Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 23 lipca 2012 roku powód M. W. (1) wniósł o zasądzenie od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (poprzednio (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.) kwoty 6557,90 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od kwoty:

- 4 458,65 zł od dnia 3 maja 2012 r. do dnia zapłaty;

- 2 099,25 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Swoje roszczenie w odniesieniu do kwoty 4 458,65 zł powód wywodził z umowy dotyczącej prac remontowo – budowlanych wykonywanych na rzecz pozwanej spółki, zawartej w dniu 5 stycznia 2012 roku.

Natomiast kwota 2 099,25 zł stanowiła wartość noty odsetkowej za zwłokę w płatnościach zobowiązań wymagalnych w okresie od lutego 2011 roku do stycznia 2012 roku.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

Pismem z dnia 19 czerwca 2013 roku powód cofnął pozew w części tj. w zakresie 142,32 zł, podtrzymując żądanie zapłaty dalszej kwoty 1 956,93 zł wynikającej z noty odsetkowej z dnia 25 czerwca 2012 roku

Sąd ustalił co następuje:

Powód jako główny podwykonawca w okresie od lutego 2011 roku do stycznia 2012 roku wykonywał na rzecz pozwanego prace remontowo - budowlane na terenie centrum (...), którego zarządcą była pozwana spółka ( pismo z dnia 25 kwietnia 2012 r. – k. 33, oferta nr (...) – k. 35, częściowo zeznania J. M. – k. 103 – 104, zeznania A. A. – k. 194, zeznania M. C. – k. 195, zeznania L. T. – k. 196 – 198, wyciąg z rachunku bankowego powoda – k. 40 – 43, korespondencja dnia 25 kwietnia 2012 r. – k. 33, korespondencja z dnia 17 lutego 2012 r. – k. 45 ).

Prace te wykonywane były na zlecenie pracownika pozwanego L. T., który zarządzał obsługą techniczną obiektu P. – G., na podstawie pełnomocnictwa udzielonego ustnie przez jego zwierzchników J. D., oraz panów S., (...) i W..

L. T. był umocowany do kontaktu z najemcami lokali znajdujących się w centrum logistycznym w przedmiocie występujących w nich usterek i zlecania prac remontowym podwykonawcom, o ile w jego ocenie zajdzie taka potrzeba (zeznania L. T. – k. 196 – 198, częściowo zeznania T. P. (1) – k. 191, częściowo zeznania M. Ż. – k. 192, częściowo zeznania M. W. (2) – k. 193, korespondencja z dnia 17 lutego 2012 r. – k. 45 ).

Taki model zarządzania pracami naprawczymi nie był kwestionowany przez pozwaną spółkę (zeznania L. T. – k. 196 – 198, zeznania M. Ż. – k. 192 ).

W dniu 5 stycznia 2012 roku L. T. zlecił powodowi w imieniu pozwanego, wykonanie wymiany pojedynczych kostek brukowych oraz naprawę ścian i malowanie farbą emulsyjną. Strony ustaliły, iż prace zostaną wykonane do dnia 30 stycznia 2012 roku, za kwotę 4 458,65 zł brutto z terminem płatności do 30 dni od wystawienia faktury (umowa - k. 35).

W dniu 25 kwietnia 2012 roku powód wystawił na rzecz pozwanego fakturę VAT (doręczoną w dniu 26 kwietnia 2012 roku) opiewającą na kwotę 4 458,65 zł z terminem płatności do dnia 2 maja 2012 roku, tytułem prac wymienionych w umowie z dnia 5 stycznia 2012 roku (faktura vat – k. 32, zpo – k. 34).

Prace te zostały ukończone pod koniec stycznia 2012 roku. Jednocześnie powód wezwał pozwanego do odebrania przedmiotowych robót, gdyż pracownik pozwanego P. B. mający pierwotnie odebrać przedmiotowe roboty, zaniechał kontaktu z powodem w tej sprawie (częściowo zeznania – L. T. – 196 – 198, częściowo zeznania A. A. – k. 194, częściowo zeznania M. C. – k. 195, faktura vat – k. 32, korespondencja dnia 25 kwietnia 2012 r. – k. 33).

