Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Protokolant

SSO Marcin Graczyk Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2018 r. w Warszawie

sprawy W. S. (1), M. Z. i M. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o odpowiedzialność wspólników spółki za zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne

na skutek odwołania W. S. (1), M. Z. i M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 28 grudnia 2016 r. nr (...)

oddala odwołania.

UZASADNIENIE

Dnia 6 lutego 2017 r. W. S. (2) złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 28 grudnia 2016 r.
znak: (...) zaskarżając ją w całości.

W uzasadnieniu odwołania W. S. (2) wskazał, że w jego ocenie przeniesienie na niego odpowiedzialności za zobowiązania spółki jawnej (...)
w W. jest przedwczesne, gdyż ZUS nie podjął działań mających na celu ściągnięcie należności w pierwszej kolejności z majątku spółki. Powołując się na poglądy orzecznictwa odwołując zaznaczył, że o bezskuteczności egzekucji można mówić jedynie wówczas,
gdy przymusowa realizacja zobowiązań dłużnika nie daje rezultatu w stosunku do jego całego majątku, a nie jedynie wybranych składników majątkowych i należy rozumieć ją jako sytuację, w której nie ma jakichkolwiek wątpliwości, iż nie zachodzi żadna możliwość zaspokojenia egzekwowanej wierzytelności z jakiejkolwiek części majątku spółki. Odwołujący wskazał przy tym, iż na obecnym etapie w dalszym ciągu prowadzona jest egzekucja z majątku spółki, zaś w treści zaskarżonej decyzji organ rentowy w żaden sposób nie odnosi się do tego faktu. Podkreślił również, ze spółka cały czas funkcjonuje, posiada majątek w postaci maszyn i urządzeń, a ZUS nie wykazał, że ściągnięcie należności z majątku spółki jest bezskuteczne. Dodatkowo odwołujący zaznaczył, że drugim elementem zaskarżenia jest decyzji jest niezgodność kwot należnych składek, gdyż nie uwzględniono kwoty przelew w kwocie 2.738,24 zł na konto ZUS z dnia 16 grudnia 2016 r. wykonanego
po zajęciu konta spółki na mocy powiadomienia o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego. Wskazał również, że decyzja nie wskazuje z kogo upoważnienia działa osoba, która ją podpisała (odwołanie W. S. (2) k. 2-3 a.s.).

Dnia 13 lutego 2017 r. oraz dnia 15 lutego 2017 r. odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 28 grudnia 2016 r.
znak: (...) złożyli również odpowiednio M. Z. oraz M. S. , podnosząc tożsame okoliczności, wnioski o roszczenia jak w odwołaniu W. S. (2) (odwołania M. Z. i M. S.: k. 2-3 a.s.
sygn. akt VII U 287/18 i VII U 288/18).

W odpowiedzi na powyższe z dnia 8 marca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o łączne rozpoznanie powyższych odwołań na podstawie art. 219 k.p.c. oraz o ich oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie organ rentowy wyjaśnił, że na podstawie skarżonej orzekł o solidarnej odpowiedzialności W. S. (2), M. Z. i M. S. jako wspólników w spółce (...), S. S. Sp. j. za zobowiązania spółki z tytułu nieopłaconych składek
za zatrudnionych pracowników w łącznej kwocie 550.368,17 zł. W ocenie organu rentowego decyzja jest zasadna i zgodna z przepisami, tj. art. 107 i art. 115 ustawy Ordynacja podatkowa w zw. z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia w rozliczeniu kwoty 2.738,24 zł organ rentowy wskazał, że wpłata tej kwoty została rozliczona w sposób niezgodny z treścią opisu banku przekazującego.
Kwota ta powinna zostać rozliczona na należnościach wskazanych w zawiadomieniu
o zajęciu rachunku bankowego o numerach (...), (...)
i (...) skierowanych do (...) Banku Spółdzielczego i dotyczących zaległości za miesiące od lipca 2016 r. do września 2016 r. Tymczasem przedmiotowa wpłata została zaliczona na pokrycie należności na ubezpieczenia społeczne za czerwiec 2016 r.
Z uzyskanej wpłaty kwota 2.648,84 zł została zaliczona na pokrycie należności głównej,
a kwota 89,40 zł na odsetki od tej zaległości. W wyniku powyższego pierwotna kwota zadłużenia na ubezpieczenia za czerwiec 2016 r. uległa obniżeniu do kwoty 689,21 zł
i w takiej wysokości została uwzględniona w skarżonej decyzji. Jednocześnie ZUS zaznaczył, że korekta sposobu rozliczenia wpłaty egzekucyjnej z dnia 16 grudnia 2016 r. będzie miała wpływ na wysokość zadłużenia wskazanego w zaskarżonej decyzji, jednakże z punktu widzenia odwołujących będzie to zmiana niekorzystna, gdyż w wyniku prawidłowego rozliczenia część wpłaty zostanie przeznaczona na ujęte w zawiadomieniu (...) koszty upomnienia w wysokości 23,20 zł, co spowoduje wzrost zadłużenia, za które ponosi odpowiedzialność osoba trzecia. Z kolei umocowanie osoby która podpisała skarżoną decyzję wynika z upoważnienia nr (...) z dnia 31 sierpnia 2016 r. dostępnego na stronie Biuletynu Informacji Publicznej, zaś przepisy nie wymagają przedstawienia tego typu umocowania adresatowi wraz z doręczaną decyzją (odpowiedź
na odwołanie k. 12-13 a.s.).

