Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Zbigniew Podedworny

po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. K. i J. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 11 lutego 2021 r., sygn. akt II C 3266/20

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu dla m.st. Warszawy
w Warszawie do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu sądowi rozstrzygnięcie
o kosztach postępowania w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 2434/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 01 października 2020 r. powodowie A. K. i J. K. wnieśli o zasądzenie od (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwot po 600 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W dniu 21 października 2020 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym o sygn. akt II Nc 6881/20.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwany zaskarżył powyższy nakaz w całości, wniósł o odrzucenie pozwu ewentualnie oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2021 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie w pkt 1 oddalił powództwo, w pkt 2 zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kwotę 1817,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1800,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniosła strona powodowa zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów; dowolnej i sprzecznej z zasadami rozumowania i logiki ich ocenie, tj. przyjęciu, że ze zgromadzonego materiału dowodowego nie wynika, czy lot (...) z dnia 11 października 2019 r. był lotem alternatywnym, co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych co do faktu odlotu z lotniska w N. z przekroczeniem terminów określonych w art. 5 ust. 1 lit. c tir. iii); podczas gdy strona powodowa już w pozwie wykazała ten fakt, zaś strona pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty ów fakt potwierdziła;

2)  art. 232 k.p.c. poprzez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na przyjęciu, że strona powodowa nie wykazała, że lot (...) z dnia 11 października 2019 r., którym odbyła podróż zamiast pierwotnie zarezerwowanego lotu (...) odleciał z lotniska w N. w terminie uprawniającym stronę powodową do żądania odszkodowania, co skutkowało błędnym ustaleniem, że nie zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej, podczas gdy strona powodowa już na etapie składania pozwu przedstawiła bilety elektroniczne na lot (...), z których wynika godzina wylotu i lądowania tego lotu, zaś pozwana załączała do sprzeciwu od nakazu zapłaty potwierdzenie rezerwacji powodów na ten lot ze wskazaniem godziny startu i lądowania;

3)  art. 5 ust. 1 lit. c tir. iii) Rozporządzenia poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na uznaniu, że w przypadku odwołania lotu i poinformowania o tym fakcie pasażerów mniej niż 7 dni przed planowanym lotem, przewoźnik jest zwolniony z obowiązku wypłaty odszkodowania w każdym przypadku, gdy zaoferuję zmianę planu podróży umożliwiającą pasażerowi dotarcie do miejsca docelowego najwyżej trzy godziny po planowanym czasie przylotu, podczas gdy z przepisu tego jednoznacznie wynika, że celem zwolnienia się z obowiązku wypłaty odszkodowania, przewoźnik musi zaproponować zmianę planu podróży umożliwiającą wylot nie więcej niż godzinę przed planowanym odlotem, a przylot nie więcej niż dwie godziny przed planowanym przylotem.

Mając na względzie powyższe zarzuty, strona powodowa wniosła o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów (każdego z osobna) kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm prawem przepisanych. Ewentualnie powodowie wnieśli o uchylenie wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów (każdego z osobna) kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm prawem przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony powodowej zasługiwała na uwzględnienie, w zakresie, w jakim skutkowała uchyleniem zaskarżonego orzeczenia i przekazaniem sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Zgodnie z dyspozycją art. 386 § 4 k.p.c. sąd II instancji może uchylić zaskarżone orzeczenie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy wydanie orzeczenia wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości. W świetle ugruntowanej linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, o nierozpoznaniu istoty sprawy można mówić wtedy, gdy sąd nie odniósł się do tego, co było przedmiotem sprawy, a więc gdy sąd zaniechał zbadania materialnej podstawy żądania lub też zarzutów merytorycznych strony i w swym rozstrzygnięciu nie odniósł się do tego, co jest rzeczywistym przedmiotem sporu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1298/00). Powyższe czyni niezbędnym uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji z uwagi na obowiązek respektowania konstytucyjnej zasady dwuinstancyjności postępowania sądowego (por.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2015 r., V CZ 119/14, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2015 r., I CZ 26/15, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2012 r., I CZ 168/12).

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że w ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy błędnie uznał że w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania art. 5 ust. 1 lit. c pkt III rozporządzenia nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. Wbrew stanowisku Sądu I instancji, powodowie w treści pozwu wskazali, iż lot o nr (...) był rejsem alternatywnym, na dowód czego załączyli potwierdzenia rezerwacji na przedmiotowy lot. Jak wynika zaś z załączonych dokumentów, rezerwacja na lot nr (...) była związana z odwołaniem lotu nr (...). Informacja ta co prawda zawarta jest w języku angielskim ( (...)), niemniej jednak istotna jest okoliczność, że pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie kwestionował, iż skorzystanie przez powodów z lotu nr (...) było wynikiem zaoferowania powodom przez pozwanego zmiany planu podróży, o której mowa w art. 5 ust. 1 lit. c pkt III rozporządzenia nr 261/2004. Co więcej powyższa okoliczność również wynika z załączonego przez pozwanego wydruku z systemu rezerwacji (k.76). Podkreślenia zaś wymaga, że pozwany wnosił o oddalenie powództwa z uwagi na zaistnienie okoliczności nadzwyczajnych, o których mowa w art. 5 ust. 3 ww. rozporządzenia, które to okoliczności w ocenie pozwanego zwalniają go z obowiązku wypłaty rekompensaty przewidzianej w art. 7 rozporządzenia.

W konsekwencji, wobec oddalenia powództwa z uwagi na niezasadne uznanie, iż powodowie nie wykazali, aby lot nr (...) stanowił zaproponowaną powodom przez pozwanego przewoźnika zmianę planu podróży z uwagi na odwołanie lotu nr (...), Sąd Rejonowy nie dokonał oceny zasadności roszczenia przy uwzględnieniu podnoszonego przez pozwanego zarzutu zaistnienia okoliczności nadzwyczajnych wyłączających obowiązek świadczenia. Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy. Z tej przyczyny brak było również podstaw do wydania przez Sąd Okręgowy wyroku reformatoryjnego, zaś celem zagwarantowania stronom prawa do dwuinstancyjnego sądu, należało wyrok uchylić i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Rozpoznając ponownie sprawę Sąd Rejonowy oceni merytorycznie zgłoszone przez powodów roszczenie oraz podniesioną przez pozwanego przesłankę egzoneracyjną, o której mowa w art. 5 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe, wobec nierozpoznania istoty sprawy, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego (art. 108 § 2 k.p.c.).