Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 1 czerwca 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Szczurowski

po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2021 r. w Warszawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem zamawiającego (...) S.A. w W.

odwołującego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w K.

przystępującego po stronie zamawiającego (...) spółki akcyjnej w W.

na skutek skargi odwołującego

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 14 grudnia 2020 r., sygn. akt KIO 3004/20

postanawia

odrzucić skargę.

Tomasz Szczurowski

Sygn. akt XXIII Zs 3/21

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w T. wnosząc skargę na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej uiścił opłatę od skargi w kwocie 15.000 zł (potwierdzenie wpłaty - kwit WB k. 144). Skarżący został wezwany do usunięcia braku fiskalnego skargi poprzez uiszczenie opłaty od skargi w kwocie 45.000 zł, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.

W odpowiedzi na wezwanie skarżący wskazał, że skarga została wniesiona w dniu 31 grudnia 2020 r. W ocenie skarżącego brak było zatem podstawy prawnej do uiszczenia opłaty w wysokości 45.000 zł. Następnie skarżący został wezwany do uiszczenia uzupełniającej opłaty od skargi w kwocie 185.000 zł w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi, ze wskazaniem, że skarga wpłynęła przed 1 stycznia 2021 r. i zastosowanie do opłaty od skargi znajdują ogólne przepisy ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (vide wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2020 r., SK 9/17).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Analizując wysokość opłaty od skargi na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej, którą skarżący powinien uiścić w niniejszej sprawie należy wskazać, że postępowanie skargowe w sprawie zostało wszczęte na skutek skargi na wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 14 grudnia 2020 r. Skarga została wniesiona w dniu 31 grudnia 2020 r. Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę Prawo zamówień publicznych (Dz. I. 2019, poz. 2020) do postępowań odwoławczych i postępowań toczących się wskutek wniesienia skargi do sądu, o których mowa w ustawie zmienianej w art. 76, wszczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2021 r., oraz do właściwości sądów w sprawach skarg wniesionych przed dniem 1 stycznia 2021 r. stosuje się przepisy dotychczasowe, a wobec tego ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53 i 730). W okresie obowiązywania tego aktu prawnego wysokość opłaty od skargi na wyrok KIO określał art. 34 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, który stanowił, że od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga. Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2020 r., SK 9/17 art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych przez to, że wprowadza nieproporcjonalnie wysoką opłatę stałą, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP. Art. 34 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w powyższym brzmieniu utracił moc obowiązująca z dniem 8 grudnia 2020 r., kiedy to nastąpiła publikacja powołanego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Jednocześnie w niniejszej sprawie nie ma zastosowanie obecne brzmienie art. 34 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, albowiem weszło ono w życie w dniu 1 stycznia 2021 r., a więc po złożeniu niniejszej skargi. Powyższe oznacza, że ustalając opłatę sądowa od skargi należy zważyć na art. 13 ust. 2 stawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zgodnie z którym w sprawach o prawa majątkowe przy wartości przedmiotu zaskarżenia ponad 200 000 zł pobiera się od pisma opłatę stosunkową wynoszącą 5% tej wartości, nie więcej jednak 200 000 zł. W niniejszej sprawie skarżący wskazał jako wpz kwotę 13 868 363 zł. Opłata od skargi wynosiła więc 200 000 zł. Skarżący uiścił już 15 000 zł tytułem opłaty od skargi, zatem wezwanie do uiszczenia uzupełniającej opłaty od skargi w kwocie 185.000 zł było prawidłowe. Skarżący powyższego wezwania nie wykonał.

Zgodnie z art. 198e ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych, Sąd na posiedzeniu niejawnym odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu lub niedopuszczalną z innych przyczyn, jak również skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie.

W niniejszej sprawie skarżący uiścił opłatę od skargi jedynie w części, mimo prawidłowego wezwania. Mając powyższy stan faktyczny i prawny na uwadze, orzeczono jak w sentencji.

SSO Tomasz Szczurowski