Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA– Agata Wolkenberg

Sędzia SA– Ewa Stefańska

Sędzia SO del. – Jolanta Pyźlak (spr.)

Protokolant: – sekr. sąd. Mariola Frąckiewicz

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko K. B.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 30 września 2013 r.

sygn. akt XX GC 467/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie trzecim i czwartym w ten sposób, że w punkcie trzecim zasądza od K. B. na rzecz (...) Sp. z o.o. w W.:

a)  kwotę 3233,58 zł (trzy tysiące dwieście trzydzieści trzy złote pięćdziesiąt osiem groszy),

b)  kwotę 6995,02 zł (sześć tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych dwa grosze) z ustawowymi odsetkami od 29 listopada 2011 roku do dnia zapłaty;

c)  ustawowe odsetki od kwot:

- 1017,20 zł (jeden tysiąc siedemnaście złotych dwadzieścia groszy) za okres od 29 listopada 2011 roku do dnia 30 marca 2012 roku,

- 3444 zł (trzy tysiące czterysta czterdzieści cztery złote) za okres od 17 listopada 2011 roku do dnia 30 marca 2012 roku,

- 6838,80 zł (sześć tysięcy osiemset trzydzieści osiem złotych osiemdziesiąt groszy) za okres od 15 listopada 2011 roku do dnia 30 marca 2012 roku, a w pozostałej części powództwo oddala,

zaś w punkcie czwartym w ten sposób, że w miejsce kwoty 6420 zł (sześć tysięcy czterysta dwadzieścia złotych) zasądza kwotę 7287 zł (siedem tysięcy dwieście osiemdziesiąt siedem złotych);

II.  oddala apelację w pozostałej części;

III.  znosi koszty postępowania apelacyjnego między stronami.

Sygn. akt VI ACa 4/14

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wnosił o zasądzenie od pozwanego K. B. kwoty 111.918,70 zł wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 3.247,20 zł od dnia 10 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 53.112,40 zł od dnia 15 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 6.445,20 zł od dnia 17 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 42.914,70 zł od dnia 29 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 6.199,20 zł od dnia 23 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przypisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył u powoda beton wraz z usługą pracy pompy, jednakże nie uiścił z tego tytułu dochodzonej pozwem kwoty.

W dniu 23 marca 2012 r. Sąd uwzględniając żądanie pozwu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. pozwany K. B. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości oraz wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

Pismem z dnia 26 kwietnia 2013 r. powód w związku ze złożonym sprzeciwem od nakazu zapłaty i treścią jego uzasadnienia ograniczył pozew i wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 97.587,72 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 3.247,20 zł od dnia 10 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 46.372,00 zł od dnia 15 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 4.132,80 zł od dnia 17 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 37.636,52 zł od dnia 29 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 6.199,20 zł od dnia 23 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przypisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W pozostałej części powód cofnął pozew i zrzekł się roszczenia. W uzasadnieniu powód wskazał, że dokonał korekty roszczenia z tytułu niezapłaconych faktur objętych pozwem.

W dniu 9 maja 2013 r. pozwany dokonał na rzecz powoda zapłaty kwoty 66.728,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 6 kwietnia 2012 r.

Pismem z dnia 17 maja 2013 r. powód ograniczył pozew i wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 34.092,80 zł wraz, na którą składają się kwota 3 233, 58 zł (tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych) oraz kwota 30 859, 22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 3.247,20 zł (za przestoje betonomieszarek) od dnia 10 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 7.872,00 zł od dnia 15 listopada 2011 r. (za pracę pomp i zjazdy i dojazdy) do dnia zapłaty; od kwoty 4.132,80 zł (za pracę pomp i zjazdy i dojazdy) od dnia 17 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 9.048,02 zł (za pracę pomp i zjazdy i dojazdy) od dnia 29 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 6.199,20 zł (za przestoje betonomieszarek) od dnia 23 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przypisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W pozostałej części powód cofnął pozew i zrzekł się roszczenia.

Wyrokiem z dnia 30 września 2013r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie XX GC 467/12 pkt 1 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31 marca 2012r. do dnia zapłaty, w pkt 2 umorzył postępowanie w zakresie kwoty 81 059,48 zł, w pkt 3 oddalił powództwo w pozostałej części, w pkt 4 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6420 zł tytułem kosztów procesu. Sąd Okręgowy oparł się na następujących ustaleniach faktycznych:

Pozwany K. B. w październiku 2011 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywał u powoda beton wraz z usługą pompowania betonu, która obejmowała także zjazdy i dojazdy pojazdów do pompowania betonu. Strony nie sporządziły umowy pisemnej w zakresie prowadzonej współpracy. Wszystkie uzgodnienia dotyczące sprzedaży, przewozu betonu, usługi pompowania betonu zostały ustalone pomiędzy stronami ustnie. Powód wystawił pozwanemu z tytułu sprzedaży betonu, przewozu betonu, usługi pompowania betonu oraz z tytułu przestoju w pompowaniu betonu faktury VAT. W dniu 12 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 09.09.2011/21.09.2011. Przedmiotem faktury był przestój betonomieszarek w ilości 22 godzin, przy cenie netto za jedną godzinę 120,00 zł co stanowiło 2.640,00 zł +607,20 zł (23 % VAT ) w sumie 3.247,20 zł. W dniu 17 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 04.10.2011/14.10.2011. Przedmiotem faktury był beton B25 K4 8 mm (...) w ilości 126,000 m3 przy cenie netto za jeden m3 255,00 zł co stanowiło 32.130,00 zł +7.389,90 zł (23 % VAT ) w sumie 39.519,90 zł. Oznaczony termin płatności faktury to 14 listopada 2011 r. W dniu 17 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 05.10.2011/10.10.2011. Przedmiotem faktury był dojazd i zjazd betonomieszarki w ilości 4.000 EA przy cenie netto za jedną godzinę pracy 100,00 zł co stanowiło 400,00 zł +92,00 zł (23 % VAT ) w sumie 492,00 zł oraz praca pompy do 24 mb w ilości 41,000 HR przy cenie netto 280,00 zł za jedną godzinę pracy co stanowiło 11.480,00 zł +2.732,40 zł (23% VAT), w sumie 14.120,40 zł, co w sumie dało kwotę 14.612,40 zł. Oznaczony termin płatności faktury to 14 listopada 2011 r. W dniu 19 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 12.10.2011/14.10.2011. Przedmiotem faktury był dojazd i zjazd betonomieszarki w ilości 2.000 EA przy cenie netto za jedną godzinę pracy 100,00 zł co stanowiło 200,00 zł +46,00 zł (23 % VAT ) w sumie 246,00 zł oraz praca pompy do 24 mb w ilości 18,000 HR przy cenie netto 280,00 zł za jedną godzinę pracy co stanowiło 5.040,00 zł +1.159,20 zł (23% VAT), w sumie 6.199,20 zł, co w sumie dało kwotę 6.445,20 zł. Oznaczony termin płatności faktury to 16 listopada 2011 r. W dniu 31 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 18.10.2011/21.10.2011. Przedmiotem faktury był beton B25 K4 8 mm (...) w ilości 90,000 m3 przy cenie netto za jeden m3 255,00 zł co stanowiło 22.950,00 zł +5.278,50 zł (23 % VAT ) w sumie 28.228,50 zł. Oznaczony termin płatności faktury to 28 listopada 2011 r.

W dniu 31 października 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 18.10.2011/21.10.2011. Przedmiotem faktury był dojazd i zjazd betonomieszarki w ilości 3.000 EA przy cenie netto za jedną godzinę pracy 100,00 zł; dojazd i zjazd betonomieszarki w ilości 1.000 EA przy cenie netto za jedną godzinę pracy 200,00 zł co stanowiło 500,00 zł +115,00 zł (23 % VAT ) w sumie 615,00 zł oraz praca pompy do 24 mb w ilości 28,000 HR przy cenie netto 280,00 zł za jedną godzinę pracy; praca pompy do 24 mb w ilości 9,000 HR przy cenie netto 400,00 zł za jedną godzinę pracy co stanowiło 11.440,00 zł+2.631,20 zł (23% VAT), w sumie 14.071,00 zł, co w sumie dało kwotę 14.686,20 zł. Oznaczony termin płatności faktury to 28 listopada 2011 r. W dniu 24 listopada 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) za okres sprzedaży 02.11.2011/02.11.2011. Przedmiotem faktury był przestój betonomieszarek w ilości 42 godzin, przy cenie netto za jedną godzinę 120,00 zł co stanowiło 5.040,00 zł +1.159,20 zł (23 % VAT ) w sumie 6.199,20 zł. Oznaczony termin płatności faktury to 22 grudnia 2011 r. Ww. faktury wskazują na przestój 64 godzin w pracy pomp; sprzedaż betonu w ilości 126,000 m3 za okres 04.10.2011/14.10.2011, w ilości 90,000 m3 za okres 18.10.2011/21.10.2011; pompowanie betonu w ilości 41,000 HR za okres 05.10.2011/10.10.2011 w ilości 18,000 HR z okres 12.10.2011/14.10.2011; w ilości 28,000 HR, w ilości 9,000 HR za okres 18.10.2011/21.10.2011; oraz 10 zjazdów pompy.

