Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 12 kwietnia 2011 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Maria Dudziuk
Sędziowie:	SO Bożena Miśkowiec (spr.) SO Waldemar Beczek

Protokolant: sekr. sądowy Anna Misiejuk

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2011 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z wniosku M. C.

z udziałem J. C. (1) i miasta (...) W.

o stwierdzenie nabycia spadku

na skutek apelacji uczestnika miasta (...) W.

od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy W. w W.

z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt I Ns 356/09

postanawia:

I.  zmienić punkt 1 zaskarżonego postanowienia i stwierdzić, że spadek po J. G., córce Z. i H., zmarłej w dniu 26 sierpnia 2007 r. w W., ostatnio stale zamieszkałej w W. przy ulicy (...) nabyło na podstawie ustawy miasto (...) W. w całości z dobrodziejstwem inwentarza;

II.  zasądzić od M. C. na rzecz miasta (...) W. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sygn. akt V Ca 2387/10

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni M. C. wniosła o stwierdzenie nabycia spadku po J. G., zmarłej w dniu 26 sierpnia 2007 r., na podstawie testamentu ustnego z dnia 19 sierpnia 2007 r. spisanego w dniu 10 lutego 2008 r.

Uczestnik miasto (...) W. wniosło o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie ustawy, podnosząc, iż nie została spełniona przesłanka istnienia obawy rychłej śmierci spadkodawczyni.

Postanowieniem z dnia 10 marca 2010 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie, stwierdził, że spadek po J. G., córce Z. i H., zmarłej w dniu 26 sierpnia 2007 r. w W., ostatnio stale zamieszkałej w W., przy ul. (...), nabyli na podstawie testamentu ustnego z dnia 19 sierpnia 2007 roku, z dobrodziejstwem inwentarza: M. C. w 4/5 części oraz J. C. (1) w 1/5 części; ustalił, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie; polecił komornikowi sądowemu sporządzenie spisu inwentarza po zmarłej J. G.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na podstawie następujących ustaleń oraz rozważań poczynionych przez Sąd I instancji.

J. G. zmarła w dniu 26 sierpnia 2007 r. w W.. Zmarła jako wdowa, nie pozostawiając zstępnych, wstępnych ani innych krewnych, którzy z mocy ustawy byliby powołani do dziedziczenia po niej.

Przed śmiercią spadkodawczyni zamieszkiwała stale w W., przy ul. (...). Była objęta opieką w ramach hospicjum domowego, sprawowaną przez M. C..

Spadkodawczyni była osobą poważnie chorą. Z powodu choroby nowotworowej i towarzyszącej jej przewlekłej obturacyjnej choroby płuc odczuwała duszności i wymagała tlenoterapii. Cierpiała także na niewydolność serca. Stan jej zdrowia systematycznie się pogarszał, zaś w dniu u 19 sierpnia 2007 r. nastąpiło jego znaczne pogorszenie.

W niedzielę, 19 sierpnia 2007 r. około południa spadkodawczynię odwiedziła jej znajoma J. C. (2). Wizyta ta była związana z przypadającymi w następny wtorek imieninami spadkodawczyni, tego dnia nie była jednakże przez spadkodawczynię organizowana żadna szczególna uroczystość.

W odwiedziny do M. C. przybyli w tym samym czasie A. C. oraz A. P.. Zostali oni zaproszeni przez spadkodawczynię do jej pokoju, gdzie w obecności J. C. (2) oznajmiła im ona swą ostatnią wolę.

M. C. była nieobecna przy sporządzaniu testamentu ustnego.

Wieczorem 19 sierpnia 2007 r. wnioskodawczyni na prośbę spadkodawczyni wezwała pogotowie ratunkowe, które przewiozło spadkodawczynię do szpitala.

Treść sporządzonego przez spadkodawczynię testamentu ustnego została spisana przez jego świadków w dniu 10 lutego 2008 r. Pismo podpisali wszyscy świadkowie.

