Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Zbigniew Podedworny

w dniu 17 lutego 2023 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa K. K. (1)

przeciwko (...) z siedzibą w D. w I. Oddział w P.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

z dnia 21 października 2021 r. w sprawie o sygn.. akt II C 1694/20

orzeka:

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od K. K. (2) na rzecz (...) z siedzibą w D. w I. Oddział w P. kwotę 450,00 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Zbigniew Podedworny

Sygn. akt V Ca 3197/21

UZASADNIENIE

Powódka K. K. (1) pozwem z 24 lipca 2020 r. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) z siedzibą w D. na jej rzecz kwoty 400 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 23 października 2019 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany, w której jeszcze przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy na podstawie art. 1099 k.p.c. oraz art. 1105 § 1 k.p.c. podniósł zarzut braku jurysdykcji krajowej tutejszego sądu i w związku z tym wniósł o odrzucenie pozwu. Na wypadek nieuwzględnienia powyższego zarzutu pozwany wniósł o odrzucenie pozwu z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej. Kolejno zaś wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postanowieniem z 4 listopada 2020 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy - Mokotowa w Warszawie odmówił odrzucenia pozwu.

Postanowieniem z 15 kwietnia 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, V Wydział Cywilny Odwoławczy, w sprawie o sygn. akt V Cz 152/21 oddalił zażalenie pozwanego na w/w orzeczenie.

W toku postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Wyrokiem z dnia 21 października 2021 r., sygn. akt II C 1694/20, Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie w pkt. I oddalił powództwo; w pkt. II zasądził od powódki K. K. (1) na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w D. w I. Oddział w P. kwotę 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniosła strona powodowa, skarżąc go w całości. Orzeczeniu Sądu pierwszej instancji zarzuciła:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 3 ust. 2 lit. a) Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, poprzez jego nieprawidłową wykładnię, polegającą na przyjęciu, że aby móc się powołać na przepisy owego Rozporządzenia, pasażerowie powinni udowodnić swoje stawienie się na odprawę - co stoi w sprzeczności z prawnie wiążącym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

2) naruszenie przepisów postępowania, tj.:

a) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez czynienie ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie wyłącznie w oparciu o wskazania strony pozwanej, jakoby powódka nie stawiła się do odprawy (boardingu) w wyznaczonym czasie, podczas gdy to na przewoźniku lotniczym spoczywa ciężar dowodu tej okoliczności, zaś w sprawie brak jakichkolwiek dowodów, aby powódka miała się nie zgłosić do bramki (gate).

W oparciu o ww. zarzuty powódka wniosła o zmianę wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej jej na rzecz kwoty 400 EUR wraz z odsetkami od dnia 23 października 2019 r. do dnia zapłaty; zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych; dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów (tj. listy pytań i zeznań świadka) przedłożonych w sprawie współpasażera powódki (uczestnika wycieczki) M. S. toczącej się w Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie pod sygn. akt I C 3537/20 upr na okoliczność stawienia się powódki do odprawy na 7 godzin przed planowym wylotem przedmiotowego lotu i przyczyny odmowy wejścia na pokład; zobowiązanie pozwanej do dostarczenia listy pasażerów lotu (...) z dnia 22 października 2019 r. na okoliczność liczby pasażerów przewiezionych tym lotem oraz liczby wolnych miejsc w samolocie.

Biorąc pod uwagę, że Sąd drugiej instancji nie prowadził postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy zgromadził w sprawie materiał dowodowy i w dalszej kolejności dokonał właściwej jego oceny z poszanowaniem zasad określonych w art. 233 § 1 k.p.c. W konsekwencji ustalił stan faktyczny odpowiadający treści tych dowodów. Dokonane przez ten Sąd ustalenia faktyczne zawarte w uzasadnieniu i rozważania w zakresie oceny materiału dowodowego oraz podstawy prawnej rozstrzygnięcia, Sąd Okręgowy w całości podziela i przyjmuje za własne, czyniąc je równocześnie integralną częścią poniższych wywodów.

W ocenie Sądu Okręgowego zarzuty podniesione w apelacji okazały się chybione. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 3 ust. 2a) Rozporządzenia (WE) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) Nr 295/91, Rozporządzenie nr 261/2004 znajduje zastosowanie wyłącznie do pasażerów, którzy posiadali potwierdzoną rezerwację na dany lot oraz z wyjątkiem przypadku odwołania, o którym mowa w art. 5, stawią się na odprawę pasażerów (zgodnie z wymogami i w czasie określonym uprzednio na piśmie). Co przy tym istotne, ciężar wykazania ww. przesłanek spoczywa na stronie powodowej.