Pozwanemu zostały doręczone ww. faktury VAT, które następnie zostały rozliczone w ewidencji podatku.

W związku z pracą pomp zostały wystawione dokumenty Transport Pompowanie betonu (dalej dokument p.b.), w których operator określał czas przyjazdu, odjazdu, czas użycia sprzętu w godzinach, oraz ilość m3 pompowanego betonu. Dokumenty są podpisane przez kierowcę (operatora) oraz przez pozwanego, W. K. lub któregoś z majstrów odpowiedzialnych za wylewania betonu.

W dniu 04 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 8:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 19:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 18 m3 , wskazany czas użycia sprzętu to 11,5 godziny + jedna godzina dojazd, przestój od godziny 15:00 do 16:00.

W dniu 05 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 8:30, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 14:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 9 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 5,5 godziny.

W dniu 06 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 9:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 21:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 18 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 12 godzin.

W dniu 08 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 8:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 20:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 45 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 12 godzin +1 godzina na dojazd. Czas pracy pompy za okres 05.10.2011/10.10.2011 w ilości 41 godzin plus 2 godziny dojazdu.

W dniu 12 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 9:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 16:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 9 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 7 godzin.

W dniu 14 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 8:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 21:30, wskazana ilość pompowanego betonu to 27 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 13,5 godziny, czas przestoju 2,5 godziny. Czas pracy pompy za okres 12.10.2011/14.10.2011 w ilości 18 godzin plus 2,5 godziny przestoju. Wskazana ilość dostarczonego betonu za okres 04.10.2011/14.10.2011 to 126 m3.

W dniu 18 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 9:30, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 19:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 27 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 9,5 godziny.

W dniu 19 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 9:30, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 19:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 18 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 9,5 godziny.

W dniu 20 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 8:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 17:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 27 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 9 godzin +1 godzina dojazd.

W dniu 21 października 2011 r. został wystawiony dokument p.b., w którym został określony czas przyjazdu oraz początek na godz. 9:00, odjazd z placu budowy i koniec pracy o godz. 18:00, wskazana ilość pompowanego betonu to 18 m3, wskazany czas użycia sprzętu to 9 godzin + 1 godzina dojazd. Czas pracy pompy za okres 18.10.2011/21.10.2011 w ilości 37 godzin plus 2 godziny dojazdu. Wskazana ilość dostarczonego betonu za okres 18.10.2011/21.10.2011 to 90 m3. Czas przestoju wskazany w ww. dokumentach to 3,5 godziny.

Ponadto powód w związku z przewozem betonu wystawiał pozwanemu listy przewozowe, w których była ilość i klasa betonu, godzina wyprodukowania, kod receptury, ilość podawana w m3, czas załadunku betonu, przybycia, rozpoczęcia wyładunku i jego końca. Karta pracy była podpisywana przez odbiorcę, a oryginał dokumentu był zostawiany na budowie.

W dniu 04 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 14:41, przybył na budowę o 16:12, rozpoczął wyładunek o 16:20, a zakończył wyładunek o 18:35. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 18 m3, zatem różnicę stanowi 0 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 43 minuty. W dniu 04 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 12:12, przybył na budowę o 12:50, rozpoczął wyładunek o 13:00, a zakończył wyładunek o 15:50. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 18 m3, zatem różnicę stanowi 9 m3.Wskazany przestój 120 minut . Czas pracy wynikający z dokumentu 3 godz. Czas pracy pompy w dniu 04 października 2011 r. to 5 godz. 43 minuty.

W dniu 05 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 08:18, przybył na budowę o 09:15, rozpoczął wyładunek o 09:25, a zakończył wyładunek o 12:50. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 18 m3, zatem różnicę stanowi 9 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 3 godz. 35 minuty. Czas pracy pompy w dniu 05 października 2011 r. to 3 godz. 35 minut.

W dniu 06 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 08:19, przybył na budowę o 9:00, rozpoczął wyładunek o 10:00, a zakończył wyładunek o 14:30. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 36 m3, zatem różnicę stanowi 27 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 5 godz. 30 minuty.

W dniu 06 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 14:32, przybył na budowę o 15:45, rozpoczął wyładunek o 16:30, a zakończył wyładunek o 20:45. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 36 m3, zatem różnicę stanowi 18 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 5 godz. Czas pracy pompy w dniu 06 października 2011 r. to 10 godz. 30 minut.

W dniu 08 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 07:32, przybył na budowę o 8:00, rozpoczął wyładunek o 09:00, a zakończył wyładunek o 10:15. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 45 m3, zatem różnicę stanowi 36 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 15 minuty.

W dniu 08 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 10:15, przybył na budowę o 11:10, rozpoczął wyładunek o 11:20, a zakończył wyładunek o 12:10. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 45 m3, zatem różnicę stanowi 27 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz.

W dniu 08 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 11:56, przybył na budowę o 12:50, rozpoczął wyładunek o 12:50, a zakończył wyładunek o 14:30. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 45 m3, zatem różnicę stanowi 18 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 1 godz. 50 minuty.

W dniu 08 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 12:44, przybył na budowę o 13:10, rozpoczął wyładunek o 14:30, a zakończył wyładunek o 15:45. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 45 m3, zatem różnicę stanowi 9 m3. Wskazany przestój 95 minut. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 35 minut.

W dniu 08 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 15:07, przybył na budowę o 16:35, rozpoczął wyładunek o 16:40, a zakończył wyładunek o 19:00. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 45 m3, zatem różnicę stanowi 0 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 25 minut. Czas pracy pompy w dniu 08 października 2011 r. to 11 godz. 05 minut. Czas pracy pompy za okres 04.10.2011/10.10.2011 to 30 godzin i 50 minut.

W dniu 12 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 09:29, przybył na budowę o 10:40, rozpoczął wyładunek o 11:20, a zakończył wyładunek o 15:15. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 45 m3, zatem różnicę stanowi 36 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 4 godz. 35 minuty. Czas pracy pompy w dniu 12 października 2011 r. to 3 godz. 35 minut.

W dniu 14 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 11:41, przybył na budowę o 12:50, rozpoczął wyładunek o 12:55, a zakończył wyładunek o 14:50. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³ . Żądanie pozwanego to 18 m ³, zatem różnicę stanowi 9 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz.

W dniu 14 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 15:23, przybył na budowę o 17:00, rozpoczął wyładunek o 17:25, a zakończył wyładunek o 18:30. Wskazany przestój 30 minut. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 9 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 1 godz. 30 minut.

W dniu 14 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 16:26, przybył na budowę o 17:40, rozpoczął wyładunek o 18:10, a zakończył wyładunek o 21:10. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 0 m3. Czas pracy wynikający z dokumentu 3 godz. 30 minut. Czas pracy pompy w dniu 14 października 2011 r. to 7 godzin. Wskazana ilość dostarczonego betonu za okres 04.10.2011/14.10.2011 to 126 m ³. Czas pracy pompy za okres 12.10.2011/14.10.2011 w ilości 11 godzin i 35 minut.

W dniu 18 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 8:18, przybył na budowę o 09:15, rozpoczął wyładunek o 10:00, a zakończył wyładunek o 11:45. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 18 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 30 minut.

W dniu 18 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 12:39, przybył na budowę o 13:15, rozpoczął wyładunek o 13:30, a zakończył wyładunek o 16:00. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 9 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 45 minut.

W dniu 18 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 14:36, przybył na budowę o 15:23, rozpoczął wyładunek o 16:00, a zakończył wyładunek o 18:16. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 0 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 52 minuty. Czas pracy pompy w dniu 18 października 2011 r. to 8 godz. 7 minut.

W dniu 19 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 10:28, przybył na budowę o 11:15, rozpoczął wyładunek o 11:45, a zakończył wyładunek o 15:30. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 18 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 43 minuty.

W dniu 19 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 15:15, przybył na budowę o 16:30, rozpoczął wyładunek o 16:35, a zakończył wyładunek o 18:30. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m3. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 9 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. Czas pracy pompy w dniu 19 października 2011 r. to 4 godziny i 43 minuty.

W dniu 20 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik przybył na budowę o 09:00, rozpoczął wyładunek o 09:20, a zakończył wyładunek o 11:25. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 18 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 2 godz. 25 minut.

W dniu 20 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 12:15; przybył na budowę o 12:55, rozpoczął wyładunek o 13:00, a zakończył wyładunek o 14:23. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 9 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 1 godz. 28 minut.

W dniu 20 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 14:22, przybył na budowę o 15:00, rozpoczął wyładunek o 15:10, a zakończył wyładunek o 16:20. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 0 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 1 godz. 20 minut. Czas pracy pompy w dniu 20 października 2011 r. to 2 godziny, 48 minut.

W dniu 21 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 13:45, przybył na budowę o 14:20, rozpoczął wyładunek o 14:30, a zakończył wyładunek o 15:00. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 2 m ³. Żądanie pozwanego to 11 m ³, zatem różnicę stanowi 9 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 50 minut.