Zarządzeniami z dnia 14 kwietnia 2017 r. oraz z dnia 26 kwietnia 2017 r. sprawy odpowiednio z odwołania M. Z. o sygn. akt VII U 287/17 oraz z odwołania M. S. o sygn. akt VII U 288/17 zostały połączone ze sprawą z odwołania W. S. (2) o sygn. akt VII U 262/17 na podstawie art. 219 k.p.c. celem łącznego rozpoznania i dalszego prowadzenia pod ww. sygnaturą (a.s. sygn. akt VII U 287/18
i VII U 288/18).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

(...), (...) Spółka jawna (dalej jako „(...) Sp. j.”) została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 29 czerwca 2001 r. Założycielami i wspólnikami spółki przez cały okres jej działalności byli odwołujący W. S. (2), M. Z. oraz M. S.. Każdy z nich był upoważniony do reprezentowania spółki. Przedmiotem działalności spółki było świadczenie usług poligraficznych (odpis pełny z KRS k. 40-41 a.s.).

Pierwsze zaległości z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych powstały w kwietniu 2003 roku. W następnych latach działalności spółki powstawały kolejne zaległości z tego tytułu. W związku z powstałym zadłużeniem co najmniej od listopada
2009 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (...) prowadził przeciwko
(...) Sp. j. postępowanie egzekucyjne. Do dnia 31 października 2018 r. wyegzekwowano kwotę 16.264,54 zł. Naczelnik US W. (...) prowadził również postępowanie egzekucyjne z wniosku Dyrektora ZUS, które zostało umorzone w dniu
26 listopada 2014 r. z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Postępowanie egzekucyjne
z tytułów wystawionych przez ZUS jest w dalszym ciągu prowadzone przez Dyrektora
(...) Oddziału ZUS. Egzekucja była przeprowadzona m. in. poprzez zajęcie wierzytelności
na rachunkach bankowych spółki (postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W.
k. 8-10 a.s., pismo informacyjne od Naczelnika US W. (...) z 31.10.2018 r.
k. 105 a.s., pismo informacyjne z ZUS z 29.11.2018 r. k. 118 a.s.; informacja o stanie zadłużenia k. 13 a.r., stany należności płatnika k. 15-21 a.r.).

Na dzień 22 grudnia 2016 r. zadłużenie z tytułu składek, bez kosztów egzekucyjnych
i odsetek, wyniosło odpowiednio:

⚫

na ubezpieczenie społeczne – 872.087,34 zł – za okres 04/2003, 07/2003, 12/2003, 02/2004 - 02/2005, 04/2005 - 11/2016;

⚫

na ubezpieczenie zdrowotne – 202.646,22 zł – za okres 04/2003, 10/2003, 02/2004, 04/2004 - 02/2005, 05/2005 - 10/2005, 01/2006, 07/2006 - 04/2008, 06/2008 - 11/2016;

⚫

na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych – 48.939,41 zł – za okres 04/2004, 10/2004, 02/2006, 07/2006 - 01/2007, 03/2007, 06/2007 - 04/2008, 06/2008 - 11/2016.