Do dziedziczenia po sobie J. G. powołała M. C. przeznaczając jej nieruchomość przy ul (...) w W., oraz J. C. (1), przeznaczając jej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...)

Powołana testamentem do dziedziczenia J. C. (1) jest małoletnia, urodziła się bowiem 14 sierpnia 2003 r. Jej przedstawicielem ustawowym jest jej ojciec W. C..

Żaden ze spadkobierców powołanych do dziedziczenia testamentem z dnia 19 sierpnia 2007 r. nie złożył oświadczenia o odrzuceniu spadku.

Sąd Rejonowy zaznaczył, że w toku postępowania w sprawie niniejszej przedstawiono testament szczególny spadkodawczyni - testament ustny - uregulowany w przepisie art. 952 kc. Przepis ten wskazuje, iż jeżeli istnieje obawa rychłej śmierci spadkodawcy albo jeżeli wskutek szczególnych okoliczności zachowanie zwykłej formy testamentu jest niemożliwe lub bardzo utrudnione, spadkodawca może oświadczyć ostatnią wolę ustnie przy jednoczesnej obecności co najmniej trzech świadków. Treść takiego testamentu może być stwierdzona w ten sposób, że jeden ze świadków albo osoba trzecia spisze oświadczenie spadkodawcy przed upływem roku od jego złożenia, z podaniem miejsca i daty oświadczenia oraz miejsca i daty sporządzenia pisma, a pismo to podpiszą spadkodawca i dwaj świadkowie albo wszyscy świadkowie.

Z uwagi na to, iż spadkodawczyni nie pozostawiła zstępnych, małżonka, wstępnych ani rodzeństwa na podstawie ustawy do dziedziczenia po niej powołane byłoby Miasto (...) W. jako gmina na terenie której miała ona swe ostatnie miejsce zamieszkania - zgodnie z treścią art. 935 kc.

Nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza przez jednego ze spadkobierców ma skutek także dla wszystkich pozostałych (art. 1016 kc).

Sąd I instancji podkreślił, iż zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej była kwestia ważności i skuteczności testamentu ustnego, który miał być sporządzony przez spadkodawczynię w dniu 19 sierpnia 2007 r. którego treść stwierdzono w sposób określony w art. 952 §2 kc. Uczestnik miasto (...) W. kwestionował wiarygodność spisanej treści testamentu, poddając w wątpliwość sam fakt jego sporządzenia. Jednocześnie kwestionował dopuszczalność sporządzenia testamentu w tej formie, wywodząc, iż w odniesieniu" do spadkodawczyni nie zachodziła obawa rychłej śmierci.

Sąd Rejonowy uznał zastrzeżenia uczestnika za niezasadne. Jakkolwiek bowiem w wypadku testamentów ustnych zbyt często dochodzi do prób ich kreowania na potrzeby postępowania, bądź też przydawania cechy testamentu wypowiedziom testatora które takiego charakteru nie miały, w sprawie niniejszej brak jest podstaw do takich wniosków. W szczególności w ocenie Sądu Rejonowego nie budzi uzasadnionych wątpliwości fakt, iż J. G. faktycznie miała zamiar sporządzić testament ustny i taki testament, o wskazanej w przedłożonym piśmie treści został sporządzony. Świadkowie względnie zgodnie podkreślili zarówno okoliczności, które towarzyszyły jego sporządzeniu i spisaniu. Drobne rozbieżności pomiędzy ich zeznaniami dotyczą nie tyle faktów co ich interpretacji, bądź mogą być w ocenie Sądu Rejonowego w prosty sposób złożone na karb upływu czasu. Co więcej, przy rozpoznawaniu spraw tego rodzaju wątpliwości budzi raczej fakt, iż świadkowie pamiętają i podają zgodnie zbyt wiele szczegółów zdarzenia, może to bowiem świadczyć o uprzednim uzgodnieniu treści zeznań. Mając zaś na uwadze fakt, iż dwoje spośród świadków testamentu było osobami w zasadzie obcymi, zaproszonymi do pokoju spadkodawczyni specjalnie po to, by byli świadkami testamentu, trudno także wywodzić, iż wypowiedź spadkodawczyni miała charakter inny niż wyrażenie jej ostatniej woli.

