Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W., kwoty (...) zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 934,80 zł od dnia 8 sierpnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- 934,80 zł od dnia 9 września 2013 roku do dnia zapłaty,

- 934,80 zł od dnia 8 października 2013 roku do dnia zapłaty,

- 934,80 zł od dnia 8 listopada 2013 roku do dnia zapłaty,

- 934,80 zł od dnia 9 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- 934,80 zł od dnia 8 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty

oraz kosztami procesu, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że strony zawarły umowę najmu, której przedmiotem był prasokontener. Strona powodowa podniosła, iż na podstawie łączącej strony umowy najmu, wystawiała na rachunek pozwanego faktury VAT, które nie zostały przez niego uregulowane (pozew, 2-8).

W dniu 30 października 2014 r., wydany został w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty, sygn. akt IX GNc 10699/14, k. 43).

W dniu 28 listopada 2014 r. (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości wniosła o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana zakwestionowała żądanie pozwu, wskazując, że powód nie udowodnił istnienia roszczenia, gdyż nie wykazał, że umowa najmu została przez niego wykoanna. Podniósł, że powód nie przedłożył dowodu z dokumentu w postaci protokołu zdawczo-odbiorczego potwierdzającego wydanie przedmiotu najmu, zaś przedłożone faktury VAT nie stanowią potwierdzenia, że umowa najmu została wykonana (sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 51-52).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 lutego 2010 r. A. P. i M. P., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) spółka cywilna w W. zawarli z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę najmu nr (...). Przedmiotem umowy najmu był prasokontener typu (...) zlokalizowany przy (...) Czynsz najmu strony określiły na kwotę 760 zł + 23% VAT miesięcznie (umowa najmu, k. 25-28).

P. został wstawiony do lokalu przy (...) w dniu podpisania umowy. Był on opróżniany przez spółkę (...) s.c. najpierw trzy razy w tygodniu, później dwa razy w tygodniu (zeznania świadka M. P., k. 97-98).

W dniu 30 listopada 2011 roku spółka (...) spółka cywilna w W. przekształciła się w spółkę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością spółkę komandytową w W. (odpis KRS spółki (...) sp. z o.o. sp. k., k. 18-24).

W okresie wrzesień 2013 r. – styczeń 2014 r. spółka (...) sp. z o.o. sp. k. świadczyła na rzecz spółki (...) sp. z o.o. usługi w postaci wywozu nieczystości stałych. Potwierdzenia odbioru nieczystości były podpisywane przez ochronę obiektu (potwierdzenia wywozu nieczystości, k. 81-85, korespondencja e-mail, k. 86-87, zeznania świadka M. P., k. 97-98).

W związku z wykonywaniem powyższej umowy, spółka (...) Sp. z o.o. sp. k. w W. wystawiła na rachunek (...) sp. z o.o. w W., tytułem wynajmu prasokontenera, następujące faktury VAT:

- nr (...) z dnia 31 lipca 2013 roku na kwotę 934,80 zł z terminem płatności do dnia 7 sierpnia 2013 roku, doręczona w dniu 5 sierpnia 2013 r.,

- nr (...) z dnia 31 sierpnia 2013 roku na kwotę 934,80 zł z terminem płatności do dnia 7 września 2013 roku, doręczona w dniu 3 września 2013 roku,

- nr (...) z dnia 30 września 2013 roku na kwotę 934,80 zł z terminem płatności do dnia 7 października 2013 roku, doręczona w dniu 1 października 2013 r.,

- nr (...) z dnia 31 października 2013 roku na kwotę 934,80 zł z terminem płatności do dnia 7 listopada 2013 roku, doręczona w dniu 4 listopada 2013 r.,

- nr (...) z dnia 29 listopada 2013 roku na kwotę 934,80 zł z terminem płatności do dnia 6 grudnia 2013 roku, doręczona w dniu 2 grudnia 2013 r.,

- nr (...) z dnia 31 grudnia 2013 roku na kwotę 934,80 zł z terminem płatności do dnia 7 stycznia 2014 roku, doręczona w dniu 30 grudnia 2013 roku,

(faktury VAT, k. 29-34, zwrotne potwierdzenia odbioru, k. 73-78).

Pismem z dnia 30 września 2013 roku spółka (...) sp. z o.o. złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy najmu nr (...), w którym poinformowała o nie przedłużeniu powyższej umowy na kolejny rok (wypowiedzenie umowy, k. 79-80).

W dniu 7 marca 2014 roku spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przekształciła się w spółkę (...) spółę akcyjną w W. (odpis KRS spółki (...) S.A., k. 12-17, akt notarialny, k. 35-40).

