Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 10 lutego 2017 r.

Referendarz sądowy w Sądzie Okręgowym w Warszawie

Wydział XXIV Cywilny: Ewa Wójtowicz-Koltun (del.)

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2017 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. R.

przeciwko Skarbowi Państwa – Dyrektorowi Aresztu Śledczego Warszawa-Służewiec j

o zadośćuczynienie

w przedmiocie wniosku powoda o zwolnienie od kosztów sądowych

postanawia:

1.  zwolnić powoda od kosztów sądowych w części - od opłaty od pozwu;

2.  w pozostałej części oddalić wniosek.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2016.623j.t) , zwolnienia od kosztów sądowych może domagać się osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego
dla siebie i rodziny. Oświadczenie powinno obejmować szczegółowe dane o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania takiej osoby. Od Referendarza sądowego (art. 118 w/w ustawy) natomiast zależy uznanie takiego oświadczenia
za dostateczne do zwolnienia od kosztów sądowych w całości lub w części.

Jak wynika z oświadczenia i przedstawionych dokumentów, powód odbywa
karę pozbawienia wolności. Powód nie posiada żadnego majątku ani dochodów (k.13-16). Nie jest zatrudniony w zakładzie karnym, w którym przebywa, podczas pobytu w zakładzie karnym wpływów finansowych z zewnątrz nie otrzymywał, środki finansowe do dyspozycji powoda na dzień 07.11.2016 r. wynosiły 0,81 zł ( k. 5).

Opłata od pozwu ustalona została na kwotę 8.750 zł (k.8).

Podnieść należy, iż jakkolwiek zasadą procesu cywilnego jest odpłatność,
to w przedmiotowej sprawie, zasadnym jest częściowe zwolnienie powoda od kosztów sądowych – aktualnie nie jest on bowiem w stanie uiścić nawet części wymaganej
na obecnym etapie postępowania, opłaty od pozwu, dlatego też, należało zwolnić go od tej opłaty w całości.

Z uwagi jednak na to, że aktualne koszty sądowe w niniejszej sprawie
sprowadzają się do opłaty od pozwu, sytuację finansową powoda należało odnieść wyłącznie do tej opłaty. Potrzeba orzekania w przedmiocie obowiązku uiszczania ewentualnych dalszych kosztów sądowych zajdzie zaś dopiero w chwili
skonkretyzowania się takiego obowiązku, kiedy to możliwe będzie odniesienie
sytuacji materialnej powoda - która może ulec zmianie np. w razie podjęcia pracy przez powoda- do wysokości opłaty czy wydatku.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

Z/ (...).