Sama treść postanowień testamentu ustnego, sposób rozrządzenia przez spadkodawczynię jej majątkiem także w ocenie Sądu I instancji nie budzi wątpliwości i nie daje podstaw do formułowania jakichkolwiek podejrzeń. Za logiczne uznać także należało podjęcie przez spadkodawczynię decyzji o sporządzeniu testamentu ustnego w sytuacji, gdy z uwagi na stan zdrowia nie mogła sporządzić testamentu własnoręcznego, fakt, iż była to niedziela utrudniał sprowadzenie do niej notariusza.

W ocenie Sądu Rejonowego w sprawie niniejszej spełnione zostały także wszystkie przesłanki formalne dla sporządzenia testamentu ustnego. Spadkodawczyni wyraziła bowiem swą wolę w obecności trzech jednocześnie obecnych i w tym celu przywołanych świadków. W odniesieniu do świadków testamentu ustnego zgłoszonych w sprawie niniejszej nie miały przy tym zastosowania ograniczenia wynikające z art. 956 kc i 957 k,c, mogli oni zatem być świadkami testamentu ustnego. Dopełniono także obowiązkowi spisania treści testamentu przed upływem jednego roku od jego sporządzenia.

Sąd I instancji stwierdził, iż wbrew stanowisku uczestnika Miasta(...) W. w dniu sporządzenia testamentu istniała także po stronie spadkodawczyni obawa rychłej śmierci. Opiniujący w sprawie lekarz kardiolog jednoznacznie wskazał, iż spadkodawczyni był osobą bardzo poważnie chorą, nie będącą w stanie swobodnie oddychać bez wspomagania tlenem. Wskazał on także, iż w dniu 19 sierpnia 2007 r. doszło do znacznego pogorszenia się stanu jej zdrowia, co obiektywnie powodowało obawę jej rychłej śmierci.

Testament ustny sporządzony w dniu 19 sierpnia 2007 r. i spisany przez jego świadków w dniu 10 lutego 2010 r. uznać zatem należało za ważny i stanowiący podstawę orzekania o dziedziczeniu.

Spadkodawczyni w przedmiotowym testamencie rozrządziła swym majątkiem przeznaczając na rzecz M. C. nieruchomość położoną przy ul (...), zaś na rzecz J. C. (1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w W., przy ul. (...). Rozrządzenia dokonane przez spadkodawczynię miały zatem postać nie powołania spadkobiercy lecz zapisów, testamentowych w rozumieniu art. 968 kc. Mając jednakże na uwadze iż owe składniki, majątkowe, z uwagi na ich wartość, szacowaną przez strony na łącznie 1.500.000 zł, wyczerpywały prawie cały spadek zastosowanie w tym przypadku miał art. 961 kc, nakazujący traktować zapisobierców tak jakby zostali powołani do dziedziczenia w częściach odpowiadających stosunkowi wartości przeznaczonych im zapisów.

Wartość nieruchomości przy ul (...) oszacowana została przez wnioskodawczynię na kwotę 1.200.000 złotych, zaś wartość prawa do lokalu przy ul. (...) na kwotę 300.000 złotych. Ocena ta nie została zakwestionowana przez uczestników postępowania, a w szczególności przez przedstawiciela ustawowego małoletniej spadkobierczyni J. C. (1).