(informacja o stanie zadłużenia k. 13 a.r., stany należności płatnika k. 15-21 a.r.).

Mimo istnienia zadłużenia (...) Sp. j. kontynuuje działalność w bardzo ograniczonym zakresie, w celu zrealizowania zaległych zleceń. Spółka wciąż posiada maszyny i urządzenia do wykonywania usług poligraficznych. Spółka dokonuje również nieregularnych wpłat na poczet zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia.
W dniu 16 grudnia 2016 r. wpłacono kwotę 2.738,24 zł, która to wpłata została zaliczona
na pokrycie należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne za czerwiec 2016 r. oraz odsetki od tej należności w kwocie 89,40 zł (informacja o przelewie k. 4 a.s., odpowiedź
na odwołanie k. 12-13 a.s., oświadczenia odwołujących k. 72 a.s., k. 101 a.s., k. 115 a.s., informacje z ZUS o dokonywaniu wpłat k. 50 i 118 a.s.).

Pismami z dnia 24 sierpnia 2018 r. ZUS (...) Oddział w W. zawiadomił W. S. (2), M. Z. oraz M. S. o wszczęciu postępowania
z urzędu w sprawie przeniesienia na nich odpowiedzialności za zobowiązania (...) za jej zobowiązania obejmujące należności z tytułu nieopłaconych składek za okres
od 12/2010. Po przeprowadzeniu postępowania ZUS (...) Oddział w W. wydał decyzję w dniu 28 grudnia 2016 r. nr (...) na podstawie której orzekł o obciążeniu W. S. (2), M. Z. oraz M. S., jako wspólników, solidarną odpowiedzialnością ze spółką, całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki (...), (...) Spółka jawna z tytułu zaległych składek ubezpieczeniowych nieopłaconych za zatrudnionych pracowników wraz
z odsetkami oraz kosztami egzekucyjnymi w łącznej kwocie 550.368,17 zł, w tym:

1)  na ubezpieczenia społeczne:

⚫

304.862,04 zł – z tytułu nieopłaconych składek za okres od 12/2010 do 11/2016,

⚫

89.133,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na dzień 22 grudnia 2016 r.,

⚫

17.062,00 zł – z tytułu kosztów egzekucyjnych,

2)  na ubezpieczenia zdrowotne:

⚫

81.138,18 zł – z tytułu nieopłaconych składek za okres od 12/2010 do 11/2016,

⚫

24.831,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na dzień 22 grudnia 2016 r.,

⚫

4.570 zł – z tytułu kosztów egzekucyjnych,

3)  na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych:

⚫

19.737,45 zł – z tytułu nieopłaconych składek za okres od 12/2010 do 11/2016,

⚫

6.823,00 zł – z tytułu odsetek za zwłokę naliczonych na dzień 22 grudnia 2016 r.,

⚫

2.211,00 zł – z tytułu kosztów egzekucyjnych.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy przytoczył treść art. 107 § 1 i art. 115 Ordynacji podatkowej wskazując, że w okresie powstania zadłużenia wyżej wymienieni byli związani umową spółki jawnej, a spółka nie opłaciła należnych za pracowników składek za okres
od 12/2010 do 11/2016 (zawiadomienia o wszczęciu postępowania k. 1 a.r., decyzja ZUS
z 28.12.2016 r. k. 22-23 a.r.). Powyższa decyzja została podpisana przez pracownika ZUS
(...) Oddział, Kierownika Wydziału B. W., upoważnionej do wydawania w imieniu ZUS decyzji, postanowień i zaświadczeń oraz wydawania w imieniu Prezesa ZUS decyzji
i postanowień w sprawach wynikających z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych
i zadań powierzonych ZUS lub Prezesowi ZUS na podstawie innych ustaw zgodnie
z Upoważnieniem Nr (...) z dnia 31 sierpnia 2016 r. wystawionym przez Prezesa ZUS (decyzja ZUS z 28.12.2016 r. k. 23 verte a.r., upoważnienie k. 25 a.r.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zebranych w sprawie
i wymienionych wyżej dowodów z dokumentów, którym – jako niekwestionowanym
i nie budzącym zastrzeżeń – dał wiarę w całości. Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na informacjach udzielonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...) oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych w drodze odpowiedzi na zobowiązania Sądu. Dodatkowo Sąd uwzględnił okoliczności wynikające ze zgodnych stanowisk stron.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego, zaś w ocenie Sądu powyższe dowody i ustalone w sprawie okoliczności były wystarczające do wydania rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania były niezasadne i podlegały oddaleniu.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do zbadania, czy zachodzą wszystkie przesłanki do przeniesienia odpowiedzialności solidarnie na odwołujących, jako wspólników (...) Sp. j. w W., za zaległości powstałe z tytułu nieopłaconych składek
na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres wskazany w skarżonej decyzji oraz czy zachodzą jakiekolwiek okoliczności uwalniające odwołującego od tej odpowiedzialności.

