Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Kulesza

Protokolant: sekretarz sądowy – Irmina Bartochowska

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2013 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania Wspólnego Przedsiębiorstwa (...) T. C., M. C. Sp.j. z siedzibą w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania Wspólnego Przedsiębiorstwa (...) T. C., M. C. Sp.j. z siedzibą w P. od Decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 21 lutego 2011 r. Nr (...)

oddala odwołanie.

SSO Hanna Kulesza

Sygn. akt XVII AmE 72/11

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 lutego 2011 r., nr (...), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, wymierzył przedsiębiorcy - Wspólnemu Przedsiębiorstwu (...) T. C., M. C. Sp.j. z siedzibą w P., karę pieniężną w wysokości 8.000 zł , co stanowi 0,1242% przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego w 2010 r. za to, że Przedsiębiorca prowadząc działalność w zakresie wytwarzania ciepła oraz jego przesyłania i dystrybucji, objętą koncesjonowaniem w okresie od dnia 1 listopada 2009 r. do 30 kwietnia 2010 r., stosował ceny i stawki opłat bez zachowania obowiązku, o którym mowa w art. 47 ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r., Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) - czym naruszył art. 56 ust 1 pkt 5 tejże ustawy.

W uzasadnieniu swojej decyzji Prezes URE wskazał, iż Decyzją z dnia 19 września 2008 r., nr (...) (...) (...)/KC, zatwierdził VII taryfę dla ciepła dla tego Przedsiębiorcy, z okresem obowiązywania do dnia 31 października 2009 r.

Prezes URE wskazał, że w dniu 29 października 2009 r., Przedsiębiorca - Wspólne Przedsiębiorstwo (...) T. C., M. C. Sp.j. z siedzibą w P., przedłożył wniosek o zatwierdzenie VIII Taryfy dla ciepła, która została zatwierdzona decyzją Prezesa URE z dnia 18 marca 2010 r. Nr (...) (...) (...) (...) z okresem jej obowiązywania do dnia 30 kwietnia 2011 r. Przedmiotowa VIII Taryfa dla ciepła, wprowadzona do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami w dniu 1 maja 2010 r. została zatwierdzona z ogólnym spadkiem cen i stawek opłat w wysokości 2,9% .

Według ustaleń Prezesa URE, z tytułu stosowania cen i stawek opłat wynikających z VII taryfy dla ciepła w okresie od dnia 1 listopada 2009 r. do dnia 30 kwietnia 2010 r., Przedsiębiorca uzyskał dodatkowy przychód w wysokości (...) zł., przy czym przychody powodowej spółki z całej działalności koncesjonowanej wyniosły 109.141,19zł.

Zdaniem Prezesa URE powód nie wypełnił obowiązku określonego w art. 47 ust 1 ustawy Prawo energetyczne, ponieważ nie wystąpił z wnioskiem o zatwierdzenie kolejnej (VIII) taryfy na tyle wcześnie , aby Prezes URE mógł ją zatwierdzić i aby mogła ona zostać wprowadzona do stosowania bezpośrednio po upływie okresu obowiązywania VII taryfy.

W związku z tym , zasadnym było zdaniem Prezesa URE nałożenie na Przedsiębiorcę kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust 1 pkt 5 ustawy- Prawo energetyczne .

Przy ustaleniu wysokości kary Prezes URE biorąc pod uwagę treść art. 56 ust 3 i ust 6 - ustawy Prawo energetyczne, uwzględnił przy jej wymierzaniu stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

Pozwany Prezes URE rozważył również możliwość zastosowania w niniejszym przypadku art. 56 ust 6a ustawy – Prawo energetyczne, uznając, iż w niniejszej sprawie brak jest podstaw do jego zastosowania wobec ustalenia, iż stopień szkodliwości czynu jest znaczny, a w związku z tym odstąpienie od wymierzenia kary pozostawałoby w sprzeczności z tym przepisem.

Od powyższej decyzji Przedsiębiorca - Wspólne Przedsiębiorstwo (...) T. C., M. C. Sp.j. z siedzibą w P., wniósł odwołanie zaskarżając powyższą decyzję w całości. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił:

1)  naruszenie art. 56 ust 1 pkt 5) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r., Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że powód ponosi odpowiedzialność za stosowanie cen i stawek opłat nie przestrzegając obowiązku ich przedstawienia do zatwierdzenia Prezesowi URE, mimo oz powód przedstawił taryfę do zatwierdzenia,

2)  naruszenie art. 47 ust 2c pkt 1 ustawy - Prawo energetyczne przez niezastosowanie.

Mając na względzie powyższe zarzuty, strona powodowa wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uchylenie decyzji Prezesa URE o wymierzeniu kary pieniężnej i umorzenia postępowania oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda, kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odwołania, powodowe przedsiębiorstwo podniosło, iż w dniu 29 października 2009 r., tj. w okresie obowiązywania dotychczasowej taryfy, przedłożony został wniosek o zatwierdzenie VIII Taryfy dla ciepła, która następnie została zatwierdzona decyzją Prezesa URE z dnia 18 marca 2010 r., Nr (...) (...) (...) z okresem jej obowiązywania do dnia 30 kwietnia 2011 r.

