Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 11 kwietnia 2016 r. na ulicy (...) w W. K. D. około godziny 0:30 został zatrzymany podczas kierowania samochodem marki R. (...) nr rej. (...), przez patrol policji. Po przebadaniu oskarżonego urządzeniem „alco blow”, urządzenie wskazało alkohol w wydychanym powietrzu, w związku z czym K. D. został przewieziony do (...) W. (...) gdzie został poddany badaniu na urządzeniu Alcometr 2.0 z wynikami I badanie godz. 1.20 - 0,25 mg/l , godz. 1.22 II badanie 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Ponieważ w niniejszej sprawie z uwagi na fakt, iż wyniki badania oskarżonego oscylowały wokół wartości granicznej przestępstwa, a nadto odstąpiono od trzeciego badania, Sąd powołał biegłego do określenia czy oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, czy w stanie po użyciu alkoholu. Biegły sporządzając swoją pisemną o opinię uznał, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, jednakże składając uzupełniającą opinię na rozprawie stwierdził, że nie może całkowicie wykluczyć, iż oskarżony nie znajdował się w stanie po użyciu alkoholu.

Powyższy tan faktyczny sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego, świadka A. G., opinii biegłego z zakresu toksykologii, oraz pozostały materiał dowodowy szczegółowo ujawniony w protokole rozprawy a w szczególności protokoły badań urządzeniem do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przesłuchany w charakterze podejrzanego K. D. przyznał się do zarzuconego mu czynu. w postępowaniu przed sądem potwierdził swoje uprzednie wyjaśnienia i odmówił składania dalszych wyjaśnień.

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny jest bezsporny, albowiem dowody o zasadniczym znaczeniu dla sprawy, na podstawie których został on ustalony, tj. wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadka, opinia biegłego oraz wskazane dokumenty są spójne i korespondują ze sobą, dając obraz rzeczywistego przebiegu przedmiotowego zdarzenia w zakresie, w którym było ono przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie.

Sąd dał wiarę oskarżonemu co do wyjaśnień dotyczących zdarzenia będącego przedmiotem niniejszego zarzutu. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu jednocześnie, iż spożywał on w godzinach 12.00 -16.00 alkohol w postaci 6 piw. Sąd nie miał żadnych podstaw aby kwestionować wiarygodność świadka

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka A. G.. Świadek ta zeznawała jasno, logicznie i konsekwentnie, a nadto jej zeznania były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do dokumentów zgromadzonych w niniejszej sprawie, to Sąd nie dopatrzył się żadnych uchybień. Sporządzone zostały zgodnie z zasadami. Na ich podstawie sąd nie dostrzegł żadnych nieprawidłowości w czynnościach jakie one dokumentowały. Żaden z dokumentów nie był także kwestionowany przez strony. Należy jednak stwierdzić, że choć protokół badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym nie budzi wątpliwości, w zakresie jakim odzwierciedla przebieg badania, to sama liczba przeprowadzonych badań budzi wątpliwości, bowiem przy takich wynikach jakie wykazało urządzenie, konieczne było przeprowadzenie trzeciego pomiaru.

Z uwagi na te wątpliwości, sąd zasięgnął opinii biegłego toksykologa, celem ustalenia czy oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, czy w stanie po użyciu alkoholu. Sporządzona pisemnie opinia biegłego wskazywał, iż oskarżony znajdował się w momencie zatrzymania w stanie nietrzeźwości. Biegły Zbigniew Wawer dopytany na rozprawie w dniu 11 lipca 2017 r. podtrzymał swoją opinię, ale jednoczenie stwierdził, że teoretycznie jest możliwe i nie może tego wykluczyć, że w momencie badania oskarżony miał 0,24 mg/l w wydychanym powietrzu.

Zważywszy na powyższe sad uznał oskarżonego winnym zarzuconego mu czynu, jednakże zmienił opis czynu, uznając, że oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w stanie po użyciu alkoholu, a co za tym idzie została zmieniona kwalifikacja prawna czynu z art. 178a § 1 kk na art. 87§ 1 kw. Sąd kierując się treścią art. 5 § 2 kpk musiał przyjąć wersję najkorzystniejszą dla oskarżonego tj. iż znajdował się w stanie po użyciu alkoholu. Biegły, w swojej opinii choć uznawał, że dużo bardziej prawdopodobnym jest, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości nie mógł wykluczyć ( m.in. z uwagi na brak trzeciego pomiaru, który by wskazywał czy jest to wartość rosnąca, czy malejąca), że zaistniała sytuacja, iż oskarżony znajdował się jednak w stanie po użyciu alkoholu. Sąd nie mógł zatem jednoznacznie rozstrzygnąć tego zagadnienia, zatem przyjął wersję najkorzystniejszą dla oskarżonego, iż dopuścił się on wykroczenia a nie przestępstwa.

W konsekwencji powyższego Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2.500 złotych grzywny ponieważ uznał, że dolegliwość tej kary nie przekracza stopnia jego winy i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Orzekając wskazaną kary Sąd uwzględnił okoliczności łagodzące, tj. przyznanie się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Jako okoliczności obciążające sąd uznał jego uprzednią karalność, oraz stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu, które ocierało się o górną granicę wartości przyjętej dla wykroczenia z art. 87 § 1 kw.

W ocenie Sądu wymierzenie oskarżonemu opisanej kary grzywny pozwoli mu zrozumieć naganność własnego postępowania i będzie stanowić adekwatną reakcję na przypisany mu czyn, a także będzie spełniała swoją rolę w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Z uwagi na uznanie oskarżonego winnym popełnienia zarzuconego mu czynu, który wypełnił znamiona wykroczenia z art. 87 § 1 kw oraz skazania go za ten czyn, sąd był zobligowany do orzeczenia środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Mając na względzie znaczne przekroczenie stanu po użyciu alkoholu przez oskarżonego sąd uznał, iż zasadne będzie orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat. Sąd nie orzekł maksymalnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych z tego względu, że był to pierwsze skazanie oskarżonego za czyn przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji

Na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych sąd zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy tj. od dnia 11 kwietnia 2017 r. do dnia wyroku.

W przekonaniu Sądu orzeczenie wskazanej uprzednio kary i środka karnego jest wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary. Zdaniem Sądu wysoce prawdopodobnym jest, że w dalszym życiu oskarżony będzie unikał konfliktów z prawem.

O kosztach sąd orzekł po myśli przywołanych przypisów, nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego z ich ponoszenia. Oskarżony bowiem prowadzi działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód, jest on osobą młodą i posiadającą możliwości zarobkowania.