Pismem z dnia 18 maja 2012 roku, powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 4 458,65 zł (wezwanie do zapłaty – k. 45).

Natomiast w dniu 25 czerwca 2012 roku wystawiona została nota odsetkowa (doręczona pozwanemu w dniu 26 czerwca 2012 roku) na kwotę 2 099,25 zł naliczona tytułem zwłoki w płatności należności wynikających z faktur VAT wystawionych w dniach od 9 lutego 2011 roku do dnia 2 stycznia 2012 roku (nota odsetkowa – k. 36 – 37, zpo – 38, faktury VAT – płyta CD w aktach sprawy).

Powołany powyżej stan faktyczny został ustalony na podstawie wymienionych dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności. A także w oparciu o zeznania świadków.

Zeznania J. M. (k. 103 ) w części w jakiej potwierdzają to, iż L. T. zlecał pracę remontowo – wykończeniowe na rzecz powoda, okazały się przydatne do ustalenia stanu faktycznego. Sąd nie dał wiary zeznaniom w części w jakiej dotyczyły one braku uprawnień L. T. do działania w imieniu pozwanego, z tej przyczyny, iż przeważająca część zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań pozostałych świadków: L. T., A. A., M. C., M. Ż. wskazują na to, iż L. T. był upoważniony do zlecania prac remontowych na terenie ww. obiektu. Jednocześnie mając na względzie zasady wynikające z doświadczenia życiowego, nie sposób przyjąć, iż świadek, która w okresie, którego dotyczy spór pełniła funkcję specjalisty ds. akwizycji i ofertowania miała wiedzę na temat zakresu uprawnień innych pracowników pozwanej spółki.

Istotne dla sprawy okazały się zeznania L. T. (k. 196 - 198) z zeznań tych wynika, iż osoba ta posiadała umocowanie (udzielone ustnie) do zlecania prac naprawczych powodowi. Ponadto świadek ten potwierdza, iż powód rozpoczął przedmiotowe prace, chociaż nie był w stanie stwierdzić, iż zostały one ukończone dlatego, że w międzyczasie został z pracy zwolniony.

Okoliczności wynikające z zeznań L. T. znajdują również potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków. T. P. (2) (k. 191), pracownik H&M - podmiotu wynajmującego lokal w centrum logistycznym, potwierdza, że L. T. realizował zlecenia związane z pracami remontowymi i był przedstawiany, przez przedstawicieli zarządców centrum logistycznego, właśnie jako osoba od tych zadań. M. Ż. (k. 192) również pracownik najemcy, zeznał, iż „pozwany nigdy nie kwestionował uprawnień L. T. do przyjmowania od mojej firmy zleceń na prace remontowe”.

Natomiast zeznania A. A. (k. 194) oraz M. C. (k. 195) potwierdzają, iż powód wykonywał prace wymienione w fakturze VAT z dnia 25 kwietnia 2012 roku.

Zeznania M. W. (2) (k. 193 ) nic nie wniosły do sprawy.

Pominięto dowód z zeznań P. B. i K. S. ze względu na cofnięcie wniosku dowodowego przez powoda.

Sąd ustalił co następuje:

Powództwo było zasadne co do kwoty 4 458,65 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26 maja 2012 r. do dnia zapłaty.

Z względu na cofnięcie pozwu co do 142,32 zł, postępowanie w tym zakresie zostało umorzone.

W pozostałej części powództwo oddalono.

Roszczenie powoda znajduje postawę w art. 750 k.c. w zw. z art. 734 § 1 i 2 k.c. W myśl pierwszego z powołanych przepisów do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Natomiast zgodnie z art. 734 § 1 i 2 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa.

