie miał wiedzy odnośnie dokonanej na szkodę pokrzywdzonego kradzieży z włamaniem do piwnicy, świadek położył się spać, a następnie został obudzony przez funkcjonariuszy Policji i dowiedział się, że współlokatorzy z mieszkania, dokonali przestępstwa. Świadek zaprzeczył jakoby miał jakąkolwiek wiedzę co do okoliczności tego przestępstwa. Na rozprawie Sąd ujawnił i zaliczył w poczet materiału dowodowego bez odczytywania za zgodą stron, zeznania świadka S. K. (1), albowiem wobec braku możliwości doręczenia wezwania świadkowi, nie było możliwe jego bezpośrednie przesłuchanie przed sądem (k. 887). W sprawie nie ujawniły się dowody, które pozwoliłyby podważyć wiarygodność zeznań S. K. (1). Podkreślić przy tym należy, iż Sąd podejmował wielokrotne próby ustalenia miejsca zamieszkania/pobytu świadka, które były nieudane. K. zwracano się do organów typu ZUS, US, NFZ o wskazanie adresu zamieszkania świadka – a tuż przed ujawnieniem zeznań świadka – także o wskazanie jego miejsca pracy. Nie można także tracić z pola widzenia, iż Sąd wcześniej rozważał ujawnienie zeznań świadka – bez konieczności wzywania świadka na termin rozprawy – czemu sprzeciwiły się strony – mając na względzie treść zeznań świadka i wskazany fakt, iż świadek tuż przed

zdarzeniami, które były badane w toku postępowania z racji spożytego alkoholu poszedł spać i nie miał wiedzy istotnej z punktu widzenia meritum sprawy.

Zeznania świadka J. D. dla dokonanych ustaleń w sprawie mają charakter uzupełniający. Świadek potwierdził, że około miesiąc przed zdarzeniem wynajął W. R. pokój w mieszkaniu przy ul. (...), następnie w dniu 07.07.2012 r. drugi pokój wynajął Ł. K. (1). Zaprzeczył jakoby ujawnione w trakcie przeszukania piwnicy przynależnej do jego lokalu w dniu 08.07.2012 r. przedmioty należały do niego. Świadek wskazał, że nie udostępniał oskarżonym swojej piwnicy, jednakże klucz wisiał w przedpokoju i oskarżony R. de facto mógł z niego skorzystać.

Nie miały znaczenia dla dokonanych ustaleń zeznania świadków P. W. i R. J., którzy jako funkcjonariusze KP W-wa T. wykonywali czynności służbowe w toku dochodzenia odpowiednio z udziałem oskarżonych Ł. K. (1) i N. Ż. (1) oraz świadka G. B. (1). Świadkowie ci kategorycznie wykluczyli, aby w jakikolwiek sposób wpływali na przesłuchiwanych w celu złożenia określonej treści wyjaśnień czy zeznań, w szczególności jakoby treść złożonych przez oskarżonych wyjaśnień czy świadka B. w postępowaniu przygotowawczym, była wymuszona, także w wyniku podejmowanych bezprawnych środków oddziaływania, w tym stosowania przemocy. P. W. i R. J. zeznali, że nie jest możliwa sytuacja, aby na przesłuchiwanych wywierano jakikolwiek nacisk czy to psychiczny czy fizyczny w celu złożenia odpowiedniej treści wyjaśnień czy zeznań, czy sugerowano udzielanie konkretnych odpowiedzi na zadawane pytania, które miałyby obciążać oskarżonych. Sąd uznał za wiarygodne zeznania ww. świadków, albowiem w sprawie nie ujawniono jakiegokolwiek materiału dowodowego podważającego treść złożonych przez te osoby zeznań. Jednocześnie z treści wyjaśnień oskarżonych czy zeznań świadka B. nie wynika, aby w związku z rzekomym bezprawnym zachowaniem wobec nich przez funkcjonariuszy Policji, podejmowali jakieś prawne kroki w celu pociągnięcia ich do odpowiedzialności dyscyplinarnej, a więc składali zawiadomienia o przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych w związku z wykonywanymi czynnościami służbowymi.

Nie miały znaczenia zeznania świadka M. W., który potwierdził, że ujawniona u Ł. K. (1) karta bankomatowa V. o nr (...) należy do niego. Kartę tę świadek miał zostawić podczas pobytu u oskarżonego K. i zapomniał ją odebrać. Zeznania świadka M. W. Sąd ujawnił bez odczytywania w trybie art. 392 § 1 k.p.k. w zw. z art. 394 § 2 k.p.k. uznając wobec braku sprzeciwu stron, że bezpośrednie przesłuchanie świadka, nie jest niezbędne (k. 740).

