Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia SO Mariusz Solka
Protokolant:	Kacper Rybicki

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2022 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa A. J.

przeciwko pozwanemu Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda A. J., kwotę 49.100,00 (czterdzieści dziewięć tysięcy, sto) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 października 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

3.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda A. J., kwotę 1.930,38 (jeden tysiąc, dziewięćset trzydzieści, 38/100) złotych kosztów procesu.---

/-/ Sędzia SO Mariusz Solka

III C 408/19

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 lutego 2022 r.

Pozwem z dnia 04 marca 2019 r. (data stempla Biura Podawczego k.7) powód wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. na jego rzecz kwoty 75 965,48 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie płatnymi od dnia 03 października 2018 r. oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Argumentując swoje stanowisko wskazał, że powód jest właścicielem samochodu marki B. o nr rej. (...), a pomiędzy powodem i pozwanym została zawarta umowa ubezpieczenia autocasco, z której wynika, iż pozwany jest obowiązany do pokrycia szkód na pojeździe. Dalej powód wskazał, że w dniu 24 września 2018 r. w P. doszło do kradzieży z włamaniem wskutek czego dokonano zaboru mienia w postaci wyposażenia fabrycznego pojazdu w postaci: kierownicy, zespołu poduszki powietrznej, włącznik rozrusznika, skrzynki schowka, zespołu obsługowego radia, klimatyzacji, włącznika świateł, lusterek zewnętrznych i innych elementów szczegółowo wymienionych w kalkulacji naprawy nr (...). W wyniku powyższych działań doszło także do uszkodzenia tapicerki drzwi przednich. Powód wskazał, że zgłosił zdarzenie do (...) Polska. Pismem z dnia 28.09.2018 r. powód został poinformowany, że w ocenie pozwanego wartość szkód na pojeździe wynosi 75 965,48 zł, a pismem z dnia 03.10.2018 r. pozwany poinformował powoda, że wartość szkód w pojeździe jest na tyle wysoka, iż naprawa przekracza 70 % wartości pojazdu i dlatego wysokość będzie ustalana według zasad rozliczenia szkody całkowitej. Następnie pismem z dnia 03 października 2018 r. pozwany poinformował powoda, że odmawia wypłaty odszkodowania z uwagi na fakt, że w jego ocenie uszkodzenia pojazdu marki B. nr rej. (...) nie mogły powstać w zaparkowanym pojeździe, który miał zamknięte wszystkie drzwi. W ocenie Ubezpieczyciela- pozwanego, aby dokonać takich szkód drzwi musiały być otwarte (pozew k.7-9).

Odpowiedzią na pozew z dnia 17 czerwca 2019 r. (data stempla Biura Podawczego k.56) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany kwestionował roszczenie co do zasady i co do wysokości. Pozwany wskazał, że udzielał powodowi ochrony ubezpieczeniowej w zakresie m.in. ubezpieczenia autocasco, zaś szczegółowe warunki ubezpieczenia uregulowane były w Ogólnych warunkach ubezpieczenia Autocasco. Pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne, zaś zebrany materiał doprowadził pozwanego do wniosku, że brak jest związku przyczynowego pomiędzy uszkodzeniami pojazdu zgłoszonymi przez Ubezpieczyciela, a wypadkiem ubezpieczeniowym, (...) jest wolny od odpowiedzialności za dane uszkodzenia.

Pozwany wskazał, że we wnętrzu pojazdu nie ujawniono śladów zarysowań od szkła, które powinny powstać przy poruszaniu się sprawcy kradzieży wewnątrz pojazdu. Dodatkowo z pojazdu skradziono również osłony głośników, co zdaniem pozwanego jest na tyle trudno wykonalne, że musiało być dokonane przy drzwiach otwartych. Z uwagi na to, że pojazd wyposażony był w tzw. podwójne ryglowanie drzwi to niemożliwym było otworzenie drzwi od wewnątrz. Dlatego zdaniem pozwanego rozbicie szyby musiało nastąpić już po dokonaniu kradzieży, a sprawca dostał się do środka pojazdu przez otwarte drzwi (odpowiedź na pozew k.56-58).