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci odpisów dokumentów załączonych do pozwu oraz pisma przygotowawczego złożonego przez powoda w toku postępowania. Powołane przez powoda odpisy dokumentów prywatnych zasługują na wiarę. Ich wiarygodność nie była kwestionowana przez strony niniejszego postępowania, Sąd zaś nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły również zeznania M. P., które zasługują na przymiot wiarygodności, gdyż zeznania te były spójne i pozbawione wewnętrznych sprzeczności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powód wywodził roszczenie procesowe będące przedmiotem niniejszego postępowania z zawartej z pozwanym umowy najmu prasokontenera typu (...). Strony łączyła umowa najmu, zatem w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie art. 659 § 1 k.c. Zgodnie z treścią powyższego przepisu, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Umowa najmu ma charakter konsensualny, odpłatny, dwustronnie zobowiązujący i wzajemny. Ekwiwalentem świadczenia wynajmującego, które polega na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Po stronie najemcy powstaje zatem jednocześnie uprawnienie do korzystania z rzeczy, jak i obowiązek zapłaty czynszu. W konsekwencji, najemca jest zarówno wierzycielem, jak i dłużnikiem wynajmującego.

Poza sporem był sam fakt zawarcia umowy. W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany natomiast zakwestionował okoliczność wykonania umowy. Podniósł, że faktury VAT przedłożone przez powoda nie są wystarczającym dowodem na wykazanie okoliczności wykonania umowy, a co za tym idzie istnienia roszczenia po stronie powoda. Pozwany wskazał ponadto, że powód nie wykazał, że wydał poznanemu przedmiot najmu, gdyż brak jest protokołu zdawczo-odbiorczego.

Wobec zakwestionowania przez pozwanego powyższych okoliczności na stronie powodowej, zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania okoliczności wykonania umowy najmu.

W ocenie Sądu strona powodowa sprostała ciążącemu na niej obowiązkowi. Powód wobec zakwestionowania przez pozwanego okoliczności wykonania umowy , przedłożył do akt sprawy faktury VAT wraz z potwierdzeniem odbioru przez pozwanego, potwierdzenia wywozu nieczystości z lokalu pozwanego, korespondencję e-mail pomiędzy stronami oraz oświadczenie pozwanego z dnia 30 września 2013 roku o wypowiedzeniu umowy najmu nr (...). Strona powodowa ponadto wniosła o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka M. P. na okoliczności wykonania umowy przez powoda.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym w szczególności zeznania świadka M. P., wykazało, że pomiędzy stronami doszło do skutecznego zawarcia umowy najmu prasokontenera oraz, że umowa ta była wykonywana. W pierwszej kolejności wskazać należy, że wbrew twierdzeniom pozwanego ważność umowy najmu z dnia 1 lutego 2010 roku nie zależała od sporządzenia przez strony protokołu zdawczo-odbiorczego. Świadek M. P. zeznała, że prasokontener został wstawiony do lokalu pozwanego w tym samym dniu co została zawarta umowa. Okoliczność wstawienia prasokontenera i korzystania z niego przez pozwanego potwierdzają ponadto złożone przez powoda potwierdzenia wywozu nieczystości w okresie, za który powód dochodzi zapłaty . Okoliczność opróżniania prasokontenera była potwierdzana za każdym razem przez pracownika powoda – kierowcę i pracownika ochrony na posesji pozwanego, zgodnie z dyspozycją wydaną przez pozwanego w wiadomości e-mail.

Podkreślenia ponadto wymaga, że powód celem wykazania istnienia roszczenia wniósł o zobowiązanie pozwanego do przedłożenia ksiąg rachunkowych oraz rejestrów zakupów VAT za miesiąc lipiec - grudzień 2013 r. oraz styczeń 2014 r. Do złożenia powyższych dokumentów pozwany został zobowiązany zarządzeniem z dnia 8 stycznia 2015 roku. Pozwany nie wykonał powyższego zobowiązania. W postępowaniu cywilnym strony mogą dowodzić okoliczności, z których wywodzą skutki prawne za pomocą wszelkich środków, których wiarygodność i moc podlega – zgodnie z treścią art. 233 § 1 k.p.c. – swobodnej ocenie sądu, przy uwzględnieniu wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd na podstawie art. 233 § 2 k.p.c. ocenił negatywnie odmowę przedstawienia przez pozwanego dokumentów w postaci: ksiąg rachunkowych i rejestru zakupów VAT. W ocenie Sądu bowiem pozwany z okoliczności tej nie może wywodzić korzystnych dla siebie skutków prawnych. W konsekwencji Sąd uznał, że strona pozwana zaksięgowała doręczone jej faktury VAT wystawione przez powoda, bowiem nie dokonała zwrotu tych faktur stronie powodowej, a w związku z czym potwierdziła, że zostały one wystawione w sposób zgodny z łączącą strony umową.

Strona pozwana nie kwestionowała także wysokości dochodzonego przez powoda roszczenia, która znajduje potwierdzenie w fakturach VAT załączonych do pozwu, a które, jak wskazano powyżej, podlegają takiej samej ocenie Sądu jak wszystkie inne dowody w sprawie.

Mając na względzie powyższe, Sąd na podstawie art. 659 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę (...)zł, tytułem najmu prasokontenera w okresie wrzesień 2013 roku – styczeń 2014 roku.

O obowiązku zapłaty odsetek ustawowych od zasądzonej kwoty należności głównej Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 481 k.c. Sąd zasądził odsetki od poszczególnych kwot od dni następujących po terminach płatności wskazanych w fakturach VAT do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. oraz § 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349 ze zm.). Na kwotę zasądzoną od pozwanego składa się wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie (...) zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz opłata od pozwu w kwocie 250,00 zł.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.