Sąd Rejonowy przyjął zatem podane wartości za podstawę orzekania w sprawie, uznając, iż nie budzą one istotnych wątpliwości, zaś dopuszczanie na tę okoliczność dowodów z opinii biegłych z zakresu wyceny nieruchomości skutkowałoby tylko zbędnym przedłużeniem postępowania i nieuzasadnionym wzrostem jego kosztów, które musieli by ponieść spadkobiercy. Mając zaś na uwadze, iż stosunek kwot 1.200.000 zł do 300.000 odpowiada proporcji 4/5 do 1/5 Sąd I instancji, z odwołaniem do przytoczonego wyżej art. 961 kc orzekł o nabyciu spadku przez M. C. w 4/5 części i J. C. (1) w 1/5 części.

Ze względu na to, iż w chwili otwarcia spadku (jak i w chwili orzekania o stwierdzeniu jego nabycia) J. C. (3) była małoletnia (urodziła się w 2003 r.) Sąd Rejonowy, w oparciu o art. 1015 §2 kc i 1016 kc orzekł, iż obie spadkobierczynie nabyły spadek z dobrodziejstwem inwentarza.

Apelację od powyższego postanowienia wywiódł uczestnik postępowania miasto (...) W., zaskarżając je w części, tj. pkt l wniósł o jego zmianę w zaskarżonej części poprzez stwierdzenie nabycia spadku przez miasto (...) W. w całości z dobrodziejstwem inwentarza i zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz apelującego kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie przed Sądem II instancji wg norm prawem przepisanych, ewentualnie jego uchylenie w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, zasądzenie od wnioskodawczyni na rzecz apelującego kosztów zastępstwa procesowego za postępowanie przed Sądem II instancji wg norm prawem przepisanych.

Skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. art. 952 § l k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie do stanu faktycznego sprawy oraz naruszenie przepisów postępowania tj. art. 233 § l kpc poprzez dokonanie błędnych i sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym ustaleń faktycznych i przyjęcie, iż w dniu 19 sierpnia 2007r. spadkodawczyni J. G. oświadczyła swą ostatnią wolę ustnie w obecności 3 świadków.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja, wobec zasadności zarzutów w niej wywiedzionych, podlegała uwzględnieniu.

Na wstępie oceny zarzutów podniesionych we wniesionym środku zaskarżenia należy wskazać na wyjaśnienia wnioskodawczyni i zeznania świadków, których ocena winna doprowadzić do odmiennych ustaleń faktycznych, niż te które poczynił Sąd I instancji. Mianowicie, wnioskodawczyni przyznała, że świadkowie wskazani w protokole ostatniej woli spadkodawczyni przybyli do jej mieszkania przypadkowo, świadek E. C. w związku z imieninami, chociaż spadkodawczyni ich nie organizowała i nikt nie był na nie zaproszony , a pozostali dwaj świadkowie w odwiedziny do wnioskodawczyni. Ponadto wnioskodawczyni przyznała, że spadkodawczyni w dacie 19 sierpnia 2007 r. była władna złożyć swój podpis pod dokumentem.

Świadek E. C. zeznała, że spadkodawczyni spodziewała się gości, umówiły się na niedzielę. Gdy w pokoju ze spadkodawczynią została świadek oraz dwoje znajomych wnioskodawczyni, spadkodawczyni powiedziała, że jeżeli wnioskodawczyni będzie się nią opiekować jak dotychczas to B. będzie dla niej, a mieszkanie na P. dla J.. Świadek miała za zadanie kontrolowanie opieki sprawowanej przez wnioskodawczynię. W czasie krótkiej wizyty świadków, spadkodawczyni siedziała, ale też potrafiła wstać.

Świadek A. C. zeznała, że na życzenie spadkodawczyni zostali zaproszeni do jej pokoju. Spadkodawczyni oświadczyła swą wolę, co do dwóch nieruchomości. Spadkodawczyni była w łóżku, nie siedziała na krześle. Nie wstawała z łóżka.

Świadek A. P. zeznał, że spadkodawczyni w czasie ich wizyty na pewno nie leżała, nie pamięta czy siedziała, czy też stała. W jego ocenie spadkodawczyni była w stanie podpisać oświadczenie.