Z treści opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że u oskarżonego W. R. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegli rozpoznali uzależnienie od amfetaminy. Ten stan psychiczny w czasie czynów nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (k. 305-307). Z treści opinii sądowo-psychiatrycznej wynika, że u oskarżonego N. Ż. (1) nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Biegli rozpoznali uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych. Ten stan psychiczny w czasie czynów nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem (k. 307-308).

Z treści opinii psychologicznej sporządzonej przez biegłą K. P. po przesłuchaniu świadka G. B. (1) przed sądem, wynika, że poziom rozwoju intelektualnego świadka w ocenie orientacyjnej jest prawidłowy, mieści się w granicach normy. Świadek przebył poważny uraz głowy, ma problemy z pamięcią. Zdolność spostrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń może być zaburzona. G. B. (1) nie ujawnia tendencji do instrumentalnego kłamstwa i fantazjowania, natomiast istnieje duże prawdopodobieństwo, że luki w pamięci może wypełniać treściami zmyślonymi. Z treści opinii wynika, że opiniowany podatny jest na sugestie innych osób, cierpi na fobię społeczną, wykazuje objawy znajdowania się pod wpływem opinii innych osób (k. 629-631).

Sąd podzielił wnioski płynące ze wszystkich ww. opinii, uznając, iż są jasne, pełne i wewnętrznie niesprzeczne oraz sporządzone przez osoby fachowe zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami procedury karnej.

Odnośnie pozostałych dowodów zgromadzonych w sprawie zaliczonych w poczet materiału dowodowego na podstawie art. 394 § 2 k.p.k., w postaci między innymi protokołów: protokołu oględzin miejsca z dokumentacją (k. 5), protokołu okazania (k. 80-81), protokołu zatrzymania osoby (k. 15, 21, 26, 37), protokołu przeszukania osoby (k. 16-18, 22-24, 27-29, 38-40), protokołu przeszukania miejsca (k. 31-33, 56-58, 110-111), protokołu oględzin rzeczy z materiałem poglądowym (k. 44-46, 47-49, 59-62, 68-72, 73-79), Sąd uwzględnił je przy ustalaniu stanu faktycznego nie znajdując podstaw do zakwestionowania ich autentyczności ani prawdziwości zawartych w nich treści.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który został poddany ocenie w oparciu o kryteria wskazane w art. 7 k.p.k. w ramach zarzucanego oskarżonym czynu Sąd uznał W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) za winnego tego, że od dnia 07 do dnia 08 lipca 2012 r. w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu po uprzednim pokonaniu zabezpieczenia piwnicy nr 12 w postaci skobla z kłódką, dokonali zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: roweru górskiego męskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego K2 koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1500 zł, roweru górskiego damskiego marki D. koloru biało różowego o szacunkowej około 500 zł, roweru górskiego męskiego koloru niebieskiego nieustalonej marki o szacunkowej wartości około 500 zł, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego o szacunkowej wartości około 1000 zł, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego o szacunkowej wartości około 300 zł oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością o szacunkowej wartości około 400 zł, powodując straty w łącznej szacunkowej wysokości około 5800 zł na szkodę P. S.. „ Kradzież z włamaniem zachodzi wtedy, gdy sprawca zabiera mienie w celu przywłaszczenia w następstwie usunięcia przeszkody materialnej, będącej częścią konstrukcji pomieszczenia zamkniętego lub specjalnym zabezpieczeniem chroniącym dostęp do mienia” (wyrok SN z 3 II 1999 r., V KKN 566/98, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 7-8). Bezsporne jest, iż oskarżeni, aby dostać się do wnętrza piwnicy, w której znajdowały się rowery oraz inne przedmioty należące do pokrzywdzonego, zerwali skobel wraz kłódką, a tym samym sforsowali przeszkodę stanowiącą zabezpieczenie tej piwnicy, po czym dokonali zaboru w celu przywłaszczenia znajdujących się wewnątrz czterech rowerów, butów motocyklowych firmy (...) koloru czarnego, trzech sztuk walizek materiałowych koloru czarnego oraz jednej sztuki walizki turystycznej z plastiku koloru fioletowego wraz z zawartością, należące do P. S.. Sąd nie miał wątpliwości, że działanie oskarżonych objęte było ich wspólnym porozumieniem, zaś okoliczność, że usunięcia kłódki oraz skobla od drzwi piwnicy, dokonał W. R. (1), wynikała z przyjętego podziału ról, w ramach którego następnie wszyscy oskarżeni przenosili rowery do mieszkania wynajmowanego przez W. R. (1), a następnie dwa z tych rowerów po ich oklejeniu przez W. R. (1) i Ł. K. (1) taśmą w celu utrudnienia ich identyfikacji, były następnie przez oskarżonych użytkowane, zaś dwa pozostałe zostały sprzedane. Sąd zmienił opis przypisanego oskarżonym czynu poprzez przyjęcie, że do kradzieży z włamaniem na szkodę pokrzywdzonego doszło w okresie od 07 do 08 lipca 2012 r. Okoliczność ta w sposób bezsporny wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, w tym treści wyjaśnień oskarżonych R. i K. oraz zeznań świadków G. B. i W. R.. Ponadto Sąd zmienił opis przypisanego oskarżonym czynu w zakresie wartości szkody wyrządzonej pokrzywdzonego, uznając, iż w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym na podstawie treści zeznań P. S. złożonych na rozprawie, nie jest możliwe precyzyjne kwoty szkody, a jedynie szacunkowe określenie wartości utraconych przez pokrzywdzonego rzeczy.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonych, w przypadku oskarżonego R. wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu zarówno w dacie popełnienia przestępstwa będącego

przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu, jak i w okresie późniejszym, a więc do wydania wyroku w niniejszej sprawie (karta karna - k. 791-793, w przypadku Ł. K. (1) jednokrotną karalność (k. 892-893), zaś w przypadku oskarżonego N. Ż. (1) kilkukrotną karalność (k. 895-896), znaczną szkodliwość społeczną popełnionego przestępstwa, działanie z niskich pobudek, bez racjonalnego powodu, zuchwałość zachowania oskarżonych.

Jako okoliczność łagodzącą w stosunku do oskarżonego R. Sąd potraktował przyznanie się do winy przez oskarżonego oraz złożenie wyjaśnień w sprawie, postawę prezentowaną w toku postępowania, w szczególności wolę przeprowadzenia mediacji, deklarowaną chęć naprawienia szkody oraz opinie co do jego zachowania w warunkach izolacji penitencjarnej.

Sąd wymierzył oskarżonemu W. R. (1) karę 1 roku pozbawienia wolności, oskarżonemu Ł. K. (1) i N. Ż. (1) kary po 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż jest ona adekwatna zarówno do stopnia winy, jak i stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a także wystarczające dla realizacji celów wychowawczych i poprawczych wobec nich, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Powyższe kary w ocenie Sądu wpłyną pozytywnie na zachowanie oskarżonych uświadamiając mu niewłaściwość dotychczasowego postępowania i co za tym idzie spełnią swą rolę wychowawczą.

Jednocześnie Sąd rozważył czy całokształt zebranych w toku sprawy okoliczności musi skutkować orzeczeniem wobec oskarżonych bezwzględnych kar pozbawienia wolności czy też wystarczającym będzie jej orzeczenie z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Zdaniem Sądu właściwości i warunki osobiste Ł. K. (1) i N. Ż. (1) uzasadniają domniemanie, że pomimo niewykonywania kar, będą oni przestrzegać w przyszłości porządku prawnego, a w szczególności nie popełnią ponownie przestępstwa. Sąd uznał, iż Ł. K. (1) i N. Ż. (1), pomimo, iż w przeszłości byli już karani, nie są osobami na tyle zdemoralizowanymi, w stosunku do których tylko orzeczenie bezwzględnych kar pozbawienia wolności gwarantowałoby ich skuteczną resocjalizację i zapobieżenie powrotowi do przestępstwa. Sąd miał także na uwadze, iż orzekanie bezwzględnych kar pozbawienia wolności w realiach niniejszej sprawy, biorąc pod uwagę znaczny, bo ponad 4,5 – letni upływ czasu od daty czynu i niejako zatarcie się obrazu przestępstwa w odbiorze społecznym, także obecną postawę oskarżonego Ł. K. (1), który prowadzi w chwili obecnej ustabilizowany tryb życia, stanowiłoby rażącą i niewspółmierną dolegliwość i nie byłoby sprawiedliwe w odczuciu społecznym. Wyznaczony przez Sąd okres warunkowego zawieszenia orzeczonych kar pozbawienia wolności na 5 lat jest wystarczającym czasem dla sprawdzenia trafności pozytywnej prognozy w stosunku do oskarżonych K. i Ż.. W odniesieniu do oskarżonego N. Ż. (1) Sąd miał na względzie podjęcie terapii i leczenia w związku z uzależnieniem.