Przy rozpatrywaniu zasad przenoszenia na osoby trzecie odpowiedzialności z tytułu zaległych składek w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na art. 31 ustawy z dnia
13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), zgodnie z którego treścią do należności z tytułu składek na Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego, Fundusz pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się odpowiednio przepisy z dnia
29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, między innymi przepisy art. 107 § 1, art. 108 § 1
i 6 oraz art. 115 tejże ustawy. Z kolei stosownie do art. 32 u.s.u.s. do składek na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz na ubezpieczenie zdrowotne w zakresie: ich poboru, egzekucji, wymierzania odsetek za zwłokę i dodatkowej opłaty, przepisów karnych, dokonywania zabezpieczeń na wszystkich nieruchomościach, ruchomościach i prawach zbywalnych dłużnika, odpowiedzialności osób trzecich i spadkobierców oraz stosowania ulg i umorzeń stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.
I tak, zgodnie z treścią art. 107 § 1 Ordynacji podatkowej (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 – dalej jako o.p.) w przypadkach i w zakresie przewidzianym w rozdziale o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich, za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. Przy czym, jeżeli dalsze przepisy nie stanowią inaczej, osoby trzecie odpowiadają również za odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych oraz koszty postępowania egzekucyjnego. Jak wynika natomiast z art. 115 § 1 tej ustawy, wspólnik spółki jawnej odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką
i z pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki. Zasadę wyrażoną w § 1 stosuje się do odpowiedzialności byłego wspólnika za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie, gdy był on wspólnikiem (§ 2 zd. 1).

Jak wynika z dokonanych w sprawie ustaleń nie ma wątpliwości co do istnienia
po stronie (...) Sp. j. w W. zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek
na ubezpieczenie społeczne, jak również co do tego, że odwołujący W. S. (2), M. Z. oraz M. S. byli wspólnikami tej spółki w trakcie powstania tego zadłużenia. Analiza akt organu rentowego potwierdza powstanie pierwszego zadłużenia z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne już
w kwietniu 2003 roku oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwietniu 2004 roku. Od czerwca 2008 roku, w tym również od początku okresu objętego skarżoną decyzją, tj. grudnia 2010 roku, składki na ww. tytuły nie były opłacane w sposób ciągły. Dodatkowo Sąd dopuścił dowód z odpisu pełnego Krajowego Rejestru Sądowego którego zapisy potwierdzają, że odwołujący się byli wspólnikami spółki w sposób ciągły również w czasie powstania ww. zadłużeń. Powyższe okoliczności nie były kwestionowane przez odwołujących, którzy nie podnosili żadnych zastrzeżeń wobec ustaleń organu rentowego w zakresie posiadania statusu wspólników spółki jawnej, jak też samego istnienia zadłużenia po stronie spółki.