Strony w dalszym toku podtrzymywały dotychczasowe stanowiska.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 września 2018 r. powód złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa- kradzieży z włamaniem do samochodu marki B. o nr rej. (...). Z treści zeznań złożonych przed KPP P. wynikało, że w nocy z 23 września 2018 r. od godz. 19:90 do 24 września 2018 r. do godz. 08:15 w P. przy ul. (...) na parkingu niestrzeżonym na wysokości przystanku, nieznany sprawca po uprzednim wybiciu szyby lewych przednich drzwi pojazdu B. nr rej. (...) dokonał z jego wnętrza kradzieży kierownicy, monitor nawigacji, kokpitu przedniego, komputera pokładowego, systemu I D., tunelu środkowego z drążkiem zmiany biegów, włączniki systemów antykolizyjnych, bocznych lusterek lewy i prawy, video rejestrator. W wyniku kradzieży doszło do uszkodzenia skórzanej tapicerki siedziska fotela przedniego oraz tapicerki drzwi przednich (protokół ustnego przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej k.1 PR 1 Ds. (...), przesłuchanie powoda- protokół rozprawy z dnia 21 lutego 2022 r.k.454v).

W chwili zdarzenia pojazd marki B. był dopuszczony do ruchu, posiadał ważne badania techniczne (opinia biegłego k.349).

Z protokołu oględzin z dnia 24 września 2018 r. wynikało, że pojazd stał zaparkowany na kołach na terenie parkingu przy ul. (...) pomiędzy dwoma samochodami. Interweniująca na miejscu zdarzenia Policja w trakcie trwających czynności ujawnia i zabezpieczyła następujące ślady: brak lusterek zewnętrznych; we wnętrzu pojazdu, na przednich siedzeniach ujawniono ślady kawałków szkła; fragmenty szkła w lewym dolnym rogu szyby drzwi przednich lewych; brak kierownicy; brak wyposażenia przedniego kokpitu; brak tunelu środkowego- jego pokrywy wraz z drążkiem zmiany biegów; uszkodzenia poszycia prawych przednich drzwi- rozdarcie lewej górnej części; zarysowania na oparciu lewego przedniego fotela; fragmenty szkła odciśnięte na siedzisku lewego przedniego fotela; wystające wiązki przewodów elektrycznych. Podczas oględzin nie ujawniono i nie zabezpieczono żadnych śladów daktyloskopijnych czy osmologicznych (protokół oględzin k.7-8 PR 1 Ds. (...), opinia biegłego k.326).

Funkcjonariusze Policji z Komendy Powiatowej Policji w P. pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w Pruszkowie dnia 25 września 2015 r. wszczęli dochodzenie w sprawie kradzieży z włamaniem samochodu osobowego marki B., w wyniku którego dokonano kradzieży kierownicy, monitora nawigacji, przedni kokpit, komputera pokładowego, tunelu środkowego wraz z drążkiem zmiany biegów, włączników systemów antykolizyjnych, bocznych lusterek, video rejestratora o łącznej wartości 30 000 zł (postanowienie o wszczęciu dochodzenia k.11 Ds. (...), opinia biegłego k.368).

Pozwany udzielał powodowi ochrony ubezpieczeniowej w zakresie m.in. ubezpieczenia autocasco pojazdu marki B. o nr rej. (...). Szczegółowe warunki ubezpieczenia uregulowane były w Ogólnych warunkach ubezpieczenia Autocasco zatwierdzonych uchwałą Zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 13 grudnia 2016 r. (okoliczności niesporne, OWU k.65-74).

Zgodnie z §3 OWU ochroną ubezpieczeniową są objęte szkody polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu, utracie pojazdu lub jego wyposażenia, zaistniałe w okresie ubezpieczenia, wskutek następujących zdarzeń: pkt3) kradzieży (OWU k.68).

W myśl §4 ust.1 pkt 3 odpowiedzialność (...) nie obejmuje szkód spowodowanych wskutek rażącego niedbalstwa Ubezpieczonego, chyba że Umowa ubezpieczenia stanowi inaczej, lub zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

§8 ust. 2 OWU stanowił o zasadach ustalania i wypłat odszkodowań w przypadku szkody całkowitej. W przypadku szkody całkowitej obowiązywały następujące zasady: odszkodowanie jest należne w kwocie równej wartości rynkowej nieuszkodzonego pojazdu pomniejszonej o wartość pozostałości po szkodzie całkowitej, z zachowaniem ust.9 przy czym obydwie wartości są określane według wartości na dzień powstania szkody.