W dniu 21 października 2011 r. powód wystawił list przewozowy nr (...). Przewoźnik załadował się o 10:43, przybył na budowę o 11:30, rozpoczął wyładunek o 11:50, a zakończył wyładunek o 13:15. Przedmiotem przewozu był beton B25 w ilości 9 m ³. Żądanie pozwanego to 27 m ³, zatem różnicę stanowi 18 m ³. Czas pracy wynikający z dokumentu 1 godz. 45 minut. Czas pracy pompy w dniu 21 października 2011 r. to 2 godziny, 35 minut. Wskazana ilość dostarczonego betonu za okres 18.10.2011/21.10.2011 to 83 m ³. Czas pracy pompy za okres 18.10.2011/21.10.2011 w ilości 26 godzin i 39 minut. Wskazany ww. dokumentach wz przestój wynosi 245 minut.

Sąd Okręgowy wskazał, iż w ww. dokumentach występują sprzeczności, niezgodności w zakresie ilości dostarczonego betonu i odebranego na placu budowy, czasu pracy pompy oraz ustaleń dotyczących przestoju w pracy pompy, co zostało dokładnie opisane. Pozwany w związku z nieścisłościami w zapisach pomiędzy fakturami i dokumentami p.b. zgłaszał powodowi żądanie korekty wystawionych faktur VAT. Pozwany wskazał, w związku z tym żądaniem, że czas pompy powinien być ustalany według rzeczywistego czasu pompowania betonu. Strony wszystkie ustalenia w zakresie współpracy dokonały na placu budowy albo telefonicznie, czy też w drodze korespondencji przesyłanej pocztą bądź też wiadomościami elektronicznymi. Po stronie powodowej ustaleń z pozwanym dokonywał A. S. (1). Pozwany nie upoważniał żadnej osoby do składania oświadczeń woli w jego imieniu. Strony ustaliły godzinę pracy pompowania betonu 280 zł brutto. Nadto strony ustaliły dodatkowe wynagrodzenie za dojazd i zjazd pompy wraz z rozstawieniem pompy i jej złożeniem w kwocie 100 zł brutto. W przypadku gdy pompa zostawała na placu budowy (nie zjeżdżała z powrotem z placu budowy, nie była składana) to ten drugi element ceny nie był wliczany w koszty. Strony nie dokonały żadnych ustaleń w zakresie przestoju betonomieszarek. Kwestia ta została poruszona przez A. S. (1) na jednym ze spotkań.

W dniu 23 lutego 2012 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty 111.918,70 zł z ustawowymi odsetkami za zwłokę od dnia wymagalności faktur do dnia zapłaty. Według obliczeń powoda pozwanemu za pracę pomp należy się nie więcej niż 12 000 zł.

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o dokumenty załączone do akt sprawy, zeznania świadków A. S. (1) i W. K. oraz zeznania pozwanego. Sąd uznał, za niewiarygodne dowody z dokumentów w postaci faktur VAT k. 14 – 20, oraz z dokumentów stanowiących podstawę do wystawienia faktur, tj. kart transport – pompowanie betonu, k. 21 – 30, listów przewozowych k. 31 – 43, jako dowody stwierdzające fakty umożliwiające obliczenie należności wynikających z faktur załączonych do pozwu. Sąd uznał za niewiarygodne zeznania świadka A. S. (1) w zakresie, w jakim zeznał on, że ustalał, iż pozwany będzie płacił za postój betonomieszarek kwotę 120 zł netto za jedną godzinę. Sąd uznał za niewiarygodny dokument w postaci oferty dostawy z dnia 2011 r., jako dokumentu w oparciu, o który doszło do ustalenia wysokości roszczenia procesowego wynikającego z faktur. Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia K. B. w części, w jakiej zeznał, że ustalił z powodem termin 30 dni, jako termin płatności. W ocenie Sądu jest to omyłka pozwanego, który w jednym zdaniu w taki sposób zeznał, gdyż wielokrotnie pozwany wskazywał, także w swych wyjaśnieniach, że jest to termin 28 dni od dnia doręczenia faktury.

Sąd Okręgowy wskazał, iż nie można przyjąć, że oświadczenie złożone przez pozwanego o potrąceniu w piśmie z dnia 13 maja 2013 r. należy potraktować jako uznanie powództwa. Jeżeli pozwany w toku postępowania dokonuje ewentualnego potrącenia swej wzajemnej wierzytelności - tj. potrąca ją tylko na wypadek gdyby objęta żądaniem pozwu wierzytelność, którą kwestionuje została uznana przez sąd za uzasadnioną, co jest dopuszczalne i nie stanowi zakazanego potrącenia pod warunkiem - to w takim wypadku niewątpliwie nie dochodzi do uznania powództwa.

Sąd Okręgowy wskazał, iż powództwo jest usprawiedliwione co do zasady i co do wysokości w części. Powód kilkakrotnie ograniczał powództwo, w ten sposób, że co do poszczególnych kwot cofał pozew i zrzekał się roszczenia. Ostatecznie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 34.092,80 zł wraz, na którą składają się kwota 3 233, 58 zł (tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych) oraz kwota 30 859, 22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 3.247,20 zł (za przestoje betonomieszarek) od dnia 10 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 7.872,00 zł od dnia 15 listopada 2011 r. (za pracę pomp i zjazdy i dojazdy) do dnia zapłaty; od kwoty 4.132,80 zł (za pracę pomp i zjazdy i dojazdy) od dnia 17 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 9.048,02 zł (za pracę pomp i zjazdy i dojazdy) od dnia 29 listopada 2011 r. do dnia zapłaty; od kwoty 6.199,20 zł (za przestoje betonomieszarek) od dnia 23 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty. Zdaniem Sądu Okręgowego strona powodowa, na której spoczywał ciężar dowodu nie powołała dowodów, które potwierdzałby, że żądanie w zakresie wynagrodzenia za pracę pompy, odjazdy i zjazdy oraz przestój są zasadne, a brak było podstaw, aby Sąd prowadził postępowanie dowodowe z urzędu za stronę celem wykazania prawdziwości jej twierdzeń. Pozwany w tym procesie kwestionował i udowadniał, że roszczenie procesowe nie zasługuje na uwzględnienie, zaś powód po analizie materiału procesowego, albo zgadzał się ze stanowiskiem pozwanego i powództwo ograniczał, albo nie zgadzał się ze stanowiskiem i powództwo popierał. Jednakże popierając powództwo, co do poszczególnych żądań nie wykazywał inicjatywy dowodowej i nie podjął nawet próby wyjaśnienia rozbieżności zasygnalizowanych przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

Sąd Okręgowy wskazał, iż podstawa prawna powództwa opiera się na art. 659 § 1 k.c. i art. 774 k.c. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c., przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stosownie do art. 774. k.c. przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy.

Z tytułu usługi pracy pompy oraz wynagrodzenia za zjazdy i dojazdy powód dochodził kwoty 21 412, 82 zł. Zdaniem Sądu Okręgowego powództwo w tej części usprawiedliwione jest co do zasady w zakresie wynagrodzenia za pracę pompy, zaś co do wysokości w zakresie kwoty 12 000 zł. Powód oddał pozwanemu w najem na czas oznaczony pompy do pompowania betonu i miał uiścić związany z tym czynsz, a nadto miał zapłacić pozwanemu wynagrodzenie za przewóz tej pompy określany jako zjazd i dojazd. Z tytułu czynszu za najem pompy Sąd uwzględnił powództwo co do kwoty 12 000 zł, bowiem pozwany na rozprawie w dniu 16 września 2013 r. przesłuchiwany w charakterze strony na okoliczność faktów zeznał, że powodowi należy się z tytułu pracy pompy nie więcej niż 12 000 zł. Pozwany nie uiścił tej kwoty na rzecz powoda, zaś fakt przyznany przez niego nie budzi zdaniem sądu żadnych wątpliwości i do chwili zamknięcia rozprawy nie został przez pozwanego odwołany. Dlatego Sąd uznał, że fakt – podany przez pozwanego – stanowi miarodajną kwotę do uwzględnienia powództwa w tym zakresie przez sąd, wobec nieudowodnienia przez powoda wyższej kwoty.

Sąd Okręgowy wskazał, iż fakty podane przez powoda uniemożliwiają kontrolę wysokości dochodzonego roszczenia. Przede wszystkim powód nie wskazał ani nie udowodnił dat pracy pompy, czasu pracy pompy, za jaką jednostkę czasu pracy pompy należy liczyć wynagrodzenie (czy za rzeczywisty czas pracy pompy, czas pracy za pełną godzinę, czas pracy każdą rozpoczętą godzinę), ani nie wskazał sposobu obliczenia wynagrodzenia za pracę pompy przy uwzględnieniu wyżej wymienionych składników. Wysokość czynszu za jedną godzinę czasu najmu pompy wynosiła 280 zł netto i została wskazana przez powoda i przyznana przez pozwanego w sprzeciwie. Z analizy materiału procesowego przeprowadzonej przez sąd z urzędu, wynika, że:

1.  odnośnie do usługi pompowania na pierwszych stronach faktur wskazano: w fakturze VAT nr (...): pompa do 24 mb (godz.), 41, 000 HR, cena netto 280, 00 zł, wartość netto 11 480, 00 zł, wartość brutto 14 120, 40 zł; w fakturze VAT nr (...) wskazano: pompa do 24 mb (godz.), cena netto 280, 00 zł, wartość netto 5040, 00 zł, wartość brutto 6 445, 20 zł, w fakturze VAT (...), pompa do 24 mb (godz.), 28, 000 HR, cena netto 280, 00 zł, wartość netto 7840, 00 zł, wartość brutto 9 643, 20 zł, pompa do 42 mb (godz.), 9, 000 HR, cena netto 400, 00 zł, wartość netto 3600, 00 zł, wartość brutto 4 428, 00 zł.

