Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 1156/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 7 lipca 2021 roku, sygn. akt V K 932/18

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

I. K.

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Informacja e - (...)

k. 592

2.1.1.2.

I. K.

Niekaralność oskarżonego

Aktualna Karta Karna

k. 594

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.2

Aktualna Karta Karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez niewskazanie w wydanym wyroku terminu oraz sposobu wykonania zasądzonego obowiązku naprawienia szkody.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezasadnie podnosi skarżący, że Sąd Rejonowy, orzekając wobec I. K. obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 5.000 złotych, nie wskazał terminu wykonania tego zobowiązania.

Brak wskazania terminu w żaden sposób nie narusza praw pokrzywdzonego do dochodzenia należności. Oczywistym jest, że obowiązek naprawienia szkody orzeczony wyrokiem sądu materializuje się w tym wypadku z chwilą uprawomocnienia wyroku i od tej chwili oskarżony zobowiązany jest do bezzwłocznego jego wykonania. Uchylanie się od tego skutkuje tym , iż pokrzywdzony może dochodzić zasądzonej należności w drodze egzekucji po zaopatrzeniu tytułu w klauzulę wykonalności a sąd może także podjąć warunkowo umorzone postępowanie wobec naruszenia warunków środka probacyjnego.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Wołominie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie zachodzą jakiekolwiek przyczyny do uchylenia wyroku i przekazania sprawy sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania, o co w związku z przedstawionymi zarzutami wnosił skarżący.

Lp.

Zarzut

3.2.

Obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na treść orzeczenia, polegająca na dowolnej, nie zaś swobodnej ocenie zgromadzonego materiału dowodowego, poprzez wyprowadzenie błędnych wniosków co do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez I. K., czego skutkiem był błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na nieprawidłowym uznaniu, że przesłanki zastosowania warunkowego umorzenia postępowania wobec ww. oskarżonego zostały zrealizowane.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego. Poczynione przez sąd I instancji ustalenia faktyczne w przedmiocie zrealizowania przez I. K. przesłanek stosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne. Zarzut obrazy przepisów postępowania, skutkującej błędem w ustaleniach faktycznych, jest zatem w ocenie Sądu Okręgowego chybiony.