W dniu 24 września 2018 r. powód zgłosił zdarzenie do (...) S.A (zgłoszenie szkody k.12).

Pismem z dnia 28 września 2018 roku pozwany poinformował powoda, że koszt naprawy pojazdu wynosi 75 965,48 zł brutto, a wartość rynkowa pojazdu przed wypadkiem wynosiła 90 500 zł brutto. Zdaniem pozwanego koszt naprawy pojazdu przekracza 70 % jego wartości, a w takich przypadkach naprawa jest ekonomicznie nieuzasadniona. Dlatego wysokość odszkodowania pozwany ustalił według zasad rozliczenia szkody całkowitej (pismo k.27, wycena k.18-24).

Pismem z dnia 03 października 2018 r. pozwany poinformował powoda, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieuzasadniona, w związku z tym rozliczy szkodę całkowitą na kwotę 40 925 zł (pismo k.16, kalkulacja naprawy k.18-24).

Następnie, pismem z dnia 16 października 2018 r. pozwany poinformował powoda, że odmawia zapłaty odszkodowania. Wskazał, że zebrany w sprawie materiał nie potwierdza deklarowanego przebiegu zdarzenia. Charakter i zakres uszkodzeń pojazdu B. nr rej. (...) w odniesieniu do specyfikacji technicznej pojazdu potwierdzającej funkcję podwójnego ryglowania drzwi, wyklucza możliwość ich powstania w deklarowanych okolicznościach. Analiza zebranego w sprawie materiału wskazuje, że zgłoszenie uszkodzenia pojazdu B. nr rej. (...) nie mogły powstać w zaparkowanym pojeździe, który miał zamknięte wszystkie drzwi. Pozwany wskazał, aby dokonać uszkodzeń, które stanowią przedmiot niniejszej sprawy, drzwi pojazdu musiały zostać otwarte. Pozwany wskazał, że po analizie dokumentacji zdjęciowej zostały wskazane dwa uszkodzone elementy, do których nie powinno dojść przy drzwiach zamkniętych. Wskazano, że pęknięcie tapicerki powstało po jej wygięciu do wewnątrz, co nie było możliwe z uwagi, że przy drzwiach zamkniętych tapicerka licuje z deską rozdzielczą i jest ściśnięta uszczelką wykroju drzwi (pismo k.35, k.77).

Do uszkodzenia wnętrza pojazdu B. nie doszło przy drzwiach zamkniętych. Do kradzieży elementów wyposażenia wnętrza oraz ich uszkodzenia doszło przy drzwiach otwartych, gdyż te drzwi zostały uprzednio otwarte za pomocą klamki wewnętrznej po uprzednim stłuczeniu bocznej lewej szyby. Nie jest prawdą, że pojazd B. nr rej. (...) był wyposażony w system podwójnego ryglowania drzwi (opinia biegłego k.370).

Sprawca dokonywał wymontowywania części pojazdu w chwili, gdy siedział na siedzisku fotela, a w chwili, gdy przesuwał ciało siedząc także na fragmentach szkła pochodzących ze stłuczonej lewej bocznej szyby dokonał zarysowania siedziska. Co się tyczy uszkodzeń poszycia tapicerki lewych i przednich drzwi, ujawnione ślady wskazywały na chęć siłowego oderwania tych elementów zamocowanych do drzwi lewych i prawnych. Do tych uszkodzeń doszło, gdy pojazd był już otwarty od wewnątrz. Sprawca lub sprawcy dokonali wymontowania elementów wyposażenia wnętrza pojazdu przy użyciu narzędzi- śruby mocujące ujawniono na podłodze przy prawym przednim fotelu. Na zamku czy drzwiach brak jest innych śladów mechanoskopijnych świadczących o choćby usiłowaniu sforsowania zamków drzwiowych czy otwieraniu drzwi narzędziem np. łomem (opinia biegłego k.372).

(...) podwójnego ryglowania drzwi działa w ten sposób, że nie można otworzyć drzwi samochodu ani klamką wewnętrzną ani zewnętrzną. Samochód marki (...) nie był wyposażony w system podwójnego ryglowania drzwi ani autoalarm (opinia biegłego k.372).

Sprawcy, aby dostać się do wnętrza pojazdu B. nr rej. (...) wybili lewą boczną szybę, następnie po włożeniu dłoni przez otwór po wybitej szybie otworzyli lewe przednie drzwi korzystając z wewnętrznej klamki (opinia biegłego k.373).

Kradzieży elementów wyposażenia wnętrza pojazdu dokonano przy drzwiach otwartych, po uprzednim wybiciu bocznej lewej szyby i otwarciu drzwi za pomocą klamki wewnętrznej (opinia biegłego k.374).

Wyliczony koszt naprawy (przywrócenia stanu sprzed szkody) wynosi 76 216,59 zł brutto. Wyliczenie wartości dla wartości polisowej i dla wartości pojazdu w stanie uszkodzonym: wartość pojazdu dla wersji polisowej- 81 800 zł, wartość pojazdu uszkodzonego- 32 700 zł, wielkość szkody- 49100 zł (opinia biegłego k.375).

Pismem z dnia 22 października 2018 r. powód wezwał (...) S.A, aby w terminie 14 dni od daty odbioru pisma wypłacił odszkodowanie w wysokości 75 965,48 zł. Powód wskazał, że powyższa kwota wynika z przedstawionej przez pozwanego kalkulacji naprawy (pismo k.10).

Powód we własnym zakresie naprawił samochód, a następnie go sprzedał za kwotę 45000-50000 zł już po naprawie (przesłuchanie powoda- protokół rozprawy z dnia 21 lutego 2022 r. k.454).

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody przedstawione przez strony postępowania zgodnie z zasadą kontradyktoryjności. Przede wszystkim strony nie kwestionowały prawdziwości dokumentów, a Sąd nie znalazł podstaw, by poddawać w wątpliwości złożone do akt dokumenty dotyczące istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności.

Za wiarygodne Sąd uznał dokumenty zgromadzone w aktach sprawy PR 1 Ds. (...) albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w zakresie ustawowo przyznanych im prerogatyw, w przypisanej prawej formie.

Celem ustalenia m.in. wartości rynkowej pojazdu przed dokonaniem szkody, wyceny kosztów naprawy szkody w pojeździe B. związku ze zdarzeniem z dnia 24 września 2018 r., wyceny wartości pojazdu w stanie uszkodzonym Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego. Biegły dokonał wyliczenia wartości przed szkodą i w stanie uszkodzonym dla wartości rynkowej: wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym-96 800 zł brutto, wartość uszkodzonego pojazdu- 46800 zł, wielkość szkody- 50 000 zł. Wyliczenie wartości dla wartości polisowej i wartości pojazdu w stanie uszkodzonym: wartość pojazdu dla wersji polisowej: 81 800 zł, wartość pojazdu uszkodzonego- 32 700 zł, wielkość szkody-49 100 zł. Zdaniem biegłego samochód nie był wyposażony w system podwójnego ryglowania drzwi. Biegły wskazał, że w niniejszym przypadku sprawcy nie weszli przez otwór po wybitej szybie bocznej, a otworzyli lewe przednie drzwi od wewnątrz za pomocą klamki po uprzednim wybiciu lewej bocznej szyby. Biegły wskazał, że kradzieży elementów wyposażenia wnętrza pojazdu dokonano przy drzwiach otwartych, po uprzednim wybiciu bocznej lewej szyby i otwarciu drzwi za pomocą klamki wewnętrznej.

Sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania opinia wykonana została w sposób przejrzysty, czytelny, zrozumiały w oparciu o fachową wiedzę, przez osoby posiadające kompetencje, odpowiednie specjalistyczne wykształcenie i doświadczenie zawodowe (opinia techniczno- kryminalistyczna k.321-374).

W niniejszej sprawie Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania stron z ograniczeniem do przesłuchania strony powodowej. Oceniając treść zeznań powoda Sąd miał przede wszystkim na względzie subsydiarność tego dowodu, zgodnie z art. 299 k.p.c. jak i fakt, iż z oczywistych względów strona była zainteresowana uzyskaniem konkretnego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Niemniej jednak relacja przedstawiona przez powoda była co do zasady zbieżna z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W niniejszej sprawie bezsporne było to, że w nocy z dnia23/24 września 2018 r. w P. przy ul. (...) doszło do kradzieży z włamaniem do samochodu marki B. nr rej. (...) wskutek czego dokonano następujących zniszczeń: rozbita szyba boczna lewa, lusterka zewnętrzne i wewnętrzne- wymontowane, kierownica- wymontowana, dźwignia zmiany biegów- wymontowana, panel środkowy- wymontowany, tapicerka lewych i prawych przednich drzwi- pęknięta. Zdarzenie to zostało zgłoszone na Policję i do Ubezpieczyciela, jednak organy ścigania nie wykryły sprawcy. Z kolei pozwany początkowo wskazał, że koszt naprawy pojazdu przekracza 70 % jego wartości, a w takich przypadkach naprawa jest ekonomicznie nieuzasadniona. Ustalił wysokość odszkodowania według zasad rozliczenia szkody całkowitej. Następnie pozwany poinformował powoda, że odmawia wypłaty odszkodowania, bowiem zebrany w sprawie materiał nie potwierdza deklarowanego przebiegu zdarzenia. Zdaniem pozwanego, zgłaszane uszkodzenia pojazdu nie mogły powstać w zaparkowanym pojeździe, które miał zamknięte wszystkie drzwi. Wedle pozwanego, aby dokonać uszkodzeń, które stanowią przedmiot niniejszej sprawy, drzwi pojazdu musiały zostać otwarte. Pozwany wskazywał również, że pojazd posiadał funkcję podwójnego ryglowania drzwi.

Podniesione w ustalonym stanie faktycznym roszczenie powoda było żądaniem zapłaty odszkodowania, jako świadczenia z umowy ubezpieczenia majątkowego autocasco (AC) – w tym przypadku ubezpieczenia od kradzieży pojazdu mechanicznego, wobec zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego. Strony postępowania zawarły umowę z powołaniem się na Ogólne warunki ubezpieczenia autocasco (OWU). Postanowienia tychże ogólnych warunków określają treść wiążącego strony stosunku prawnego.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl § 2 pkt 1 świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Strony łączyła umowa ubezpieczenia Autocasco, na podstawie, której powód zobowiązany był zapłacić pozwanemu składkę ubezpieczeniową, a pozwany zobowiązał się do udzielenia powodowi ochrony ubezpieczeniowej na warunkach określonych w umowie i Ogólnych warunkach ubezpieczenia. Zgodnie z § 3 OWU ochroną ubezpieczeniową są objęte szkody polegające na uszkodzeniu, zniszczeniu, utracie pojazdu lub jego wyposażenia, zaistniałe w okresie ubezpieczenia, wskutek następujących zdarzeń- pkt 3) kradzieży. W OWU zastrzeżono również liczne okoliczności wyłączające odpowiedzialność strony pozwanej. Zgodnie z §4 ust. 1 pkt ) odpowiedzialność (...) nie obejmuje szkód spowodowanych wskutek rażącego niedbalstwa Ubezpieczonego, chyba że umowa ubezpieczenia stanowi inaczej lub zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

Jest to powtórzenie przepisu art. 827 § 1 k.c., który stanowi, ze ubezpieczyciel jest wolny od odpowiedzialności, jeżeli ubezpieczający wyrządził szkodę umyślnie; w razie rażącego niedbalstwa odszkodowanie nie należy się, chyba że umowa lub ogólne warunki ubezpieczenia stanowią inaczej lub zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

W toku postępowania pozwany wskazywał na odmowę wypłaty odszkodowania z przyczyn określonych w §4 pkt 3 OWU. Zdaniem pozwanego we wnętrzu pojazdu nie ujawniono śladów zarysowań od szkła, które powinny powstać przy poruszaniu się sprawcy kradzieży wewnątrz pojazdu. Dodatkowo z pojazdu skradziono również osłony głośników, co zdaniem pozwanego jest na tyle trudno wykonalne, że musiało być dokonane przy otwartych drzwiach. Z uwagi na to, że pojazd był wyposażony w tzw. podwójne ryglowanie drzwi to niemożliwym było otworzenie drzwi od wewnątrz. Zdaniem pozwanego rozbicie szyby musiało nastąpić po dokonaniu kradzieży, a sprawca dostał się do środka pojazdu przez otwarte drzwi.

Konieczne jest zatem rozważenie pojęcia rażącego niedbalstwa oraz dokonanie oceny zachowania powoda w tym kontekście.

Rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy stopień naganności postępowania drastycznie odbiega od modelu zachowania właściwego w danych warunkach. Pojęcie "rażącego niedbalstwa" nie może być traktowane za równoznaczne z pojęciem "należytej staranności", o jakim mowa w art. 355 k.c. "Rażące niedbalstwo" to coś więcej niż brak zachowania zwykłej staranności w działaniu. Wykładnia tego pojęcia powinna zatem uwzględniać kwalifikowaną postać braku zwykłej lub podwyższonej staranności w przewidywaniu skutków działania (wyrok Sąd Najwyższy z dnia 25 września 2002r., I CKN 969/02, nie publ.). Chodzi tu o takie zachowanie, które graniczy z umyślnością. Ocenę zaś, czy konkretne zachowanie poszkodowanego cechuje rażące niedbalstwo, odnosić należy do okoliczności konkretnej sprawy. Ocena, czy zachodzi wypadek rażącego niedbalstwa w rozumieniu art. 827 § 1 k.c., a także w rozumieniu postanowień ogólnych warunków umów wiążących strony stosunku ubezpieczenia, wymaga uwzględnienia obiektywnego stanu zagrożenia oraz kwalifikowanej postaci braku zwykłej staranności w przewidywaniu skutków. Dotyczy więc uwzględnienia staranności wymaganej od działającej osoby, przedmiotu, którego działanie dotyczy oraz okoliczności, w których doszło do zaniechania pożądanych zachowań z jej strony. Rażące niedbalstwo, o którym stanowi art. 827 § 1 k.c. można więc przypisać w wypadku nieprzewidywania szkody jako skutku m.in. zaniechania ubezpieczającego, o ile doszło do przekroczenia podstawowych, elementarnych zasad staranności.

Postępowanie dowodowe nie wykazało, aby powód dopuścił się w swoich działaniach rażącego niedbalstwa, które skutkowałoby odmową wypłaty odszkodowania.

Rozważania biegłego zawarte w opinii doprowadziły Sąd do przekonania, że pojazd marki B. nr rej. (...) nie był wyposażony w system podwójnego ryglowania drzwi ani autoalarm. Zdaniem biegłego sprawcy, aby dostać się do wnętrza pojazdu zaparkowanego na niestrzeżonym osiedlowym parkingu przy ul. (...) w P. wybili lewą boczną szybę, następnie po włożeniu dłoni przez otwór po wybitej szybie otworzyli lewe przednie drzwi korzystając z wewnętrznej klamki. Biegli wskazali, że kradzieży elementów wyposażenia wnętrza pojazdu dokonano przy drzwiach otwartych, po uprzednim wybiciu bocznej lewej szyby i otwarciu drzwi za pomocą klamki wewnętrznej. Biegli wskazali, że wielkość szkody w pojeździe uszkodzonym wynosiła 49 100 zł.

Postępowanie dowodowe wykazało, że nastąpiło zdarzenie objęte ochroną ubezpieczeniową i nie zachodziły żadne przesłanki wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela, a pozwany zobligowany jest wypłacić na rzecz powoda odszkodowanie. Ustalając wysokość odszkodowania Sąd posiłkował się opinią biegłych, którą finalnie ustalił na kwotę 49 100 zł.

Reasumując, Sąd uznał, że brak jest podstaw, aby przyjąć, że strona pozwana jako ubezpieczyciel nie ponosi odpowiedzialności ubezpieczeniowej za zaistniałą kradzież wyposażenia samochodu objętego umową ubezpieczenia zawartą z powodem i aby zachodziły podstawy do odmowy wypłaty powodowi odszkodowania. Postępowanie dowodowe bowiem nie wykazało aby możliwe było przypisanie powodowi winy w najmniejszym nawet stopniu a tym bardziej w stopniu rażącego niedbalstwa. Pozwany zgodnie z obciążającym go rozkładem ciężaru dowodu nie wykazał, iż powód pozostawił na parkingu nie zamknięty pojazd B., w sposób zasadniczy przyczyniając się do powstania szkody. Wersja taka została wykluczona w sposób jednoznaczny w opinii biegłego a nadto podlega ona wykluczeniu na podstawie zasad doświadczenia życiowego. W dynamicznej sytuacji kradzieży, trudno sobie wyobrazić aby sprawca mogąc dostać się do środka pojazdu przez niezabezpieczone drzwi, dodatkowo wybijał szybę w samochodzie aby w sposób prostszy osiągnąć skutek do którego dążył. Twierdzenie takie jest o tyle nieracjonalne co i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Zważywszy na fakt, iż włamanie się do zamkniętego pojazdu do przestępstwo i sprawca o tym doskonale wiedział, bo jest to wiedza powszechna, sprawca zapewne chciał dokonać swojego czynu jak najszybciej, zaś dodatkowe wybicie szyby w otwartym według twierdzeń pozwanego pojeździe, mogłoby dostarczyć tylko i wyłącznie dodatkowych śladów kryminalistycznych, które mogłyby zidentyfikować sprawcę a nadto wydłużały sam czas kradzieży z włamaniem. Nadto wersja pozwanego nie poddaje się krytyce w sytuacji ustaleń biegłego, iż zgodnie ze specyfikacją na podstawie numeru VIN, samochód B. (...) o nr rej (...), nie był wyposażony w system podwójnego ryglowania drzwi ani autoalarm. Możliwa zatem była sytuacja aby wybić szybę i otworzyć drzwi za pomocą klamki wewnętrznej jak to się stało w przedmiotowym zdarzeniu (opinia biegłego k. 372).