2.  odnośnie do „zjazdów i dojazdów” na pierwszych stronach faktur wskazano: w fakturze VAT nr (...): dojazd i zjazd, 4, 000 EA, cena netto 100, 00 zł, wartość netto 400, 00 zł, wartość brutto 492, 00 zł;. w fakturze VAT nr (...) wskazano dojazd i zjazd, 2, 000 EA, cena netto 100, 00 zł, wartość netto 200, 00 zł, wartość brutto 246, 00 zł;. w fakturze VAT (...) wskazano dojazd i zjazd, 3, 000 EA, cena netto 100, 00 zł, wartość netto 300, 00 zł, wartość brutto 369, 00 zł;. dojazd i zjazd, 1, 000 EA, cena netto 200, 00 zł, wartość netto 200, 00 zł, wartość brutto 246, 00 zł;.

Oznacza to, że z faktur z punktu pierwszego wynika kwota 34 636, 80 zł, zaś z faktur z punktu drugiego wynika kwota 1353 zł, co łącznie daję kwotę 35 989, 00 zł. Pozwany wyraźnie zakwestionował to, że jest zobowiązany do zapłaty wskazanych w wyżej wymienionych fakturach należności. Zaprzeczył prawdziwości dokumentów prywatnych w postaci faktur VAT oraz wszystkich dokumentów w postaci kart Transportu Pompowanie Betonu. Pozwany podniósł, że zawierają one nieprawdziwe oświadczenia osoby, która je sporządziła, nie są zgodne z faktycznie ustalonymi przez strony warunkami umowy oraz faktycznym sposobem wykonania umowy przez powoda, gdyż dokumenty te zawierają w swojej treści są sprzeczne z innymi dokumentami złożonymi do pozwu w postaci listów przewozowych. Pozwany wyraźnie wskazał, że pompa pracowała w czasie od chwili rozpoczęcia rozładunku betonomieszarki do chwili zakończenia rozładunku. Pozwany wskazał, że zestawienie liczby godzin trwania rozładunku betonu wynikające z listów przewozowych nie zgadza się po zsumowaniu z kartą Transportu – Pompowania Betonu, która zawiera odmienny czas pracy pompy i po zsumowaniu nie odpowiada czasowi pracy pompy wynikającemu z listów przewozowych. Ponadto powód podniósł, że treść kart prac pompy i w listach przewozowych wskazują czas przebywania pomp i robotników na placu budowy, a nie wskazują rzeczywistego czasu pracy tej pompy. Odnosząc się do roszczenia procesowego wynikającego z faktur wymienionych w punkcie drugim, pozwany podniósł, że wpisy dotyczące czasu użycia sprzętu są nieprawdziwe, a największe wątpliwości budzą dopiski, ewidentnie dokonane w czasie późniejszym dotyczącym okoliczności dojazdu pompy na plac budowy. Pozwany wskazał, że umowa stron przewidywała wynagrodzenie należne powodowi za faktyczny transport urządzenia na plac budowy w wysokości 100 zł netto łącznie za dojazd i ewentualny zjazd w danym dniu, z tym że pozwany umówił się powodem, że pompa będzie pracowała dzień po dniu i nie będzie konieczności transportowania ją codziennie na godzinę 8:00 rano na plac budowy. W tym sensie, w czasie wykonywania robót dzień po dniu pompa, która miała być użytkowana następnego dnia pozostawała na placu budowy i nie było konieczności jej transportowania. Poza tym pozwany wskazał, że powód dowolnie używa wyższej stawki za dojazd w wysokości 200 zł i zaprzeczył by taka stawka była uzgodniona i wynikała z umowy wiążącej strony.

Oceniając wyżej opisane roszczenia procesowe Sąd Okręgowy wskazał, że na podstawie zgromadzonego materiału procesowego nie ma możliwości ustalenia, w oparciu, o jakie fakty powód żąda należności w takiej wysokości, gdyż powód w zakresie zmiany przedmiotu procesu tych faktów nie wyjaśnił. W postępowaniu dowodowym przez sądem nie wskazano żadnych faktów, z których można byłoby w taki sposób obliczyć wynagrodzenie powoda za czas pracy pomp i wynagrodzenie za dojazdy i zjazdy. W ocenie Sądu Okręgowego dokumenty załączone do akt sprawy k. 14 - 43 dokumentują, że powództwo jest usprawiedliwione co do zasady, ale nie co do wysokości. Odnośnie do tej ostatniej kwestii dokumenty te nie odzwierciedlają one rzeczywistego stanu faktycznego, który mógłby stanowić podstawę do udowodnienia wysokości roszczenia procesowego i dokonania przez sąd stosownych obliczeń. Po pierwsze załączone faktury VAT to dokumenty prywatne. Formalna moc dowodowa dokumentu prywatnego wyraża się w tym, że zawarte w nim oświadczenie pochodzi od osoby, która złożyła podpis na dokumencie, jednakże nie rozciąga się ona na okoliczności towarzyszące złożeniu oświadczenia. Dokument prywatny nie jest więc dowodem rzeczywistego stanu rzeczy (zob. wyrok SN z dnia 25 września 1985 r., IV PR 200/85, OSNC 1986, nr 5, poz. 84).

Po drugie w piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r. powód przedstawił wykaz faktur i dokonane przez niego korekty. W konsekwencji żadna z tych faktur nie odzwierciedla stanu rzeczy według stanu na dzień ich wystawienia. W istocie nie wiadomo, na jakiej podstawie faktycznej powód zmienił czas pracy pomp i ilość zjazdów i dojazdów. W szczególności powód wskazał czas pracy pompy zmniejszając go z faktury VAT nr (...) z 41 godz. do 22, 5 godz., - liczbę zjazdów i dojazdów z 4 do 1, z faktury VAT nr (...) z 18 godz. do 12 godz., liczbę zjazdów i dojazdów z 2 do 0, z faktury VAT nr (...) z 28 godz. do 18, 16 godz. i z 9 godz. do 5, 66 godz., liczbę zjazdów i dojazdów z 3 do 1 i z 1 do 1. Zmiana tych współczynników powoduje, że niewiarygodne co do czasu pracy pompy i liczby zjazdów i dojazdów stają się informacje wskazane w listach przewozowych i dokumentach transportu. Jest to konsekwencją tego, że nie wiadomo, w jakim zakresie fakty przedstawione w piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r. pokrywają się z faktami przedstawionymi w fakturach, a następnie w listach przewozowych i dokumentach transportu. Wobec tego, że powód nie wyjaśnił tych kwestii nie ma obiektywnej możliwości porównania danych wynikających z tych dokumentów. Po trzecie powód fakturach wskazując na czas pracy pompy, powoływał pełne jednostki czasu zegarowego. Natomiast w piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r. określił czas pracy pompy do jednostek czasu wyrażonych w minutach. Jednakże z załączonych listów przewozowych, dokumentów transportu nie sposób wyliczyć czasu pracy pompy co do takich jednostek czasu. Na domiar nie sposób wskazać, w jakim dniu i w jakim odcinku czasu taka pompa rzeczywiście pracowała, tzn. od jakiej godziny z minutami do jakiej godziny z minutami. Powód nie wyjaśnił bowiem, w jakich dniach i w jakim zakresie czasowym umieścił ograniczenie przedmiotu procesu w związku ze zmianą faktów powołanych w tym piśmie.

Po czwarte w fakturach VAT określono liczbę zjazdów i dojazdów. W piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r. zmienił tę liczbę zjazdów i dojazdów. W konsekwencji faktury nie odzwierciedlają rzeczywistej liczby zjazdów i dojazdów, jak i takiej liczby nie można wywnioskować z listów przewozowych, jak i z dokumentów transportu. Jest to uzasadnione tym, że powód ograniczając przedmiot procesu, nie wykazał, w jakich dniach te zjazdy i dojazdy miały miejsce, zaś zmniejszając ich ilość nie udowodnił, że takie zjazdy i dojazdy rzeczywiście miały miejsce, ani nawet nie podjął się próby wykazania, w jakich dniach te zjazdy i dojazdy miały miejsce. Tymczasem pozwany od samego początku kwestionował w procesie, że zjazdy i dojazdy wskazane przez powoda miały miejsce, twierdząc, że pompy pozostawały na placu budowy i nie było konieczności ich zjazdów i dojazdów. Również z zeznań świadków nie wynika, że takie zjazdy i dojazdy w okresie objętym fakturowaniem rzeczywiście miały miejsce w liczbie podanej przez powoda w piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r.

