Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2011 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny-Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Beata Gutkowska

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2011 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko W. B.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego (...) w Warszawie

z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I Cupr 256/10

oddala apelację.

Sygn. akt V Ca 2173/11

UZASADNIENIE

Powód (...) w W. w pozwie z dnia 22 lutego 2010 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. B. kwoty 3274,29 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19 lutego 2010 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu oraz kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 24 marca 2010 r. (...)Sąd Rejonowy (...) nakazał, aby pozwany W. B. zapłacił na rzecz powoda (...) w W. dochodzoną kwotę wraz z kosztami procesu.

Od powyższego nakazu pozwany W. B. wniósł sprzeciw, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy (...) w Warszawie oddalił powództwo.

Sąd Rejonowy ustalił, iż pozwany W. B. jest użytkownikiem wieczystym działki gruntu nr (...) o powierzchni 440 m ^{( 2)} oraz właścicielem znajdującego się na tej działce stanowiącego odrębną nieruchomość budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni 283,40 m ^{( 2)} przy ul. (...) w W., które nabył na podstawie umowy notarialnej z dnia 8 grudnia 2000 r. zawartej z (...) w W.. W paragrafie 4 tej umowy powodowa Spółdzielnia ustanowiła na rzecz każdoczesnego wieczystego użytkownika w/w działki gruntu i właściciela budynku stanowiącego odrębną nieruchomość odpłatną służebność gruntową polegającą na prawie przechodu i przejazdu przez stanowiącą drogę wewnętrzną działkę gruntu nr (...), której użytkownikiem wieczystym jest powód. Strony ustaliły przy tym, że roczne wynagrodzenie z tytułu ustanowionej służebności gruntowej wynosi 610,80 zł i będzie waloryzowane corocznie według wskaźnika inflacji GUS oraz płatne miesięcznie z góry do 15 dnia każdego miesiąca, oraz że obowiązek utrzymywania w należytym stanie drogi wewnętrznej, w tym przeprowadzania remontów, a także ponoszenia kosztów z tytułu oświetlenia, spoczywa na użytkowniku wieczystym nieruchomości obciążonej, przy czym wydatki na ten cel będą pokrywane ze środków finansowych otrzymywanych z tytułu wynagrodzenia za ustanowią służebność gruntową. Z kolei w paragrafie 5 umowy strony ustaliły, że zgodnie z § 38 statutu Spółdzielni w zw. z art. 236 Prawa spółdzielczego administracja osiedlem domów jednorodzinnych sprawowana będzie odpłatnie przez powodowe Zrzeszenie wyłącznie w zakresie zapewnienia ochrony czynnej i technicznej osiedla oraz wywozu śmieci.

W. B. nie jest członkiem (...) w W..

Teren osiedla (...), na którym znajdują się budynki wielorodzinne i około 40 budynków jednorodzinnych jest ogrodzony, a usytuowanie budynków jednorodzinnych uniemożliwia wydzielenie drogi wyłącznie dla tych budynków. Z jednej strony znajduje się zarówno brama wjazdowa i wyjazdowa z osiedla i nie ma możliwości urządzenia wjazdu do osiedla z innej strony.

Powodowe Zrzeszenie zatrudnia firmę ochroniarską, która świadczy usługi w zakresie ochrony całego osiedla mieszkaniowego (...), w skład którego wchodzi osiedle domów wielorodzinnych znajdujących się w zasobach Spółdzielni i osiedle domów jednorodzinnych, na terenie którego zlokalizowany jest budynek pozwanego. Zakres ochrony polega na fizycznym dozorze osiedli, tj. głównie obchodach i patrolowaniu terenu zewnętrznego chronionego obiektu wyznaczoną trasą, patrolowaniu garaży podziemnych w blokach mieszkalnych oraz na stacjonarnym posterunku ochrony fizycznej umiejscowionym przy głównej bramie wjazdowej na teren obiektu. Wynagrodzenie firmy ochroniarskiej pokrywa powodowe Zrzeszenie.

Koszty ochrony całego Osiedla (...)Zrzeszenie rozlicza na wszystkich uprawnionych do lokali mieszkalnych i właścicieli domów jednorodzinnych, obciążając ich tymi kosztami według ustalonych stawek proporcjonalnie do ilości metrów kwadratowych mieszkań lub domów jednorodzinnych.

