Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 806/20

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

P. K.

w okresie od marca 2019 roku do maja 2020 roku w W. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna D. K., określonego w ugodzie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt: V (...) w wysokości 500 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych,

tj. przestępstwa określonego w art. 209 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. K. jest ojcem D. K., który urodził się (...).

wyjaśnienia oskarżonego

k. 113-114

zeznania A. R.

k. 114-115

Na podstawie ugody zawartej przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt: V RC (...), P. K. zobowiązał się do płacenia alimentów na rzecz D. K.
w wysokości 500 zł miesięcznie.

kserokopia protokołu zawarcia ugody

k. 2

Przeciwko P. K. prowadzona jest egzekucja świadczeń alimentacyjnych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa
w W., sygn. akt: KMP (...), która okazała się bezskuteczna. Łączna wysokość zaległości powstałych wskutek uchylania się od alimentacji przekroczyła równowartość trzech świadczeń okresowych.

kserokopia

zaświadczenia
o bezskuteczności egzekucji alimentów

k. 4

Decyzją Prezydenta (...) W. nr UD-XII- (...) z dnia 31 października 2019 r. ustalono prawo do świadczenia z funduszu alimentacyjnego dla D. K. w wysokości 500 zł miesięcznie na okres od 1 października 2019 r. do 30 września 2020 r.

kserokopia decyzji Prezydenta (...) W. nr UD-XII- (...)

k. 3

P. K. w okresie od marca 2019 roku do maja 2020 roku w ramach ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wpłacał na konto Komornika Sądowego M. K. następujące kwoty: marzec 2019 r. – 176 zł, kwiecień 2019 r. – 185 zł, maj 2019 r. – 200 zł, czerwiec 2019 r. – 190 zł, lipiec 2019 r. – 170 zł, sierpień 2019 r. – 168 zł, wrzesień 2019 r. – 210 zł, październik 2019 r. – 207 zł, listopad 2019 r. – 180 zł, grudzień 2019 r. – 203 zł, styczeń 2020 r. – 195 zł, luty 2020 r. – 206 zł, marzec 2020 r. – 160 zł, kwiecień 2020 r. – 140 zł, maj 2020 r. – 180 zł. P. K. uiszczał zatem alimenty w kwotach znacznie niższych od istniejącego zobowiązania wynikającego z treści ugody.

potwierdzenia wpłat

k. 82-93

W okresie od marca 2019 roku do maja 2020 P. K. podejmował prace dorywcze (gastronomia
i sprzedaż owoców). P. K. w ww. okresie opłacał czynsz za mieszkanie położone w P. przy ul. (...) w wysokości ok. 350 zł. Nadto ponosił koszty opłat związanych z zamieszkiwaniem
w ww. lokalu (tzw. media). Wpłacał także do komornika sądowego M. K. część alimentów na D. K., a do komornika sądowego T. I. część alimentów na drugiego syna. Średnio wpłacał co miesiąc do 200 zł na każdego z synów.

P. K. w listopadzie 2019 roku podarował synowi na urodziny 500 zł. W maju 2020 roku kupił D. K. samochód o wartości 1500 zł. Środki na ww. zakup pozyskał za pośrednictwem rodzinnej zbiórki. Raz na dwa tygodnie P. K. tankuje ww. pojazd na kwotę ok. 40 zł. P. K. pokrył także w części cenę kursu prawa jazdy syna.

P. K. od dnia 17 maja 2019 r. jest zarejestrowany
w Urzędzie Pracy w P. jako osoba poszukująca pracy bez prawa do zasiłku. W dniu 08 lipca 2019 r. otrzymał ofertę pracy na stanowisku kierowca, jednakże pracodawca odmówił zatrudnienia ( zaświadczenie z dnia 18 maja 2020 r.).

wyjaśnienia oskarżonego

k. 113-114

zeznania A. R.

k. 114-115

potwierdzenia wpłat

k. 82-93, k. 108-111

kserokopia umowy użyczenia lokalu i dowody wpłaty

k. 94-102

P. K. jest osobą niekaraną. Ma 44 lata, jest rozwiedziony, ma dwoje dzieci w wieku 13 lat i 19 lat. Pracuje dorywczo, a w ramach wykonywanej pracy osiąga dochód w wysokości 1500-1700 zł.

informacja z K.

k. 74

dane personalne P. K.

k.112

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1

P. K.

W okresie od marca 2019 roku do maja 2020 roku w W. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna D. K., określonego w ugodzie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt: V RC (...) w wysokości 500 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o czyn z art. 209 § 1 i 1a k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło, aby P. K. naraził D. K. na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych i tym samym wypełnił dyspozycję art. 209 § 1a k.k.

dowody wskazane w części 1. uzasadnienia

jak
w punkcie 1.1.1 uzasadnienia

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1 i 1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na miano wiarygodnych w zakresie odnoszącym się do ponoszonych przez niego kosztów miesięcznego utrzymania i innych wydatków, sposobu zarobkowania oraz pozyskania pieniędzy na zakup auta dla syna, bowiem te informacje znajdują potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie.

zeznania A. R.

