Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Jerzy Leder (spr.)

Sędziowie: SA – Marzanna A. Piekarska – Drążek

SA – Ewa Plawgo

Protokolant: – st. sekr. sąd. Katarzyna Rucińska

przy udziale Prokuratora Jacka Pergałowskiego oraz oskarżyciela posiłkowego (...) S.A.

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2012 roku

sprawy:

1. T. S.,

oskarżonego z art. 258 § 2 k.k., art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 272 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. /x3/, art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. /x2/, art. 233 § 1 k.k. /x2/, art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.,

2. M. S. (1),

oskarżonego z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 298 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. /x2/, art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 16 stycznia 2012 r., sygn. akt VIII K 236/11

uchyla zaskarżony wyrok w stosunku do T. S. i M. S. (1) w całości i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w. W. do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Prokurator oskarżył T. S. o to, że:

1.  w okresie od 1997 do 1998 roku w W., P. oraz na terenie innych miejscowości na terenie kraju wspólnie z M. S. (1) i innymi osobami działał w zorganizowanym związku o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw w postaci napadów rabunkowych, wymuszeń rozbójniczych, obrót bez wymaganego zezwolenia środkami psychotropowymi, obrót samochodami uzyskanymi za pomocą czynów zabronionych, tj. o przestępstwo z art. 258 § 2 k.k.

2.  w bliżej nieustalonym dniu, w lipcu 1998 roku, w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, nabył od innej osoby za nieokreśloną kwotę samochód osobowy m-ki V. (...), nr silnika (...) o wartości ok. 60.000 zł, pochodzący z kradzieży dokonanej w dniu 30 maja 1998 roku w W., a następnie polecił E. S., aby ta posługując się podrobionymi przez inną osobę dokumentami dot. pochodzenia i nabycia wyż. wym. pojazdu dokonała rejestracji samochodu, w wyniku których to działań E. S. przedłożyła sfałszowane dokumenty w Biurze (...) Urzędu Gminy W. U. i wyłudziła poświadczenie nieprawdy przez urzędnika wyż. wym. (...) poprzez wydanie dowodu rejestracyjnego na samochód m-ki V. (...) zawierającego dane niezgodne z rzeczywistością, przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 272 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

3.  w dniu 3.08.1998 r. na terenie Urzędu Celnego w B. wręczył korzyść majątkową w kwocie 1500 zł pełniącemu funkcję publiczną funkcjonariuszowi celnemu tego (...) R. B. w zamian za naruszenie przepisów prawa, w wyniku czego funkcjonariusz celny sporządził dokument odprawy celnej SAD nr (...) samochodu osobowego m-ki V. (...), nr silnika (...) rzekomo zakupionego za granicą przez E. S., w wyniku czego doszło do legalizacji tego samochodu i wprowadzenia go do obrotu gospodarczego przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. przestępstwo z art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

4.  w okresie czasu od 11 marca 1999 roku do dnia 10 czerwca 1999 roku w P. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia (...) mieniem w wysokości 55.967,50 zł w ten sposób, że w dniu 11 marca 1999 roku polecił zgłosić E. S. fakt rzekomej kradzieży części pojazdu V. (...) o nr rej. (...) wprowadzając pracowników (...) w błąd podając nieprawdziwe dane co do okoliczności rzekomej kradzieży części pochodzących z kradzieży do w/w samochodu jaka miała zaistnieć w nocy z 9/10.03.99 w P. i powodując w ten sposób wypłatę odszkodowania tytułu ubezpieczenia samochodu w wysokości 55.967,50 zł, przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z at. 65
§ 1 k.k.

5.  w dniu 1 czerwca 1999 roku na terenie Urzędu Celnego w B. wręczył korzyść majątkową w kwocie 2000 zł pełniącemu funkcję publiczną funkcjonariuszowi celnemu tego (...) R. B. w zamian za naruszenie przepisów prawa i wstawienie dokumentu poświadczającego nieprawdę, w wyniku czego funkcjonariusz celny sporządził dokument odprawy celnej SAD nr (...) samochodu osobowego m-ki O. (...) nr nadwozia (...), w wyniku czego doszło do legalizacji tego samochodu i wprowadzenie go do obrotu gospodarczego, przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu tj. o przestępstwo z art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