Powód zwrócił uwagę na fakt , iż decyzja o zatwierdzeniu nowej taryfy została wydana przez pozwanego dopiero po 141 dniach od złożenia wniosku o jej zatwierdzenie.

W ocenie powodowej spółki w niniejszej sprawie powinien mieć zastosowanie art. 47 ust 2c PE , który pozwalał powodowi stosować dotychczasową VII taryfę , do dnia wejścia w życie nowej taryfy , jeżeli decyzja Prezesa URE o zatwierdzenie nowej taryfy nie została wydana a wniosek o zatwierdzenie nowych cen został złożony w okresie obowiązywania dotychczasowej taryfy.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania i podtrzymał w całości stanowisko prezentowane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powód - Wspólne Przedsiębiorstwo (...) T. C., M. C. Sp.j. z siedzibą w P., posiada koncesje na wytwarzanie ciepła z dnia 21 września 1998 r., Nr (...) oraz na przesyłanie i dystrybucję ciepła z dnia 21 września 1998 r., Nr (...) zmieniane późniejszymi decyzjami.

Decyzją z dnia 19 września 2008 r., Nr (...), Prezes URE zatwierdził VII Taryfę dla ciepła Przedsiębiorcy z okresem jej obowiązywania do dnia 30 października 2009 r. (k.4-5 akt adm.)

W dniu 29 października 2009 r., do Urzędu Regulacji Energetyki wpłynął wniosek Przedsiębiorcy z dnia 29 października 2009 r., o zatwierdzenie nowej Taryfy dla ciepła (k.6 akt adm.)

Decyzją z dnia 18 marca 2010 r., Nr (...) (...), Prezes URE zatwierdził VIII Taryfę dla ciepła ustalając okres jej obowiązywania do dnia 30 kwietnia 2011 r. (k.7-17 akt adm.) Przedmiotowa Taryfa została wprowadzona przez powoda do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami w dniu 1 maja 2010 r.

Taryfa zatwierdzona decyzją Prezesa URE z dnia 18 marca 2010 r., wykazała ogólny spadek cen i stawek opłat na poziomie 2,9%.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego stanął na stanowisku, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa i znajduje uzasadnienie w przepisach prawa, zaś zarzuty podnoszone przez Skarżącego w odwołaniu nie mogą skutkować jej uchyleniem.

Zgodnie z treścią art. 56 ust 1 pkt 5 ustawy Prawo energetyczne karze pieniężnej podlega ten , kto stosuje ceny i taryfy , nie przestrzegając obowiązku ich przedstawienia Prezesowi URE do zatwierdzenia , o którym mowa w art. 47.

Art. 47 ust 1 stanowi natomiast , iż przedsiębiorstwa energetyczne posiadające koncesje ustalają taryfy dla paliw gazowych i energii , które podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa URE , oraz proponują okres ich obowiązywania.

Z treści cytowanych przepisów ustawy wynika , iż koncesjonowane przedsiębiorstwa energetyczne , do których zalicza się powód , mają obowiązek stosowania wyłącznie opublikowanych taryf zatwierdzonych przez publicznego regulatora jakim jest Prezes URE.

Jak ustalono powyżej okres obowiązywania VII taryfy mijał w dniu 31 października 2009r. i wraz z upływem tego terminu decyzja o zatwierdzeniu VII taryfy wygasła co skutkowało tym , ze automatycznie przestała obowiązywać taryfa zatwierdzona tą decyzją do stosowania. Powodowe przedsiębiorstwo energetyczne mimo braku zatwierdzenia nowej VIII taryfy dla ciepła prowadziło działalność gospodarczą podlegającą obowiązkowi taryfowania.

W niniejszej sprawie, bezspornym jest, iż po upływie okresu obowiązywania VII Taryfy dla ciepła, tj. w okresie od 1 listopada 2009 r. do dnia 30 kwietnia 2010 r., powodowe Przedsiębiorstwo stosowało w stosunku do swoich odbiorców ceny i stawki opłat wynikające z dotychczasowej VII taryfy.

Nowa VIII taryfa, co wymaga podkreślenia, zatwierdzona z ogólnym spadkiem cen i stawek opłat w wysokości 2,9%, została przez powoda wprowadzona do stosowania w rozliczeniach z odbiorcami dopiero w dniu 1 maja 2010 r. W okresie od dnia 1 listopada 2009 r. do dnia 30 kwietnia 2010 r., powód nie posiadał zatem, zatwierdzonej przez Prezesa URE, taryfy, a w rozliczeniach z odbiorcami stosował stawki i ceny z poprzednio obowiązującej taryfy VII.