Strona pozwana zaprzeczała, iż zawarła z powodem umowę zlecenie, z zakresu której powód dochodził zapłaty kwoty 4 458,65 zł wskazując przy tym, iż L. T. nie posiadał umocowania do zawierania tego typu umów w imieniu pozwanego. W zakresie żądania zapłaty pozostałej kwoty pozwany przyznał, iż płatność faktur VAT wskazanych w pozwie, była opóźniona, lecz wynikało to m.in. braku możliwości sporządzenia na czas protokołów odbioru prac remontowych.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do kwestii umocowania L. T. do zawierania w imieniu pozwanej przedmiotowej umowy. W tym miejscu przytoczyć należy normę wyrażoną w art. 103 § 1 k.c. w zw. z art. 60 k.c.

Stosownie do pierwszego z powołanych przepisów - jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta. Natomiast zgodnie z art. 60 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli). Zgodnie z ugruntowanym w literaturze i orzecznictwie poglądem, pełnomocnictwa można udzielić również w takiej formie, chyba że powinno być udzielone w formie szczególnej (a taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zachodzi). Zakres umocowania udzielonego w sposób dorozumiany wynika ze znaczenia, jakie na gruncie przyjętych w stosunkach danego rodzaju zasad przypisuje się zachowaniu mocodawcy. Do określenia treści takiego umocowanie konieczna jest zobiektywizowana wykładnia woli mocodawcy, uwzględniająca znaczenie, jakie osoby trzecie oraz adresat oświadczenia woli mocodawcy mogą w danych okolicznościach przypisywać wyrażeniom użytym w treści pełnomocnictwa (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 lipca 1992 r. I ACr 323/92, LEX nr 5565 ).

W niniejszej sprawie Sąd nie ma wątpliwości, iż doszło do dorozumianego udzielenia pełnomocnictwa ze strony pozwanego na rzecz L. T., na mocy, którego osoba ta była umocowana do zlecania w imieniu pozwanego prac naprawczych również na dzień 5 stycznia 2012 roku. W sposób wyraźny wskazują na to zeznania samego L. T., który zeznał, iż był umocowany do tego typu czynności przez J. D., co potwierdzili następnie jego bezpośredni zwierzchnicy. Nawet jeżeli umocowanie to zostało w jakiś sposób zmienione lub cofnięte, to uczyniono to w sposób nieskuteczny. Jak bowiem wynika z zeznań świadków – pracowników H&M - podmiotu wynajmującego lokal w centrum logistycznym, L. T. był przedstawiany, jako osoba która zajmowała się bieżącymi remontami, do której kierowano informacje o potrzebie przeprowadzenia prac naprawczych, i która następnie prace te zlecała.

Wskazać należy, iż przez okres jednorocznej współpracy powód był głównym podwykonawcą pozwanego, potwierdzają to zeznania L. T. oraz wydruki z rachunku bankowego. Przez cały ten czas to właśnie L. T. zlecał powodowi wykonywanie konkretnych prac, a pozwana spółka z tego tytułu opłaciła kilkadziesiąt faktur wystawionych przez powoda (historia rachunku – k. 40 - 43). Nie sposób przyjąć, iż przedstawiona przez pozwaną korespondencja mailowa (k. 67), nie oznaczona nawet datą dzienną i skierowana do pracowników pozwanego stanowiła skuteczną formę odwołania pełnomocnictwa L. T. do zlecania prac remontowych w imieniu pozwanego.

Odnosząc się do kwestii braku protokołu odbioru prac, który jak wynika z materiału dowodowego zebranego w sprawie był konieczny do dokonania zapłaty za wykonane prace, wskazać należy, iż powód zgłasza stronie przeciwnej gotowość do odbioru prac. Zaś brak dokonania tej czynności jest skutkiem zaniechań pozwanego, których negatywnych konsekwencji powód ponosić nie może. W szczególności, iż z zeznań świadków wynika, iż prace te wykonywał. Ponadto strona pozwana nie zaprzecza temu, iż przedmiotowe roboty zostały w ogóle wykonane, lecz kwestionowała tylko umocowanie L. T. do zlecenia ich.

Mając na uwadze powyższe roszczenie w zakresie kwoty 4 458,65 zł uznać należało za zasadne wraz z odsetkami w wysokości ustawowej naliczanymi od dnia 26 maja 2012 roku tj. po upływie 30 dniowego terminu na zapłatę, określonego w ofercie powoda z dnia 5 stycznia 2012 roku.

