Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2023 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Bartosz Szałas

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2023 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c.

sprawy z odwołania małoletniego A. U. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. U.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 6 grudnia 2022 roku, nr WN-I. (...).2. (...).2022

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W.

o ustalenie niepełnosprawności

- zmienia zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 6 grudnia 2022 roku, nr WN-I. (...).2. (...).2022 oraz poprzedzające je orzeczenie Miejskiego Zespołu Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 30 września 2022 roku, nr (...) w ten sposób, że postanawia:

• w pkt 7) – wskazania dotyczące konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji – wskazać, że wymaga.

Sygn. akt VI U 36/23

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 30 września 2022 roku, nr (...), Miejski Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. zaliczył małoletniego A. U. do osób niepełnosprawnych, symbol niepełnosprawności 02-P. Jednocześnie MZON w pkt 7 swojego orzeczenia o niepełnosprawności wskazał, że małoletni nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Od powyższego orzeczenia MZON przedstawiciel ustawowy małoletniego wniósł odwołanie. W wyniku jego rozpoznania Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w W. orzeczeniem z dnia 6 grudnia 2022 roku, nr WN-I. (...).2. (...).2022, utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.

(orzeczenie MZON z dnia 30.09.2022r. i orzeczenie WZON z dnia 06.12.2022r. – akta WZON)

Od wskazanego orzeczenia WZON przedstawiciel ustawowy małoletniego odwołującego się A. U. – jego matka M. U. – wniosła odwołanie, zaskarżając to orzeczenie w zakresie pkt 7. Wniosła ona o zmianę orzeczenia WZON i poprzedzającego je orzeczenia MZON poprzez wskazanie w pkt 7, że jej syn wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

(odwołanie – k. 7 – 7 verte)

W odpowiedzi na odwołanie WZON wniósł o jego oddalenie podnosząc, że brak jest podstaw do zmiany orzeczenia.

(odpowiedź na odwołanie – k. 13 – 14 verte)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

U małoletniego odwołującego się A. U. rozpoznano zaburzenia hiperkinetyczne, tiki. Odwołujący się spełnia kryteria do zaliczenia go do osób niepełnosprawnych. Obecnie wymaga on konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji w związku z jego nauczaniem indywidualnym, nie uczęszcza do szkoły i uczy się w domu. Małoletni nie czy się sam, pomaga mu matka lub korepetytorka, prezentuje dużą męczliwość, bardzo szybko się denerwuje, jest lękliwy, jest objęty nauczaniem indywidualnym. Ma duże braki w edukacji, ma problemy z koncentracją, ma trudności z dojściem do szkoły. Małoletni prezentuje zachowania agresywne, nie prezentuje zachowań autoagresywnych.

(dowód: opinia biegłego z zakresu psychologii – k. 22 – 24)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wnioski zawarte w opinii biegłego z zakresu psychologii, które są dla Sądu przekonujące i logicznie uargumentowane. Sąd miał na uwadze, że biegły wskazał, że małoletni odwołujący się wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, wiążąc to głównie z prowadzonym nauczaniem indywidualnym. Strona odwołująca się nie wniosła żadnych zastrzeżeń do opinii biegłego, zaś WZON wskazał jedynie na nowe w jego ocenie okoliczności, które dotyczą właśnie nauczania indywidualnego, nie negując jednocześnie wniosków opinii, ani nie wskazując jakichś konkretnych zarzutów do niej. Wobec powyższego, Sąd oparł się na wnioskach zawartych w opinii biegłego, podzielając je w całości.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie małoletniego A. U. od orzeczenia WZON w W. utrzymującego w mocy orzeczenie MZON w W., w którym nie wskazano, że wymaga on konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (pkt 7 orzeczenia).

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. - Dz. U. z 2021r., poz. 573) osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Z kolei zgodnie z §1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 roku w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. z 2002r., Nr 17, poz. 162) oceny niepełnosprawności u osoby w wieku do 16 roku życia, zwanej dalej "dzieckiem", dokonuje się na podstawie następujących kryteriów:

1) przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa w § 2, przekraczającego 12 miesięcy,

2) niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo

3) znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.

Przy ustalaniu stanu faktycznego w zakresie rzeczywistej konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji Sąd oparł się na wnioskach z opinii biegłego, które zostały omówione wyżej przy ocenie stanu faktycznego. Wnioski te są przekonujące dla Sądu. Biegły jednoznacznie wskazał, że w przypadku małoletniego istnieje konieczność stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji, co jest uzasadnione głównie prowadzeniem nauczania indywidualnego. Wobec tego Sąd uznał, że zasadnym jest zmiana orzeczenia o niepełnosprawności w zakresie owego pkt 7 i wskazanie w nim, że małoletni wymaga tej konieczności.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.