Z powyżej przedstawionego materiału dowodowego w sposób nie budzący wątpliwości wynika, iż okoliczności wizyty świadków, jak również zachowanie spadkodawczyni w jej trakcie są odmienne, pomimo iż winny być jednorodne. Sprzeczności przedstawione przez świadków w zakresie zachowania spadkodawczyni w czasie wizyty, w ocenie Sądu II instancji świadczą, iż nie doszło do złożenia przez spadkodawczynię oświadczenia woli na wypadek śmierci. Z zeznań świadków spotkania u spadkodawczyni wynika, iż w ich ocenie dokonała ona rozrządzenia na rzecz wnioskodawczyni i uczestniczki. Niemniej wynika również, że żaden ze świadków nie miał odczucia wagi i niezwykłości wizyty u spadkodawczyni, lub jej części. Podkreślenia wymaga, że dopiero z inicjatywy wnioskodawczyni został sporządzony protokół testamentu. Nie spisano go z inicjatywy świadków wskazując jako przyczynę jego sporządzenie przez testatorkę, lecz sporządzono tenże protokół na potrzeby sądu. Takie oświadczenie świadka stanowi jednoznacznie, że dokument ten nie odzwierciedla zdarzenia mocą, którego doszłoby do zmiany porządku dziedziczenia z ustawowego na testamentowe. Protokół testamentu ustnego stanowiący podstawę wniosku przyoblekł taką postać na życzenie wnioskodawczyni wykreowane po śmierci wnioskodawczyni. Na podkreślenie w tym miejscu zasługuje zeznanie świadka E. C., która wskazała jakie były plany spadkodawczyni co do jej majątku, dotyczyły jednak przyszłości i ich przyobleczenie w formę prawnie wiążącą było uzależnione do starań wnioskodawczyni, sposobu sprawowania opieki nad spadkodawczynią i jej trwałości. Z zeznań tego świadka, jedynej znajomej spadkodawczyni w gronie wskazanych przez wnioskodawczynię świadków, wynika, że spadkodawczyni nie miała woli sporządzenia testamentu, lecz układała przyszłe stosunki własnościowe, których nie przyoblekła w prawem przewidzianą formę. Sporządzenie testamentu ustnego nie jest czynnością zwyczajowo przyjętą i praktykowaną, w ocenie Sądu Okręgowego, gdyby wolą spadkodawczyni było sporządzenie testamentu szczególnego świadkowie zapamiętaliby okoliczności zarówno jego oświadczenia, jak również spisania. Tymczasem istnieją znaczne różnice, co do zachowania spadkodawczyni w czasie wizyty świadków, czy leżała czy też siedziała, a ponadto różnice te w znacznym stopniu dotyczą również miejsca i okoliczności spisania protokołu testamentu w dniu 10 stycznia 2008 r. Mianowicie, świadkowie A. C. i A. P. zeznali, iż miało to miejsce w domu przy ul. (...), wszyscy byli obecni. Natomiast zeznania świadka E. C. są w tym przedmiocie odmienne, bowiem nie wie jak to oświadczenie powstało. Byli u notariusza, który ich pouczył, że testament nie ma mocy prawnej. Testament został spisany u notariusza z inicjatywy wnioskodawczyni.

Z powyższego w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że spadkodawczyni nie sporządziła testamentu ustnego, świadkowie nie mieli świadomości swej roli jako świadków ostatniego rozrządzenia na wypadek śmierci, albowiem taka wiedza, świadomość uczestnictwa w ważnym wydarzeniu testowania, a także wola spadkodawczyni sporządzenia testamentu ustnego są istotnymi okolicznościami, bez których czynność testowania nie ma miejsca. Skoro świadkowie byli przed spisaniem protokołu u notariusza, oznacza to, iż nie wiedzieli przed tą wizytą o możliwości sporządzenia testamentu ustanego, a więc i w dacie spotkania u spadkodawczyni nie byli świadomi swej roli świadków testamentu ustnego, którą im przypisała nie spadkodawczyni, lecz wnioskodawczyni. Rozbieżności w zeznaniach świadków, co do miejsca sporządzenia protokołu testamentu znalazły także swe odzwierciedlenie w braku zawarcia w nim miejsca jego spisania.

