Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko S. (...) sp. z o. o z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 8 marca 2018 r., sygn. akt II C 5453/17

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu dla m.st. Warszawy
w W. do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie
o kosztach postępowania w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 2707/18

UZASADNIENIE

Biorąc pod uwagę, że Sąd II instancji nie prowadził postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 50513 § 2 k.p.c. zważył, co następuje:

Apelacja okazała się w pełni zasadna i skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W myśl art. 386 § 4 k.p.c. sąd drugiej instancji może uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości.

Sytuacja taka zaistniała w niniejszej sprawie, bowiem w ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy nie rozpoznał istoty sprawy.

Nierozpoznanie istoty sprawy" oznacza uchybienie procesowe sądu pierwszej instancji polegające na całkowitym zaniechaniu wyjaśnienia istoty lub treści spornego stosunku prawnego przez co rozumie niewniknięcie w podstawę merytoryczną dochodzonego roszczenia, a w konsekwencji pominięcie tej podstawy przy rozstrzyganiu sprawy ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 8 listopada 2012r. sygn. I ACa 486/12).

W przedmiotowej sprawie powód jako poprzednik prawny J. F. dochodził od pozwanego zapłaty odszkodowania w wysokości 250 euro z tytułu opóźnionego lotu z W. do B. zaplanowanego na dzień 05 sierpnia 2016 roku. Sąd Rejonowy oddalając powództwo oparł się na braku wykazania przez powoda dokumentu wskazującego na uprawnieniu do reprezentacji spółki – osób podpisujących umowy cesji na dzień ich podpisania, tj. na 13 lipca 2017 roku. Zatem rozważając sprawę w płaszczyźnie zarzutów apelacyjnych należy uczynić punktem wyjścia analizę przedłożonego KRS powoda na dzień 21 października 2016 roku oraz umowę przelewu wierzytelności Nr (...) pomiędzy cedentem J. F. a cesjonariuszem (...) S.A. w W. (poprzednio (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.) zawartą w dniu 13 lipca 2017 roku. Wskazać należy, iż skoro Sąd Rejonowy powziął wątpliwości co do reprezentacji spółki w trakcie podpisywania ww. umowy, winien zbadać to z urzędu. Przypomnieć bowiem należy, iż wpisy do Krajowego Rejestru Sądowego należy traktować jako fakty powszechnie znane w rozumieniu art. 228 kpc w związku z art. 15 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, co wprost wskazał Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 26 listopada 2014 roku III CSK 254/13. Zgodzić się należy, iż w umowie tej wpisany jest prokurent M. M. jako reprezentant cesjonariusza, zaś sama umowa została podpisana przez A. M. Prezesa Zarządu. Jednakże analizując KRS ( (...)) czy to z dnia 26 października 2010 roku przedłożonego przez powoda czy też na dzień orzekania tut. Sądu z dnia 20 listopada 2019 roku wprost jest wskazane, iż w okresie od 17.03.2015 (5) do dnia 25.10.2017r. (11) Prezesem Zarządu (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. był A. M.. Zaś w dziale 2 rubryce 1 organem uprawnionym do reprezentacji podmiotu –do składania oświadczeń i podpisywania w imieniu spółki uprawniony jest każdy członek zarządu samodzielnie. Zatem Prezes Zarządu był uprawniony do podpisania tejże umowy.

Sytuacja procesowa, w której Sąd Rejonowy z jednej strony całkowicie pomija zaoferowany przez postulującego materiał procesowy, z drugiej zaś oddala powództwo jako nieudowodnione, skutkować musi poglądem o nierozpoznaniu istoty sprawy, a tym samym do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu – zgodnie z art. 386 § 4 k. p. c. z rozstrzygnięciem o kosztach zgodnie z art. 108 § 2 k. p. c. Sąd I instancji nie zbadał bowiem istoty sprawy, tj. czy faktycznie ziściły się przesłanki do wypłaty odszkodowania za opóźniony lot, nie odniósł się również do kwestii zaistnienia przesłanek egznoneracyjnych i wysokości żądania. Zatem Sąd I instancji ponownie rozpoznając sprawę w oparciu o przepisy Rozporządzenia nr 261/2004 winien zbadać czy powód wykazał zaistnienie przesłanek warunkujących wypłatę odszkodowania, zbadać wysokość dochodzonych pozwami roszczeń, a także winien rozważyć czy zaistniały przesłanki wyłączające odpowiedzialność pozwanego opisane w art. 5 ust. 3 ww. Rozporządzenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. oraz art. 108 § 2 k.p.c.