Po piąte, pozwany przyznał, że wynagrodzenie za zjazd i dojazd miało wynosić 100 zł netto, lecz obejmowało ono jedynie faktyczny zjazd i dojazd. Tymczasem w fakturze nr (ostatnia) wskazano, że cena za 1 dojazd i zjazd wynosiła 200 zł, zaś w pozostałych przypadkach 100 zł. Powód nie udowodnił, że strony ustaliły kwotę 200 zł tytułem wynagrodzenia za przewóz, ani też nie udowodnił, że takie pojedyncze zjazdy i dojazdy nastąpiły. Wskazuje na to okoliczność, że w fakturze nr (...) powód wskazał, że miały miejsce dwa zjazdy i dojazdy, zaś „po korekcie” nie było żadnego zjazdu i dojazdu. Pomimo tego naliczył za cenę dojazdu i zjazdu kwotę 100 zł (zob. tabela k. 149). Przeczą temu z kolei listy przewozowe i dokumenty transportu, które wskazują, że takie dojazdy i zjazdy mogły mieć miejsce.

Po szóste, powód wskazuje w piśmie z dnia 26 kwietnia 2013 r., że nie zgodził się z wyliczeniami czasu pracy pompy przedstawionych przez powoda, gdyż nie uwzględniają one czasu koniecznego na zamontowanie i rozmontowanie pompy przed i po jej pracy. Tymczasem z materiału dowodowego nie wynika, jaki czas jest konieczny dla dokonania tych czynności. Świadek A. S. (2) twierdził, że czas ten wynosił około 1 godziny, jednakże dalsze zeznania świadka – o czym będzie mowa poniżej – wykazały, że czas ten był nieprawidłowo ujęty w fakturach, a nadto w pozostałych dokumentach będących podstawą zastosowanych wyliczeń. Jednakże świadek W. K. zeznał, że rozładowanie pomp trwało od 10 do 15 minut, jeżeli pompa była na miejscu. Skoro różne były czasy i zamontowania oraz rozmontowania pracy pompy, to zadaniem powoda było udowodnienie, że umowa pomiędzy stronami obejmowała te czynności, wynagrodzenie oraz wskazać precyzyjnie daty i czas, w jakim miały one miejsce.

Po siódme, powód podał, że podstawą wystawienia faktur była oferta dostawy z dnia 22 sierpnia 2011 r., która była skierowana do powoda i stanowiła podstawę do ustalenia wynagrodzenia za pompowanie betonu, wynagrodzenie ryczałtowe za dojazdy i zjazdy. Tymczasem świadek A. S. (1), którego imię i nazwisko widnieje pod tą ofertą w formie druku, zeznał wyraźnie, po okazaniu mu tego dokumentu, że nie jest to oferta, którą przygotowywał i przekazał pozwanemu. Wyjaśnił, że w jego ofercie nie było rozbicia na pompowanie przy stawkach godzinowych, tj. że pracę pompy można rozliczać z ilości wypompowanych metrów sześciennych betonu lub z czasu, jakim pracuje pompa na budowie. Świadek wyjaśnił, że w jego ofercie było rozliczenie na metry sześcienne. Wobec tego, skoro powód twierdzi, że fakty wynikające z tej oferty stanowiły podstawę do wystawiania faktur VAT, zaś oferta ta jest niewiarygodna, gdyż świadek nie ustalał na jej podstawie z pozwanym określonych w niej warunków, to faktury wystawione na podstawie tejże oferty nie odzwierciedlają treści umowy zawartej między stronami.

Po ósme, świadek A. S. (2) zeznał, że praca pompy była rozliczana w ten sposób, że operator pompy wpisuje na budowie kartę pracy, o której podaje godzinę przybycia pompy na budowę w karcie pracy, godzinę jej gotowości do pracy, godzinę przybycia pierwszej betonomieszarki, godzinę zakończenia pracy, godzinę wjazdu i zjazdu z placu budowy. Jednakże zeznania tego świadka wykazały, że dane wpisywane na fakturach nie są zgodne ze stanem rzeczywistym. Wprawdzie świadek zeznał, że nie przygotowywał rozliczeń księgowych z pozwanym, ale wyjaśnił, że dokumenty w postaci faktur generowane są automatycznie na podstawie danych wprowadzonych manualnie przez pracowników administracji. Świadek opisał procedurę wystawienia takich faktur oraz jakie dane, na podstawie jakich dokumentów wpisywane są na fakturze, choć nie znał oznaczeń niektórych z nich np. numeracji podanej w trzeciej kolumnie pod tytułem „nr wz”. Powód też tych kwestii nie wyjaśnił. Świadek zeznał, że kartę podpisane przez odbiorcę traktowane są jako dokumenty do wystawiania faktur. Po okazaniu świadkowi na takiego dokumentu na k. 24, i okazaniu faktury k. 16 (odwrót), udowodniono, że dane wynikające z tych dokumentów są rozbieżne, tzn. na dokumencie stanowiącym podstawę do wystawienia faktury czas pracy pompy wynosił 5, 5 h natomiast na fakturze, którą wystawiono w oparciu o ten dokument, wskazano czas pracy pompy 11, 5 h. Jak wyjaśnił świadek, dane stanowiące podstawę wystawienia faktury wprowadzane są przez administrację sprzedaży. Wobec tego, że dane takie wprowadzane są „ręcznie”, takie pomyłki mogą wystąpić. Świadek wskazał na dalsze rozbieżności. Podkreślono, że dane dotyczące dat prac pomp na fakturach się nie zgadzają z kartą pracy pomp. Jest to konsekwencją tego, że dane do faktury mogły być wprowadzane w innych dniach, aniżeli data wykonania usługi pracy pompy. Wówczas jedyna możliwość sprawdzenia, czy wartość wskazana na fakturze odpowiada danemu dokumentowi z czasu pracy pompy, polega na porównaniu ilości pracy na kartach pracy pomp z danymi wskazanymi na fakturze. W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał, iż nie ma możliwości zweryfikowania rzeczywistego czasu pracy pompy, gdyż powód ograniczając przedmiot procesu i godziny pracy pompy nie wyjaśnił, jakimi kryteriami kierował się dokonując takiego ograniczenia. Jest to niemożliwe również z tego powodu, że powód nie udowodnił, iż ani rzeczywistego czasu pracy pompy, ani tego że czas pracy pompy obejmował rozładunek i wyładunek i czas ich trwania.

Po dziewiąte, z zeznań świadka A. S. (1) wynika, że faktury były wystawiane nieprawidłowo również z tego powodu, że na fakturach ujęto czas pracy pompy, w którym uwzględniono nie tylko rzeczywiste pompowanie pompą, lecz również czas jej załadunku i wyładunku. Czas ten obejmował - w ocenie świadka - 1 godzinę. Tymczasem, jak podał świadek, na dokumencie k. 39 czas pracy pompy został oznaczony od godz. 9:25 do 12:50, natomiast na dokumencie k. 24, początek pracy pompy został określony od godz. 8:30 do godziny 14:00. Dokument ten stanowił podstawę wystawienia faktury. W konsekwencji faktura została wystawiona na dłuższy czas pracy pompy i dłuższy czas załadunki i wyładunku pompy. Jak wskazał świadek, w takim przypadku powinna zostać dokonana korekta, polegająca na zmniejszeniu czasu pracy pompy o 1 godzinę. Gdy weźmiemy jednak pod uwagę, że załadunek i wyładunek pompy wiąże się z jej zjazdem i dojazdem, zaś powód ograniczył przedmiot procesu w zakresie liczby zjazdów i dojazdów w sposób, którego nie wyjaśnił w procesie, nie ma możliwości ustalenia przez sąd, jaki był czas rzeczywisty pracy pomp w poszczególnych dniach, ani też w jakich dniach należy wziąć pod uwagę czas załadunku i wyładunku pompy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że dokumenty złożone do akt sprawy nie mogą stanowić podstawy do dokonania przez sąd stosownych obliczeń i oddalił powództwo z tytułu wynagrodzenia za pracę pomp w pozostałym zakresie.