Jak wynika z analizy akt niniejszej sprawy, na podstawie zarządzenia z dnia 23 maja 2021 r. pełnomocnik powódki został zobowiązany do złożenia w terminie 14 dni pisma procesowego, w którym odniesie się do twierdzeń i zarzutów podnoszonych w odpowiedzi na pozew, w tym zarzutu, iż powódka nie stawiła się do odprawy, pod rygorem przyjęcia w razie braku odpowiedzi, iż powódka nie neguje tej okoliczności. Zobowiązanie to zostało doręczone pełnomocnikowi powódki w dniu 26 maja 2021 r. Pełnomocnik powódki nie odniósł do powyższego zarzutu pozwanego ani w piśmie procesowym, ani też nie stawił się na rozprawie w dniu 23 września 2021 r. W tym stanie rzeczy zawarte dopiero w apelacji wyjaśnienia, iż miejsca w samolocie uczestników wyjazdu, w tym powódki, przejęła młodzieżowa drużyna piłkarska (...), co było najprawdopodobniej skutkiem stosowanej przez przewoźników praktyki polegającej na dokonywaniu zawyżonej liczny rezerwacji celem maksymalizacji przychodów przedsiębiorstwa (overbooking), jako spóźnione, nie mogły wpłynąć na zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia. Zauważyć bowiem należy, że w świetle uregulowań art. 381 k.p.c. strona, która powołuje w postępowaniu apelacyjnym nowe fakty lub dowody, powinna wykazać, że nie mogła ich powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji lub że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Strona powinna zatem przynajmniej uprawdopodobnić wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 381 k.p.c., czego jednak nie uczyniła. Uregulowanie to jest wyrazem dążenia do koncentracji materiału dowodowego przed sądem pierwszej instancji. Nowymi faktami i dowodami, niewykorzystanymi w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji w sposób niezawiniony przez stronę, na której spoczywał ciężar dowodu i przytoczenia faktów, są te fakty i dowody, o których strona nie wiedziała lub z których nie mogła w odpowiednim czasie skorzystać. Zatem zgłaszając nowe fakty i dowody strona winna uprawdopodobnić, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo potrzeba ich powołania wynikła później. Powyższego uprawdopodobnienia na próżno szukać w apelacji złożonej przez profesjonalnego pełnomocnika powódki. Tymczasem pozwany konsekwentnie wskazywał, że lot się odbył, a jedynie powódka nie stawiła się do odprawy, w związku z czym nie przysługuje jej roszczenie, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu Okręgowego powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika winna już na etapie postępowania przed Sądem pierwszej instancji podnieść ww. okoliczności, czego nie uczyniła, niewątpliwie mając ku temu możliwości.

Niezależnie jednak od uznania podnoszonych przez powódkę twierdzeń dotyczących odmowy przyjęcia na pokład za sprekludowane, wskazać należy, że strona powodowa nie zaoferowała żadnego dowodu na ich poparcie, chociażby w postaci dowodu z przesłuchania stron ograniczonego do przesłuchania strony powodowej.

W okolicznościach niniejszej sprawy brak więc było podstaw do uwzględnienia powództwa z uwagi na odmowę przyjęcia powódki na pokład. Strona powodowa nie wykazała bowiem przesłanek uzasadniających wypłatę roszczenia, o którym mowa w art. 7 ww. rozporządzenia. Powódka nie udowodniła bowiem, że stawiła się na odprawę pasażerską, pomimo, że to na niej ciążył obowiązek wykazania faktu, iż stawiła się na lotnisku w B. do wejścia na pokład, a także wykazania, iż następnie odmówiono jej wstępu na pokład.

Ponadto wskazać należy, iż wniosek o dostarczenie listy pasażerów oraz wniosek dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów (tj. listy pytań i zeznań świadka) przedłożonych w sprawie współpasażera powódki (uczestnika wycieczki) M. S. nie zmierzał do wykazania okoliczności istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. tego, że powódka stawiła się do wejścia na pokład samolotu lecącego z B. do K..

W konsekwencji, brak było zatem podstaw do zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki kwoty 400 EUR wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 października 2019 r. do dnia zapłaty.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Zbigniew Podedworny