Nie ulega wątpliwości, że I. K. dopuścił się zarzucanego mu czynu. Wbrew jednak twierdzeniom podnoszonym przez skarżącego, stopień jego winy oraz społeczna szkodliwość jego zachowania nie są w ocenie Sądu Okręgowego znaczne. Zauważyć należy przede wszystkim, że I. K. popełnił przestępstwo kradzieży, działając wspólnie
i w porozumieniu z R. G.. Obaj oskarżeni byli w pełni świadomi znaczenia swojego zachowania i wykonywali z góry powzięty zamiar, a uzyskanymi pieniędzmi dzielili się po połowie. Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego jednakże zarzuca Sądowi Rejonowemu błędne uznanie, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne wyłącznie w odniesieniu do jednego ze współoskarżonych, mianowicie do I. K.. Skarżący podaje przy tym argumenty takie, jak fakt, że kradzież „nie była jednorazowym czynem, lecz złożonym planem realizowanym przez oskarżonego”, doszło do naruszenia wizerunku przedsiębiorstwa, przestępstwo popełnione zostało przez pracowników przeciwko pracodawcy, a także, że wysokość doznanej przez pokrzywdzonego szkody była duża. Powyższe twierdzenia dotyczą w takim samym stopniu obu współoskarżonych,
a zatem odniesienie ich przez skarżącego wyłącznie do I. K., przy jednoczesnym uznaniu, że w stosunku do R. G. nie determinują one znacznego stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, jest bezpodstawne i niekonsekwentne. Skoro zatem pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego różnicuje sytuację prawną współoskarżonych, uznając warunkowe umorzenie postępowania tylko wobec jednego z nich, to zwrócić uwagę należy przede wszystkim na to, jakie, zdaniem skarżącego, występują w przedmiotowej sprawie różnice pomiędzy R. G. a I. K., które uzasadniać mają ich odmienne potraktowanie. Główną taką różnicą, na którą zwraca uwagę skarżący, ma być fakt zawarcia ugody z oskarżycielem posiłkowym wyłącznie przez R. G., podczas gdy I. K. odmówił jej zawarcia. Sąd Okręgowy podziela w tej kwestii stanowisko Sądu Rejonowego, że podstawą do różnicowania sytuacji prawnej współoskarżonych nie może być to, że jeden z nich zawarł z pokrzywdzonym ugodę, a drugi nie. Zauważyć należy tu przede wszystkim, że ustalenia pokrzywdzonego, dotyczące całkowitego rozmiaru wyrządzonej szkody, są gołosłowne, niepoparte wystarczającymi dowodami. Ponadto, zdecydowana większość skradzionych przedmiotów została zwrócona, a wywody dotyczące utraty przez nie swojej wartości także nie zostały podparte żadnymi konkretnymi, udokumentowanymi wyliczeniami. Akcentowanie takich okoliczności w środku odwoławczym bez wykazania inicjatywy dowodowej na etapie rozpoznawania sprawy przez sąd I instancji nie może być uznane za skuteczne. Nie może stanowić dla I. K. okoliczności obciążającej to, że nie zawarł ugody z oskarżycielem posiłkowym na oczekiwanych przez niego warunkach , podobnie jak drugi z oskarżonych , zgodnie z którą musiałby uiścić na rzecz pokrzywdzonego żądaną kwotę pieniężną tytułem odszkodowania Podkreślić należy także, że skarżący nie kwestionował ustaleń faktycznych sądu co do ilości, rodzaju przedmiotów zaboru oraz zakresu ilościowego i stanu odzyskanego mienia. Sąd Rejonowy, w ocenie Sądu Okręgowego, prawidłowo zasądził od oskarżonego na podstawie art. 67 § 3 k.k. obowiązek naprawienia szkody w wysokości niższej niż ta o którą wnioskował na rozprawie w sądzie I instancji oskarżyciel posiłkowy lub ta o jakiej mowa w apelacji, gdyż było to zgodne z dokonanymi prawidłowo w tak ukształtowanym materiale dowodowym ustaleniami faktycznymi, w tym co do wartości poszczególnych składników majątkowych tak odzyskanych jak i nie. Skoro zatem ustalenia Sądu Rejonowego dotyczące wysokości zasądzonego odszkodowania są prawidłowe, to tym bardziej nie może stanowić okoliczności obciążającej I. K. fakt, że nie przystał on na ugodę i naprawienie szkody w wysokości, którą pokrzywdzony podał w sposób dowolny , niczym niepoparty i nieudokumentowany. W kontekście przedstawionych wyżej okoliczności, apelacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie może być skuteczna , gdyż prowadziłaby do jawnie niesprawiedliwego ostatecznego orzeczenia, bezzasadnie różnicującego odpowiedzialność obydwu sprawców.