Odnosząc się do roszczenia procesowego o zapłatę kwoty 9 446, 00 zł wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu przestoju betonomieszarek, Sąd Okręgowy uznał, że powództwo o zapłatę wyżej wymienionej kwoty nie jest usprawiedliwione ani co do zasady, ani co do wysokości. Powód nie udowodnił, że została zawarta umowa najmu, która obejmowała czynsz za przestój betonomieszarek. Powód w podstawie faktycznej powództwa nie wskazał faktów, z których wynika przedmiotowe roszczenie, poza tym że lakonicznie przytoczył nazwy dokumentów załączonych do pozwu. Pozwany zaprzeczył, aby strony łączyła umowa zobowiązująca powoda do wynagrodzenia za przestój betonomieszarek, jak również to, że ustalono wynagrodzenie 120 zł netto za taki przestój. W pozwie brak jest uzasadnienia w oparciu, o jakie podstawy i dowody został wyliczony czas 64 godzin za przestoje betonomieszarek i że przestoje w takim rozmiarze w ogóle występowały. Pozwany wskazał, że przestoje betonomieszarek mogły wystąpić, lecz zgodnie z umową powód był zobowiązany do dostarczenia zamówionego betonu na teren budowy, które pozostawały do czasu jego rozładunku. Jeśli zaś czas przestoju betonomieszarek się przedłużał to działo się to z przyczyn leżących po stronie powoda, gdyż czas ten zależał od sprawności obsługi i operatorów pomp, za które odpowiadał powód. Powód nie podał faktów, na które się powołuje w pozwie ani w dalszych pismach procesowych. W istocie powód nie przytoczył materiału procesowego, z którego takie fakty wynikają, z zastrzeżeniem, że powód załączył dokumenty do pozwu. Jednakże sąd bez wyjaśnień powoda nie ma możliwości ustalenia w oparciu, o jakie fakty wynikające z dokumentów (i których dokumentów), należy ustalić czas przestoju betonomieszarek. Z materiału procesowego wynikającego z akt spraw nie wynika wysokość wynagrodzenia za przestój betonomieszarek, który ustaliły strony. Po pierwsze, nie jest udowodnione twierdzenie, że wynagrodzenie z tytułu betonomieszarek wynikało z przesłanej przez powoda oferty dostawy mieszanki betonowej. Świadek A. S. (2), jak już wyżej wyjaśniono odnośnie do oferty dostawy mieszanki betonowej, wyraźnie zeznał na rozprawie, że oferta mu okazana (załączona do akt sprawy) nie jest ofertą dostawy mieszanki betonowej, którą przesłał pozwanemu. Wobec tego oferta ta nie może stanowić faktu, który udowadniałby, że takie wynagrodzenie zostało pomiędzy stronami ustalone. Po drugie, po przeprowadzeniu dowodów z zeznań świadków i przesłuchania strony, brak jest podstaw do przyjęcia, że strony ustaliły cenę przestoju betonomieszarek ustnie. Świadek A. S. (2) zeznał, że za przestoje betonomieszarek były wystawiane dodatkowe faktury w ofercie dla firmy (...), podany jest maksymalny czas rozładunku, tj. 45 min., a nadto, że „cena za przestoje betonomieszarek za każdą rozpoczętą godzinę postoju betonomieszarki wynosiła 120 zł netto, za każdą rozpoczętą godzinę”. Jednakże świadek ten zeznał, że nie pamięta z kim ustalał stawki za przestój betonomieszarek, nie pamięta również, czy miał podpisane zamówienie z firmą (...). W tym zakresie zeznania tego świadka należy uznać za niewiarygodne. Sprzeczne z tymi zeznaniami są zeznania świadka W. K., którym sąd uznał za wiarygodne. Jest to konsekwencja tego, że świadek wyraźnie zeznał: „nie było takiej rozmowy, że ustalona była cena przestoju betonomieszarek. Nie rozmawialiśmy ze S. na ten temat”; „Nie było żadnych dokumentów na okoliczność betonomieszarek”. Świadek ten wskazał, że nie można płacić za przestoje betonomieszarek, gdyż ze strony powoda następowały opóźnienia w dostawie betonu, dlatego czasem beton był dowożony z innej betoniarni. Świadek zeznał również, że kwestia zapłaty za przestoje betonomieszarek została dopiero poruszona przez świadka A. S. (2) na drugim spotkaniu. Z zeznaniami świadka korespondują wyjaśnienia pozwanego. K. B. wyraźnie podał, że nie ustalał z A. S. (2) wynagrodzenia za postój betonomieszarek, gdyż miał betonomieszarki miały dostarczać beton na budowę i miał je rozładowywać, zaś urządzenie to pozostawało na placu budowy do czasu rozładowania budowy. Stanowisko to potwierdza fakt, że żaden z dokumentów wyraźnie nie dokumentuje przestoju betonomieszarek, w zakresie, w jakim jest objęte żądaniem pozwu. Zarówno świadek W. K., jak i pozwany wyraźnie zakwestionowali czas przestoju betonomieszarki, wskazując, że przestój wynikał z opóźnienia powoda w dostawie betoniarki. Pozwany wyjaśnił również, że nie upoważnił nikogo do ustalenia takich stawek za przestoje betonomieszarek. W. K. wyraźnie zaprzeczył istnieniu takiego zobowiązania, zaś z zeznań świadka wynika, że kwestia potrącenia wierzytelności wynikała z przyjętej przez stronę pozwaną obrony wobec nierzetelnego wystawiania faktur przez powoda i dotyczyła potrącenia wierzytelności pozwanego wobec powoda z tytułu odszkodowania za opóźnienie z w dostawie betonu. Potrącenie zaś miało być dokonane z wierzytelnościami powoda, ale świadek W. K. nie zeznał, że dotyczyło to przestoju betonomieszarek, lecz spornej części wynagrodzenia bez wskazania tytułu prawnego. Wobec tego, w ocenie Sądu Okręgowego, powód nie udowodnił, że została zawarta umowa z pozwanym, na podstawie której pozwany był zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia betonomieszarek, nie udowodnił, że strony ustaliły wynagrodzenie na poziomie 120 zł za godzinę przestoju betonomieszarki, nie udowodnił, liczby przestojów betonomieszarek i czasu tych przestojów. Mając na uwadze powyższe Sąd powództwo o zapłatę wynagrodzenia z tytułu przestoju betonomieszarek oddalił w całości wraz z ustawowymi odsetkami.

W odniesieniu do żądania powoda o zasądzenie odsetek ustawowych Sąd Okręgowy wskazał, że powód żądał odsetek ustawowych:

1.  w wysokości 1 947, 08 zł za okres od dni 14 listopada 2011 r. do dnia 9 maja 2013 r. od kwoty (wynikającej z faktury VAT (...)) jako różnicy pomiędzy należnymi odsetkami ustawowymi za ten okres w wysokości 7 432, 08 zł i uiszczonymi przez pozwanego odsetkami w wysokości 5 485, 00 zł od dnia 6 kwietnia 2012 r. do dnia 9 maja 2013 r.;

2.  w wysokości 3 233, 58 zł za okres od dnia 28 listopada 2011 r. od dnia 9 maja 2013 r. od kwoty (wynikającej z faktury VAT (...)) jako różnicy pomiędzy należnymi odsetkami ustawowymi za ten okres w wysokości 5 308, 50 zł i uiszczonymi przez pozwanego odsetkami w wysokości za okres od dnia 6 kwietnia 2012 r. do dnia 9 maja 2013 r.;

3.  od kwoty 7 872, 00 zł od dnia 15 listopada 2011 r.;

4.  od kwoty 4 132, 80 zł od dnia 17 listopada 2011 r.;

5.  od kwoty 9 408, 09 zł od dnia 29 listopada 2011 r..

Powód, jako datę liczenia odsetek ustawowych poszczególnych kwot podał datę następującą po dacie wskazanej w fakturze jako termin płatności. Termin ten został wskazany jako 28 dni od daty wystawienia faktury. Zdaniem Sądu Okręgowego powód nie udowodnił, że ustalił z pozwanym termin płatności: 28 dni od daty wystawienia faktury. Z wyjątkiem faktur, które wskazują takie terminy, a zostały zakwestionowane przez pozwanego, nie ma ani jednego dowodu, który potwierdzałby wersję powoda. Pozwany, dowodem z przesłuchania stron, udowodnił, że ustalił z powodem termin płatności 28 dni od daty doręczenia faktury. Faktury były przesyłane pozwanemu pocztą. Jednakże w aktach sprawy brak jest zwrotnych potwierdzeń odbioru doręczenia faktur załączonych do pozwu. Wobec tego należy stwierdzić, że powód nie udowodnił dat początkowej liczenia odsetek ustawowych. Sąd na podstawie art. 481 §1 k.c. uwzględnił żądanie odsetek od kwoty zasądzonej w wysokości 12 000 zł od dnia 31 marca 2012 r. Jest to termin następujący po dniu doręczenia pozwu pozwanemu. Daty tej nie można ustalić od daty doręczenia wezwania z dnia 23 lutego 2012 r. Wprawdzie w aktach sprawy znajduje się dowód nadania tego wezwania do pozwanego, jednakże nie ma daty zwrotnego potwierdzenia odbioru tego wezwania. Sąd nie może domniemywać, czy pozwany otrzymał to wezwanie i w jakiej dacie. Ciężar udowodnienia tych okoliczności obciążał powoda.

Sąd Okręgowy wskazał, iż bezprzedmiotowe w tym zakresie są rozważania powoda odnośnie do postanowień ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. Nr 139, poz. 1323). Zgodnie z art. 4 pkt. 1 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych użyte w ustawie określenie transakcja handlowa oznacza umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością. Natomiast zgodnie z art. 6 wskazanej ustawy w przypadku gdy termin zapłaty nie został określony w umowie, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe, po upływie 30 dni, liczonych od dnia spełnienia swojego świadczenia do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego. W ocenie Sądu strony uzgodniły termin płatności odsetek ustawowych: 28 dni od daty doręczenia faktury. Dlatego powołany przez pozwanego przepis art. 6 ustawy nie ma zastosowania. Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy powództwo o zapłatę odsetek w pozostałym zakresie oddalił.

