Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia (del.) Iwona Lizakowska-Bytof

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 7 maja 2019 r., sygn. akt II C 6284/18

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz (...) S.A. w W. kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 312/20

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się zasądzenia na swoją rzecz od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 250 euro z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 07 maja 2019 roku Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie zasądził od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 250,00 euro (dwieście pięćdziesiąt euro) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 317,00 zł (trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 270,00 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Apelację od wyroku Sądu I instancji wniósł pozwany, który zaskarżył orzeczenie w całości zarzucając naruszenie przepisów postępowania :

> art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności zaś dokumentu zatytułowanego Umowa cesji wierzytelności, a w konsekwencji poprzez bezpodstawne przyjęcie, że spółka (...) sp. z o.o. nabyła wierzytelność przysługującą B. W. na podstawie umowy cesji z dnia 24 lipca 2018 roku nr (...) roku, podczas gdy brak było jakichkolwiek podstaw aby uznać, że ww. pasażer zawarł ze spółką (...) umowę cesji wierzytelności, co skutkowało błędnym przyjęciem, że powód przejął skutecznie wierzytelności przysługujące temu pasażerowi, a w konsekwencji że jest on legitymowany czynnie do występowania z w niniejszym sporze;

> art. 233 § 1 w zw. z art. 248 i art. 217 § 3 k.p.c. poprzez pominięcie wniosku dowodowego pozwanego polegającego na zobowiązaniu strony powodowej do przedstawienia oryginału dokumentu rzekomej umowy cesji wierzytelności z dnia 24 lipca 2018 roku nr (...)./ (...), na podstawie której nabyła wierzytelność przysługującą B. W.;

> art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. poprzez błędne zastosowanie i bezpodstawne uznanie, że odsetki należne są stronie powodowej od daty 17 sierpnia 2018 roku, podczas gdy daty rzekomego doręczenia wezwania do zapłaty strona powodowa nie wykazała, co oznacza, że odsetki mogłyby zostać zasądzone od daty następującej po dacie doręczenia pozwu pozwanemu.

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych za I i II instancję.

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym i Sąd odwoławczy nie przeprowadził postępowania dowodowego, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. ograniczono uzasadnienie wyroku
do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je
za własne, jak również rozważania prawne zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia. Stwierdzić przy tym należy, że dokonując wszechstronnej analizy zebranych dowodów Sąd I instancji nie uchybił zasadom logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego.

Brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania za zasadny zarzutu naruszenia art. art. 233 § 1 w zw. z art. 248 i art. 217 § 3 k.p.c.

Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w sposób szczegółowy i wyczerpujący przedstawił argumentację dotyczącą skuteczności umowy cesji zawartej pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda, a powodem. Rozważania Sądu I instancji poparte zostały wskazanym w uzasadnieniu stanowiskiem doktryny i judykatury. Stanowisko Sądu I instancji Sąd Okręgowy w pełni popiera i przyjmuje za własny, brak jest zatem podstaw do jego powielania w tej części uzasadnienia. Nie było także żadnych podstaw aby ocenić jako zasadny wniosek dowodowy pozwanego o zobowiązanie do przedłożenia oryginały umowy cesji.

Zasadnie Sąd Rejonowy ocenił, że umowa cesji wierzytelności dla swojej skuteczności nie musiała zostać zawarta w formie pisemnej i w związku z tym nie musiała zostać opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym. W konsekwencji, Sąd przeprowadził prawidłową ocenę złożonych przez stronę powodową dowodów. Strona powodowa wraz z pozwem przedłożyła bowiem szereg dokumentów wskazujących, że do zawarcia umowy cesji wierzytelności doszło. Powód złożył poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię umowy cesji wierzytelności. Kwestia czy umowa ta w oryginale została podpisana przez cedenta własnoręcznie czy też w jakikolwiek inny sposób nie ma znaczenia w zakresie oceny czy do zawarcia umowy doszło. Jak już wskazywano powyżej, umowa cesji wierzytelności prawa do odszkodowania może zostać zawarta w dowolnej formie i dla oceny jej ważności kluczowe znaczenie ma wola stron w przedmiocie połączenia węzłem obligacyjnym.

Podpis (własnoręczny, kwalifikowany podpis elektroniczny czy też podpis potwierdzony profilem zaufanym ePUAP (...)) nie jest koniecznym elementem dokumentu w rozumieniu art. 77 k.c., choć dokument może być nim opatrzony. Gdy brak jest podpisu, powstaje problematyka autentyczności dokumentu (stwierdzenia jego pochodzenia) i zagadnienie udowodnienia w postępowaniu sądowym pochodzenia dokumentu. Dowód może być bezpośredni lub pośredni (np. przez wykazanie adresu poczty elektronicznej, z którego nastąpiło nadanie czy numeru telefonu komórkowego, z którego wiadomość tekstowa została nadana). W związku z tym Sąd Rejonowy zasadnie ustalił, że wydruk dokumentu umowy cesji niewątpliwie świadczy o zawarciu umowy cesji i uznał, że powód w sposób wystarczający wykazał istnienie legitymacji procesowej do wystąpienia z powództwem o zapłatę zryczałtowanego odszkodowania.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 455 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. Sąd Okręgowy wskazuje, iż termin początkowy naliczania odsetek został określony przez Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy. Powód wykazał bowiem, że w dniu 9 sierpnia 2018 roku skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty, w którym zakreślił 7-dniowy termin na spełnienie świadczenia –k.12 i 6 akt sprawy. Pozwany nie przedstawił natomiast żadnej argumentacji, iż powyższe wezwanie zaadresowane na prawidłowy adres nie zostało mu doręczone.

Mając na uwadze powyższe apelacja podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c i treści Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie obowiązującego w dacie wniesienia apelacji.