Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Daria Figura

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2019 r. w Warszawie, na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 31 sierpnia 2018 r., sygn. akt I C 1587/18

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanej (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz powódki (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt V Ca 32/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 stycznia 2018 r. powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 600 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, w I Wydziale Cywilnym nakazał pozwanemu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zapłacić na rzecz powoda kwotę 600 euro wraz z ustawowymi odsetkami oraz koszty procesu .

Pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł skutecznie sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości oraz wniósł o oddalenie powództwa, a także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej wskazując, iż powód nie wykazał faktu przeniesienia przez pasażera wierzytelności dotyczącej odszkodowania za opóźniony lot. W jego ocenie załączona do pozwu umowa cesji nie została podpisana przez cedenta i w związku z tym nie może ona być traktowana jako dokument w rozumieniu przepisów postępowania cywilnego .

Wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2018 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600 (sześćset) euro wraz z odsetkami ustawowymi a opóźnienie od dnia 15 grudnia 2017 r. do dnia zapłaty oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.017,00 zł (jeden tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia wniosła strona pozwana zaskarżając wyrok w części co do kwoty 300 euro zasądzonej w pkt 1 wyroku, a także pkt 2, zarzucając mu to, że w granicach apelacji przestał odpowiadać prawu przed uprawomocnieniem wobec złożenia Powodowi drogą pisemną oświadczenia o skorzystaniu z prawa Pozwanej do obniżenia odszkodowania za opóźniony rejs, na zasadzie art. 7 ust. 2 lit. c Rozporządzenia 261/2004. W związku z tą czynnością, kwota główna odszkodowania winna zostać ustalona na poziomie 300 euro.

W związku ze złożonym oświadczeniem, powstała potrzeba podniesienia nowego twierdzenia o faktach, tj. Pozwana wskazuje, że lot (...) z dnia 05 lipca 2017 r. był opóźniony o 3 godziny i 55 minut, a odległość pomiędzy W., a M., liczona po ortodromie wynosi 6.470,888 km (3494 nm; mile morskie; 1 nm = 1,852 km). Na marginesie apelujący zaznaczył, że ustawodawca sam posługuje się taką jednostką miary (mila morska; nm), chociażby w art. 5 ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i o administracji wodnej, wskazując tam stosowny przelicznik na kilometry, zatem Sąd z mocy samego prawa winien przyjąć taki przelicznik za fakt notoryjny. W myśl powołanej normy Rozporządzenia 261/2004, w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (pkt. 63 sentencji orzeczenia C-407/07 poł. Z C-432/07), ziszczenie się powyższych przesłanek faktycznych, uprawnia przewoźnika do złożenia rzeczonego oświadczenia i obniżenia prawa do odszkodowania w sposób poczyniony przez Pozwaną.

Wobec powyższego pozwany wniósł o zmianę wyroku we wskazanej części i oddalenie powództwa o zapłatę odszkodowania przewyższającego w niniejszej sprawie kwotę 300 euro, ewentualnie, o uchylenie wyroku we wskazanej części i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania wobec potrzeby przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości, w zakresie kwoty przewyższającej 300 euro, na zasadzie art. 101 k.p.c., o wzajemne zniesienie kosztów postępowania,

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługiwała na uwzględnienie.

Skarżący nie podniósł w apelacji zarzutów naruszenia prawa materialnego ani procesowego. Wskazał natomiast, że wyrok w granicach apelacji przestał odpowiadać prawu wobec złożenia przez pozwanego oświadczenia o skorzystaniu z prawa do obniżenia odszkodowania za opóźniony rejs, na zasadzie art. 7 ust. 2 lit. c Rozporządzenia 261/2004.

Sąd Okręgowy wskazuje, iż reguły dowodzenia w procesie cywilnym zobowiązują strony do wskazywania dowodów z których wywodzą skutki prawne (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Strona ponosi zatem ryzyko ujemnych konsekwencji braku przedstawienia stosownych dowodów. Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym należy przytoczyć przepis art. 505 ¹¹ który stanowi, iż Sąd drugiej instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu. Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli apelację oparto na późniejszym wykryciu okoliczności faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji.

Z powyższego wynika, że aby powołać się na nowe dowody w postępowaniu odwoławczym strona jest zobowiązana uprawdopodobnić, że nie mogła skorzystać z niniejszego środka dowodowego w postępowaniu przed sądem I instancji. Również art. 368 k.p.c. stanowi, iż apelacja powinna zawierać powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Dodatkowo na podstawie art. 381 k.p.c. Sąd drugiej instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później.

Skarżący wskazał w apelacji, iż pismo z dowodem w postaci oświadczenia i dowodu nadania oświadczenia przesłał do sądu I instancji, lecz o bezskuteczności tego środka dowodowego dowiedział się dopiero w chwili doręczenia wyroku Sądu I instancji. Pozwany nie wskazał jednak powodu, dla którego powołanie się na oświadczenie wynikające z art. 7 ust. 2 lit. c Rozporządzenia 261/2004 nastąpiło dopiero po wydaniu wyroku w sprawie. Sąd pomija bowiem spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich we właściwym czasie bez swojej winy.

Dla skutecznego zgłoszenia w postępowaniu apelacyjnym nowych faktów i dowodów konieczne jest wykazanie braku potrzeby ich powołania w pierwszej instancji. Poprzez należy wykazanie należy rozumieć wskazanie konkretnych przyczyn powodujących niemożliwość zgłoszenia dowodu przed sądem pierwszej instancji i ich uprawdopodobnienie.

Mając powyższe na uwadze, w związku z tym, iż dowód wskazany przez apelującego okazał się spóźniony, Sąd Okręgowy w oparciu o art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. zasądzając na rzecz powoda wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika według rozporządzenia obowiązującego w dacie wniesienia apelacji.