Na podstawie art. 355 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie w zakresie kwoty 81 059, 48 zł w zakresie której powód cofnął powództwo i zrzekł się roszczenia. Kwota ta stanowi różnicę pomiędzy należnością główną w wysokości 111 918, 70 zł i ostatecznie żądaną należnością główną w wysokości 30 859, 22 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozdzielenia i uznając, iż pozwany może być uznany za przegrywającego w części w jakiej powództwo uwzględniono oraz w jakiej zapłacił należność w toku procesu tj. w 70%. Sąd wskazał, iż na koszty procesu poniesione przez powoda składa się kwota 9213 zł obejmująca uiszczone koszty sądowe w postaci opłaty sądowej w wysokości 5596 zł, kwota 3.617 zł obejmująca kwotę 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (§ 6 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., nr 163, poz. 1348) oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty za pełnomocnictwo. Na koszty procesu poniesione przez pozwaną składa się kwota 3.617 zł obejmująca kwotę 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 17 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty za pełnomocnictwo.

Od powyższego wyroku w zakresie rozstrzygnięć zawartych w pkt I, III i IV apelację wniósł powód podnosząc następujące zarzuty:

1.zarzut niezgodności ustaleń faktycznych z materiałem dowodowym zebranym w sprawie, w szczególności poprzez:

- ustalenie, że powód nie udowodnił co do zasady i co do wysokości dochodzonego roszczenia z tytułu świadczonej umowy dostawy betonu w zakresie wypompowywania betonu z betonomieszarek oraz nie udowodnił co do zasady i wysokości roszczenia tytułu wynagrodzenia z umowy dostawy betonu w jej części dotyczącej przestoju betonomieszarek;

- ustalenie innych dat płatności faktur niż określone w treści faktur załączonych do pozwu;

- ustalenie, że nie doszło do ustalenia, że umową dostawy betonu objęte jest również wynagrodzenie za przestoje betonomieszarek;

- ustalenie, że strony łączyła obok umowy dostawy betonu – umowa wynajmu pomp do pompowania betonu a nie umowa dostawy betonu, w ramach której świadczono usługę wypompowania betonu z betonomieszarek;

- ustalenie, że pozwany przed pismem 8 marca 2013r. składał powodowi reklamacje jakościowe i ilościowe związane z umowa dostawy betonu i domagał się korekty faktur VAT załączonych do pozwu.

2. zarzuty naruszenia prawa procesowego:

- art. 233 §1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na całkowitym pominięciu dowodu z faktur VAT oraz listów przewozowych i kart pracy pomp oraz odmówienie wiarygodności tym dowodom oraz zeznaniom świadka A. S. (3);

- art. 328§2 k.p.c. poprzez niewskazanie w uzasadnieniu wyroku przyczyn dla których Sąd odmówił wiarygodności oświadczeniom powoda zawartym w dokumentach z wystawienia faktur, listów przewozowych i kart pracy popm oraz zeznaniom świadka A. S. (1), a przyjął za wiarygodne w całości zeznania pozwanego, kwestionując wynagrodzenie powoda co do wysokości za świadczone usługi pracy pomp jak i wynagrodzenia za przestoje betonomieszarek;

- art. 98§ 2 i 3 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie w kosztach procesu kosztów pełnomocnika w zakresie dojazdu na rozprawę;

- art. 98 k.p.c. poprzez uznanie powoda za przegrywającego proces w części dotyczącej cofniętego powództwa wskutek uwzględnienia zarzutu pozwanego z naruszeniem terminów określonych w art. 612 w zw. z art. 563§2 k.c.

3. zarzuty naruszenia prawa materialnego:

- art. 563§2 k.c. w zw. z art. 612 k.c. polegający na jego niezastosowaniu, w sytuacji, gdy pozwany zgłosił reklamację odnośnie czasu świadczonej usługi pompowania betonu w ramach umowy dostawy oraz co do wynagrodzenia za jeden z elementów umowy dostawy - wynagrodzenia za przestój betonomieszarek w terminie kilku miesięcy od daty wykonania usługi, otrzymania faktur od powoda i ich zaksięgowania i tym samym utracił prawo do składania skutecznej reklamacji.

W konsekwencji powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 3 233,58 zł oraz kwoty 30 859,22 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 3247,20 zł od dnia 10 listopada 2011r. do dnia zapłaty,

- 7872 zł od dnia 15 listopada 2011r. do dnia zapłaty,

- 4132,80 zł od dnia 17 listopada 2011r. do dnia zapłaty,

- 9408,02 zł od dnia 29 listopada 2011r. do dnia zapłaty,

- 6 199,20 zł od dnia 23 grudnia 2011r. do dnia zapłaty

oraz kosztów procesu za pierwszą i drugą instancję.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest jedynie częściowo uzasadniona. Zasadnie Sąd I instancji uznał, iż na podstawie przedstawionych przez podwoda dokumentów nie można ustalić wysokości dochodzonego roszczenia. Sąd Okręgowy dokonał szczegółowej analizy faktur, listów przewozowych, jak i dokumentów określających czas pracy pomp, w dokumentach tych są liczne rozbieżności, szczegółowo wskazane w uzasadnieniu wyroku, których to wątpliwości apelacja nie wyjaśnia. Świadek strony powodowej - A. S. (1) potwierdził w swoich zeznaniach istnienie błędów w tych dokumentach (k.128). Zasadnie zatem Sąd Okręgowy uznał, iż powyższe dokumenty nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych. Sam fakt zaksięgowania ich przez pozwanego nie uzasadnia twierdzenia, że są one prawidłowo sporządzone i odzwierciedlają rzeczywisty stan należności między stronami.

Umowy o dostawę betonu między przedsiębiorcami z reguły zawiera są w trybie ofertowym. W niniejszej sprawie taka oferta została przesłana przez powoda do pozwanego, co wynika wprost z zeznań świadka A. S. (1), jednakże nie jest to oferta złożona do akt sprawy na karcie 90, co również wynika z zeznań tego świadka (k. 127). Chcąc udowodnić essentialia negotii zawartej przez strony umowy powód winien był złożyć do akt ofertę zaakceptowaną przez pozwanego. Jednakże nawet w tej ofercie, która jest w aktach i która zapewne jest ofertą standardową, nie ma wskazanego wynagrodzenia za przestoje betonomieszarek. Z zeznań świadka A. S. (3) wynika, iż rozmawiał o wynagrodzeniu za przestoje betonomieszarek, ale nie wie z kim z pracowników pozwanego. Pozwany zaprzeczył, aby dokonywał jakichkolwiek ustaleń w tej kwestii z A. S. (3). Z całą pewnością nie można na tej podstawie uznać, iż doszło do skutecznego zawarcia umowy w tym zakresie i że zostało między ustalone wynagrodzenie za takie przestoje, jak i warunki jego pobierania. Zarzuty wskazane w apelacji są w tym zakresie bezzasadne, zarówno w zakresie błędnych ustaleń faktycznych, jak i nieprawidłowej oceny dowodów.

Wbrew twierdzeniom Sądu Okręgowego stron nie łączyła umowa przewozu i umowa najmu, lecz umowa dostawy i świadczenia usług. Powód wytwarzał i sprzedawał beton pozwanemu przywożąc go jednocześnie na plac budowy, a następnie pompując wprost z betonomieszarek za pomocą dodatkowych pomp na docelowe miejsce. Tak zawarta umowa wypełnia wprost dyspozycje art. 605 k.c., a nie art. 774 k.c. (tak też tego typu umowy kwalifikowane są w orzecznictwie - por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 10 kwietnia 2014r. LEX 1466939). Stron nie łączyła również umowa najmu. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W niniejszej sprawie to nie pozwany używał pomp, ale każdorazowo przy dostawie betonu dostarczał je powód wraz z obsługą tych urządzeń świadczoną przez inny podmiot, z którym rozliczał się również powód (twierdzenie pozwanego k. 51 i k. 150, tak też kwalifikuje je powód w ofercie załączonej do akt wskazując, że wynagrodzenie należne jest za pompowanie betonu a nie za wynajem pomp - k. 90). Jak wynika z dokumentów zatytułowanych „Transport - Pompowanie betonu” pompy do pompowania betonu były przywożone i obsługiwane przez firmę Przedsiębiorstwo (...) Spółka jawna (k.21-30). Była to usługa dodatkowa zapewniana przez powoda każdorazowo po dowiezieniu betonu na budowę, a ustalone między stronami wynagrodzenie obejmowało również każdorazowy transport tych urządzeń na plac budowy. Umowa, w której wartość całej transakcji wyznacza zarówno sam sprzęt, jak i zapewnienie jego fachowej obsługi, nie spełnia przesłanek najmu regulowanego treścią art. 659 k.c. przedmiotem którego może być tylko rzecz i swobodne prawo korzystania z niej - samodzielne władanie, eksploatowanie przedmiotu najmu w czasie trwania umowy będącej stosunkiem trwałym. W sytuacji gdy przedmiotem umowy są czynności faktyczne wykazujące cechy świadczenia usług, a jednocześnie tych czynności nie da się wtłoczyć w określony tryb uregulowany przepisami kodeksu cywilnego, zastosowanie ma regulacja art. 750 k.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 25 czerwca 2009r V ACA 128/09. LEX nr 55194). Tym samym należy ustalić, iż umowa zawarta przez strony to umowa dostawy połączona ze świadczeniem usług w postaci pompowania betonu na przeznaczone dla niego docelowe miejsce, do umowy tej ma zastosowanie art. 750 k.c. i odpowiednio przepisy o zleceniu, a nie art. 659 k.c. W tym zakresie zasadny jest również zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędne zastosowanie art. 659 k.c.