6.  w dniu 13.07.1999 roku na terenie Urzędu celnego w B. wspólnie z C. B. wręczył korzyść majątkową w kwocie 1500 zł pełniącemu funkcję publiczną funkcjonariuszowi celnemu tego (...) R. B. w zamian za naruszenie przepisów prawa i wystawienie dokumentu poświadczającego nieprawdę, w wyniku czego funkcjonariusz celny sporządził dokument odprawy celnej SAD nr (...) samochodu osobowego m-ki V. (...) nr rej. (...), w którym zaniżono wartość celną pojazdu i naliczono podatek w uszczuplonej kwocie wiedząc, iż samochód ten pochodzi z czynu zabronionego, w wyniku czego ułatwił legalizację tego samochodu i wprowadzenie go do obrotu gospodarczego, przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw tj. o przestępstwo z art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

7.  w bliżej nieustalonym dniu, w miesiącach luty – marzec 2000 roku, w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z M. S. (1), nabył od innej osoby za kwotę 6000 dolarów amerykańskich samochód osobowy m-ki A. (...) o wartości ok. 90.000 zł, pochodzący z kradzieży dokonanej w dniu 8 lutego 2000 roku w W. na szkodę W. R., wraz z podrobionymi dokumentami stwierdzającymi jego legalne pochodzenie, a następnie wyż. wym. pojazd zbył innej osobie za kwotę 60.000 zł, przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

8.  w dniu 11 listopada 2005 roku w S., w Komendzie Miejskiej Policji, będąc uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, złożył przed funkcjonariuszem Policji zawiadomienie o kradzieży z włamaniem do samochodu, a następnie zeznał nieprawdę składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym nr L.Dz. KR-HI-D- (...), (...) co do faktu dokonania kradzieży z włamaniem marki M. (...) o nr rej. (...) w S. przy ul. (...) na jego szkodę, wiedząc o tym, że powyższego przestępstwa nie popełniono tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 k.k.

9.  w dniu 12 listopada 2005 roku w W. usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA w ten sposób, iż zgłosił w Centrum (...) SA fakt kradzieży samochodu marki M. (...) o nr rej. (...), która faktycznie nie miała miejsca, gdyż wcześniej przekazał samochód innej osobie celem jego sprzedaży, czym wprowadził w błąd pracowników (...) S.A. co do istnienia odstawy do wypłaty odszkodowania tytułu ubezpieczenia pojazdu (...) Casco w kwocie 130.000 zł, lecz zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na fakt, iż ujawniono, że kradzież przedmiotowego pojazdu w rzeczywistości nie miała miejsca, w wyniku czego (...) SA oddaliło roszczenie o wypłatę odszkodowania, tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.

10.  w dniu 7 grudnia 2005 roku w S., w Komendzie Miejskiej Policji będąc uprzedzony o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zeznał przed funkcjonariuszem Policji nieprawdę składając zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym nr L.Dz.KR-III-D- (...), (...) co do faktu dokonania kradzieży z włamaniem samochodu marki M. (...) o nr rej. (...) w S. przy ul. (...) na jego szkodę, wiedząc o tym, że powyższego przestępstwa nie popełniono, tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 k.k.

11.  w miesiącach marzec-kwiecień 2000 roku, nie wcześniej niż w dniu 21.03.2000 r. nie później niż w dniu 6.04.2000 r. w nieustalonym dotychczas miejscu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pomógł w zbyciu samochodu pochodzącego z czynu zabronionego w ten sposób, iż zbył samochód osobowy m-ki M. (...) o przerobionych numerach nadwozia (...) o fabrycznych numerach nadwozia (...) o wartości nie mniejszej niż 130.000 zł pochodzących z kradzieży dokonanej w dniu 21.03.2000 r. w miejscowości K. na szkodę firmy (...) w B. wraz z podrobionymi dokumentami stwierdzającymi jego legalne pochodzenie przy czym T. S. działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 k.k.

nadto M. S. (1) o to, że:

1.  w miesiącach marzec – kwiecień 2000 roku, nie wcześniej niż w dniu 21.03.2000 r. nie później niż w dniu 6.04.2000 r. w nieustalonym dotychczas miejscu, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, pomógł w zbyciu samochodu pochodzącego z czynu zabronionego w ten sposób, iż zbył samochód osobowy m-ki M. (...) o przerobionych numerach nadwozia (...) o fabrycznych numerach nadwozia (...) o wartości nie mniejszej niż 130.000 zł pochodzący z kradzieży dokonanej w dniu 21.03.2000 r. w miejscowości K. na szkodę firmy (...) w B. wraz z podrobionymi dokumentami stwierdzającymi jego legalne pochodzenie przy czym M. S. (1) działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

2.  w dnu 17 maja 2000 roku na odcinku drogi między miejscowością K. a P. działając wspólnie i w porozumieniu z J. S. i J. K. w celu uzyskania odszkodowania z tytułu umowy ubezpieczenia, spowodował zdarzenie w postaci upozorowanej kolizji drogowej samochodu A. (...) nr rej. (...) kierowanym rzekomo przez J. S., będącej podstawą do wypłaty odszkodowania, w ten sposób, iż kierujący samochodem J. K. celowo uderzył w drzewo, przy czym M. S. (1) działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też uczynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 298 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

3.  w dniu 24 listopada 1999 roku na odcinku drogi między miejscowościami P. i B. działając wspólnie i w porozumieniu z T. C., M. S. (2), R. G., P. P. (1) w celu uzyskania odszkodowania tytułu umowy ubezpieczenia komunikacyjnego, spowodował zdarzenie w postaci upozorowanej kolizji drogowej samochodu marki B. nr rej. (...), będącej podstawą do wypłaty odszkodowania, w ten sposób, iż kierujący samochodem P. P. (2) celowo wjechał samochodem w rów, a następnie wspólnie z M. S. (2) wielokrotnie uderzał w samochód narzędziami, powodując tym samym uszkodzenia będące podstawą do wypłaty odszkodowania, przy czym M. S. (1) działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też czynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 298 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

4.  w dniu 25 listopada 1999 roku w P., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działając wspólnie i w porozumieniu z T. C., M. S. (2) i P. P. (3) doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia (...) S.A. Inspektorat w P. mieniem w wysokości 18.647 zł w ten sposób, iż w dniu 25 listopada 1999 roku nakazał T. C. zgłosić fakt rzekomej kolizji, wprowadzając pracowników (...) SA w błąd podając nieprawdziwe dane co do okoliczności rzekomej kolizji oraz zakresu uszkodzeń, podczas gdy uszkodzenia w samochodzie zaistniały wskutek działania sprawców zmierzającego do wyłudzenia odszkodowania, powodując w ten sposób wypłatę odszkodowania z tytułu ubezpieczenia samochodu w wysokości 18.647 zł, a następnie przejął wyż. wym. kwotę od T. C. i podzielił ją między osoby współdziałające w wyłudzeniu przy czym M. S. (1) działał w związku mającym na celu popełnianie przestępstw, jak też czynił sobie z popełniania przestępstw stałe źródło dochodu, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

5.  w bliżej nieustalonym czasie, nie wcześniej niż 10 lutego 2000 roku i nie później niż 3 marca 2000 roku w nieustalonym dotychczas miejscu, nabył od H. S. w zamian za kwotę 3,000 USD samochód osobowy marki F. (...) z przerobionym numerem nadwozia VIN (...), pochodzący z kradzieży dokonanej w dniu 10 lutego 2000 roku na szkodę K. K. o wartości nie mniejszej niż 40.000 zł, który następnie przy wykorzystaniu sfałszowanych dokumentów w tym rachunku (...), F. nr (...) wystawionych na osobę P. P. (4) jako „nabywcę pojazdu”, został przedstawiony do odpraw celnych w Urzędach Celnych w C. i B. oraz zarejestrowany w Urzędzie (...) w P. przez w/w P. P. (4), co miało na celu legalizację przedmiotowego pojazdu i przekazanie go do dalszej sprzedaży kolejnym osobom, tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Okręgowy w. W. w sprawie sygn. akt VIII K 236/11 wyrokiem z dnia 16 stycznia 2012 roku uznał:

I.  oskarżonych T. S. i M. S. (1) za winnych zarzucanych im czynów i za to:

1.  T. S. za czyn opisany w pkt. 1 z mocy art. 258 § 2 k.k. skazał na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 2 z mocy art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 272 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał, a na mocy art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 3 z mocy art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 4 z mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 5 z mocy art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt.6 z mocy art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 7 z mocy art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał a na mocy art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 8 z mocy art. 233 § 1 k.k. skazał na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 9 z mocy art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. skazał na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 10 z mocy art. 233 § 1 k.k. skazał na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 11 z mocy art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał a na zasadzie art. 291 § 1 k.k., w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  ponadto za każdy z czynów jednostkowych opisanych w pkt. od 1 do 11, na mocy art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu T. S. karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych ustalając stawkę dzienną w wysokości 100 zł za każdy z tych czynów;

3.  M. S. (1) za czyn opisany w pkt. 1 z mocy art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał a na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. wymierzył karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyny w pkt. 2 i 3 z mocy art. 298 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał na kary po 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 4 z mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. skazał na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; za czyn w pkt. 5 na mocy art. 291 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał a na podstawie art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  ponadto na mocy art. 33 § 1, 2 i 3 k.k., za każdy z tych czynów przypisanych oskarżonemu M. S. (1) orzekł karę grzywny w wymiarze 20 (dwudziestu) stawek dziennych ustalając stawkę dzienną w wysokości 100 zł za jednostkowy czyn;

II.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i § 2 k.k. wymierzył oskarżonym kary łączne: T. S. 2 (dwóch) lat pozbawienia wolości i karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając stawkę dzienną w wysokości 100 ł, zaś M. S. (1) karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych ustalając stawkę dzienną w wysokości 100 zł;

III.  na mocy art. 69 § 1 k.k., w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonych wobec obu oskarżonych kar pozbawienia wolności na okres próby w rozmiarze 4 (czterech) lat w stosunku do T. S., zaś wobec M. S. (1) na okres 3 (trzech) lat;

IV.  zasądził od Skarbu państwa na rzecz adw. I. K., Kancelaria Adwokacka, ul. (...), (...) W. kwotę 720 (siedmiuset dwudziestu) zł plus VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej dla oskarżonego M. S. (1);

V.  zwolnił obu oskarżonych od ponoszenia opłat i kosztów postępowania, które przejął na rzecz Skarbu Państwa.

Apelację od wyroku złożył oskarżyciel posiłkowy . Na podstawie art. 425 k.p.k. i art. 444 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w całości. W oparciu o art. 438 pkt 1 i 2 k.p.k. orzeczeniu temu zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 117 § 1 k.p.k. w zw. z art. 350 § 1 pkt 3 k.p.k., polegającą na zaniechaniu zawiadomienia przez Sąd pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o terminie rozprawy, co pozbawiło oskarżyciela posiłkowego możliwości udziału w sprawie,

2.  obrazę przepis prawa materialnego, a mianowicie art. 46 m 1 k.k., polegającą na zaniechaniu, orzeczenia obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, w sytuacji skazania oskarżonego M. S. (1) oraz wobec złożenia przez pokrzywdzonego wniosku o orzeczenie tego środka karnego,

3.  brak zasądzenia na rzecz oskarżyciela posiłkowego wydatków poniesionych w toku procesu, tj. kosztów ustanowienia zastępstwa adwokackiego, o co pełnomocnik (...) S.A. wnioskował w piśmie z dnia 26 września 2011 roku, co narusza art. 627 k.p.k.

Stawiając te zarzuty, w oparciu o art. 437 § 1 i § 2 k.p.k., wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Argumenty zawarte w apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego uznać należy za trafne, a apelację za zasadną, w konsekwencji której zaszła konieczność wydania wyroku o charakterze kasatoryjnym.

W pierwszej kolejności należy ustosunkować się do zarzutu opisanego w pkt 1 apelacji, w którym jej autor zarzuca Sądowi pierwszej instancji obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 117 § 1 w zw. z art. 350 § 1 pkt 3 k.p.k., polegającą na zaniechaniu zawiadomienia przez sąd pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o terminie rozprawy, co pozbawiło oskarżyciela posiłkowego możliwości brania w niej udziału.