W ocenie Sądu zeznania świadka są w pełni wiarygodne, bowiem są spójne i korespondują z innymi dowodami w sprawie. Świadek zeznała, iż oskarżony pracował w okresie objętym zarzutem. Zaznaczyła, że kupił synowi auto i dał mu 500 zł na urodziny,
a także, że raz na dwa tygodnie tankuje synowi auto gazem za ok. 40 zł. Nadto, należy zaznaczyć, że świadek zeznała, że D. K., pomimo niewypełniania przez ojca – P. K. – obowiązku alimentacyjnego w pełni, nie był narażony na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb. Świadek zaznaczyła, iż D. K. w okresie objętym zarzutem niczego nie brakowało, a zatem jego podstawowe potrzeby były zaspokajane. Sąd dał wiarę ww. depozycjom.

kserokopia protokołu zawarcia ugody; kserokopia

zaświadczenia o bezskuteczności egzekucji alimentów; kserokopia decyzji Prezydenta (...) W. nr UD-XII- (...);

potwierdzenia wpłat; kserokopia umowy użyczenia lokalu i dowody wpłaty

Brak podstaw do kwestionowania wiarygodności bądź prawidłowości wskazanych dokumentów.

informacja z K.

Dokument urzędowy, którego treść nie była kwestionowana przez strony.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.

wyjaśnienia oskarżonego

W ocenie Sądu znaczna część wyjaśnień oskarżonego nie zasługuje na miano wiarygodnych, albowiem pozostaje w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz jest niespójna. Nie sposób dać wiarę oskarżonemu jakoby w okresie objętym zarzutem z prac dorywczych otrzymywał dochód w wysokości 1300-1400 zł. Powyższe wynika z kalkulacji wydatków oskarżonego w ówczesnym czasie. Na czynsz i wpłaty do komorników oskarżony wydawał ok. 750 zł. Do powyższego należy dodać wydatki na jedzenie oraz inne opłaty. Nie jest zatem możliwe, aby oskarżony mając taki budżet miesięczny był w stanie dwa razy w miesiącu tankować synowi auto, a raz w miesiącu ponosić dodatkowe wydatki np. na zakup samochodu (część kwoty), część kosztów kursu prawa jazdy, czy też 500 zł dla syna jako prezent urodzinowy.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że nie wiedział on, iż jest możliwość obniżenia alimentów. W ocenie Sądu, skoro oskarżony był świadomy, że w pewnych okolicznościach można złożyć pozew o zniesienie obowiązku alimentacyjnego, to tym bardziej wiedział, że można owe zobowiązanie obniżyć.

Nadto Sąd nie dał wiary, iż wyłączną przyczyną istniejącego stanu niealimentacji jest trudna sytuacja życiowa oskarżonego, bowiem oskarżony był w stanie pozyskać pieniądze, gdy chciał zrealizować jakiś cel, np. w postaci zakupu samochodu dla syna.

W ocenie Sądu przytoczone przez oskarżonego okoliczności są wyrazem przyjętej przez niego linii obrony.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

P. K. został oskarżony o to, że w okresie od marca 2019 roku do maja 2020 roku w W. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna D. K., określonego w ugodzie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt: V RC (...) w wysokości 500 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych, przez co naraził go na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,

tj. o czyn z art. 209 § 1 i 1a k.k.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na stwierdzenie, iż oskarżony dopuścił się wypełnienia znamion czynu zabronionego określonego w art. 209 § 1a k.k. Z tych względów Sąd nie wychodząc poza granice oskarżenia zakwalifikował czyn oskarżonego jako wypełniający dyspozycję przepisu art. 209 § 1 k.k. Zgodnie z powyższym Sąd przyjął, iż oskarżony w okresie od marca 2019 roku do maja 2020 roku w W. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna D. K., określonego w ugodzie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa z dnia 3 kwietnia 2012 r., sygn. akt: V RC (...)
w wysokości 500 zł miesięcznie, przy czym łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych,

tj. przestępstwa określonego w art. 209 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 209 § 1 k.k. kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala uznać oskarżonego za winnego popełnienia czynu zabronionego określonego w art. 209 § 1 k.k.

W pierwszej kolejności Sąd nie powziął wątpliwości, że oskarżony miał świadomość ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, gdyż wynika to wprost z jego wyjaśnień.