Uchwałą Rady Nadzorczej nr (...) Rady Nadzorczej (...) z dnia 26 września 26 września 2007 r. w sprawie miesięcznych opłat za używanie lokali mieszkalnych

ustalono, że stawka opłat za ochronę osiedla od l listopada 2007 r. dla osiedla (...), domki jednorodzinne wynosi 0,67 zł /m ^{( 2)} (poprzednio 0,56 zł/m2).

(...) z tytułu kosztów ochrony obciążyła W. B. w okresie od kwietnia 2008 r. do lipca 2008 r. kwotą 137,56 zł miesięcznie, a w okresie od sierpnia 2009 r. stycznia 2010 r. kwotą 123,19 zł miesięcznie.

Pozwany W. B. w 2005 r. dokonał jednorazowej zapłaty zaległości za usługi związane z ochroną osiedla z uwagi na fakt, iż Spółdzielnia w razie braku takiej spłaty zagroziła wpisaniem go na listę dłużników w Krajowym Rejestrze Długów.

Pismem z dnia 13 stycznia 2010 r. powodowa spółdzielnia wezwała W. B. do zapłaty zadłużenia z tytułu opłaty za ochronę w wysokości 2.765,13 zł zastrzegając, iż w przypadku nieuregulowania powyższej kwoty spółdzielnia będzie zmuszona skierować sprawę na drogę postępowania sądowego oraz umieścić informację o zobowiązaniach w Krajowym Rejestrze Długów, co skutkuje ograniczeniem swobodnego funkcjonowania na rynku konsumenckim lub prowadzenia działalności gospodarczej, nawet do 10 lat. Analogiczne wezwanie do zapłaty, choć dotyczące okresu po wniesieniu pozwu, zostało skierowane do pozwanego w dniu 30 listopada 2010 r.

W swych rozważaniach Sąd Rejonowy wskazał, że powodowe Zrzeszenie w uzasadnieniu pozwu wskazało, że domaga się zwrotu kosztów poniesionych przez Zrzeszenie w związku ze sprawowaniem ochrony. Wobec tego roszczenia powoda w tym zakresie oceniać należy na podstawie art. 742 k.c. W ocenie Sądu podstawą odpowiedzialności pozwanego nie mogą być jednak stawki określone w aktach wewnętrznych Spółdzielni, tj. uchwałach Rady Nadzorczej. Pozwany nie jest bowiem członkiem powodowej Spółdzielni, a jego nieruchomość nie znajduje się w jej zasobach, dlatego wewnętrzne akty prawne Spółdzielni nie są w żadnym razie źródłem obowiązków dla pozwanego. Powód musiałby zatem wykazać - zgodnie z ogólną regułą rozkładu ciężaru dowodowego z art. 6 kc - faktyczne poniesienie tych kosztów w określonej wysokości w związku z przedmiotowymi usługami świadczonymi na rzecz pozwanego. Powód dowodu takiego nie przedstawił, a dowód z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (...) k. 67-179, który Sąd dopuścił na wniosek pełnomocnika powoda do ustaleń takich nie mógł doprowadzić, albowiem dotyczył innego okresu niż okres za który powód dochodził roszczeń od pozwanego. Powód również nie wykazał jaka część kosztów ponoszona jest przez Spółdzielnię na usługi świadczone wyłącznie dla pozwanego. Powód wskazał zasadę obciążania tymi kosztami poszczególnych nieruchomości, tj. proporcjonalnie do powierzchni użytkowej mieszkania w przypadku usługi ochrony, przy czym zasada ta wynika z aktów wewnętrznych spółdzielni, które jak już wyżej wskazano - nie mogą być źródłem zobowiązania dla pozwanego, który członkiem Spółdzielni nie jest. Tym bardziej, iż podzielić należy zastrzeżenia zgłaszane przez stronę pozwaną co do związku pomiędzy powierzchnią użytkową lokalu lub domu a kosztami ochrony takiego obiektu, skoro w rozpatrywanej sprawie ochrona dotyczyła dozoru terenu zewnętrznego osiedla.

Reasumując Sąd Rejonowy uznał, że jeśli strony umownie nie ustaliły, w jaki sposób pozwany ma partycypować w tych kosztach, to powód powinien był wykazać faktyczną wysokość wydatków ponoszonych z tego tytułu na wykonanie zlecenia tylko dla pozwanego.

W ocenie Sądu Rejonowego nie można stwierdzić, ażeby pomiędzy stronami zawarta została w zakresie wysokości obciążających pozwanego kosztów umowa w sposób dorozumiany, skoro naliczane przez powoda pozwanemu z tego tytułu opłaty były zmienne, a pozwany kwestionował obowiązek ich zapłaty. Ustalenia warunków tej umowy nie można się również dopatrywać w tym, iż pozwany opłaca usługi związane z wywozem śmieci, albowiem, pozwany płaci za wywóz śmieci, z uwagi na to, iż korzysta z tej usługi, otrzymuje faktury VAT i w tym zakresie uznaje te faktury, natomiast nie uznaje roszczeń z tytułu ochrony, bo z ochrony tej nie korzysta.

W ocenie Sądu I instancji kwestię ponoszenia przez pozwanego kosztów ochrony, tak co do ich wysokości jak i zasady rozliczeń wobec braku postanowień w tym zakresie w ww. akcie notarialnym - powód powinien uregulować z pozwanym w drodze stosownej umowy.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył powód zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 60 k.c. poprzez jego niezastosowanie do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, skutkiem czego sąd nie uznał, że między stronami doszło do zawarcia umowy, na mocy której pozwany zlecił powodowej spółdzielni ochronę zewnętrzną budynku oraz części wspólnych i zobowiązał się płacić część kosztów jakie z tego tytułu poniesie spółdzielnia według zasad rozliczania na jeden metr kwadratowy jego domu w stosunku do ilości metrów kwadratowych osiedla, podczas gdy porozumienie zawarte między stronami per facta conludenta stanowi umowę zawierającą oświadczenia woli stron; naruszenie prawa procesowego mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 233 §1 k.p.c. poprzez: dokonanie ustaleń sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem z pominięciem reguł interpretacyjnych wynikających z art. 65 k.c. skutkiem czego sąd błędnie ustalił, że między stronami nie doszło do zawarcia umowy; dokonanie oceny dowodów w sposób niewszechstronny, bowiem z pominięciem dowodu z zeznań świadków, którzy złożyli zeznania na okoliczność faktycznego korzystania przez pozwanego z usług powoda w zakresie ochrony osiedla oraz zasad rozliczania z tego tytułu, w całości dając wiarę twierdzeniom pozwanego jakoby nie korzystał z usług ochrony i dokonał zapłaty jedynie pod wpływem groźby wpisania pozwanego do Krajowego Rejestru Dłużników.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda dochodzonej kwoty zgodnie z żądaniem pozwu i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe w zakresie wnioskowanym przez strony, zgromadzone w toku postępowania dowody poddał wszechstronnej, wnikliwej ocenie ustalając stan faktyczny sprawy stanowiący podstawę do rozważań nad stosowaniem przepisów prawa materialnego. Tak przeprowadzona ocena dowodów jako odpowiadająca wymogom z art. 233 § 1 k.p.c. korzysta z ochrony tym przepisem przewidzianej i jest w pełni aprobowana przez Sąd Okręgowy.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia Sądu Rejonowego, jak również ich ocenę prawną stwierdzając, iż znajdują umocowanie w obowiązującym porządku prawnym.

Z powodów przytoczonych przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku należy stwierdzić, że powód nie udowodnił, ażeby pomiędzy stronami zawarta została w zakresie wysokości obciążających pozwanego kosztów umowa w sposób dorozumiany. Trafni wskazuje Sąd Rejonowy, że naliczane przez powoda pozwanemu z tego tytułu opłaty były zmienne, a pozwany kwestionował obowiązek ich zapłaty. Idąc za tokiem rozumowania pozwanego możnaby uznać, że skoro doszło we wskazany przez niego sposób do zawarcia umowy, to również poprzez zaprzestanie płacenie przez pozwanego doszło do jej rozwiązania.

W związku z tym zarzuty naruszenia art. 60 k.c. i 65 k.c. nie są zasadne.

Wbrew twierdzeniom apelacji Sąd Rejonowy nie ustalił, że pozwany nie korzystał z usług ochrony. Sąd Rejonowy stwierdził jedynie, że strony nie ustaliły zgodnie sposobu pokrywania przez pozwanego kosztów tej ochrony. Powód także nie wykazał faktycznie poniesionych kosztów poniesionych przez powoda w związku z usługami świadczonymi na rzecz powoda. I z tych powodów powództwo zostało oddalone.

W związku z tym zarzuty naruszenia art. 60 k.c. i 65 k.c. nie są zasadne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.