Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1033/20

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K.

w dniu 31 lipca 2020 roku w W. na ul. (...) kierował pojazdem marki F. nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości I badanie o godz. 21:13 – wynik 1,31 mg/1, II badanie o godz. 21:15 – wynik 1,33 mg/1, III badanie
o godz. 21:50 – wynik 1,25 mg/1 zawartości alkoholu
w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Wniosek obrońcy o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, a tym samym Sąd ograniczył uzasadnienie do informacji zawartych
w częściach 3–8 formularza.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

M. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło uznać za udowodnione, że oskarżony M. K. w dniu 31 lipca 2020 roku w W. na ul. (...) kierował pojazdem marki F. nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości I badanie o godz. 21:13 – wynik 1,31 mg/1, II badanie o godz. 21:15 – wynik 1,33 mg/1, III badanie o godz. 21:50 – wynik 1,25 mg/1 zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zgodnie z treścią art. 178a § 1 k.k. ten, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Odpowiedzialność na podstawie art. 178a § 1 k.k. jest ponoszona wówczas, gdy sprawca ma świadomość, że znajduje się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, a także gdy przewiduje, że w wyniku upływu czasu alkohol nie uległ jeszcze wydaleniu z organizmu, i na to się godzi. Przestępstwo stypizowane w art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem umyślnym, które może być popełnione zarówno w formie zamiaru bezpośredniego ( dolus directus), jak i ewentualnego ( dolus eventualis).

W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, nie budzi wątpliwości,
iż oskarżony swym zachowaniem wypełnił zmaniona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. Oskarżony, mając świadomość, iż znajduje się w stanie nietrzeźwości, kierował samochodem osobowym marki F. na drodze publicznej (ul. (...)). Jak sam wyjaśniał, tego dnia pił alkohol. Decyzja o kierowaniu pojazdem w takim stanie była nieodpowiedzialna. Podkreślić należy, że przez „prowadzenie pojazdu” należy rozumieć każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. Nie ulega również wątpliwości, że ulica, którą poruszał się oskarżony jest miejscem, w którym odbywa się ruch lądowy.

Stan nietrzeźwości definiowany jest w art. 115 § 16 k.k. Zgodnie z tym przepisem stan nietrzeźwości zachodzi gdy zawartość alkoholu we krwi przekroczy 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Przeprowadzone kolejno badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego dały następujące wyniki: I badanie o godz. 21:13 – wynik 1,31 mg/l, II badanie o godz. 21:15 – wynik 1,33 mg/l, III badanie o godz. 21:50 – wynik 1,25 mg/l .

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci: wyjaśnień oskarżonego (k. 44-45, 97), zeznań świadków: K. O. (k. 13), P. C. (k. 15), protokołu zatrzymania osoby (k. 2), protokołu badania stanu trzeźwości (k. 5-6), protokołu oględzin rzeczy (k. 23-24) pozwala zatem uznać winę i sprawstwo oskarżonego za udowodnione w zakresie zarzucanego mu czynu stanowiącego występek z art. 178a § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K.

I

I

Czyn zarzucany oskarżonemu M. K. zagrożony jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2 (art. 178a § 1 k.k.).

Sąd wymierzając karę oskarżonemu kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu stopień winy oskarżonego M. K. jest znaczny. Mężczyzna działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Wcześniej spożywał z alkohol. Mając na uwadze ilość spożytego alkoholu oraz odstęp czasowy dzielący spożywanie alkoholu od uruchomienia silnika samochodu
i wprawienia pojazdu w ruch, oskarżony miał świadomość, że znajduje się pod wpływem znacznej ilości alkoholu. Podkreślić należy, że oskarżony jest osobą dojrzałą życiowo, zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej, doskonale zdawał sobie sprawę z bezprawności własnego zachowania, a w toku postępowania sądowego nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające jego winę.

Czyn oskarżonego wypełniający znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. charakteryzuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Nadal bowiem, mimo wieloletnich kampanii edukacyjnych, jednym z głównych problemów na polskich drogach są nietrzeźwi kierujący, a alkohol jest jedną z głównych przyczyn wypadków drogowych, które niejednokrotnie mają tragiczne skutki. Oskarżony wykazał się lekceważącym stosunkiem do obowiązujących norm prawnych, albowiem postanowił kierować samochodem pod wpływem alkoholu. W toku postępowania sądowego nie ujawniono żadnej okoliczności, która usprawiedliwiałaby zachowanie oskarżonego.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył uprzednią niekaralność oskarżonego oraz fakt, iż przyznał się on do zarzucanego mu czynu oraz wyraził skruchę.

Uwzględniając stopień winy oskarżonego, jak również stopień społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił, a także inne dyrektywy wymiaru kary, w tym również uprzednią niekaralność oskarżonego, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 złotych. Ustalając wysokość stawki dziennej, Sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe
i możliwości zarobkowe. W ocenie Sądu sytuacja rodzinna oraz zawodowa oskarżonego uzasadnia ustalenie stawki dziennej w wysokości 40 złotych. Oskarżony jest osobą zdrową i może podjąć pracę zarobkową, która nie wymaga prowadzenia pojazdów mechanicznych. Zdaniem Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu.

M. K.

II

II

W punkcie II wyroku na podstawie na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył oskarżonemu M. K. na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w dniu 31 lipca 2020 r., od godz. 21:00 do godz. 22:47, uznając iż jest on równoważny 2 dziennym stawkom grzywny.

M. K.

III

III

Czyn oskarżonego podważa zaufanie do niego jako odpowiedzialnego uczestnika ruchu drogowego, a ze skazaniem za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. wiąże się obligatoryjny obowiązek Sądu do orzeczenia środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych (art. 42 § 2 k.k.). Zakaz ten orzeka się w granicach od roku do lat 15 – art. 43 § 1 pkt 1 k.k. Z uwagi na całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy - na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. - Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Zdaniem Sądu, taki okres stosowania wobec oskarżonego tego środka karnego, osiągnie wobec niego zakładane przez prawo cele polityki karnej i jest adekwatną dolegliwością za przestępstwo jakiego się oskarżony dopuścił. Należy zauważyć, że stopień nietrzeźwości oskarżonego był znaczny. W ocenie Sądu brak było podstaw, aby wyłączyć ze stosowania tego zakazu jakiekolwiek grupy pojazdów. Ponadto należy podkreślić, że mężczyzna pracował jako kierowca zawodowy, a tym samym powinien on doskonale wiedzieć, jakie konsekwencje na gruncie zawodowym może mieć prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu. W ocenie Sądu utrata pracy przez oskarżonego jako kierowca zawodowy w wyniku orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów nie może zostać uznane jako zbyt dolegliwa konsekwencja orzeczenia ww. zakazu. Również sytuacja rodzinna oskarżonego oraz konieczność pomocy rodzicom
w gospodarstwie rolnym nie uzasadniają odstąpienia od orzekania prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Oskarżony swoim zachowaniem podważył zaufanie do siebie jako odpowiedzialnego uczestnika ruchu drogowego.

Jednocześnie na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
w ruchu lądowym okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia od dnia 31 lipca 2020 r. do dnia 27 maja 2021 r., tj. do dnia wydania wyroku
w niniejszej sprawie przez Sąd I instancji.

M. K.

IV

IV

Zgodnie z treścią art. 43a § 2 k.k. w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k., Sąd orzeka (obligatoryjnie) świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5 000 złotych, a w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w art. 178a § 4 k.k. co najmniej 10 000 złotych. Mając na uwadze treść tego przepisu, w punkcie IV wyroku, Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5 000,00 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 tytułem kosztów sądowych oraz kwotę 400 złotych tytułem opłaty. Wysokość opłaty ustalono na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz.U. 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.). Oskarżony ma możliwość ich uiszczenia, a koszty te są tylko
i wyłącznie wynikiem zachowania oskarżonego, nie można w tym stanie rzeczy oczekiwać, że ogół społeczeństwa, w tym osoby które przestrzegają nałożone na nich obwiązki, ze swoich podatków będą ponosić konsekwencje finansowe zachowania oskarżonego. Oskarżony jest osobą, która może podjąć pracę zarobkową, a więc ma możliwość regulowania swoich zobowiązań finansowych.

Podpis