Stanowisko odwołujących się skupiło się na zakwestionowaniu skarżonej decyzji jako przedwczesnej z uwagi na fakt prowadzenia postępowania egzekucyjnego przeciwko Spółce. W ocenie odwołujących przeniesienie na nich odpowiedzialności za zobowiązania składkowe spółki było przedwczesne z uwagi na wciąż toczące się postępowanie egzekucyjne i brak zaistnienia bezskuteczności egzekucji wobec spółki. Zarzut ten jednak w świetle poglądów aktualnego orzecznictwa należało uznać za chybiony. Powyższa kwestia stanowiła już przedmiot rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego w uzasadnieniu wyroku z dnia
10 kwietnia 2014 r. We wskazanym wyżej orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjnej wskazał, że niezbędne jest zwrócenie uwagi na specyfikę orzekania w zakresie odpowiedzialności wspólników spółki jawnej za zaległości podatkowe tej spółki oraz jej odmienne uregulowanie od odpowiedzialności członków zarządów spółek kapitałowych. Należy bowiem podkreślić, że przepis art. 115 § 1 o.p. nie przewiduje jako przesłanki odpowiedzialności wspólników spółki jawnej bezskuteczności egzekucyjnej w sposób, w jaki czyni to art. 116 § 1 o.p., który ma zastosowanie do spółek kapitałowych. Zgodnie
z art. 22 § 2 k.s.h. każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31 § 1 k.s.h., w myśl którego wierzyciel może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (odpowiedzialność subsydiarna wspólnika). Dopuszczalne jest więc orzekanie o odpowiedzialności wspólników spółki jawnej nawet wówczas, gdy w stosunku do tej spółki toczy się postępowanie egzekucyjne i istnieje szansa na efektywne zakończenie tego postępowania poprzez wyegzekwowanie należności objętych tytułem wykonawczym, gdyż konstrukcja prawna spółek osobowych przewiduje takie rozwiązanie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2014 r., I GSK 843/12; także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2017 r., I GSK 1970/15). W ocenie Sądu Okręgowego na takich samych zasadach dopuszczalne jest orzekanie o odpowiedzialności wspólnika spółki jawnej mimo nieprzeprowadzenia postępowania egzekucyjnego wobec spółki, co znajduje potwierdzenie w powyższym orzeczeniu, jak również w treści art. 115 o.p. Przepis art. 115 § 1 o.p. ustanawia zasadę solidarnej odpowiedzialności wspólnika
(byłego wspólnika) m. in. spółki cywilnej oraz samej spółki i pozostałych wspólników.
W przeciwieństwie do odpowiedzialności członków zarządu spółek kapitałowych, przewidzianej w art. 116 o.p., przesłanką tej odpowiedzialności nie jest istnienie majątku spółki, czy bezskuteczność egzekucji. Z treści art. 115 o.p. nie wynika jakiekolwiek uzależnienie orzeczenia o odpowiedzialności wspólnika spółki cywilnej od braku majątku spółki, czy wyniku prowadzonej wobec niej egzekucji. Z przepisu tego nie można zatem wyprowadzić żadnych wniosków co do przedwczesności orzeczenia w sprawie
o odpowiedzialności podatkowej strony (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Gliwicach z dnia 14 grudnia 2017 r., III SA/Gl 782/17).

Z tych też względów Sąd stanął na stanowisku, zgodnie z którym wskazany zarzut
nie może być podstawą zmiany skarżonej decyzji organu rentowego i orzeczenia zgodnie
z wnioskiem odwołujących. Sam fakt dalszego prowadzenia egzekucji w stosunku do majątku spółki jawnej nie stoi bowiem na przeszkodzie organowi rentowemu do wydania decyzji
o przeniesieniu odpowiedzialności na jej wspólników. W realiach niniejszej sprawy było to zresztą uzasadnione choćby sytuacją finansową i majątkową spółki. Z ustaleń Sądu wynika, że wobec spółki, z inicjatywy Dyrektora (...) Oddziału ZUS w W., było prowadzone postępowanie egzekucyjne przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...)
co najmniej od 2009 roku i na jego podstawie, w oparciu o tytuły wykonawcze, doszło m. in. do zajęcia wierzytelności na rachunkach bankowych spółki. Postępowanie egzekucyjne
z tytułów wystawionych przez ZUS jest w dalszym ciągu prowadzone przez Dyrektora
(...) Oddziału ZUS, którą to okoliczność potwierdzili zarówno odwołujący, jak i organ rentowy. Egzekucja prowadziła do jedynie niewielkiego w kontekście wartości zadłużenia zaspokojenia należności. Odwołujący wskazywali, że spółka w dalszym ciągu prowadzi działalność, jednakże w niewielkim zakresie, w jakim jest to konieczne do realizacji zaległych zleceń, a ponadto wciąż dysponuje urządzeniami, których wartość – zgodnie
z oświadczeniami odwołujących złożonymi pisemnie i na rozprawie – jest zbyt niska aby mogła posłużyć należytemu uiszczeniu zaległości składkowych w znacznej części.
Stąd też działanie organu rentowego na tle art. 115 § 1 o.p. należało ocenić jako prawidłowe, skoro spółka od dłuższego czasu nie realizuje swoich zobowiązań wobec ZUS i nie dysponuje ku temu odpowiednim zapleczem majątkowym, zaś powyższy przepis nie wymaga uprzedniego stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Podnoszone przez odwołujących zastrzeżenia nie były zasadne również w pozostałym zakresie. Odwołujący podnieśli zarzut błędnego ustalenia wysokości zadłużenia składkowego poprzez nieuwzględnienie w skarżonej decyzji kwoty przelewu z dnia 16 grudnia 2016 r.
w kwocie 2.738,24 zł. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy szczegółowo odniósł się do tej kwestii wskazując na rozliczenie tejże wpłaty przed wydaniem skarżonej decyzji. Powyższa wpłata została zaliczona na pokrycie należności na ubezpieczenia społeczne
za czerwiec 2016 r., w tym na pokrycie należności głównej w kwocie 2.648,84 zł oraz
na odsetki od tej zaległości w wysokości 89,40 zł. Odnosząc się natomiast do kwestii braku upoważnienia osoby podpisującej decyzję, to zarzut ten również należało uznać za nietrafny. W aktach organu rentowego znajduje się bowiem Upoważnienie Nr (...) z dnia
31 sierpnia 2016 r. wystawionym przez Prezesa ZUS, zgodnie z którym B. W. – Kierownik Wydziału, której pieczątka i podpis widnieje na skarżonej decyzji – została upoważniona przez Prezesa ZUS do wydawania w jego imieniu oraz w imieniu organu rentowego stosownych decyzji wynikających z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Jak słusznie wskazał przy tym organ rentowy, żaden przepis nie nakłada natomiast obowiązku dostarczenia tego rodzaju upoważnienia adresatom decyzji organu rentowego wydanych
w sprawach określonych w ustawie systemowej.