Tak opisany zarzut uznać należy za trafny. Poza sporem jest, co wynika z pisemnego oświadczenia pełnomocnika pokrzywdzonego (...) S.A. z dnia 26 września 2011 roku (k. 9693), iż pokrzywdzony będzie działał w sprawie w charakterze oskarżyciela posiłkowego, wnosząc wprost o doręczenie korespondencji przeznaczonej dla stron. Złożenie pisemnego oświadczenia nadało pokrzywdzonemu status strony, co nakładało na prezesa sądu (przewodniczącego wydziału) lub działającego z jego upoważnienia wyznaczonego na przewodniczącego rozprawy, sędziego - przy wydaniu pisemnego zarządzenia o wyznaczeniu rozprawy głównej - wskazania nie tylko sędziego albo członków składu orzekającego, dnia i godziny i sali rozpraw, ale także stron i innych osób, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej terminie oraz inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy (art. 350 § 1 k.p.k.). Stosownie bowiem do unormowania zawartego w art. 117 § 1 k.p.k., uprawnionego do wzięcia udziału w czynności procesowej zawiadamia się o czasie i miejscu, chyba że ustawa stanowi inaczej. Z kolei uprawnienie do wzięcia udziału w czynności procesowej wynika ze szczególnego przepisu ustawy normującego daną czynność (np. art. 140, art. 249 § 3 i 5, art. 270 § 2, art. 339 § 5, art. 341 § 1, art. 343 § 5, art. 354 pkt 2, art. 374, art. 450 i inne k.p.k.). Regułą jest też, że czynności nie przeprowadza się, jeżeli m. in. osoba uprawniona nie stawiła się, a brak jest dowodu, że została powiadomiona.

W rozpoznawanej sprawie wyznaczony na przewodniczącego rozprawy uprawniony sędzia w zarządzeniu o wyznaczeniu rozprawy z dnia 4 października 2011 roku (k. 9692) nie polecił zawiadomić o terminie i miejscu rozprawy m. in. pokrzywdzonego – oskarżyciela posiłkowego (...) S.A. w W. oraz po myśli art. 140 k.p.k. reprezentującego oskarżyciela posiłkowego pełnomocnika w osobie podmiotu kwalifikowanego. W konsekwencji, co wynika z zapisów protokołu rozprawy głównej z dnia 1 grudnia 2011 roku i z dnia 10 stycznia 2012 roku oraz z protokołu z ogłoszenia wyroku z dnia 16 stycznia 2012 roku, obecność oskarżyciela posiłkowego i reprezentującego go pełnomocnika nie została w ogóle odnotowana; w aktach sprawy brak jest także zwrotnych poświadczeń odbioru zawiadomień o terminach rozpraw i terminie ogłoszenia wyroku od pokrzywdzonego (...) i reprezentującego oskarżyciela posiłkowego adw. H. S., co nie tylko pozbawiło oskarżyciela posiłkowego możliwości udziału w rozprawie, ale także korzystania z uprawnień strony.

Trafny jest także zarzut opisany w pkt 2 apelacji, a mianowicie obrazy prawa materialnego, to jest art. 46 § 1 k.k., polegającej na zaniechaniu wydania orzeczenia obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem (czyn opisany w pkt 5 aktu oskarżenia), w sytuacji skazania oskarżonego M. S. (1) oraz wobec złożenia przez pokrzywdzonego wniosku o orzeczenie tego środka karnego. Stosowny wniosek w tym zakresie z zachowaniem terminu określonego w art. 49 litera a k.p.k., złożony został przez pełnomocnika pokrzywdzonego w dniu 9 stycznia 2012 roku (k. 9758). Wysokość kwoty wskazanej we wniosku wynikała z kwoty odszkodowania wypłaconego przez (...) (18.647 zł) w związku z przestępstwem dokonanym przez ww. oskarżonego i została określona szczegółowo w wyroku (pkt I ppkt 3).

Zasadny jest także zarzut opisany w pkt 3 apelacji. Sąd pierwszej instancji zaniechał bowiem wydania orzeczenia o kosztach zastępstwa procesowego poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego w związku z ustanowieniem zastępstwa adwokackiego, o co wnioskował na piśmie pełnomocnik w dniu 26 września 2011 roku, co w sposób oczywisty naruszyło treść art. 627 k.p.k.

Skala i rodzaj stwierdzonych uchybień mających istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia spowodowała konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w. W. do ponownego rozpoznania. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd pierwszej instancji wyeliminuje opisane wyżej uchybienia i ponownie wyda wyrok.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny orzekł, jak na wstępie.