Zważywszy na fakt, iż zdarzenie zgodnie z OWU winno być zakwalifikowane jako szkoda całkowita zgodnie z par.1 pkt. 13) OWU – szkoda całkowita to szkoda, dla której wyliczone w systemach eksperckich A., E. lub DAT koszty naprawy, liczone według cen nowych części oryginalnych producenta pojazdu, wymiaru robocizny i jej cen w autoryzowanych stajach naprawy właściwych dla danej marki oraz miejsca zarejestrowania pojazdu, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług, przekraczając 70% wartości rynkowej pojazdu z chwili zaistnienia szkody.

Zgodnie z par.8 ust.2 OWU, jeżeli nie umówiono się inaczej, niezależnie od wybranego przez ubezpieczającego wariantu ubezpieczenia, w przypadku szkody całkowitej obowiązują następujące zasady: 1) odszkodowanie jest należne w kwocie równej wartości rynkowej nieuszkodzonego pojazdu pomniejszonej o wartość pozostałości po szkodzie całkowitej, z zachowaniem warunków określonych w ust.9, przy czym obydwie wartości są określane według wartości na dzień powstawania szkody.

Zgodnie z opinią biegłego, wartość pojazdu dla wersji polisowej wynosi 81.800 złotych, wartość pojazdu uszkodzonego 32.700 złotych, zaś wielkość szkody całkowitej wynosi zatem 49.100 złotych (opinia biegłego k. 375).

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu o czym Sąd orzekł w pkt.2 wyroku, z przyczyn jak wskazanych wyżej. Zgodnie z umową łączącą strony oraz OWU do tej umowy, zasadne było bowiem rozliczenie szkody jako szkody całkowitej jako że koszty naprawy przekraczały 70 % wartości rynkowej pojazdu z chwili zaistnienia szkody.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 §1 k.c. zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z OWU strona pozwana zobowiązana była do wypłaty odszkodowania w terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o wypadku (§8 ust.17 OWU zgodny z art. 817 k.c.). W niniejszej sprawie powód zgłosił roszczenie do ubezpieczyciela w dniu 24 września 2018 r., zaś pozwany pismem z dnia 16 października 2018 r. odmówił wypłaty odszkodowania. Zdaniem Sądu pozwany mając wiedzę na temat skutków przedmiotowego zdarzenia oraz odmawiając wypłaty odszkodowania popadł w zwłokę, bo już miał ku temu dane, aby właściwie ocenić przypadek na podstawie okoliczności i przedstawionych dowodów.

W punkcie 3 Sąd rozliczył koszty procesu. Powód wygrał niniejszą sprawę w 65 % zaś pozwany w 35%. Na koszty procesu składały się następujące kwoty: 2x5400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, opłata od pozwu w kwocie 3799 zł, 5000 zł tytułem zaliczki na biegłego, 1183,04 zł tytułem zaliczki na biegłego, 2x 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Łącznie 20 816,04 zł. Powód poniósł koszty w wysokości 9.216 złotych, zaś pozwany w wysokości 11.600,04 złotych.

Dokonując stosunkowego rozdzielenia powód powinien ponieść koszty w kwocie 7285,62 zł, zaś pozwany 13530,42 zł. Z uwagi na to, że powód w związku z wytoczeniem powództwa poniósł koszty w kwocie 9216 zł, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1930,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt 3 wyroku).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

/-/ Sędzia SO Mariusz Solka

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)