W odniesieniu do żądania zapłaty kwoty 1 956,93 zł stanowiącej odsetki za zwłokę w płatnościach faktur wystawianych od 9 lutego 2011 roku do dnia 2 stycznia 2012 roku, a stwierdzonych notą odsetkową z dnia 25 czerwca 2012 roku (k. 36 - 37), podnieść należy, iż strona powodowa nie wykazała zasadności tego roszczenia do czego była zobowiązana na podstawie art. 6 k.c. Powód nie wykazał bowiem terminu wymagalności poszczególnych zobowiązań. Wprawdzie termin wymagalności poszczególnych świadczeń jest określony w dołączonych do pozwu w fakturach VAT oraz nocie odsetkowej, jednakże na tej podstawie nie można stwierdzić, iż taki właśnie termin płatności strony ustaliły. A tym samym Sąd nie miał możliwości zweryfikowania tego czy pozwany faktycznie dopuścił się zwłoki w zapłacie, co uzasadniałoby naliczenie z tego tytułu odsetek. Nie przedstawiono chociażby zaakceptowanych ofert, takich jak ta z k. 35, które dawałyby podstawę do przyjęcia ustaleń w zakresie terminu płatności poszczególnych długów.

Jeżeli zaś chodzi o cofnięcie pozwu w zakresie kwoty 142,32 zł, podnieść należy, iż dopuszczalność dokonania tej czynności Sąd ocenia w świetle kryteriów wskazanych w art. 203 k.p.c. Zgodnie z brzmieniem art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. W myśl § 4 powołanego wyżej przepisu, sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W ocenie Sądu, dokonane w niniejszej sprawie cofnięcie pozwu nie zmierza do obejścia prawa, nie jest sprzeczne z prawem, ani z zasadami współżycia społecznego. Tym samym, dokonana przez stronę powodową czynność dyspozytywna wywołała zamierzony przezeń skutek prawny i postępowanie w części tj. w zakresie kwoty 142,32 zł należności głównej należało umorzyć na postawie art. 355 § 1 k.p.c.

Wobec powyższego zasądzono na rzecz powoda kwotę 4 458,65 zł na podstawie art. 750 k.c. w zw. z art. 734 § 1 i 2 k.c.

O roszczeniu odsetkowym orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. zasądzając odsetki w wysokości ustawowej od kwoty 4 458,65 zł od dnia 26 maja 2012 roku do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie roszczenie odsetkowe oddalając.

W zakresie kwoty 142,32 zł postępowanie zostało umorzone na podstawie art.. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 k.p.c.

Roszczenie dotyczące zapłaty kwoty 1 956,93 zł podlegało oddaleniu, jako nie udowodnione na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c.

O kosztach Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c. Powoda należy uznać za wygrywającego proces co do kwoty 4 458,65 zł czyli w 67,98%, pozwanego zaś w pozostałej części czyli w 32,02%. Na poniesione przez powoda koszty procesu składają się: należna opłata sądowa od pozwu w kwocie 235,00 zł, koszty zastępstwa procesowego – 1200,00 zł według stawki minimalnej na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb P. kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz. U. 2002 Nr 163 poz. 1349 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

Natomiast na koszty poniesionego przez pozwanego składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1200,00 zł według stawki minimalnej na podstawie § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Pastwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł.

Wobec powyższego zasądzono od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz M. W. (1) kwotę 604,72 zł tytułem kosztów procesu.

Ponadto Sąd na podstawie przepisu art. 84 ust. 1 i 2 w zw. z art. 80 ustawy z dnia ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2005 Nr 167, poz. 1398 ze zm.) nakazał zwrot z kasy Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. na rzecz powoda kwoty 79,00 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki na wydatki.

Na podstawie art. 79 ust 1 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono powodowi kwotę 15,00 zł tytułem zwrotu połowy uiszczonej opłaty od pozwu proporcjonalnie do zakresu cofnięcia.

ZARZĄDZENIE

(...)