Sąd nie miał jednocześnie wątpliwości, biorąc pod uwagę dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego W. R. (1) za przestępstwa przeciwko mieniu zarówno w okresie przed popełnieniem przestępstwa objętego niniejszym postępowaniem, jak i w okresie późniejszym, że brak jest w obecnej chwili podstaw do uznania, iż w stosunku do W. R. (1) występuje pozytywna prognoza kryminologiczna odnośnie przestrzegania przez niego porządku prawnego w przyszłości, której istnieje uzasadniałoby zastosowanie wobec niego instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę dotychczasową niepoprawność zachowania oskarżonego, brak wykazywania respektu i poszanowania dla obwiązującego prawa, także nieskuteczność orzekanych w stosunku do niego uprzednio kar pozbawienia wolności, z zastosowaniem środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia ich wykonania, tylko orzeczenie bezwzględnej kary, która będzie realnie wykonywana stanowić będzie dla oskarżonego odczuwalną dolegliwość, może przyczynić się do zmiany jego postępowania i skłonić oskarżonego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Biorąc pod uwagę demoralizację i niepoprawność zachowania oskarżonego, w ocenie Sądu dalsza resocjalizacja W. R. (1) powinna odbywać się w warunkach pełnej izolacji i tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności, skłoni go do

przemyślenia swojego dotychczasowego postępowania i jego zmiany, ponadto, co niemniej ważne, stanowić będzie karę sprawiedliwą w odczuciu społecznym.

Wskazać należy, iż orzeczenie w przedmiocie zastosowania wobec oskarżonych K. i Ż. środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia kar pozbawienia wolności, jak również w przedmiocie orzeczenia wobec wszystkich oskarżonych nawiązki na rzecz pokrzywdzonego zostało wydane w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., Nr 396), tj. przed datą 01 lipca 2015 r. Sąd kierował się bowiem dyrektywą z art. 4 § 1 k.k., zgodnie z którą jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Sąd miał na uwadze, iż „ przy ocenie, która z konkurencyjnych ustaw jest względniejsza dla sprawcy, bierze się pod uwagę całą ustawę, a nie tylko poszczególne jej przepisy, przy czym należy uwzględniać sankcje grożące za rozpatrywane przestępstwo, a także możliwości zamiany kary na łagodniejszą rodzajowo, warunkowego zawieszenia jej wykonania, nadzwyczajnego złagodzenia kary, obowiązki próby, jakie można nałożyć na sprawcę, wreszcie możliwość lub obowiązek orzeczenia obok kary środka karnego albo poprzestania tylko na środku karnym . Nie jest dopuszczalne stosowanie kombinacji przepisów konkurujących ustaw, chociażby to było dla sprawcy "najwzględniejsze", lecz na podstawie wymienionych zasad należy dokonać wyboru jednej z konkurencyjnych ustaw ” (tak A. Marek w: Komentarzu do Kodeksu Karnego wyd. 2010, Lex Omega, również wyrok 7 Sędziów SN z 13.01.970 r., V KRN 402/69, OSNKW 1970/4-5/37, wyrok SN z dnia 04.07.2001 r., V KKN 346/99, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 12, poz. 1). Mając powyższe na uwadze i porównując treść regulacji w zakresie możliwości zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary, regulacji dotyczących orzekania środków karnych oraz dotyczących dokonywania zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary, Sąd nie miał wątpliwości, iż ustawą względniejszą dla sprawcy jest Kodeks karny z dnia 06.06.1997 r. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw i dlatego uwzględnił w podstawie prawnej orzeczonych środków probacyjnych normę art. 4 § 1 k.k.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż szkoda wyrządzona przez W. R. (1), Ł. K. (1) i N. Ż. (1) pokrzywdzonemu P. S. do dnia dzisiejszego nie została naprawiona, mając na uwadze, iż brak jest możliwości precyzyjnego ustalenia wartości szkody, Sąd stosownie do treści art. 46 § 2 k.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zobowiązał oskarżonych do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w kwocie po 500 zł.

Na poczet orzeczonych kar stosownie do dyspozycji art. 63 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw Sąd zaliczył W. R. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 08.07.2012 r. do dnia 10.07.2012 r.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 2, § 1 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Jordana Z. kwotę 1549,80 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu W. R. (1) z urzędu, na rzecz adw. A. Z. kwotę 1239,84 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu N. Ż. (1) z urzędu oraz na rzecz adw. M. P. kwotę 1343,16 zł zawierającą należny podatek VAT tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu Ł. K. (1) z urzędu;

Uwzględniając sytuację majątkową i finansową oskarżonych Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolnił ich w całości od zapłaty kosztów procesu, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.