Należy wskazać, iż oskarżony P. K. nie wywiązywał się w pełni z comiesięcznego obowiązku alimentacyjnego względem syna D. K., zaś łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości przekroczyła równowartość trzech świadczeń okresowych. Powyższe znajduje potwierdzenie w dokumentacji komorniczej, zeznaniach świadka i wyjaśnieniach oskarżonego.

P. K. uchylał się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego wobec syna D. K.. Oskarżony miał obiektywną możliwość zarobkowania w sposób umożliwiający mu pełne wypełnianie nałożonego na niego obowiązku, lecz lekceważył ten obowiązek. Oskarżony twierdził, iż poszukiwał „sensownego” zatrudnienia rozumianego przez niego jako przynoszącego dochód pozwalający mu pokryć wszystkie jego zobowiązania. W ocenie Sądu podjęcie przez oskarżonego jakiegokolwiek stałego zatrudnienia, nawet takiego, które nie wymaga żadnego specjalnego wykształcenia (praca w charakterze kasjera w sklepie, wykładanie towaru, ochrona mienia) pozwoliłoby mu na osiąganie minimalnego wynagrodzenia, które umożliwiłoby zrealizowanie obowiązku alimentacyjnego w pełni (w 2019 r. minimalne wynagrodzenie wynosiło 1634 zł netto, a w 2020 r. 1920,62 zł netto). Należy zaznaczyć, iż oskarżony jest młodą i zdrową osobą. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, oskarżony nie podjął wszelkich starań, aby zwiększyć swoje dochody i zadośćuczynić obowiązkowi łożenia na utrzymanie swojego dziecka.

Ponadto, Sąd nie dał wiary, iż miesięczny dochód oskarżonego w okresie objętym zarzutem wynosił ok. 1300-1400 zł. W takim stanie rzeczy, mając na względzie stałe opłaty oskarżonego, nie byłby on w stanie zrealizować żadnego dodatkowego wydatku, np. w postaci podarowania synowi 500 zł w ramach prezentu urodzinowego, co miało miejsce w okolicznościach niniejszej sprawy, gdyż uczynienie powyższego znacząco przekraczałoby jego miesięczny budżet.

Mając na uwadze przytoczone powyżej argumenty, Sąd uznał iż oskarżony lekceważył nałożony na niego obowiązek łożenia na utrzymanie syna. Oskarżony miał świadomość ciążącego na nim obowiązku, a mimo to świadomie uchybiał jego całościowej realizacji.

W konsekwencji Sąd uznał, że oskarżony swoim działaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego stypizowanego w przepisie art. 209 § 1 k.k.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

I

I

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.

Czyn z art. 209 § 1 k.k. zagrożony jest karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Sąd uznał, iż stopień winy oskarżonego jest znaczny, gdyż świadomie zaniechał on wypełnienia ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego, pomimo że miał ku temu obiektywną możliwość. Działanie oskarżonego było umyślne. Oskarżony jest osobą dorosłą, poczytalną, a w toku postępowania sądowego nie ujawniły się żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego. Oskarżony wiedział, że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny, który winien realizować, lecz świadomie go lekceważył.

Nadto Sąd ocenił, iż stopień społecznej szkodliwości zarzuconego oskarżonemu czynu był także znaczny. Oskarżony poprzez lekceważenie obowiązku alimentacyjnego spowodował przeniesienie ciężaru utrzymania jego dziecka na Skarb Państwa.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał uprzednią niekaralność oskarżonego.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności oraz dyrektywy wymiaru kary Sąd uznał, że adekwatną wobec oskarżonego, uwzględniającą zarówno stopień winy, jak
i społecznej szkodliwości jego czynu, będzie kara 4 miesięcy ograniczenia wolności połączona z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

W ocenie Sądu wymierzona kara uwzględnia stopień winy oraz stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu. Sąd stanął na stanowisku, że wskazany powyżej wymiar kary będzie dla oskarżonego z jednej strony wymiernie dolegliwy, a tym samym uświadomi oskarżonemu, że jego czyn spotkał się
z odpowiednią reakcją ze strony wymiaru sprawiedliwości, osiągając w ten sposób wobec oskarżonego cele wychowawcze
i zapobiegawcze, a w efekcie powstrzyma oskarżonego od naruszenia prawa
w przyszłości, z drugiej zaś strony nie przekroczy stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

II

II

W punkcie II. wyroku, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. oraz § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 20 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 r.
w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Mając na uwadze, iż obrońca oskarżonego (ustanowiony przez niego substytut) obecny był na rozprawie należało przyznać mu wynagrodzenie w wysokości 420 zł powiększone o stawkę należnego podatku od towarów i usług (...).

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów procesu, gdyż uznał, że nie jest to wskazane z uwagi na trudną sytuację finansową oskarżonego, tj. jego liczne zobowiązania finansowe, co do których prowadzone są egzekucje komornicze.

1Podpis