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy zważył, iż odwołujący nie wykazali podstaw
do zmiany skarżonej decyzji. Należy przy tym podkreślić, że prócz powyższych zarzutów odwołujący nie kwestionowali istnienia zadłużenia spółce (...). j., jak również swojego statusu jako wspólników tejże spółki w czasie, gdy zadłużenie to powstało.
W toku postępowania odwołujący prócz zastrzeżeń co do prawidłowości decyzji, o których była mowa powyżej, a także oświadczeń o braku możliwości spłaty zadłużenia przez spółkę nie przedstawili żadnych innych okoliczności, które mogłyby prowadzić do wzruszenia prawidłowości zaskarżonej decyzji organu rentowego. Wymaga przy tym zaznaczenia,
że to po stronie odwołujących ciążył obowiązek udowodnienia okoliczności stanowiących podstawę zmiany skarżonej decyzji. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, zaś w aspekcie procesowym, w myśl art. 232 k.p.c. strony są dysponentami toczącego się postępowania i one ponoszą odpowiedzialność za jego wynik. Odrębny charakter postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie wyłącza więc zasady kontradyktoryjności w tych sprawach,
w tym ciężaru dowodzenia twierdzeń przez strony. Przeniesienie tej reguły na grunt niniejszej sprawy skutkuje przyjęciem, że jeśli strona odwołująca się od decyzji organu rentowego,
w której organ na podstawie przeprowadzonego postępowania kontrolnego dokonał ustaleń dla niej niekorzystnych, zaprzecza twierdzeniom wyrażonym przez ten organ w skarżonej decyzji, to powinna w postępowaniu przed sądem odwoławczym nie tylko podważyć trafność poczynionych w ten sposób ustaleń, lecz także wskazać okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym. Sąd nie jest bowiem zobowiązany – choć posiada taką możliwość – do poszukiwania dowodów z urzędu, gdyż w myśl zasady kontradyktoryjności ciężar dowodu spoczywa na stronach. Na tle postępowania w niniejszej sprawie odwołujący nie przedłożyli żadnych wniosków dowodowych ani okoliczności oprócz wspomnianych powyżej, okazały się one jednak niewystarczające do skutecznego zakwestionowania zaskarżonej decyzji i w efekcie jej zmiany.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł
o oddaleniu odwołań W. S. (2), M. Z. i M. S.
od decyzji ZUS z dnia 28 grudnia 2016 r. znak: (...) nie znajdując podstaw
do jego uwzględnienia.

(...)

(...).