W ocenie sądu, powód składając wniosek o zatwierdzenie nowej taryfy na 2 dni przed upływem okresu obowiązywania starej taryfy, uniemożliwił jej rozpatrzenie, zatwierdzenie oraz wprowadzenie do stosowania zgodnie z przepisem art. 47 ust 1-4 ustawy Pt. Z oczywistych względów, obciążających powoda, niemożliwym było bowiem zatwierdzenie nowej taryfy przed upływem okresu obowiązywania starej taryfy. Na powyższą ocenę nie ma wpływu niewątpliwie nadmiernie długi okres rozpoznawania przez Prezesa wniosku z dnia 29 października o zatwierdzenie nowej taryfy .

Odnośnie zarzutu niezastosowania przez Prezesa URE przepisu art. 47 ust 2c ustawy – Prawo energetyczne, który zdaniem powoda dawał mu możliwość, w przypadku złożenia wniosku o zatwierdzenie nowej taryfy, stosowania dotychczasowej VII taryfy do dnia wejścia w życie nowej taryfy, należało uznać go za bezzasadny. Jak zostało wcześniej wskazane decyzja o zatwierdzeniu VII taryfy wygasła z dniem 31 października 2009 r. tj. po upływie okresu na jaki została zatwierdzona. Wraz z wygaśnięciem decyzji przestała automatycznie obowiązywać taryfa zatwierdzona tą decyzją do stosowania. Decyzja o zatwierdzeniu taryfy dla przedsiębiorstwa energetycznego jest bowiem decyzją okresową, która wygasa z upływem ostatniego dnia okresu, na jaki została zatwierdzona. Stanowisko takie prezentował Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 listopada 2008 r., sygn. Akt VI ACa 669/08, a także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. Akt III SK 7/07.

Taryfę dotychczasową, mimo upływu okresu wskazanego w decyzji ją zatwierdzającej, stosuje się nadal tylko w sytuacjach wskazanych w art. 47 ust 2c ustawy Prawo energetyczne. Zgodnie z tym przepisem w przypadku upływu okresu na jaki została ustalona taryfa do dnia wejścia w życie nowej taryfy stosuje się taryfę dotychczasową, jeżeli decyzja Prezesa URE nie została wydana albo toczy się postępowanie odwoławcze od decyzji Prezesa URE.

Rozwiązanie przewidziane w art. 47 ust 2c reguluje okres przejściowy, w którym skończyło się już obowiązywanie taryfy dotychczasowej, a taryfa nowa jeszcze nie weszła w życie i odnosi i się do wysokości stawek jakie należy stosować w rozliczeniach z odbiorcami. Przepis art. 47 ust 2c ustawy - Prawo energetyczne, nie zwalnia natomiast przedsiębiorstwa energetycznego z obowiązku wynikającego z art. 47 poddania się procedurze zatwierdzenia taryfy.

Z przepisów ustawy Prawo energetyczne wynika, że ustawodawca nakładając na przedsiębiorców energetycznych powyższy obowiązek nie określił terminu na przedłożenie taryfy do zatwierdzenia jednakże wprowadził sankcję przewidzianą w art. 56 ust. 1 pkt 5 w postaci kary pieniężnej za stosowanie stawek i cen wynikających z niezatwierdzonych taryf. W interesie powodowego przedsiębiorstwa energetycznego leżało zatem złożenie wniosku o zatwierdzenie taryfy w terminie, który umożliwi mu wykonanie obowiązku z art. 47 ust 1 ustawy - Prawo energetyczne. Sankcja za nieprzestrzeganie tego obowiązku nie została bowiem skonstruowana jako sankcja za nie przedstawienie w określonym terminie taryfy do zatwierdzenia, lecz jako sankcja za stosowanie ceny i taryfy bez przestrzegania obowiązku ich przedstawienia Prezesowi URE do zatwierdzenia.

Podnoszone przez powoda przyczyny późnego złożenia wniosku o zatwierdzenie taryfy , związane z trudnościami z wyłonieniem dostawcy paliwa nie mogą usprawiedliwiać naruszenie bezwzględnie obowiązującej normy prawnej jaką jest art. 47 ustawy - Prawo energetyczne. Okoliczność stosowania przez powoda w rozliczeniach z odbiorcami niezatwierdzonej taryfy dla ciepła stanowiła podstawę do wydania zaskarżonej decyzji nakładającej karę pieniężną na podstawie art. 56 ust 1 pkt 5 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stanął na stanowisku, że organ regulacyjny prawidłowo przyjął, że działanie powoda stanowiło naruszenie obowiązku, o którym mowa w art. 47 ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, co z kolei uzasadniało nałożenie na niego kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 5 ustawy – Prawo energetyczne.

W ocenie sądu wymierzona powodowi wysokość kary mieści się w granicach ustawowych i jest adekwatna do stopnia naruszenia przepisów ustawy.

Nie znajdując zatem podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd oddalił je na podstawie art. 479 ⁵³§1 kpc.

SSO Hanna Kulesza