Nie ma jednak racji skarżący podnosząc zarzut naruszenia art. 612 k.c. w zw. z art. 563§2 k.c., bowiem przepis ten odnosi się do wad fizycznych sprzedanej rzeczy (w tym dostarczenia innej niż zamówiona ilości towaru), a nie błędów w fakturach. Samo przyjęcie i zaksięgowanie faktur może być uznane jedynie za przyznanie okoliczności faktycznych, ale w niniejszej sprawie z zeznań świadka A. S. (1) wynika, iż pozwany kwestionował dostarczone mu faktury i domagał się ich korekty, dzwoniła w tej sprawie jego żona, działając również w jego imieniu, a nie wyłącznie we własnym w odniesieniu do zamówień w ramach jej własnej działalności gospodarczej (k. 128).

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty zakwestionował załączone do akt faktury i inne dokumenty, podnosząc im. innymi, iż czas pracy pomp był inny niż wskazany w tych dokumentach. W toku procesu pozwany dokonał dokładnej analizy czasu pracy pomp objętego fakturami dołączonymi do pozwu i zakwestionował jedynie część godzin pracy pomp i niektóre pozycje wynagrodzenia za transport pomp (k. 151v-152v). Tym samym należy uznać, że w pozostałym zakresie przyznał okoliczność faktyczną, tj. że usługa pompowania była wykonana w pozostałym zakresie. Zgodnie z art. 229 k.p.c. nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Wprawdzie pozwany w późniejszych zeznaniach wskazywał, iż później jeszcze raz to przeliczał i nie powinno być więcej niż 12 000 zł, ale nie wskazał dlaczego zmienił swe stanowisko. Wyliczenie dokonane przez pozwanego szczegółowo wymieniało niezakwestionowane pozycje wynagrodzenia za usługę pompowania i zdaniem Sądu Apelacyjnego wyliczenie to nie budzi wątpliwości, a późniejsze twierdzenia pozwanego stanowią jedynie jego nową linie obrony po zakwestionowaniu przez Sąd Okręgowy dopuszczalności potrącenia. W tym zakresie Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok i uwzględnił powództwo w tej części.

Zasadny jest również zarzut nieprawidłowego ustalenia terminu płatności należności wskazanych w poszczególnych fakturach. Umowa dostawy i świadczenia usług to umowy wzajemne. Zgodnie z art. 488 § 1 k.c. świadczenia będące przedmiotem zobowiązań z umów wzajemnych (świadczenia wzajemne) powinny być spełnione jednocześnie, chyba że z umowy, z ustawy albo z orzeczenia sądu lub decyzji innego właściwego organu wynika, iż jedna ze stron obowiązana jest do wcześniejszego świadczenia. Zasadą jest zatem jednoczesność świadczeń, chyba że strony ustaliły inny termin (por. np. orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 2 września 1993 r. II CRN 84/93, OSNCP 1994 z 7-8, poz. 158; z dnia 18 listopada 1994 r. III CZP 144/94, OSNC 1995 z. 3, poz. 47). W ofercie jaka była przygotowana dla pozwanego przez menadżera M. G. wskazano następujące warunki płatności: fakturowanie 2 x na miesiąc, zapłata w formie przelewu w terminie 28 dni, o ile nie zakwestionował takiego odroczenia płatności dział analityków kredytowych. Wskazuje to na fakt, iż zasadą w tej firmie było odraczanie terminu płatności, a jak wynika z zeznań A. S. (1) jednoczesność świadczeń była wymagana, jedynie wtedy, gdy ktoś już zalegał z płatnościami (k. 129). Faktury dołączone do akt sprawy były wystawiane co do zasady od 7 do 14 dni po dostawie towaru i przewidywały dodatkowy 28 dniowy termin zapłaty od daty wystawienia faktury. Takiej treści w zakresie terminu zapłaty faktury były wystawiane już wcześniej między stronami, co wynika wprost z faktur dołączonych do akt przez pozwanego za wcześniejsze miesiące 2011r. (k. 161, 167, 177, 180, 186) i nie były kwestionowane w tym zakresie. W tej sytuacji należy uznać, iż to faktury wskazują na uzgodniony i praktykowany przez strony sposób i termin zapłaty, a danie wiary w tej kwestii pozwanemu, który w swoich zeznaniach raz wskazuje inny termin, a raz inny, stanowi naruszenie art. 233 §1 k.p.c. Skoro zeznania pozwanego były niespójne w kwestii uzgodnienia terminu zapłaty za dostarczony towar, to należało oprzeć się na dotychczasowej praktyce w rozliczeniach między stronami i dać wiarę stronie powodowej w tej kwestii. Pozwany nie kwestionował, iż otrzymał ww. faktury, nie twierdził nawet, że otrzymał je po upływie wskazanego tam terminu zapłaty. Niewątpliwie załączone do pozwu faktury precyzowały termin zapłaty i stanowiły wezwanie do zapłaty w oznaczonym tam terminie, a po jego upływie powód ma prawo żądać odsetek ustawowych zgodnie z art. 481 §1 k.c. w tym też zakresie Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok zasądzając odsetki od dat wskazanych na fakturach, również w odniesieniu do kwoty zasądzonej już w wyroku Sądu Okręgowego (biorąc pod uwagę faktury: (...), (...), (...) w takim zakresie w jakim płatności z poszczególnych faktur zostały przyznane przez pozwanego - k. 150 i nast. ,k. 156).

Zasadny jest również zarzut naruszenia art. 98 § 3 k.p.c. Sąd Okręgowy sumując koszty postępowania poniesione przez strony nie wziął pod uwagę poniesionych przez pełnomocnika powoda wydatków na dojazd do sądu na rozprawę, a wskazanych przez pełnomocnika powoda w zestawieniu kosztów na k. 211. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem wydatkiem w rozumieniu art. 98 § 3 k.p.c. są koszty przejazdu pełnomocnika w osobie adwokata do sądu na rozprawę, którego siedziba znajduje się w innej miejscowości, aniżeli kancelaria pełnomocnika, gdyż przepis ten przeprowadza wyraźną dystynkcję pomiędzy wynagrodzeniem pełnomocnika a jego wydatkami. W związku z tym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi zastępowanemu przez pełnomocnika będącego adwokatem koszty jego przejazdu do sądu, jeżeli w okolicznościach sprawy były one niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (por. post. SN z 25 października 2012r. IV CZ 109/12 LEX 1265575, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 33/12, Biul. SN 2012/7/8, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2012 r., III PZP 4/12, Biul. SN z 2012/6/27). W postanowieniu z dnia 20 kwietnia 2011 r. I CZ 22/11, niepubl., Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, iż wysokość zwrotu wydatków pełnomocnika z tego tytułu nie ogranicza się do kosztów najtańszego środka transportu. Niekiedy z uwagi na znaczną odległość do siedziby sądu możliwe jest nawet skorzystanie z transportu lotniczego. Pełnomocnik powoda sporną kwotę wyliczył przy zastosowaniu zasad wynikających z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów użycia dla celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271, z późn. zm.), mnożąc liczbę przejechanych kilometrów w obie strony z siedziby kancelarii do siedziby sądu drugiej instancji i z powrotem) przez wskazaną w tym rozporządzeniu stawkę za 1 kilometr dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm (0,8358 zł.). Celowość udziału pełnomocnika strony pozwanej w rozprawach nie budzi wątpliwości. Z tego tytułu powód domagał się kwoty 1517,82 zł.

Zasadnie jednak Sąd Okręgowy uznał powoda za przegrywającego proces w zakresie w jakim cofnął powództwo z uwagi na nieprawidłowości w fakturach. Brak jest podstaw do obciążenia w tym zakresie kosztami pozwanego, skoro jego uwagi okazały się zasadne. Jest winą powoda, iż na etapie przedprocesowym nie wyjaśnił rozbieżności w załączonych do pozwu dokumentach, jak i nieprawidłowo dokumentował wykonanie umowy.

Stosownie do ostatecznych wyników procesu orzeczenie o kosztach zostało jednak skorygowane w ten sposób, iż uznano powoda za wygrywającego w 76 %. Koszty procesu w pierwszej instancji poniesione przez obie strony wyniosły łącznie 14 347,82 zł, z czego pozwany powinien ponieść 76%, tj.10 904 zł, a poniósł 3617zł, czyli powinien zwrócić powodowi 7287 zł

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 385 k.p.c. i 386§1 k.p.c. Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c.