Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 22 października 2013 r. S. Z. domagał się unieważnienia wyborów na Prezydenta W. w D. M.. W uzasadnieniu wskazał, iż w trakcie oddawania przez niego, jak również innych mieszkańców, głosu na sali nie był obecny obserwator. Nadto podczas zwożenia samochodami kart do głosowania około godziny 22 wnioskodawca zauważył, iż niektóre worki z kartami do głosowania nie były zaplombowane, a niektóre komisje przesypywały karty do worków pod Urzędem D. M. (wniosek – k. 1-1v.).

W odpowiedzi na wniosek złożonej w dniu 25 października 2013 r. uczestnik postępowania Komisarz Wyborczy w W. wniósł o oddalenie wniosku (k. 16).

W toku rozprawy w dniu 29 października 2013 r. wnioskodawca S. Z. prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie stawił się, zaś uczestnik postępowania Przewodniczący Obwodowej Komisji do spraw referendum nr (...) wnosił o oddalenie protestu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Komisarza Wyborczego w W. z dnia 23 września 2013 r. powołano 105 obwodowych komisji do spraw referendum w W. w D. M. w składach zgodnych z załącznikiem do postanowienia (postanowienie Nr 38/13). Obwodowa komisja do spraw referendum dla obwodu nr (...) (ul. (...) numery parzyste, ul. (...) od nr 3 do nr 24), który to obwód właściwy był do głosowania dla wnioskodawcy S. Z., znajdowała się przy ul. (...) ( Szkoła Podstawowa Nr (...)) w W. (obwieszczenie Prezydenta (...) W. z dnia 13 września 2013 r.).

W dniu 13 października 2013 r. w referendum lokalnym wziął udział S. Z., który w trakcie głosowania zauważył na sali brak obserwatora, co próbował udokumentować w formie zdjęcia telefonem komórkowym. Funkcjonariusz Policji obecny podczas głosowania wyprowadził S. Z. z lokalu przeznaczonego do głosowania, a następnie spowodował usunięcie przez wnioskodawcę zrobionego zdjęcia (okoliczność niesporna).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych dowodów z dokumentów, których strony nie kwestionowały co do autentyczności, a także na podstawie stanowiska wnioskodawcy S. Z. zaprezentowanego w treści wniosku, a także stanowisk uczestników Komisarza Wyborczego w W. zaprezentowanego w odpowiedzi na wniosek oraz Przewodniczącego Obwodowej Komisji do spraw referendum nr (...) zaprezentowanego w toku rozprawy w dniu 29 października 2013 r. Sąd uznał dowody z dokumentów za wiarygodne, nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania z urzędu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (t. jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 706), w terminie 7 dni od dnia podania wyników referendum do wiadomości publicznej w sposób, o którym mowa w art. 63 ust. 2, każdy uprawniony do wzięcia w nim udziału mieszkaniec danej jednostki samorządu terytorialnego może wnieść protest, jeżeli dopuszczono się naruszenia przepisów ustawy, a naruszenie to mogło wywrzeć istotny wpływ na wynik referendum. Stosownie natomiast do dyspozycji art. 392 § 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2011 r. Nr 21, poz. 112 ze zm.), który należy stosować w niniejszej sprawie odpowiednio, wnoszący protest powinien sformułować w nim zarzuty oraz przedstawić lub wskazać dowody, na których opiera swoje zarzuty.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy podkreślić na wstępie należy, iż wprawdzie S. Z. we wniosku wskazał, iż w trakcie głosowania na sali nie był obecny obserwator, a podczas zwożenia samochodami kart do głosowania około godziny 22 niektóre worki z kartami nie były zaplombowane, zaś niektóre komisje przesypywały karty do worków pod Urzędem D. M. (k. 1-1v.), niemniej jednak nie przedstawił ani nawet nie wskazał dowodów na potwierdzenie powyższego.

Wskazać nadto należy, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 3 ustawy o referendum lokalnym, do udziału w pracach komisji w charakterze obserwatora zaprasza się inicjatora referendum lub jego pełnomocnika. Inicjator referendum lub jego pełnomocnik może w razie potrzeby, w tym z własnej inicjatywy, składać komisji dodatkowe wyjaśnienia i przedstawiać dowody. Komisja może również żądać od inicjatora referendum lub jego pełnomocnika złożenia takich wyjaśnień i przedstawienia dowodów. Jednakże w żaden sposób nie należy stawiać zarzutu Obwodowej Komisji do spraw referendum nr (...) w W., że obserwator nie stawił się na głosowanie w dniu 13 października 2013 r. Znamiennym zaś jest, iż w lokalu przeznaczonym do głosowania wyznaczone zostało miejsce dla obserwatora, a okoliczność jego niestawiennictwa w żaden sposób nie wpływa na ważność wyników referendum.

Z kolei stosownie do dyspozycji art. 59 ust. 5 ustawy o referendum lokalnym, po sporządzeniu protokołu obwodowa komisja podaje niezwłocznie do publicznej wiadomości wyniki głosowania poprzez wywieszenie w swojej siedzibie, w miejscu łatwo dostępnym dla obywateli, jednego z egzemplarzy protokołu głosowania w obwodzie. Przewodniczący zaś obwodowej komisji niezwłocznie przesyła do terytorialnej komisji w zapieczętowanej kopercie jeden egzemplarz protokołu głosowania w obwodzie (art. 59 ust. 6 ustawy o referendum lokalnym). Po wykonaniu natomiast przedmiotowych czynności, przewodniczący obwodowej komisji niezwłocznie przekazuje w depozyt wójtowi (burmistrzowi, prezydentowi miasta) dokumenty z głosowania w zapieczętowanych pakietach wraz z pieczęcią komisji (art. 60 ustawy o referendum lokalnym). Przekazanie zatem dokumentów z głosowania stanowi jedynie czynność techniczną. Przyjmując nawet, iż prawdą jest twierdzenie wnioskodawcy – jakkolwiek nie poparte żadnymi dowodami – jakoby niektóre z worków nie były zaplombowane, stwierdzić jednoznacznie należy, że niezależnie, z których obwodowych komisji rzeczone worki pochodziły, powyższe nie miało żadnego wpływu na wynik referendum.

W ocenie zatem Sądu przedstawione przez S. Z. zarzuty nie uzasadniają twierdzenia, iż w trakcie głosowania w D. M. (...) W. dopuszczono się naruszenia przepisów ustawy, a naruszenie to mogło wywrzeć istotny wpływ na wynik referendum.

Dlatego też, z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy w Warszawie na podstawie wskazanych przepisów orzekł jak w sentencji postanowienia.