Niezbędnym warunkiem istnienia testamentu ustnego jest życzenie spadkodawcy złożenia oświadczenia swej ostatniej woli na wypadek śmierci, podczas gdy w ocenie Sądu II instancji oświadczenie złożone przez spadkodawczynię takich cech nie miało, albowiem osoby obecne podczas tej krótkiej wizyty nie odniosły wrazenia jej wyjątkowości ani tez nie traktowały swej tam bytności jako świadków testamentu, spadkodawczyni zaś prowadzoną rozmowę m.in. o jej majątku, traktowała jako zwyczajową.

Ponadto skoro spadkodawczyni mogła złożyć pod tak ważnym oświadczeniem swój podpis, świadkowie z uwagi na wagę czynności niewątpliwie dążyliby do jej odzwierciedlenia w formie pisemnej, co w stanie faktycznym nie wystąpiło z uwagi na brak woli testowania po stronie spadkodawczyni.

Wobec powyższych wywodów ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy w zakresie, iż spadkodawczyni oznajmiła świadkom swą ostatnią wolę, iż to treść testamentu ustanego spadkodawczyni została spisana przez jego świadków w dniu 10 lutego 2008 r., a także iż do dziedziczenia J. G. powołała M. C. przeznaczając jej nieruchomość przy ul (...) w W., oraz J. C. (1), przeznaczając jej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w W. przy ul. (...), nie mogły się ostać. Z materiału dowodowego sprawy wynika bowiem, iż spadkodawczyni nie sporządziła testamentu, a zatem nie pozostawiła po sobie spadkobierców innych niż dziedziczący spadek z ustawowy uczestnik miasto (...) W.. Dlatego Sąd Okręgowy po rozważeniu na nowo całego zebranego w sprawie materiału, dokonał jego własnej oceny przy uwzględnieniu zasad wynikających z art. 233 1 k.p.c.

Z powyższego względu ustalenia faktyczne w powołanym zakresie uległy zmianie, wobec uznania za zasadnego zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. zawierającego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych. Skoro nie miało miejsca sporządzenie testamentu ustnego, brak było podstawy do zastosowania w sprawie powołanego przez Sąd I instancji art. 752 k.c.

Spadkodawczyni nie sporządziła testamentu zwykłego, ani też szczególnego. Prawa do spadku nabył więc na podstawie art. 935 k.c. w zw. z art. 1023 § 2 k.c. jej jedyny

spadkobierca ustawowy uczestnik postępowania miasto (...) W. w całości z dobrodziejstwem inwentarza, albowiem w ostatniej kolejności, w braku małżonka i krewnych spadkodawcy powołanych do dziedziczenia z ustawy, spadkobiercą ustawowym jest gmina ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy. Kryterium określającym gminę jako spadkobiercy ustawowego jest ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawczyni tj. miasto W... Z mocy zaś art. 1023 § 2 k.c. gmina jako spadkobierca ustawowy, przyjęła spadek z dobrodziejstwem inwentarza .

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy w trybie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie w jego punkcie pierwszym i orzekł, że spadek po J. G. córce Z. i H. zmarłej w dniu 26 sierpnia 2007 r. w W., ostatnio stale zamieszkałej w W. przy ul. (...) nabyło na podstawie ustawy miasto (...) W. w całości z dobrodziejstwem inwentarza. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego w kwocie 180 zł. zasądzonej od M. C. na rzecz apelującego zapadło na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. w zw. z § 8 pkt. 2 i § 12 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.z uwagi na sprzeczność interesów apelującego i wnioskodawczyni, której wniosek we wskazanym w nim kształcie nie został uwzględniony.