Pozostałe różnice występujące pomiędzy współoskarżonymi, takie jak między innymi różny zakres zadań przypadających im w ramach dopuszczania się przestępstwa kradzieży, czy też to, że okazali oni skruchę na innym etapie postępowania, nie są w ocenie Sądu Okręgowego wystarczające do uznania, że właściwe jest dokonywanie odmiennej oceny postaw R. G. i I. K. w sposób tak doniosły, że dopuszczający warunkowe umorzenie postępowania karnego wyłącznie wobec jednego z nich, przy jednoczesnej odmowie skorzystania z dobrodziejstwa tej instytucji wobec drugiego. Jeszcze raz należy zatem stwierdzić, że ustalenia i rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego zasługuje na pełną aprobatę, jako oparte na właściwej ocenie dowodów i logicznym wyprowadzeniu wniosków.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Wołominie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należy za niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.3.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mogący mieć wpływ na treść wyroku, polegający na ustaleniu
i zasądzeniu wobec I. K., tytułem obowiązku naprawienia szkody, kwoty niższej niż rzeczywiście należna pokrzywdzonemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy w prawidłowy sposób ustalił wysokość kwoty należnej od oskarżonego I. K. na rzecz pokrzywdzonego tytułem obowiązku naprawienia szkody. Wartość jedynego przedmiotu skradzionego przez I. K., który nie został zabezpieczony, zwrócony bądź co do którego nie orzeczono o zwrocie, ustalona została, za wartościami podanymi przez oskarżyciela posiłkowego, na kwotę 10.086 złotych. Jako że oskarżone były dwie osoby, Sąd Rejonowy zasądził od I. K. połowę powyższej kwoty, a więc, w przybliżeniu, 5.000 złotych. Raz jeszcze podkreślić należy, że podnoszone w apelacji twierdzenia dotyczące rzekomej rzeczywistej szkody poniesionej przez pokrzywdzonego, uwzględniające utratę przez odzyskane przedmioty swojej wartości rynkowej oraz wyliczające wysokość obowiązku naprawienia szkody , uznać należy za gołosłowne. Nadto oskarżyciel posiłkowy zdaje się nie zauważać, że to R. G. przypisano kradzież pozostałych ruchomości o wartości 12 740, 34 zł a zatem nie ma żadnych podstaw by to oskarżony I. K. miał ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą w tym zakresie. Jeżeli pokrzywdzony uważa, że wyrządzona mu szkoda jest wyższa od zasądzonego odszkodowania, powinien to udowodnić a co nie nastąpiło . Sąd Rejonowy słusznie zasądził od oskarżonego kwotę 5.000 złotych, bowiem jej wysokość nie budzi wątpliwości i znajduje potwierdzenie w okolicznościach niniejszej sprawy. Rację ma zatem Sąd Rejonowy, stwierdzając w uzasadnieniu swojego wyroku, że jeżeli pokrzywdzony domaga się wyższej kwoty odszkodowania, powinien wystąpić na drogę postępowania cywilnego i tam w rygorach stosownego postępowania dowodowego wykazać, że rzeczywiście poniósł szkodę w wysokości przez niego podawanej. Przywołać należy tu art. 415 § 1 k.p.k., zgodnie z którym jeżeli orzeczony obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę albo nawiązka orzeczona na rzecz pokrzywdzonego nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Wołominie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należy za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 7 lipca 2021 roku, sygn. akt V K 932/18

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona w apelacji argumentacja pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego nie mogła podważyć słusznych i prawidłowo uzasadnionych wniosków wywiedzionych przez Sąd Rejonowy. Z tego względu, wniosek skarżącego o uchylenie wyroku oraz przekazanie sprawy I. K. Sądowi Rejonowemu w Wołominie do ponownego rozpoznania nie został uwzględniony, a wyrok utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy zasądził od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 złotych tytułem opłaty. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego albo prywatnego sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości od 60 zł do 240 zł.

Sąd Okręgowy zasądził także od oskarżyciela posiłkowego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40 złotych tytułem częściowego zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze, pozostałymi kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążając Skarb Państwa. Zgodnie bowiem z art. 636 § 2 k.p.k., w razie nieuwzględnienia środków odwoławczych wniesionych przez co najmniej dwa uprawnione podmioty, stosuje się odpowiednio art. 633 k.p.k., który to przepis stanowi z kolei, że w przypadku podziału ponoszenia kosztów procesu na kilka podmiotów, sąd zasądza od każdego z nich według zasad słuszności, mając w szczególności na względzie koszty związane ze sprawą każdego z nich. Na kwotę składa się połowa opłat za informację z Krajowego Rejestru Karnego - 30 zł i połowa kwoty ryczałtu za doręczenia – 10 zł.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana