Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II C 27/18 - uzasadnienie Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie z 2018-10-22

Sygn. akt II C 27/18

UZASADNIENIE

Pozwami wniesionymi w dniu 3 stycznia 2018 roku powódka (...) Sp. z o.o. w W. żądała zasądzenia od (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwoty po 200 Euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 8 września 2017 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za opóźniony lot, a także o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż poprzednicy prawni strony powodowej, M. G., S. K., M. S., S. J. i M. H. zawarli z pozwanym umowy transportu lotniczego i w dniu 10 sierpnia 2017 roku podróżowali z M. do W. nr rejsu (...). Lot został opóźniony, na skutek czego pasażerowie dotarli do portu docelowego więcej niż 3 godziny po planowanym czasie przylotu. Wobec powyższego nabyli oni roszczenie o odszkodowanie na podstawie art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (dalej: Rozporządzenie nr 261/04) z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia. Pasażerowie przelał przysługującą im wierzytelność wobec pozwanej na rzecz powódki. Pozwana została powiadomiona o przelewie oraz wezwana do zapłaty należnej kwoty w terminie 7 dni. Strony nie doszły do ugodowego rozwiązania sporu. Roszczenie powoda stało się wymagalne z dniem 7 września 2017 roku i od następnego dnia powódka dochodzi odsetek za opóźnienie (pozew, k 4-6; pozew, k 4-6 akt połączonych II C 31/18; pozew, k 4-6 akt połączonych II C 30/18; pozew, k 4-6 akt połączonych II C 29/18; pozew, k 4-6 akt połączonych II C 28/18).

Postanowieniami z dnia 7 lutego 2018 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie połączył sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W. o sygn.. akt II C 31/18, II C 30/18, II C 29/18 i II C 28/18 do wspólnego rozpoznania ze sprawą II C 27/18 ( postanowienie z dnia 7 lutego 2018 roku, k. 18 akt połączonych II C 31/18; postanowienie z dnia 7 lutego 2018 roku, k. 18 akt połączonych II C 30/18; postanowienie z dnia 7 lutego 2018 roku, k. 18 akt połączonych II C 29/18; postanowienie z dnia 7 lutego 2018 roku, k. 18 akt połączonych II C 28/18).

W odpowiedzi na pozwy pozwany (...) Spółka akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu przyznano, że przedmiotowy lot został odwołany, jednakże pozwana uznała roszczenie powodów co do wypłaty kwoty głównej pomniejszonej o 50% czyli 200 euro. Pozwana zaoferowała powodom zmianę plany podróży i podróż rejsami alternatywnymi na trasie M.-W., w związku z czym pasażerowie dotarli do miejsca docelowego z opóźnienie, który wynosiło 2 godziny i 7 minut ( odpowiedź na pozew, k. 23-25).

W piśmie z dnia 12 lipca 2018 roku pełnomocnik powoda zaprzeczył, aby poprzednikom prawnym powoda zaproponowano alternatywny lot ( pismo z dnia 12 lipca 2018 roku, k. 36-37).

S ąd ustalił co następuje:

M. G., S. K., M. S., S. J. i M. H. zawarli z przewoźnikiem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. umowę przewozu lotniczego, obejmująca przelot z M. do W. w dniu 10 sierpnia 2017 roku nr lotu LO 434

( okoliczności bezsporne, potwierdzone dokumentami w postaci informacji o locie, k. 12; informacji o locie, k. 12 akt połączonych II C 28/18; informacji o locie, k. 12 akt połączonych II C 29/18, informacji o locie, k. 12 akt połączonych II C 30/18; informacji o locie, k. 12 akt połączonych II C 31/18).

M. G., S. K., M. S., S. J. i M. H. stawili się na odprawę pasażerów. Lot LO 434 został odwołany

( okoliczno ści bezsporne).

M. G., S. K., M. S., S. J. i M. H. zawarli z powodem w dniu 21 sierpnia 2017 roku za umowy cesji wierzytelności.

(dow ód: umowa cesji wierzytelności, k.10; umowa cesji wierzytelności, k.10 akt połączonych II C 28/18; umowa cesji wierzytelności, k.10 akt połączonych II C 29/18, umowa cesji wierzytelności, k.10 akt połączonych II C 30/18; umowa cesji wierzytelności, k.10 akt połączonych II C 31/18)

(...) sp. z o. o. z siedzibą w W. powiadomiła (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o dokonanych przelewach wierzytelności pismem z dnia 31 sierpnia 2017 roku oraz wezwała do zapłaty odszkodowania w terminie 7 dni.

(dow ód: powiadomienie o zawarciu umowy cesji, k.9; wezwanie do zapłaty, k. 7-8; : powiadomienie o zawarciu umowy cesji, k.9; wezwanie do zapłaty, k. 7-8 akt połączonych II C 28/18; : powiadomienie o zawarciu umowy cesji, k.9; wezwanie do zapłaty, k. 7-8 akt połączonych II C 29/18, : powiadomienie o zawarciu umowy cesji, k.9; wezwanie do zapłaty, k. 7-8 akt połączonych II C 30/18; : powiadomienie o zawarciu umowy cesji, k.9; wezwanie do zapłaty, k. 7-8 akt połączonych II C 31/18).

Odległość pomiędzy M. a W. wynosi ok. 2300 kilometrów.

(fakt notoryjny).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których autentyczność i zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła wątpliwości oraz twierdzeń przyznanych wprost i niezaprzeczonych przez strony, na podstawie art. 229 k.p.c. i 230 k.p.c. Zgodnie bowiem z art. 229 k.p.c. nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości co do swej zgodności ze stanem rzeczywistym, a w myśl art. 230 k.p.c., gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

S ąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zagadnienia dotyczące możliwości dochodzenia odszkodowania za opóźniony lot uregulowane zostały przepisami unijnymi i zawarte są w rozporządzeniu nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie nr 295/91 (dalej: „rozporządzenie nr 261/04”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 261/04, w przypadku odwołania lotu, pasażerowie których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, chyba że: i) zostali poinformowani o odwołaniu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu, ii) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie od dwóch tygodni do siedmiu dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot najpóźniej dwie godziny przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej cztery godziny po planowym czasie przylotu, lub (...)) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) - c) rozporządzenia nr 261/04, w przypadku odwołania do powyższego artykułu, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1 500 kilometrów, w wysokości 400 EUR dla wszystkich lotów o długości od 1 500 do 3 500 kilometrów oraz 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b).

Ponadto, w art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/04 wskazano, że przewoźnik zwolniony jest obowiązku wypłaty rekompensaty jeżeli może dowieść, iż odwołanie lotu zostało spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć mimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Jak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawach połączonych C-402/07 i C-432/07, „Artykuły 5, 6 i 7 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania pasażerów opóźnionych lotów można traktować jak pasażerów odwołanych lotów oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 tego rozporządzenia, jeżeli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Niemniej takie opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego”.

Mając na uwadze związanie sądów krajowych wykładnią aktów Unii Europejskiej sformułowaną przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości, wyżej przytoczone regulacje stanowią normatywną podstawę roszczenia powoda.

W niniejszej sprawie okoliczności faktyczne były bezsporne. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości z uwagi na zaproponowanie poprzednik prawnym powoda lotu alternatywnego z M. do W. przez W.. W związku z tym pasażerowie dotarliby na lotnisko docelowe z opóźnieniem w wysokości 2 godziny i 7 minut. Na tę okoliczność pozwana załączyła do odpowiedzi na pozew listę pasażerów lotu alternatywnego, na której znajdują się nazwiska cedentów. W ocenie Sądu, wobec kwestionowania powyższych okoliczności przez stronę powodową, brak było podstaw do uznania tego dokumentu za wystarczający do uznania twierdzeń pozwanej za prawdziwe. W związku z tym, wobec nie wykazania przez stronę pozwaną okoliczności na które się powołuje, powództwo jako zasadne należało uwzględnić w całości.

Wobec powyższego, powodowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 200,00 €. Zasądzona kwota jest niższa niż należna wynikająca z art. 7 ust. 1 lit b) rozporządzenia nr 261/04, jako że odległość pomiędzy M. a W. wynosi powyżej 1500 km.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia o odsetkach stanowi art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Termin spełnienia świadczenia głównego określany jest zgodnie z art. 455 k.c. Dłużnik opóźnia się z wykonaniem zobowiązania, gdy nie spełnia świadczenia w terminie oznaczonym lub wynikającym z właściwości zobowiązania, a w przypadku gdy termin nie zostanie w taki sposób oznaczony, jeśli nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Świadczenie główne staje się więc wymagalne z chwilą upływu terminu lub niezwłocznie po wezwaniu ze strony wierzyciela.

Powód domagał się zasądzenia odsetek za opóźnienie od kwoty roszczenia głównego od dnia 8 września 2017 roku do dnia zapłaty. Pozwany nie zaprzeczył wyraźnie aby nie doręczono mu reklamacji, zatem Sąd uznał za prawidłową wskazaną przez powoda datę wymagalności roszczenia. Z tego względu w pkt 1. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1000 euro od dnia 8 września 2017 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. Orzeczenie o kosztach jest bowiem obligatoryjne w każdym orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. Zgodnie zaś z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Pozwana jako przegrywająca proces w całości jest obowiązana zwrócić powodowi poniesione przez nią koszty procesu.

Na zasądzoną pozwanej kwotę 1135,00 zł złożyła się kwota 85 zł (5x17zł) tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 150 zł (5x30 zł) tytułem opłaty od pozwu i kwota 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, której wysokość została ustalona na podstawie § 2 pkt. 900 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015r.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi pozwanej.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Sylwia Piesio
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie
Data wytworzenia informacji: